Réttur - 01.08.1986, Blaðsíða 2

1945 sveik svo hervald Bandaríkjanna þennan nauðungarsamning,
neitaði að fara burt — eins og ákveðið var í „samningnum“ — og krafð-
ist þriggja stórra herstöðva á íslandi til 99 ára (sjá „Rétt“ 1985, bls. 131-
134). Þessu neitaði nýsköpunarstjórnin, sem þá var komin til valda á íslandi.
Þá knúði Bandaríkjavaldið fram Keflavíkursamninginn, sem aðeins átti að
gilda til 1951.
Nú var tíminn notaður af hálfu bandaríska auðvaldsins til þess að ná ann-
arsvegar nokkrum tökum á efnahagsmálum íslands með Marshall-samningn-
um og hinsvegar að fleka ísland inn í Atlantshafsbandalagið. Samþykkti
meirihluti Alþingis þá inngöngu í trausti á þá yfirlýsingu utanríkisráðherra
Bandaríkjanna, Achesons að „ekki kæmi til mála, að erlendur her eða
herstöðvar yrðu á íslandi á friðartímum.“ Sósíalistar ofl. greiddu atkvæði
gegn inngöngunni í hernaðarbandalagið. Og þjóðin mótmælti þessum þjóð-
svikum með mótmælafundinum fræga 30. mars 1949.
Enn voru öll loforð svikin:
7. maí 1951 réðst bandarískur flugfloti á ísland og hertók landið. Var
enn haft að yfirskyni „samningur" við ríkisstjórn, sem enga heimild
hafði til að gera slíkan samning og þar að auki voru þverbrotin loforð
Achesons, sem var forsenda flestra borgaralegu þingmannanna fyrir
inngöngu í Atlantshafsbandalagið.
Alþingi var ekki kallað saman fyrr en um haustið af ótta ríkisstjórnar-
innar við þjóðina. Formaður Sósíalistaflokksins lýsti því þá yfir við
þingsetningu að Alþingi stæði nú frammi fyrir þverbroti á stjórnarskrá
(21. gr.) og væri í herteknu landi, — svo allt, sem innrásarherinn léti
gera hér eftir væri brot á stjórnarskrá landsins. — Og svo hefur nú verið
í 35 ár síðan.
Bandaríski herinn færir sig nú sífellt upp á skaftið, gerir ísland að
fyrirhugaðri árásarstöð sinni á Sovétríkin og stofnar vitandi vits lífi og
tilveru þjóðar vorrar í hættu — og alls mannkyns.
Mál er að linnL