Réttur - 01.05.1967, Blaðsíða 62

ERLEND
VÍÐSJÁ
SKÆRUHERNAÐUR
í BOLIVÍU
Vietnam dregur eðlilega og verSskuldað að
sér athygli heimsins í dag: þar brennur hinn
ameríski friður — pax americana — heitast,
þar fremur hann sína augsýnilegustu glæpi.
En bandarískur imperíalismi vinnur sín ann-
arlegu friðarstörf víðar en í Vietnam. Með því
að styðja til valda í flestum löndum latnesku
i Ameriku ríkisstjórnir gósseigenda og borgara
sem halda þessu víðlenda meginlandi í greip-
um eymdar og sjúkdóma. kveikir hann upp-
reisnarbál, sem tendrast öðru hverju í bylt-
ingu. I greininni hér á eftir er gerð tilraun til
að meta horfur byltingarbaráttunnar sem ör-
snauðar þjóðir latnesku Ameriku hafa háð
leynt eða ljóst áratugum saman gegn innlendu
afturhaldi og bandarískum imperíalisma og
riú er háð með skæruhernaði í fjórum löndum:
Guatemala, Perú, Kolombíu og Bolivíu.
Síðast kviknaði skæruhernaðurinn i Bolivíu.
i apríl sl. Almennt er talið að hann sé að veru-
legu leyti ávöxtur af skipulagningarstarfi
,.Che“ Guevara sem yfirgaf ráðherrastól sinn
á Kúbu fyrir tveim árum til þess að helga starf
sitt baráttunni á meginlandinu. An beinnar
aðstoðar kommúnista- og trotskistaflokks
landsins mun honum hafa tekizt að koma á
samvinnu smábænda og tinnámumanna sem
láta hinum fyrrnefndu í té dýnamit. Petta er i
fyrsta sinn sem slík samvinna tekst í verki
með sveitaaljrýðu og verkamönnum i Bolivíu
og er það hald manna að hún geti orðið
skeinuhætt hinni bandarísku leppstjórn Barri-
entos og hershöfðingja hans. Húsbændurnir i
Washington brugðust a. m. k. skjótt við og
sendu sveit þúsund úrvalshermanna banda-
rískra, sem notið hafa sérstakrar jijálfunar i
gagnbyltingarhernaði gegn skæruliðum í Viet-
nam og latnesku Ameríku, til þess að slökkva
eða einangra skæruhernað Guevara við Cam-
'irihérað, Jrar sem harðir bardagar geisuðu í
apríl- og maímánuði.
Pað er sagt, að vitund mannsins geti spann-
að allan heiminn og ómælisvíðáttur rúmsins.
I reynd er spennivídd hennar fjarska takmörk-
uð. Eða hversu örðugt eigum við, dekurbörn
offitu- og neyzlumenningar, ekki með að setja
okkur fyrir hugarsjónir lífsskilyrði og hug-
arfar jress meirihluta mannkyns sem hefur
skortinn fyrir daglegan fylginaut? Kannski
færumst við eilítið nær vettvangi jress við ])á
vitneskju að til eru ungir Evrópumenn sem
finna ekki lífi sínu fyllingu í hinum tvískipta
heimi efnalegra gnægta og almenna skorts —
og spyrja sjálfa sig: Eflir að hafa sigrazt á
skorti efnisins, hverl ber þá að stefna, hver er
)>á mannshugsjónin? Er ])að kappsmál okkar
að hinn „fordæmdi“ hluti mannkynsins öðlist
hlutskipti okkar, hinna söddu neyzlu])ræla, og
ekkert annað?
Fréttin um handtöku eins þeirra, Frakkans
Régis Debray, í fyrrnefndu Camirjhéraði í
118