Réttur - 01.08.1986, Qupperneq 28

Upphaf
atómstríðs-voðans
„Hernaðar- og stóriðju-
klíka“ Bandaríkjanna
knúði fram fjöldaframleiðslu
atómsprengjunnar, þegar
vitrustu menn Bandaríkjanna
vildu hindra slíka ógæfu.
Stimson, hermálaráðherra Roosevelts, sá fyrir hver skelfing myndi af hljótast,
ef fjöldaframleiðsla á kjarnorkusprengjunum væri hafín. A síðasta ríkisstjórnar-
fundi, er hann sat — og þá undir forsæti Trumans — þann 21. september 1945,
lagði hann til í skýrslu, sem sýndi fram á allar hinar hræðilegu afleiðingar af fjölda-
framleiðslu þessara múgmorðsvopna, að Bandaríkin afhentu Sovétstjórninni leynd-
armál sprengjunnar og semdi um leið við hana um að hvorugt stórveldið skyldi
nokkru sinni framleiða þetta morðvopn. Hann kvað engan efa á að Sovétríkin
myndu ella sjálf innan skamms tíma fínna upp þetta vopn og þá væri mannkyninu
voðinn vís.
Stimson fékk meirihluta viðstaddra til að fallast á sjónarmið sitt, 8 með, 4 á móti.1
Þá fór sú óheillaklíka, sem Eisenhower
forseti síðar varaði þjóðina við og kallaði
„hernaðar- og stóriðjusamsteypuna“ af
stað. Hana dreymdi um ofsagróða og al-
heimsdrottnun bandarísks auðvalds og her-
valds yfir gervöllum heimi í krafti einokun-
ar á atómsprengjunni. Það skyldi upp
renna „amerísk öld“ og m.a. Sovétríkin
kúguð til að gerbreyta þjóðfélagi sínu eða
vera sundurskotin ella. Stríðsáætlanirnar
voru snemma valdar og tilbúnar.
Og þessi múgmorðsklíka auðdrottna
Bandaríkjanna og ógæfuvaldar heims, sigr-
uðu á næsta fundi ríkisstjórnarinnar. 5.
mars 1946 lýsti ChurchiII, með samþykki
Trumans, yfir að „kalda stríðið“ væri
hafið. Stríðshanskanum var varpað að
Sovétstjórninni. Baruch-áætlunin kom á
eftir (14. júní 1946). Krafan um alræði
Bandaríkjanna um vopnaframleiðslu
heimsins oll. Og ofsóknirnar gegn öllum
róttækum mönnum í Bandaríkjunum hóf-
ust síðan (,,MacCarthy“-brjálæðið).
Sovétríkin sprengdu fyrstu kjarnorku-
sprengju sína haustið 1946, fyrstu vetnis-
sprengjuna 1951. Stimson hafði haft á réttu
að standa.
140