Réttur - 01.08.1986, Síða 36

I • ’
gera byltinguna þar. Stundum hefur mér
dottið í hug, hvort ég ætti að senda hann
son minn aftur til jarðarinnar, þangað
sem þörfin er mest: í „Mammonsríki
Ameríku“ — eins og hann Matthías minn
skýrði það ágæta land, sem forðum var
„frelsisins fimbulstærð“, áður en Mamm-
on var sendur úr Víti af „furstanum“ þar
til að leggja það undir sig og umhverfa
því svo, að voldugir þrælar hans þar gætu
tortímt mannkyninu, sem ég hef skapað
og oft verið svo stoltur af.
En ég þori ekki að senda hann aftur,
máske mundu þeir krossfesta hann á ný
eða það sem verra væri: loka hann inni í
einni goðastyttunni á Fimmtutröð3 og láta
hann kveljast af að heyra í sífellu lofsöng-
inn um peningana og almætti þeirra —
því þá myndi ég gráta enn sárar en nú yfir
kvölum mannanna barna, er ég fyndi van-
mátt minn að geta ekki frelsað hann úr
þeirri dýflissu og heyra son minn hrópa til
mín „Faðir! Hví hefur þú yfirgefið mig?“
En ég ætla ekki að hryggja ykkur meö
áhyggjum mínum. Og ég mun ekki láta
syndaflóð í annað sinn dynja á jörðina.
Hættan er nú að útsendarar vítis tendri
þar bál sem í þeirra heimahögum og þá er
dásamlegasta tilraunin sem ég hef gert:
með sköpun heimsins og mannkynsins
eyðilögð að eilífu.
En vinir mínir — og þú sérstaklega
Skúli minn, vertu velkominn. Ég veit að
það sem þú hefur skrifað niðri á jarðríki
verður til að opna augu margra þar. Gakk
nú með mér inn í fögnuð félaga þinna.“
Þeir félagarnir þökkuðu Maríu góð-
gerðirnar og héldu þangað, er drottinn
leiddi þá í lundinn þar sem félagarnir
fornu sátu, er farið höfu á undan. Og það
hýrnaði brúnin á Skúla, er hann heilsaði
Jóhannesi úr Kötlum, Pétri Sumarliða-
syni, Puríði sinni og öllum gömlu vinun-
um. Og Skúli tók fast í höndina á drottni
allsherjar, er hann kvaddi hann og sagði:
„Þakka þér fyrir bátsferðina miklu og
lendinguna góðu. Við munum reyna að
hjálpa þér í þinni baráttu hérna megin
eftir okkar getu, — og ég vona að það,
sem við eftir létum af andlegum vopnum
á jörðu niðri megi nýtast þar vel í orrust-
unni um líf og hel, sem þar er háð.“ Og
þeir kvöddust gömlu bátsfélagarnir og
hétu að hittast brátt aftur hjá henni Maríu.
Einar Olgeirsson.
SKÝRINGAR:
1 Sjá „Tveir á báti“ í „Bréf úr myrkri" bls. 142,
útg. 1961.
2 Sjá „Bréf til Láru“ 2. útg. 1925. bls. 182, er Þór-
bergur sannfærir Drottinn réttlætisins um að
breyta skipulaginu „í ríki útvaldra". — Sjá og í
„Rétti“ 1974: „Meistari Þórbergur í „ríki út-
valdra", bls. 245-246.
3 Sjá sögu Uptons Sinclair: „Smiður er ég
nefndur", sem Ragnar Kvaran þýddi og mig
minnir að „Bókmenntafélag jafnaðarmanna"
hafi gefið út forðum. Sjá og kvæði Einars Ben-
ediktssonar: „Fimmtatröð!"
148