Réttur - 01.08.1987, Qupperneq 2

dýpra í þaö skuldafen, sem óráðsía og taumlaust eyðslufrelsi braskarastétt-
arinnar hefur sett hana í.
Alþýðan þarf að læra að svifta þessa yfirstétt völdunum til slíkra
skemmdarverka. Alþýðan er meirihluti þjóðarinnar og hún verður að læra
að standa saman sem einn maður, til að vernda hagsmuni sína, — alls hins
vinnandi fólks. Það er ekkert annað en pólitísk samstaða, sem getur frelsað
alþýðu manna úr þeim þrældómi, sem hún nú býr við. — Það var það sem
gerðist 1942, er íslensk ríkistjórn ætlaði að hlýða erlendum fyrirmælum um
gerðardómslög, en alþýðan reis upp og hindraði það og lagði grundvöll að því
frelsi og betri lífsafkomu, sem íslenskar starfsstéttir fengu þá notið um nokk-
urt skeið.
En samtímis því, sem þörf er á pólitískt harðari stéttabaráttu alþýðu hér
heima, þá vex nú einnig hættan, sem af herdrottnun Kanans stafar. Margir
kunna að hugsa sem svo að fyrst Kaninn þori ekki annað en slaka á hvað
staðsetningu meðaldrægra og skammdrægra eldflauga snertir, þá dragi úr
tortímingarhættu þeirri, sem hernámið leiðir yfir ísland.
En ameríska hervaldið heldur enn fast við langdrægar kjarnorkueldflaugar
og enn þá fastar við áætlun sína um stórfellda aukningu kafbátaflotans, sem
búinn er eldflaugum og við vitfirrta geim-„varnar“-áætlun Reagans.
ísland er nú þegar hugsað sem miðstöð hvaðan kjarnorkukafbátum skuli
stjórnað, sbr. AWACS-flugvélarnar hér. Það yrði því hvorttveggja í senn:
Kjarnorkuvopnin margfölduð í sjávardjúpinu og öllu lífi þar stofnað í hættu, —
og svo hitt að hættan fyrir íslendinga yrði margfölduð ef „okkar farsældar-
frón“, er oss eitt sinn dreymdi um, yrði gert að miðstöð eldspúandi neðan-
sjávarillþýðis, er ógna myndi öllu lífi í nánd Norður-Atlantshafsins. — Enginn
er öruggur fyrir þeim blinda ofstækislýð, sem ræður vopnum Bandaríkjanna.
Það er því tími til kominn að ísland reki þann óaldalýð á brott, áður en það
er orðið um seinan.
Vér íslendingar höfum ábyrgð og vald á lífi vor sjálfra, — sem og jafn-
vel á örlögum heims, — og vér verðum að vera menn til þess að beita
því valdi.
í fyrsta sinn í sögu vorri getum vér ef til vill lagt fram stóran skerf til
að bjarga oss sjálfum frá tortímingu og meginhluta mannkyns með.
Slíka ábyrgð hefur forsjónin nú lagt oss á herðar.
Hinn forni friðarboðskapur rússnesku byltingarinnar, endurnýjaður á örlaga-
stund 70 árum síðar, hvetur nú mannkyn á heljarþröm til úrslitabaráttu við
það hermangaraauðvald, er ógnar tilveru þess. Og nú 20 árum eftir morðið á
Che Guevara mælir sá píslarvottur með orðum Joe Hills eggjandi til alþýðu
heims: „Þeir drepa aldrei mig“. Byltingarandinn er ódauðlegur.