Réttur - 01.05.1967, Qupperneq 47

kjarnavopna, sem er þýðingarmikið framlag til þess
oð stöðva vígbúnaðarkapphlaupið.
Evrópskt öryggiskerfi hlýtur að fela i sér viður-
kenningu ó grundvallarreglum hlutleysis og að rétt-
ur hlutlausra rikja sé virtur skilmólalaust. Virkari
friðarpólitík þessara landa og framlag þeirra til af-
vopnunarmóla gæti auðveldað mótun sliks kerfis.
Það væri mjög mikilvægt fyrir öll riki ef unnt
væri að ryðja úr vegi öllum gervitólmunum ó vegi
efnahagslegra samskipta milli sósíalskra og kapí-
talskra landa Evrópu, með því væri lagður grund-
völlur að órangursríku samstarfi, sem fæli í sér víð-
tæka samningsgerð ó sviði framleiðslu og vísinda-
legra rannsókna.
Um leið og vér reynum að finna leiðir til að
tryggja vlðtæka samvinnu og öryggi í Evrópu, styðj-
um vér eindregið samningsgerð um lausn einstakra
móla og þó fyrst og fremst afvopnunarmólsins, en
lausn þess skapar hagkvæmt andrúmsloft fyrir rót-
tækari og víðtækari samninga. Athuga ber gaum-
gæfilega allar tillögur um þessi mól, hvort sem þær
eru bornar fram af ríkisstjórnum, flokkum, samtök-
um, einstökum stjórnmólamönnum eða vlsinda-
mönnum. Af þeim eru einkum mikilvægar tillögur
um þrottflutning erlends herliðs fró Evrópurikjum,
um að erlendar herstöðvar verði lagðor niður og til-
lögur um kjarnavopnalaust svæði í Mið-Evrópu, ó
Balkanskaga, i Dónórlöndum, við Miðjarðarhof og
i Norður-Evrópu, og um svæði þar sem dregið verði
úr vigbúnaði eða hann ,,frystur" ó þvi stigi sem
hann nú er ó, sömuleiðis um svæði friðar og sam-
skipta í ýmsum hlutum ólfunnar. Slíkar aðgerðir
gætu, ósamt öðrum, haft óhrif í þó ótt að úr vig-
búnaðarkapphlaupinu dragi.
Þegar Atlantshafssóttmálinn fellur úr gildi 1969
skýrast með ótvíræðum hætti möguleikar á því oð
skapa Evrópu án hernaðarbandalaga.
Þörf er á að gera allt, sem hægt er, til að hefja
hreiða hreyfingu friðarafla álfunnar gegn þvi að
^Hanzhafssáttmálinn verði framlengdur óbreyttur
eða ( nokkurri annarri mynd. Slík hreyfing fær
stuðning af jákvæðri afstöðu aðildarrikja Varsjár-
handalagsins, sem hafa hvað eftir annað lýst þvi
yfir og staðfest hátiðlega í Búkarestyfirlýsingunni,
að þau séu reiðubúin til að fallast á það að hernað-
arbandalögin bæði, Atlanzhafsbandalagið og Var-
sjárbandalagið, verði lögð niður samtimis.
Vér lýsum oss reiðubúna til að styðja hvert frum-
kvæði, hverja tillögu, sem miðar að þvi að draga
úr viðsjám og efla öryggi þjóða álfu vorrar.
Vér styðjum einhuga tillögu um að kölluð sé
saman ráðstefna allra Evrópuríkja um öryggi og
friðsamlega samvinnu i Evrópu. Þá er og vert að
styðja tillögu um að kölluð sé saman ráðstefna allra
þjóðþinga Evrópu.
Þjóðir Evrópu eiga við mikilvæg vandamál að
glima á sviði félags-, efnahags- og menningarmála.
Evrópa, sem væri frjáls undan oki vigbúnaðarkapp-
hlaupsins, er gleypir gífurleg verðmæti og mikið
starf verkamanna, verkfræðinga og visindamanna,
gæti ekki aðeins tryggt þjóðum álfunnar bætt lífs-
kjör heldur og lagt fram þýðingarmikinn skerf til
þróunar alls mannkyns.
Baráttan fyrir slikri Evrópu er i nánum tengslum
við baráttu fyrir raunhæfu sjálfstæði þjóða, fyrir
lýðræði, gegn einræði afturhalds og fasisma á Spáni,
Portúgal og Grikklandi. Sú staðreynd, að stjórnir
Spánar, Portúgals og Grikklands veita bandarískri
heimsvaldastefnu aðstoð við að reisa kjarnaher-
stöðvar í skiptum fyrir stuðning Bandarikjanna við
stjórnarfar, sem glatað hefur trausti og áliti, sýnir
hve hættulegar þær geta verið Evrópu allri. —
Evrópskir kommúnista- og verklýðsflokkar lýsa yfir
fullri samstöðu og stuðningi við þá baráttu, sem
samfylking spænskra verkamanna og lýðræðisafla
heyir nú, svo og við allar þjóðir, sem berjast við
afturhaldsstjórnir fyrir frelsi og lýðræði.
Kommúnistar, sem ávallt hafa barizt gegn
heimsvaldastefnu, nýlendustefnu og neó-nýlendu-
stefnu, munu efla samstöðu sina með þeim þjóðum,
sem enn berjast fyrir þjóðfrelsi. Þeir munu vinna að
þróun nýrra samskipta við þjóðir Asíu, Afriku og
Rómönsku Ameriku, samskipta, sem byggja á því
að virt sé sjálfstæði þeirra og fullveldi, bönnuð sé
ihlutun um innrikismál þeirra, á efnahagssamstarfi,
sem virðir hagsmuni allra aðila, á virkri aðstoð há-
þróaðra iðnaðarríkja við lönd, sem fyrir skömmu
urðu frjáls og ganga nú veg félagslegra, efnahags-
legra og menningarlegra framfara.
103