Réttur - 01.04.1984, Blaðsíða 7

hefja, til þess að útrýma kommúnisman-
um úr heiminum, — eins og Ronald
Reagan hefur lýst yfir nú og Hitler gert
tilraun til að gera áður.
Það er því allt í húfi að íslensk alþýða
átti sig á hættunni í tíma.
Það er eigi síður þörf raunsæi og festu
í hinni nýju sjálfstæðisbaráttu vorri en í
hinni fyrri. Barnaleg trúgirni getur orðið
þjóð vorri háskaleg. Þarf ekki annað en
minna á hve auðtrúa þrír sendimenn
ríkisstjórnarinnar 1949 voru á loforð
utanríkisráðherra Bandaríkjanna, er þeir
komu af fundi hans í mars, er véla skyldi
Island inn í Nato. Bjarni Benediktsson
reit þá í Morgunblaðið 22. mars 1949:
„Vér skýrðum rækilega sérstöðu
okkar sem fámennrar og vopnlausrar
þjóðar, sem hvorki gæti né vildi halda
uppi her sjálf, og mundum aldrei sam-
þykkja að erlendur her né herstöðvar
væri í landi okkar á friðartímum. Dean
Acheson utanríkisráðherra og starfs-
menn hans skyldu fyllilega þessa af-
stöðu okkar. Er því allur ótti um það
að fram á slíkt verði farið við okkur, ef
við göngum í bandalagið, gersamlega
ástæðulaus.“
í trausti á þessa yfirlýsingu samþykkti
meirihluti Alþingis inngönguna í Nato.
Aðeins þeir raunsæjustu stóðu á móti.
Hermann Jónasson, einn raunsæjasti
stjórnmálaleiðtogi borgaraflokkanna,
krafðist þess að þessi yfirlýsing Achesons
væri sett inn í sáttmálann. Er því var neit-
að greiddi hann ekki atkvæði og sagði við
mig: „Ef ég væri ekki formaður Fram-
sóknarflokksins, hefði ég greitt atkvæði
á móti.“
Tveim árum eftir inngönguna, rauf
Bandaríkjastjórn loforð Achesons og lét
flota sinn hernema ísland 7. júlí 1951 —
og hefur landið verið hernumið síðan!
Raunsæi og tortryggni á yfirlýsingar er-
lendra ráðamanna, er áhuga hafa á ís-
landi, eiga vissulega ennþá rétt á sér.
E.O.
SKÝRINGAR:
1 Sjá Neista í Rétti 1979, 4. h. bls. 256.
2 Sjá línurit í 4. h. Réttar 1983, bls. 198-199.
Munið orðin:
Eigi víkja!
71