Réttur - 01.10.1981, Blaðsíða 22

unum, þannig að það litla mannlíf, er af
kæmist, yrði afskræmt, svift þorra mann-
legra eiginleika. m.ö. orðum: það litla
„mannlíf”, sem kynni að bjargast úr vítis-
eldinum yrði óbærilegt. — Hinsvegar geta
meinlausustu bakteríur nútímans verið orðn-
ar að skaðræðiskvikindum. Árþúsunda þró-
un væri í einu vetfangi eyðilögð — og jörðin
orðin aðsetur skrímsla, sem hefja hið óhugn-
anlegasta „þróunarskeið”.
Og eins og þetta væri ekki nóg?
Ægilegar kjarnorkusprengjur losa gífur-
legt magn asotsýru, sem eyðileggur OSON-
lag andrúmsloftsins, en það hindrar nú ban-
væna útfjóluþláa geisla í að ná til jarðarbúa.
Afleiðing alls þessa gæti orðið:
Geislavirk jörð — mestmegnis auðn eða
byggð skrímslum. — Á það að verða enda-
lok menningarinnar, af því auðdrottnar,
brjálaðir af gróðasýki, heimta takmarka-
lausan vígbúnað — og blekkja eða brjála
fólkið til að fylgja sér.
HarwarcJ Highat, deildarstjóri heilbrigðis-
deildar Harvard-háskóla segir að kjarnorku-
stríð, ef það brýst út, verði síðasta plága
mannkynsins. Eftir það verði mannkynið
ekki til.
Þetta er framtíðin, ef „hernaðar- og stór-
iðjuklíka” Bandaríkjanna fær sitt fram. Og
það einmitt þegar glæsilegustu möguleikar eru
á að gera þessa jörð að unaðsreit. 600
miljörðum dollara er árlega varið til vígbún-
aðar. Fyrir 60 miljarða dollara, tíunda hluta
þessarar upphæðar, má útrýma öllu hungri
og öllum sjúkdómum af jörðinni.
VI.
Eitt lítið innskot um Andskotann og óvini hans.
í anda Albert Einsteins
Andskotinn illsknflár haföi séð það úr
sínu Víti, hvernig mennjrnir, serti óvinur
hans. Drottinn allsherjar, hafði skapað i
sinni mynd, urðu sífellt voldugri að vélakosti
og hverskonar tœkjum, er útrýmt gœti öllu
því illa, sem þjáð hafðiþá um aldir og árþús-
und: fátœkt, þrœldómi, sjúkdómum, hungri
og öðrum plágum.
Og Andskotinn sá í ullri sinni slœgð, að ef
mennirnir aðeins lœrðu að njóta allra þess-
ara gæða sameiginlega, í hróðerni eins og sá,
sem hann óttaðist og J'reistaði á fjallinu forð-
tim, hafði hoðað að þeir skyldu gera, — þá
myndi eigi langt að híða þess að mennirnir í
hrœðralagi með vinnu sinni og hugviti sköp
uðu þá 1‘aradís á jörðu, sem þeir eitt sinn
höfðu glatað.
í árþúsundir hafði Andskotinn háð sína
baráttu við Drottinn allsherjar um yfirráðin
yfir mönnunum og sálum þeirra. / öllum trú-
arhrögðum mannanna hafði harátta þessi
endurspeglast sem allsherjarátökin milli liins
illa og hins góða. Og nú sá liann fram á að í
krafti allsnœgta handa öllum mannanna
hörnum ef þau í hróðerni nytu þeirra, vœri
ósigur hins illa: kúgunarinnar, ranglœtisins,
valdsins — orðinn staðreynd, sem eigi yrði
haggað.
Andskotinn hafði því sent lítilsigldasta og
lævísasta samherja sinn. Mammon4, upp á
jarðríki. Skyldi hann reyna að gera mennina
óða í fégræðgi, svo þeir kúguðu hvor annan
og rœndu, hver sem hetur gæti. Og reynslan
varð sú að óskapleg auðæfi söfnuðust á
198