Morgunblaðið - 16.01.2006, Síða 30

Grettir
Smáfólk
Kalvin & Hobbes
Hrólfur hræðilegi
Gæsamamma og Grímur
Úthverfið
Kóngulóarmaðurinn
ÞARNA VAR
ÞÁTTURINN
MINN!
OF SEINN,
VIÐ VERÐUM
AÐ FARA
ANNAN HRING
ÞVÍ MIÐUR VAR MÉR
ALDREI KENNT AÐ GRILLA
SIKUR BÚÐA, Í ÆSKU
DREKAFLUGA! NEI KALVIN, RASSINN Á
ÞÉR LÝSIR EKKI
HVAÐA
VÖÐVA ÞARF
ÉG AÐ
VIRKJA?
HRÓLFUR SAFNAR
FLÖSKUM, VÍÐSVEGAR AÐ
ÚR HEIMINUM,
Í FRÍSTUNDUM SÍNUM
ER ÞAÐ
SNÚIÐ ÁHUGA
MÁL?
EKKI FYRIR HANN
NEI,
KRINGLUKAST
ER ÍÞRÓT. ÞEIR
KEPPA Í ÞVÍ AÐ
KASTA
KRINGLUM
VÁ, MIKIÐ
HLJÓTA ÞETTA
AÐ VERA
STÓRIR MENN
EF ÞEIR GETA
KASTAÐ
KRINGLUNI!?!
ÉG ER MEÐ
HANN Í
KRUKKU
UPPI. MÁ
BJÓÐA YKKUR
AÐ SJÁ
HANN?
ÉG VAR EINU
SINNI MEÐ
RISASTÓARAN
BANDORM
ÞAÐ ER KOMIÐ HAUST OG ÉG
Á EFTIR AÐ GERA SVO MARGT
EKKI GLEYMA
AÐ NJÓTA
HAUSTSINS
JÁ, OG
SVO ÞAÐ
LÍKA
ÉG ÞARF AÐ HREINSA
NIÐURFALLIÐ, ÞRÍFA STROMPINN
OG VERÐA OKKUR ÚTI UM ELDIVIÐ
ÞÚ LÍTUR NÚ
EKKI ÚT FYRIR AÐ
VERA Í
FRIÐARGÆSLUNNI
RÓSA ER
MORÐKVENDI FRÁ
COSTA VERDE
HVAÐ EF ÞAÐ
ER SATT?
HVAÐ VAR ÉG AÐ
KOMA MÉR Í?
EF RÓSA KALLAÐI
MIG LEIGUMORÐINGJA,
ÞÁ ER ÞAÐ LYGI!
Dagbók
Í dag er mánudagur 16. janúar, 16. dagur ársins 2006
Víkverji hefur aðundanförnu fylgst
dálítið áhyggjufullur
með fréttum af
loðnunni, sem getur
stundum verið hið
mesta ólíkindatól og
jafnvel látið sem hún
sé ekki til. Nú er hún
þó farin að sýna sig,
Víkverja til mikils létt-
is.
Raunar er Víkverji
ekki viss um að hann
eigi yfirleitt að vera
með nokkrar áhyggjur
af loðnunni eða öðru
því, sem svamlar í
sjónum. Það er nefnilega af, sem áður
var, þegar fréttir af sjávarafla skiptu
máli fyrir alla landsmenn, hvar í stétt
eða stöðu sem þeir voru. Fréttir af
loðnu eða loðnuleysi eru nú bara eins
og hver önnur neðanmálsfrétt og
vekja svona álíka mikla athygli og
fréttir af hruni rækjustofnsins, hruni
skelfisksstofnsins á Breiðafirði og
bágu ástandi þorskstofnsins.
Auðvitað hlýtur það að vera fagn-
aðarefni fyrir Víkverja eins og aðra
landsmenn að íslenskt efnahagslíf
skuli ekki lengur vera mjög háð hin-
um svipula sjávarafla en samt er það
svo að það er eins og Víkverji sakni
einhvers. Kannski er ástæðan bara
sú, að Víkverji er orð-
inn of gamall og búinn
að gleyma því að fleira
er matur en feitt ket.
Já, nú er öldin önn-
ur. Ríkisútvarpið sá
ekki ástæðu til að
halda lengur úti Auð-
lindinni, örstuttum
þætti um sjósókn og
aflabrögð, en í hennar
stað glymja nú í eyr-
unum fréttir af álver-
um og virkjunum og
síðast en ekki síst af
sviptingum í fjármála-
lífinu.
Á þeim vettvangi er
sett upp hvert leikritið á fætur öðru
og persónur og leikendur ávallt sama
fólkið. Ekki alltaf fólk, sem komist
hefur í efni í sveita síns andlitis, held-
ur fólk, sem hefur góðan aðgang að
fjárhirslum þjóðarinnar, bönkunum.
Í krafti þess skákar það síðan fram
og aftur milljarðatugum á millj-
arðatugi ofan og græðir um leið sjálft
á tá og fingri.
Auðvitað skipta fréttir af fjármála-
tilfærslum hinnar nýju stéttar miklu
máli en Víkverji verður þó að játa að
honum leiðast þær. Raunar er ekki
örgrannt um, að honum finnist allt
samfélagið heldur óskemmtilegra en
áður var.
Víkverji skrifar... | vikverji@mbl.is




 


 



Hverfisgatan | MÍR, eða Menningartengsl Íslands og Rússlands opnuðu
nýjar höfuðstöðvar sínar á Hverfisgötu 105 á laugardaginn. Þar voru meðal
annarra góðra gesta þeir Gunnlaugur Einarsson og Ívar Jónsson, sem um
áratugaskeið hafa haldið uppi menningarstarfsemi tengdri Rússlandi af mik-
illi elju. Það eru ekki síst kvikmyndasýningar MÍR sem fólk hefur sótt í
gegnum tíðina, en þær hafa ætíð verið mikilvæg viðbót í þá flóru sem kvik-
myndahúsin hafa sýnt. Hér eru þeir félagarnir ásamt þeim Ásgerði Marju
Rivina, Jóni Ivani Rivina og Þóreyju Ninu Pétursdóttur.
Morgunblaðið/Brynjar Gauti
Menningartengsl
Íslands og Rússlands
MORGUNBLAÐIÐ, Kringlunni 1, 103 Reykjavík. SÍMAR: Skiptiborð: 569 1100.
Auglýsingar: 569 1111. Áskriftir: 569 1122. SÍMBRÉF: Ritstjórn: 569 1329,
fréttir 569 1181, auglýsingar 569 1110, skrifstofa 568 1811, gjaldkeri 569 1115.
NETFANG: RITSTJ@MBL.IS, / Áskriftargjald 2.800 kr. á mánuði innanlands.
Í lausasölu 220 kr. eintakið mánudaga til laugardaga. Sunnudaga 350 kr.
Orð dagsins: Skylt er oss, hinum styrku, að bera veikleika hinna óstyrku
og hugsa ekki um sjálfa oss. (Rm. 15, 1.)