Réttur - 01.04.1984, Blaðsíða 37

RÁÐ AUÐVALDSINS VIÐ HUNGRINU:
Minnkun
matvælaframleiðslunnar
Það fer brátt að verða á hvers manns vitorði, er fylgist með því sem nú er að
gerast í heiminum að mótsetningar auðvaldsskipulagsins við þarfír mannkynsins
eru orðnar óbærilegar.
Það deyja 14 milljónir ungbarna á ári úr hungri eða hungursjúkdómum. Það
svelta yfír 500 milljónir manna að staðaldri. Og þetta ástand fer síversnandi.
Hvað gerir hið drottnandi auðvald heims, staðsett í Bandaríkjunum og Vestur-
Evrópu við þessu himinhrópandi ástandi?
Auðvaldið skipuleggur minnkun matvælaframleiðslunnar, þar sem það ræður,
-— því matur sem annað er einungis framleiddur til að græða á honum, en ekki
til að fullnægja þörfum jafnvel sveltandi fólks.
I Bandaríkjunum er verðlaunað að draga úr kornframleiðslunni. í Vestur-
Evrópu safnast fyrir gríðarlegar matarbyrgðir, sem eru þar hið mesta vandamál,
því þær eru aðeins til að græða á þeim, ekki lina þjáningar hungraðra. — Og þær
þjóðir, er þarna búa þykjast vera kristnar: elska náungann sem sjálfa sig!
Einnig hér á íslandi er farið að beita
þessum miskunnarlausu ráðum auðvalds-
ins, sbr. niðurskurð matvæla í landbúnað-
arframleiðslunni.
Andleg fátækt ríkisstjórnarinnar og
ágirnd hinna nýríku er að leiða örbirgð-
ina aftur inn í íslenskt þjóðfélag. Hér er
nú beitt samskonar aðferðum: árásum á
•aunakjör hins vinnandi fólks og lífskjör
smælingjanna eins og Alþjóðabankinn
fyrirskipar í löndum þeim, sem Banda-
ríkjaauðvaldið hefur krossfest á skulda-
klafa sinn.
Svo langt er gengið í níðingsskapnum
gagnvart þeim sjúku og öldruðu, að þegar
kona ein getur ekki af lágum lífeyri sínum
greitt fyrir lyfin í lyfjabúð sem valdhafar
höfðu stórhækkað, brestur hún í grát, —
og hún mun sannarlega ekki vera sú eina,
sem skortir jafnvel hið nauðsynlegasta
nú.
Ráðherrarnir ganga í kirkju kenni-
mannsins frá Nasaret í upphafi hverrar
Alþingissetu og hlusta með helgisvip á
kenningarnar um að hjálpa þeim þjáðu,
— og síðan fara þeir og þýlynt lið þeirra
og gera gróðann að sinum guði í verkum
sínum og ákveða að gróðalögmálið skuli
drottna í öllu atvinnulífi.
„Vei yður, þér hræsnarar" — hefði
kennimaður einn sagt forðum daga, — og
hefði hann vissulega fljótt verið rekinn úr
stöðu sinni, ef hann hefði nokkra haft, —
ef valdhafar líkir þeim, sem nú drottna,
hefðu mátt ráða.
101