Morgunblaðið - 18.04.2006, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 18. APRÍL 2006 27
MINNINGAR
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
FANNEY SIGURLAUGSDÓTTIR,
Helgubraut 27,
Kópavogi,
lést sunnudaginn 16. apríl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Sigurlaug E. Rögnvaldsdóttir, Reynir I. Helgason,
Sigþrúður M. Rögnvaldsdóttir, Reynir Njálsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Aðalgeir Ol-geirsson fæddist
á Húsavík 2. apríl
1952. Hann lést á
Landspítala – há-
skólasjúkrahúsi við
Hringbraut 6. apríl
síðastliðinn. For-
eldrar hans eru
Ragnheiður Frið-
rika Jónasdóttir, f.
28. apríl 1924 og Ol-
geir Sigurgeirsson,
f. 22. maí 1924, d.
20. febrúar 2006.
Bræður Aðalgeirs
eru: Sigurður Valdimar, f. 23.5.
1942, d. 15.10. 2005, Hreiðar, f.
26.5. 1943, Pétur, f. 12.10. 1945,
Jón, f. 6.5. 1947, Skarphéðinn, f.
6.6. 1948, Egill, f. 24.8. 1949,
Kristján Bergmann, f. 1.7. 1960,
Ágúst Mar, f. 5.3. 1999. 3) Hjalti
Már, f. 13.2. 1983, unnusta Kristín
Bára Jónsdóttir, f. 28.1. 1988 4)
Elvar Hrafn, f. 23.1. 1986, sam-
býliskona Sonja Dögg Sigfúsdótt-
ir, f. 23.3. 1984.
Aðalgeir ólst upp á Húsavík.
Hann hlaut hefðbundna skóla-
göngu í Barna- og gagnfræða-
skóla Húsavíkur. Hann fór ungur
til sjós og gerði sjómennsku að
sínu aðalstarfi. Hann aflaði sér
réttinda til skipstjórnar á skipum
allt að 200 tonnum. Árið 1978
stofnaði Aðalgeir útgerð ásamt
Agli bróður sínum og var Aðalgeir
skipstjóri á bátum þeirra, sem
báru nafnið Skálaberg. Um tíma
var Aðalgeir einnig með fiskverk-
un. Árið 1991, eftir að þeir bræður
hættu útgerð, flutti Aðalgeir með
fjölskyldu sína til Hafnarfjarðar,
þar sem þau hafa búið síðan. Þar
starfaði Aðalgeir lengst af við
verslunar- og þjónustustörf.
Útför Aðalgeirs verður gerð frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Björn, f. 23.2. 1962,
og Heiðar Geir, f.
18.7. 1967.
Aðalgeir kvæntist
27.12. 1970 Sigríði
Sveinbjörnsdóttur, f.
31.8. 1952. Foreldrar
hennar eru Magnús-
ína Sigurðardóttir, f.
19.12. 1929 og Svein-
björn Hjaltason, f.
27.11. 1930, d. 21.2.
1997.
Börn Aðalgeirs og
Sigríðar eru: 1) Þóra
Ragnheiður, f. 21.8.
1969, gift Sigurði Bjarnasyni, f.
25.3. 1968, börn þeirra eru Þór-
halla, f. 4.10. 1988 og Aðalgeir, f.
5.10. 1990. 2) Ollý Sveinbjörg, f.
20.6. 1977, sonur hennar og Sig-
urðar Hjartarsonar er Alexander
Kveðja frá móður.
Elsku hjartans Alli minn.
Það er svo sárt að geta ekki verið
við útförina.
Hjartans þakkir fyrir allt.
Guð blessi sál þína og gefi þér frið.
Lokið er þrautum, ljósið mitt
lagt á himnaveginn.
Ég veit að blíða brosið þitt
bíður mín hinumegin.
Minningin lifir mild og klökk,
móðurhjartað stynur,
og kveður þig með kærri þökk.
Hvíldu í friði vinur.
(I.G.)
Elsku Didda mín, Þóra, Ollý,
Hjalti, Elli og fjölskyldan öll.
Guð gefi ykkur styrk á þessum erf-
iðu tímum.
Amma Ragna í Skálabrekku.
Elsku pabbi og tengdapabbi.
Erfitt er að hugsa um að vera ekki í
nærveru þinni sem hefur alltaf verið
svo hlýleg og góð, þú hefur reynst öll-
um þér í kring mjög góður og munum
við ávallt sakna þín. Bara við það eitt
að hugsa til þín fyllist maður af frá-
bærum minningum sem munu aldrei
gleymast, sennilega verða þær seinna
meir skemmtilegar sögur. Þú hefur
alltaf hugsað svo vel um okkur öll og
hjálpað okkur oft meira en þú hefur
getað, við vonum að við getum gert
það sama fyrir okkar börn og þú hef-
ur gert fyrir okkur. Ein sterkasta
minning okkar beggja um þig er þeg-
ar þú varst t.d. að skutla okkur öllum
vinunum í bíó eða þegar tekinn var
sunnudagsrúnturinn og þú gast alltaf
spjallað um eitthvað skemmtilegt, á
meðan þú söngst hástöfum eftir uppá-
haldslögunum þínum.
Lífið er gott
því þú gerðir það gott
lífið á eftir lífinu
því þú trúðir á það
lífið það ókomna
því þú vakir yfir því
lífið sem kveður
því getur engin breytt.
Við vissum að þín æðsta ósk hefði
verið að sjá væntanlegt barnabarn
þitt sem von er á á næstu dögum en
við vitum að þú munt ávallt vaka yfir
honum og vernda.
Elsku vinur kveðið hefur
ávallt skaltu hugsa til mín
nú þinn ljúfa svefn þú sefur
ég mun ætíð minnast þín.
Elsku pabbi og tengdapabbi, það
var mjög sárt að horfa upp á þig svona
veikan en nú vitum við að þér líður
betur og megir þú hvíla í friði.
Elvar Hrafn og Sonja Dögg.
Elsku bróðir, nú er komið að
kveðjustundinni, en það er svo erfitt
við þessar aðstæður því áföllin síðustu
vikur í fjölskyldunni hafa tekið svo
mikið á, fyrst var það Siggi bróðir, þá
pabbi og nú þú. Á sama tíma er
mamma að berjast við illvígan sjúk-
dóm hér heima á sjúkrahúsinu.
Síðustu mánuðir hafa ekki verið
þér og fjölskyldu þinni auðveldir, í
október sl. veiktist þú og gekkst undir
erfiða hjartaaðgerð sem virtist hafa
tekist vel þegar þú nú í janúar eftir
endurhæfingu á Reykjalundi greind-
ist með krabbamein og fékkst úr-
skurð um að þú værir helsjúkur og
ættir stutt eftir. Þau tíðindi komu eins
og þruma úr heiðskíru lofti í við bót
við aðra erfiðleika og veikindi sem þú
og fjölskylda þín var að þá að ganga í
gegnum.
Við þær fréttir varð maður harmi
sleginn og dofinn og fannst það ekki
réttlátt af almættinu að leggja þetta á
þig og fjölskyldu þína á eftir öðru, en
við þær aðstæður sýndir þú, með
stuðningi Diddu þinnar og fjölskyldu,
mikinn styrk og æðruleysi og maður
fann í nálægð þinni hvað þú lagðir
mikið á þig við að miðla öðrum af trú
þinni og yfirvegun.
Þann tíma sem þú hefur átt í þess-
ari baráttu hefði maður viljað eiga
fleiri samverustundir með þér og þín-
um, en fjarlægðin hefur ekki gert það
mögulegt.
Það var okkur Pálínu því mikilvægt
að geta átt með ykkur Diddu ánægju-
lega kvöldstund ásamt Nonna bróður
og Huldu í janúar sl. rétt áður en þú
fékkst þessar hræðilegu fréttir, og
einnig að geta komið í heimsókn til
þín á sjúkrahúsið nýverið þegar við
Pálína og Deddi bróðir komum suður
með móður okkar til að hún gæti
kvatt þig, sem var hennar heitasta
ósk þrátt fyrir veikindi sín. Þetta eru
stundir sem munu geymast í minn-
ingunni um ókomin ár.
Aðalgeir ólst upp á Húsavík. Hann
hlaut hefðbundna skólagöngu í
Barna- og gagnfræðaskóla Húsavík-
ur. Á uppvaxtarárum Alla var oft fjöl-
mennt og mikið fjör heima í Skála-
brekku. Á tíu árum eignuðust Ragna
og Olli 7 stráka og var Alli sjöundi í
röð Skálabrekkubræðra, en nokkru
síðar bættust þrír við og alls komust
10 drengir á legg í Skálabrekku.
Fyrstu árin hafði Alli nokkra sér-
stöðu því hann var yngstur í hópnum
alllengi og fékk því meiri athygli en
títt var í stórum barnahóp, bæði af
eldri bræðrum og ekki síður foreldr-
unum.
Snemma fór Alli að vera með eldri
bræðrum sínum í leik og starfi, fara
með föður sínum í olíubílnum um
sveitir Þingeyjarsýslu, og í þeim ferð-
um var mikið kapp lagt á að læra ör-
nefni og nöfn á öllum sveitabæjum
sem keyrt var fram hjá.
Aðalgeir ólst upp við mikið ástríki í
foreldrahúsum sem var honum gott
veganesti út í lífið, og var alla tíð náið
og sérstaklega gott samband hans við
foreldrana.
Alli var kraftmikill í æsku og vildi
snemma taka þátt í lífsbjörginni og er
minnisstætt þegar hann enn í barna-
skóla hóf útgerð ásamt einum vini sín-
um er þeir fengu lánaðan árabát og
komu sér upp netum og reru til fiskj-
ar út á víkina framan við Húsavík.
Eins og eldri bræður hans átti hann
að vera í sveit á sumrin, en það átti
ekki við hann og kom hann sér oftast
heim eftir nokkra daga.
Hann fór ungur til sjós og gerði sjó-
mennsku að sínu aðalstarfi. Hann afl-
aði sér réttinda til skipstjórnar á skip-
um allt að 200 tonnum.
Árið 1979 stofnaði Aðalgeir útgerð
ásamt Agli bróður sínum og var Að-
algeir skipstjóri á bátum þeirra, sem
báru nafnið Skálaberg. Um tíma var
Aðalgeir einnig með fiskverkun. Það
var á þeim árum sem samskipti okkar
voru hvað mest, við bjuggum báðir í
Baldursbrekkunni og þá var daglegur
samgangur milli heimilanna.
Það var gaman að taka þátt í út-
gerð með Alla, hann var áhugasamur
um allt er sneri að útgerð og vinnslu
sjávarafla, opinn fyrir nýjungum og
tilbúinn að takast á við frekari verk-
efni. Honum tókst vel til við skip-
stjórn og var farsæll, átti gott með að
umgangast áhöfn sína og ósjaldan tók
hann unga menn um borð sem leituðu
eftir plássi hjá honum þegar þeir
vildu hefja sjómennsku. Fyrir þessi
ár og ánægjulegt samstarf er ég Alla
bróður þakklátur.
Árið 1991, eftir að við bræður hætt-
um útgerð og hann fiskvinnslu, flutt-
ist Aðalgeir með fjölskyldu sína til
Hafnarfjarðar, þar sem þau hafa búið
síðan. Þar starfaði Aðalgeir lengst af
við verslunar- og þjónustustörf. Fyrst
við eigin verslun, síðan nokkur ár hjá
Flutningaþjónustu Jóna hf. í Hafnar-
firði, og nú síðast stundaði hann
sendibílaakstur á eigin sendibifreið.
Frá þeim tíma hafa samskipti og
samverustundirnar verið færri, en
Alli var duglegur að hafa samband og
hringdi reglulega til að ræða málin og
segja það helsta af því sem hann var
að sýsla við eftir að hann flutti suður.
Alli var alla tíð reglumaður, dag-
farsprúður og mikill félagsmálamað-
ur, tranaði sér þó ekki fram, en hafði
ákveðnar skoðanir á þjóðmálum og ef
hann ætlaði sér eitthvað fylgdi hann
því fast eftir. Meðan hann bjó á Húsa-
vík tók hann virkan þátt í starfi Fram-
sóknarfélags Húsavíkur og var for-
maður þess um tíma.
Hann var einstaklega hjartahlýr,
trúaður og mátti hvergi aumt vita þá
var hann tilbúinn til aðstoðar þegar
hann hafði tök á.
Það var Alla mikið lán að eignast
Diddu sína, en þau voru mjög ung
þegar þau tóku saman og stofnuðu
heimili. Didda hefur alla tíð staðið
eins og klettur við hlið hans í blíðu og
stríðu og voru þau hjónin ávallt sam-
hent í því sem þau tóku sér fyrir
hendur.
Alli var mikill fjölskyldufaðir og
hefur fjölskyldan öll staðið þétt sam-
an í leik og starfi og ekki síst þegar á
móti hefur blásið.
Nú er komið að leiðarlokum, síð-
ustu vikurnar hafa verið erfiðar og þú
þurft að þola mikið, en aldrei heyrði
maður þig kvarta. Þrátt fyrir sárs-
aukann og veikindin síðustu dagana á
sjúkrahúsinu sýndir þú ótrúlegt þrek
og þrautseigju.
Á þessum erfiðu tímum hefur fjöl-
skylda þín staðið þétt saman og stutt
þig eftir mætti og var aðdáunarvert
að sjá dugnað og ótrúlegt þrek Diddu
þinnar sem aldrei vék af vaktinni.
Það er svo ótal margt sem kemur
upp í hugann þegar komið er að
kveðjustund, allar góðu minningarn-
ar, en fyrst og fremst þakklæti fyrir
samfylgdina. Ég veit að þú varðst
tilbúinn eftir allar raunirnar síðustu
vikur. Nú ertu kominn á annað til-
verustig þar sem ég veit að vel hefur
verið tekið á móti þér af pabba, Sigga
bróður, tengdaforeldrunum og fleir-
um og þú ert laus við verkina.
Við Pálína kveðjum þig með virð-
ingu og þökk og munum ávallt geyma
minninguna um góðan bróður í hjört-
um okkar.
Elsku Didda, við biðjum góðan Guð
að blessa þig og afkomendur ykkar og
aðstandendur alla í sorginni, og send-
um ykkur öllum innilegar samúðar-
kveðjur.
Guð blessi Aðalgeir Olgeirsson og
minningarnar um hann.
Egill Olgeirsson.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku Alli frændi, ég þakka þér
innilega fyrir alla hjálpina sem þú
veittir mér í mínum veikindum. Þú
sagðir alltaf að ég væri hetja. Inni-
legar samúðarkveðjur til Diddu og
fjölskyldunnar. Guð veri með þér.
Þín bróðurdóttir,
Jóna Rún.
Mágur okkar og svili, Alli eins og
hann var oftast kallaður, er fallinn frá
langt um aldur fram. Okkur hjónin
langar að minnast Alla með örfáum
línum. Við eigum erfitt með að skilja
af hverju fólk í blóma lífsins er tekið
svona frá okkur, en kannski hefur því
verið úthlutað eitthvert annað hlut-
verk á öðrum stað.
Það er margs að minnast þegar
horft er yfir farinn veg, sumt er létt-
vægt en annað finnst okkur þeim mun
meira virði. Við minnumst Alla oft frá
þeim tíma þegar hann kom á vertíð
hér til Þorlákshafnar. Alli kom þá á
kvöldin og sat hjá okkur og horfði á
sjónvarp og spjallaði mikið eins og
honum var tamt. Hann hafði alltaf
skoðun á öllum hlutum, mönnum og
málefnum og lá ekki á skoðun sinni.
Við minnumst allra kvöldanna þegar
fiskiríð var rætt, og verið að kort-
leggja hvar best yrði að vera með net-
in á næstunni. Alli lifði sig inn í þessa
hluti og reyndi alltaf eftir fremsta
megni að afla sér sem mestra upplýs-
inga til að fara eftir. Þessar stundir
sem við áttum þarna saman eru okkur
ógleymanlegar ásamt svo mörgum
öðrum.
Við hjónin heimsóttum Alla á spít-
alann skömmu áður en hann lést. Það
var allverulega af honum dregið þá,
en það kom ekki í veg fyrir að hann
hefði áhyggjur af því hvernig okkur
liði, hvort heilsa okkar væri sæmileg.
Hann vissi að hverju stefndi, að hans
tími væri kominn. Í þessari heimsókn
sem var mjög stutt vegna hans veik-
inda, sagði hann okkur að sér fyndist
þetta bera mjög brátt að. Honum
fannst tíminn allt of stuttur sem hann
fengi, hann hafði vonast eftir að fá
svona hálft ár eftir að ljóst var í hvað
stefndi, til að kveðja, vera með og
hjálpa fjölskyldunni við að komast í
gegnum þetta. En í þessu sem svo
mörgu öðru erum við ekki spurð álits
á því hvað við viljum eða hvað okkur
finnst.
Með þessum fáu orðum viljum við
og börnin þakka Alla fyrir hans vin-
áttu og sendum Diddu, börnunum og
nánustu fjölskyldu einlægar samúð-
arkveðjur. Megi minningin um góðan
mann veita ykkur styrk í sorginni.
Guðmundur og Kim.
Mikið er á sumar fjölskyldur lagt,
var það sem ég hugsaði þegar mér
bárust fregnir af andláti Alla frænda
míns. Alli háði stutt og sársaukafullt
stríð við illvígan sjúkdóm.
Ég man það vel þegar ég sem polli
hitti þig á bryggjunni á Húsavík, þá
stóðstu stoltur skipstjórinn á Skála-
berginu ÞH 244 og losaðir aflann í
kör. Alltaf gafstu þér tíma til þess að
líta upp og skjóta á mig nokkrum
skotum, „er Kibban ekkert að fiska?“
eða „komdu nú niður í vél og sjáðu al-
vöru Caterpillar“ þarna á bryggjunni
eða í brúarglugganum varstu á
heimavelli og hvergi annars staðar.
Þú hafðir mikið dálæti á amerískum
köggum, því stærri því betri, engar
japanskar dósir fyrir mig, sagðirðu
oft. Stundum fékk maður að sitja í hjá
þér í „alvöru“ bíl eins og þú sagðir, en
man ég sérstaklega eftir tveimur
Chevrolettum, plussklæddum í hólf
og gólf, bara eins og fínustu stofu-
stáss. Þú stofnaðir seinna meir fisk-
vinnsluna Fiskaberg og var ég svo
heppinn að fá þar vinnu með „gagg-
anum“. Hún Didda þín ræsti oftast út
til vinnu einhvern tímann eftir kvöld-
mat og svo komst þú með aflann af
Skálaberginu ÞH og hélst áfram með
okkur í vinnslunni þangað til allt var
komið í gegn sem var svona oftast
öðrum hvorum megin við miðnætti og
svo fórstu aftur á sjóinn um nóttina.
Svona gekk þetta meðan á vertíð stóð,
seinna velti ég því fyrir mér hvernig
var þetta hægt, hvenær hvíldir þú
þig?
Að vinna fyrir Alla var gott, hann
var með hörkufólk í vinnu þar sem
virðing, traust og dugnaður voru ofar
öllu. Alli fluttist ásamt fjölskyldu í
Hafnarfjörðinn fyrir allnokkrum ár-
um þar sem hann hóf verslunarrekst-
ur af ýmsu tagi. Þegar ég hóf nám í
Reykjavík hitti ég oft á kallinn og við
rifumst um veðrið fyrir norðan, sunn-
an og í Hafnarfirði sem var alltaf
betra en annars staðar á landinu, en
alltaf enduðu þessar umræður á því
hvað væri nú að frétta af Húsavíkinni,
var eitthvað að fiskast eða var einhver
að kaupa nýjan bát?
Einu sinni þegar við Völsungarnir
komum suður til að keppa í fótbolta í
Hafnarfirðinum var hringt í Alla til að
koma okkur úr fluginu og í Fjörðinn.
Ekki stóð nú á frænda að redda
þessu. Þarna mætti hann ásamt
nokkrum brottfluttum Húsvíkingum
þ.m.t. einum þáverandi ráðherra og
skutlaði okkur í leikinn. Fullyrði ég að
þetta er í eina skipti á Íslandi sem sitj-
andi ráðherra hefur keyrt fótboltalið í
leik en Alli var ekkert að spá í það
hvort Jón eða séra Jón kæmi Völl-
urunum í leikinn, það þurfti bara að
redda þessu. Alli mætti svo á leikinn,
einn af fáum sem hann sá um ævina,
og hvatti okkur á við 100 manns, einn-
ig fengu andstæðingarnir og dómar-
inn nokkrar vel valdar athugasemdir
enda maðurinn eitt sinn „kapteinn“.
Þegar Alli kom norður í heimsókn og
hitti á okkur Ágústu, við þá komin
með tvö lítil börn, mátti hann til með
að fá þau aðeins í fangið til að kyssa
þau og kjassa líkt og þau væru hans
eigin.
Elsku Didda, fjölskylda og amma
Ragna, ég votta ykkur mína dýpstu
samúð. Guð blessi minningu um góð-
an dreng.
Róbert Ragnar S.
AÐALGEIR
OLGEIRSSON