Réttur - 01.04.1984, Blaðsíða 9

BJÖRN ARNÓRSSON, hagfræðingur:
Fórnað — til einskis!
Enn hriktir í stoðum efnahagslífins. Fyrir ári síðan hófst ein stórkostlegasta
niðurskurðarherferð stjórnvalda og hafa þó fyrri ríkisstjórnir ekki verið neinir
hálfdrættingar í þeim efnum. Hundruðir og aftur hundruðir milljóna voru færðar
frá launafólki til atvinnurekenda. Með sanni má segja að aldrei hafi jafn stórar
fjárhæðir verið millifærðar á jafn skömmum tíma á Islandi. Rækilegasti vitnis-
burðurinn um árangur þessarar millifærsluleiðar er að atvinnurekendur geysast
nú hver á fætur öðrum fram á sjónarsviðið til að votta að þeir borgi fólki „sínu“
umfram samninga: Henson, Hampiðjan, Jón Bergs... Meira að segja harðsvír-
uðustu atvinnurekendur eru farnir að blygðast sín fyrir kauptaxta þá, sem sam-
tök þeirra hafa knúið í gegn með dyggum stuðningi stjórnvalda.
Hver er vandinn?
Það er uggvænleg staðreynd að við
höfum að miklu leyti verið að berjast við
drauga þegar við höfum tekist á við efna-
hagsvanda þjóðfélagsins á undanförnum
árum. Sannleikurinn er sá að við höfum
alla tíð byggt efnahagsstefnu okkar á
meðaltölum sem hafa falið fyrir okkur
hinn raunverulega vanda. Læknisráðin
hafa því beinst að allt öðru en sjúkdómn-
um sem þar af leiðandi hefur aldrei verið
læknaður. Hringrásin hefur í raun verið
afar einföld:
Sviðsmynd 1. Útgerðin gengur með
bullandi tapi og aðgerðir taldar nauðsyn-
legar. Læknisráð: hækkun fiskverðs,
verðbólguvaldandi gengisfelling og um-
fram allt tilfærslur á hlut frá sjómönnum
til útgerðar samfara ágangi í finnanlega
sjóði.
Raunveruleiki. Sú bullandi skuldastaða
sem þjóðin hefur verið hrædd með reynist
öilu viðaminni er betur er að gáð. í ljós
kemur þegar skuldirnar eru sunduriiðað-
ar að vænn hluti útgerðarinnar er vita
skuldlaus og að aðeins 8 (átta) af 100 tog-
73