Réttur - 01.08.1986, Qupperneq 23

aður til þess að vekja menn til hugsunar.“
(Grein þessi er samkvæmt þessu bréfi
ranglega eignuð Þórólfi í efnisyfirliti 7. -
10. árgangs). En Þórólfur segir:
„Auðvitað skal eg taka það fram um pistilinn,
af því þú vildir að eg skrifaði þér um hann, að
hann þolir ekki sterka „krítik“, er eins og þú
segir fullyrðingar. Rökstuðningurinn þarf að
koma í annari grein á eftir. — Það sem eg set
einkum út á er að fullyrðingarnar eru einkum
miðaðar við erlenda staðhætti; vantar að til-
greind séu innlend dæmi og staðhættir. Eg er
farinn að sannfærast um það á stælum við menn
að túlkun og skýringar á Georgismanum þarf að
miðast við innlenda staðhætti, til þess að vera
heyrð og tekin gild.“
Um viötökur RÉTTAR fer fáum orð-
um hér, aðeins skal tekið eitt dæmi. Það
er Klettafjallaskáldið, Stephan G. Step-
hansson, sem skrifar vestan um haf í
ódagsettu bréfi, að líkindum skömmu eft-
ir heimsókn hans hingað til lands 1917:
„Mér hefir ávalt þótt vænt um „Rétt“ ykkar af
því hann er svo framsýnn í ýmsar áttir. Mér er
við fátt ver en nærsýnina í nútíð og framtíð. Hún
finnst mér upphaf allrar ágirndar, sem sögð er
að vera rót als ills.“
Þórólfur hafði skrifað með öðrum ár-
gangi tímaritsins nokkur orð til lesenda
°g ræðir þar um útgáfuna. Þar sagði hann
í lokin:
„Tímaritið hefir ekkert gert til þess að afla sér
gengis með auglýsingum, né öðrum famboðs-
meðulum, þrátt fyrir ýmsa örðugleika og dýrtíð
— og lítið reynt til að vera sér úti um meðmæli
blaða og tímarita. En það vill afla sér útbreiðslu
°g vina með því efni, sem það hefir á boðstól-
um. Þegar innihaldið getur eigi orðið því til
lengra lífs og gengis, telur það sig eigi hafa neinn
tilverurétt, og mun þá eigi beita öðrum lyfjum til
þess.“
Árið 1925 liöfðu aðstæður Þórólfs breyst
eins og áður er getið, og hann ákvað að
Selja ritið, svo sem Einar Olgeirsson rek-
Ur í grein sinni. „Fyrir 40 árum". Þær hafa
vafalítið fremur verið orsök þess að hann
sagði skilið við þetta barn sitt en sú að
hann teldi það ekki hafa neinn tilverurétt
framar. Miklu fremur verður að álíta að
hann hafi talið sig vera að tryggja fram-
haldslíf þess, svo sem raunin hefur orðið
á.
Fá orð hafa í þessari grein verið höfð
um persónu Þórólfs í Baldursheimi, enda
fer þeim nú fækkandi sem muna hann
vel eða voru samstarfsmenn hans. Einar
Olgeirsson og Jónas Jónsson draga þó
upp myndir af honum í fáum dráttum í
þeim greinum sem hér hefur verið vitnað
til. En lokaorðin í þessari grein verða tek-
in upp úr bréfi frá Stefáni G., líklega því
fyrsta sem hann skrifar Þórólfi, 17. janúar
1916:
„Svo þakka eg það sem eg enn á óþakkað í
bréfi þínu, hversu blátt fram og kunnuglega þú
kemur til mín. Eg held að ekkert annað ætti að
kallast „manna siður“.“
HEIMILDIR:
Einar Olgeirsson: „Fyrir 50 árum“. Réttur. 48. ár-
gangur, 4. hefti, 1965. „Fyrir 40 árum“. Réttur,
49. árgangur, 2. hefti, 1966.
Jónas Jónsson: „Þórólfur Sigurðsson". Tíminn, 45.
tbl., 24. árg., 18. júní 1940.
Ólafur Jens Pétursson: „Henry George og „einfaldi
skatturinn“.“ Andvari, 90. árg. 1. og 2. hefti,
1965.
Réttur, 1. - 10. árgangur, 1915 - 25.
BRÉF:
Bréfasafn Þórólfs Sigurðssonar, í vörslu Sigurðar
H. Þórólfssonar, Arnartanga 13, Mosfellssveit.
Bréf frá Þórólfi og fleirum á handritadeild Lands-
bókasafns. — Lbs. 4419 4to og 4954 4to.
Bréf frá Þórólfi Sigurðssyni, Sigurði Jónssyni og
fleirum í Héraðsskjalasafni S.-Þingeyinga á
Húsavík.
Auk þess stuðst við munnlegar frásagnir úr Mý-
vatnssveit, einkum eftir Katli Þórðarsyni í Bald-
ursheimi, systursyni Þórólfs.
135