Réttur - 01.04.1984, Blaðsíða 1

mttur
67. árgangur
1984 — 2. hefti
„Aldrei hefur enn í manna minnum
meiru stolið nokkur íslendingur.“
Svo myndi hafa orðið dómur sögunnar um núverandi óstjórn í landinu, ef
henni hefði tekist að öllu leyti sá hinn mikli þjófnaður, er hún ákvað að fremja
með bráðabirgðalögum og hefði numið mörgum milljörðum króna miðað við
heilt ár, er hún rændi úr vösum launastétta landsins.
En hún rak sig fljótt á að vinnandi stéttir íslands láta ekki stórþjófnaðar-
stjórn stela svo auðveldlega af sér, þótt góðan þjófalykil hafi hún þar sem lög-
in eru. Samböndin (A.S.Í. og B.S.R.B.) mótmæltu og knúðu fram fyrstu breyt-
ingarnar. Dagsbrún, Vestmannaeyingar og Húsvíkingar risu upp og náðu að
minnka stórum ránsfenginn, er óstjórnin ætlaði þeim ríku. Og síðan hefur
staðið yfir leynilegur skæruhernaður, þar sem fjöldi launafólks, er vel stóð að
vígi og hart var í horn að taka, náði til sín, stundum jafnvel mestu af því sem
stela skyldi.
En fjöldinn á enn eftir að rétta sinn hlut og býst m.a. til baráttu 1. septem-
ber. En mest er enn níðst á þeim varnarlausustu: sjúklingum, öryrkjum,
gömlu fólki o.s.frv. — En sérstaklega verða af launafólki allir lægra launaðir
opinberir starfsmenn og ekki síst konurnar fyrir barðinu á ránsskap ríkis-
stjórnarinnar: Sóknarkonur, fiskvinnslufólkið og öll kennarastéttin, að mestu
skipuð konum, — og er það kaldhæðni örlaganna að slíkt skuli gerast, — þá
kona er í fyrsta skipti menntamálaráðherra.
En þegar lagt er til orustu, verða launastéttir landsins að gera sér Ijóst að
hér er fyrst og fremst um pólitíska baráttu að ræða: Ránsstjórnin notaði lög-
in til kaupránsins, af því flokkar hennar höfðu meirihluta á þingi. Það þarf að