Réttur - 01.04.1984, Blaðsíða 10

urum eru með rúmlega helming (HELM-
ING) skuldasúpunnar.
En í stað þess að athuga vandann þar
sem hann raunverulega er að finna og
reyna að leysa hann þar þá er aðgerðun-
um beint í stórum dráttum jafnt til rétt-
látra og ranglátra, til þeirra sem þurfa og
þeirra sem ekki þurfa, til vel rekinna
fyrirtækja sem illa rekinna.
Sviðsmynd 2. Fiskvinnslan í landinu
ræður ekki við „of hátt fiskverð“. Meðal-
talstapið óviðunandi.
Viðbrögð: Almennar árásir á launin og
verðbólguvaldandi gengisfellingar.
Raunveruleiki. Samskonar og í út-
gerð. Tiltölulega mjög fá fiskvinnslufyrir-
tæki ganga með bullandi tapi á meðan
þorrinn lifir góðu lífi. í stað þess að ganga
í skrokk á tapfyrirtækjunum, aðstoða þau
sem byggja á heilbrigðum rekstrargrund-
velli en jafnvel láta önnur fara á hausinn
þá er gripið til almennra aðgerða sem
veita fé til allra, réttlátra sem ranglátra
o.s.frv.
Svona mætti lengi halda áfram, en
niðurstaðan er og verður sú að til lengri
tíma litið er orsök verðbólgunnar og ó-
tryggs atvinnuástands fyrst og fremst hjá
fjármagninu en ekki laununum.
Hvert fóru milljónirnar?
Á síðast liðnu ári voru hundruðir millj-
óna fluttar frá launafólki til atvinnurek-
enda. Þótt aldrei megi gera of lítið úr
þeim stórkostlega vanda sem grúfir yfir
þúsundum heimila í landinu þá gerist sú
hugsun æ áleitnari hvort það versta sé í
rauninni ekki að ekkert var gert til þess
að beina þessum fjármunum til raunhæfr-
ar uppbyggingar. Við höfum í rauninni
engar hugmyndir um hve stór hluti þessa
auðs fór til atvinnuuppbyggingar, hve
stór hluti til greiðslu á skuldum eða hve
stór hluti rann beint í einkahirslur atvinnu-
rekenda.
Það hlýtur því að vera algjör grundvall-
arkrafa að athuganir á eignum og stöðu
atvinnugreina séu stóretldar og kynntar
sundurliðaðar. Það er ekki einkamál at-
vinnurekenda hvernig kjaraskerðingunni
hefur verið varið.
Oryggisleysi — ábyrgðartilfinning
Það er skiljanlegt að þjóðfélagsþegnar
lítillar þjóðar horfi með uggi á afkomu-
tölur þjóðarbúskapsins. En þeim mun
mikilvægara er að þjóðin sé upplýst um
raunveruleikann á bak við þau leiktjöld,
sem stjórnvöld setja upp við sviðsetningu
efnahagsvandans.
Launafólk hefur sýnt að það er reiðu-
búið til að leggja töluvert á sig til að koma
þjóðarbúskapunum á réttan kjöl, þrátt
fyrir að það beri enga ábyrgð á kollsigl-
ingunni. Því stærri er ábyrgð þeirra er
taka þátt í að fela orsök vandans.
Verkalýðshreyfingin hefur marglýst
því yfir að efnahagsvandinn verði ekki
leystur með kjaraskerðingum, einfaldlega
vegna þess að kjörin í landinu hafa aldrei
verið undirrót vandans. Þetta er nú al-
mennt viðurkennt, meira að segja af for-
manni Sjálfstæðisflokksins, sem nú segir
nánast berum orðu að vandinn sé óleyst-
ur, lítið hafi verið gert nema að taka á
laununum, nú (NÚ!!) þurfi ríkisstjórnin
að fara að snúa sér að öðru.
Til þess að snúa blaðinu við verður að
snúa vörn í sókn. Til þess þarf að ná
öflugri samstöðu launamanna. En forsenda
þess er að fjárinagnsstreymið í landinu
sé krufið, undirheimahagkerfið dregið
fram í dagsljósið, skattfrjálsa „huldu-
hernum" í landinu látið blæða...
74