Réttur - 01.10.1981, Side 11

Konurnar í París vopnasl lil art verja Komiminuna. Kflir siunr afturhaldsins ern konur oj; hiirn líka skolin hópinn
saman. Miij>mord anðmannastéllarinnar i Paris eflir si}>iirinii vorn hryllilet>, þan minnir á orð (.eorjjs Brandesar: Kkkerl
villidvr er eins jjrimml oj; biirjjeis sem óllasl nm auó sinn.
ágætu ævisögu Steingríms nokkuð um
bréfaskifti þeirra og vafalaust er þar enn
fleira að finna en þau gullkorn hin góðu, er
Hannes tínir til.
Andlegur skyldleiki þessara tveggja lista-
manna hefur verið mjög mikill, enda bar þar
aldrei ský á. Steingrímur lítur með fyrirlitn-
ingu hins sannmenntaða, róttæka manns á
gullkálfa Mammons — eins og Sigurður. —
Þeir Bólu-Hjálmar, Sigurður Breiðfjörð og
fleiri alþýðuskáld 19. aldar litu með hatri
hins kúgaða og fátæka manns á þræla
gróðasýkinnar á íslandi þess tíma. Kvæði
Steingríms: Morgunn”, ,,Vegur sannleik-
ans”, ,,Maurapúkinn”, ,, Um ríka stúlku”
o.fl. lýsa vel afstöðu hans. Og það er sem
maður finni, er lesin er þýðing hans á Burns
,,Því skal ei bera höfuð hátt” hve innilega
hann er sammála þessum reiðilestri hins fá-
tæka þjóðskálds yfir drambsamri yfirstétt og
tignun hans á manngildinu, ekki síst hins
fátæka manns. Þýðingar Steingríms og
Mattíasar í ,,Svanhvít”, þar sem þessi
Burns-þýðing birtist eru eitt af hinum miklu
andlegu afrekum 19. aldarinnar, — ekki síst
í því að bjarga íslenskri tungu og endurreisa í
allri sinni dýrð.
Þegar Sigurður málari, vinur hans, dó, orti
187