Morgunblaðið - 18.04.2006, Blaðsíða 28

28 ÞRIÐJUDAGUR 18. APRÍL 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Okkar ástkæra eiginkona, móðir, tengdamóðir,
dóttir og amma,
SIGRÚN MAGNÚSDÓTTIR,
lyfjafræðingur,
lést aðfararnótt föstudagsins langa á líknardeild
LSH Kópavogi.
Útförin verður auglýst síðar.
Jóhannes Halldórsson,
Hanna Dóra Jóhannesdóttir, Skúli Edvardsson,
Páll Jóhannesson, Hulda Guðný Kjartansdóttir,
Kristín Þóra Jóhannesdóttir, Sigurjón V. Eiríksson,
Signý Jóhannesdóttir
og barnabörn.
Ástkær faðir minn, tengdafaðir, afi og langafi,
SVEINN MÝRDAL GUÐMUNDSSON
Elliheimilinu Grund,
Hringbraut 50,
lést á heimili sínu föstudaginn langa 14. apríl.
Sveinn Reynir Sveinsson, Naiyana Pornpadung,
Hörður H. Bjarnason,
Sigríður Ása Harðardóttir, Þröstur Hjartason,
Bjarni Einar Harðarson, Ebru Gunaydin,
Katla Guðrún Harðardóttir,
Christopher Alexander Sveinsson,
Ása Lilja Sveinsdóttir,
Arnór Sigurgeir Þrastarson,
Áróra Lilja Þrastardóttir,
Stefan Mesut Bjarnason.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, bróðir, afi og
langafi,
NJÁLL SÍMONARSON,
Bólstaðarhlíð 68,
lést á Landspítala Fossvogi laugardaginn
15. apríl.
Útförin verður auglýst síðar.
Edna S. Njálsdóttir,
Berglind M. Njálsdóttir, Ómar Guðmundsson,
Ásta V. Njálsdóttir, Jón B. Hlíðberg,
Svava S. Guttadaro, Louis Guttadaro,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝ Sigrún Sumar-rós Jónsdóttir
fæddist í Hafnarfirði
24. apríl 1920. Hún
lést á St. Jósefsspít-
ala í Hafnarfirði 7.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Guð-
finna Einarsdóttir, f.
10. nóvember 1888,
d. 5. ágúst 1982, og
Jón Jónsson, f. 12.
ágúst 1879, d. 26.
október 1936. Sig-
rún var ein 13 systk-
ina, en hin eru Halldóra, f. 1. nóv-
ember 1909, d. 1999, Aðalheiður
Einína, f. 23. ágúst 1911, d. 1988,
Guðrún Marsibil, f. 30. nóvember
1912, Ágúst Ottó, f. 18. júní 1914, d.
1987, Svanhvít Jónína, f. 29. októ-
ber 1915, d. 2005, Friðrikka Mar-
grét, f. 26. júlí 1919, d. 1990, Björg-
vin Anton, f. 11. ágúst 1921, Jón, f.
1922, dó í barnæsku, Jón Ragnar, f.
16. ágúst 1923, d. 2005, Þórunn
Valgerður, f. 6. september 1925,
Aðalsteinn, f. 2. október 1928, og
Sigursteinn Heiðar, f. 18. ágúst
1931.
Sigrún giftist 2. maí 1944 Páli
Valdasyni, f. 14. júní 1900, d. 2000.
Þau skildu. Þau áttu saman eina
dóttur, Kristínu Halldóru, f. 14.
maí 1945. Hún giftist 1968 Svein-
birni Björnssyni. Þau skildu. Börn
þeirra eru: 1) Sigrún Sveinbjörns-
dóttir, f. 27. janúar 1969, dóttir
hennar Kristín Steinunn Helga
Þórarinsdóttir, f. 30. júlí 1993, 2)
Páll Arnar Sveinbjörnsson, f. 12.
janúar 1975, í sambúð með Henny
Maríu Frímannsdóttur, f. 14. sept-
ember 1977, dóttir þeirra er Sig-
urrós Lilja, f. 22.
september 2002, og
3) Þröstur Svein-
björnsson, f. 11. maí
1980. Árið 1995 gift-
ist Kristín Guðmundi
Friðriki Sigurðssyni,
f. 28. júní 1946. Börn
Guðmundar Friðriks
eru: 1) Jónas Hagan,
f. 5. nóvember 1969,
dætur hans eru
Bryndís Thelma, f.
22. september 1994,
og tvíburarnir Sæ-
rún Björk og Kristín
Anna, f. 14. september 2001. 2)
Magnús Friðrik, f. 10. febrúar
1985.
Sigrún ólst upp í foreldrahúsum
í Gróf við Öldugötuna í stórum
systkinahópi. Hún lauk hefð-
bundnu námi í Barnaskóla Hafn-
arfjarðar og fór snemma að vinna
fyrir sér. Vann við saumaskap á
klæðskeraverkstæði mágs síns,
kaupavinnu í sveit og við fisk-
vinnslu, en í meira en hálfa öld var
hún matráðskona í sumarbúðum
KFUM og K í Kaldárseli. Sigrún
sat í stjórn Verkakvennafélagsins
Framtíðarinnar á árunum 1954–
1957. Sigrún tók virkan þátt í starfi
KFUM og K í Hafnarfirði og sat í
stjórn félagsins í mörg ár. Einnig
sat hún í mörg ár í stjórn sumar-
starfs KFUK í Kaldárseli. Sigrún
var virkur þátttakandi í kórastarfi
í heimabæ sínum, Hafnarfirði, og
söng í mörgum kórum um árabil,
lengst af í Fríkirkjukórnum.
Sigrún Sumarrós verður jarð-
sungin frá Fríkirkjunni í Hafnar-
firði í dag og hefst athöfnin klukk-
an 15.
Með sárum söknuði kveð ég í dag
Rúnu tengdamóður mína. Rúna, sem
hét því gullfallega nafni Sigrún Sum-
arrós, tók á móti mér fagnandi og með
fangið fullt af hlýju og kærleika þegar
ég hóf búskap með einkadóttur henn-
ar fyrir réttum tólf árum á Sunnuveg-
inum. Rúna átti alla tíð heimili með
dóttur sinni og fjölskyldu hennar og
ég veit ekki um nokkurn sem hefði
viljað hafa það fyrirkomulag öðruvísi.
Rúna var einstaklega yndisleg og
gefandi kona. Hún átti ótrúlega auð-
velt með að ná til fólks á öllum aldri.
Eftir því var tekið hversu auðvelt hún
átti með að ná til barna enda helgaði
hún þeim starfskrafta sína í Kaldár-
seli í hálfa öld. Störf og þjónusta við
KFUM og K voru Rúnu afar mikil-
væg ásamt safnaðarstarfinu í Frí-
kirkjunni. Ég var heppinn að ná til
hennar á lokasprettinum í Kaldárseli
og upplifa hversu vel það átti við hana
að þjóna og umgangast börn. Í mínum
augum var hún sannur kristniboði
barna. Rúna var einnig afar ræktar-
söm við kirkjuna sína og sótti flestar
samkomur sem haldnar voru, ekki
síst sunnudagaskólann. Öll barna-
börnin okkar Kristínar nutu þess að
fara með ömmu Rúnu í sunnudaga-
skólann. Rúna var einstök barnagæla
og átti endalausa þolinmæði og úthald
fyrir barnabörnin þrátt fyrir að vera
komin á níræðisaldur. Aldrei kallaði
hún eftir aðstoð og aldrei var hún
þreytt þegar barnabörnin áttu í hlut.
Enda hófust allar heimsóknir
barnanna á Sunnuveginn með því að
fara inn til ömmu Rúnu.
Rúna var mjög söngelsk og elskaði
að syngja. Hún hafði einstaklega háa
og fallega sópranrödd. Ég minnist
hennar með kór aldraðra og var afar
stoltur af henni þegar við fórum á tón-
leika með kórnum. Mest þótti mér þó
gaman að heyra Rúnu syngja með
systkinum sínum þegar fjölskyldur úr
Grófarættinni komu saman. Þvílíkur
söngur og þvílíkar raddir í einum
systkinahóp. Því miður hafa verið
höggvin stór skörð í hópinn, en sem
betur fer eru til upptökur sem munu
halda minningu systkinanna í Gróf á
lofti um langa framtíð.
Rúna var ótrúlega jákvæð mann-
eskja. Hún var líka svo fallega trúuð.
Hún mátti ekkert aumt sjá án þess að
rétta því hjálparhönd. Aldrei vissi ég
um neinn sem kom heim til að selja
eða safna fyrir góðan málstað að
Rúna léti viðkomandi fara tómhentan
heim. Þessi jákvæðni hennar auðveld-
aði henni lífið og að taka þátt í öllu
sem sumir myndu e.t.v. hugsa sig
tvisvar um. Dæmi um þetta er áttræð-
isafmælið hennar sem haldið var í Or-
lando á Flórída. Hún lét sig ekkert
muna um að fara í alls konar leiktæki
sem sumum okkar hinna stóð ekki al-
veg á sama um. Hennar mottó var að
vera þátttakandi í öllu. Aldur eða ótti
skipti engu máli og aldrei þurfti hún
að hvíla sig umfram aðra. Ótrúleg
orka og kraftur sem bjó í þessari
konu. Ógleymanlega kvöldstund átt-
um við svo afmæliskvöldið, öll fjöl-
skyldan, á þekktum veitingastað í Or-
lando þar sem þjónarnir sungu
þekktar aríur undir borðum og Rúna
mín var ekki lengi að taka undir þegar
við átti. Síðasta ferðalag okkar var
fyrir nokkrum vikum þegar við Krist-
ín dvöldum með Rúnu í sumarbústað
austur í Grímsnesi. Við nutum þess að
ganga með Rúnu í kyrrðinni, skoða
þekkta sögustaði og virða fyrir okkur
ægifagurt brimið undan ströndum
Stokkseyrar.
Það var kærlíksríkt og gefandi að
kynnast og búa með Rúnu, tengda-
móður minni. Hún hafði svo margt að
gefa og hafði svo mannbætandi áhrif á
alla sem henni kynntust, ekki síst
börnin. Sjálfur mun ég minnast henn-
ar fyrir einstaka hlýju, umhyggju og
trúna okkar á Guð. Einnig mun ég
minnast hennar fyrir ótrúlega rækt-
arsemi við ættingja og vini, bæði lif-
andi og látna. Vonandi verða öll henn-
ar góðu verk okkur öllum leiðarljós og
hvatning í framtíðinni.
Að leiðarlokum er það bæn mín að
hún megi vera Guði falin um alla
framtíð.
Guðmundur Friðrik Sigurðsson.
Elsku besta amma.
Nú á þessum degi þegar við kveðj-
um þig koma margar minningar upp í
hugann. Þú varst náttúrulega miklu
meira en bara amma, þú varst okkar
þriðja foreldri.
Við munum eftir „litlu“ afmælunum
sem voru haldin þar sem voru bara þú
og við systkinin. Öll sumrin í Kald-
árseli þar sem við fengum að vera
með, byggja með þér virki og bú. Fór-
um við með þér í óteljandi göngutúra
og hellaferðir og alltaf var kakó í eld-
húsinu. Við héldum oft upp á 17. júní í
Kaldárseli þar sem farið var í skrúð-
göngu og var það miklu eftirsóknar-
verðara en að vera í bænum. Við
gleymum ekki pönnukökunum,
skonsunum og snúðum sem biðu okk-
ur nýbakað þegar við komum heim úr
skólanum, það skipti engu máli hvort
við vorum ein eða með fullt af vinum
með okkur, allir voru velkomnir. Þitt
mottó í lífinu var líka etum og verum
fögur.
Öll ferðalögin með þér eru okkur
minnisstæð, í Vatnaskóg og með
Grófarættinni. Þú lékst á als oddi í
þessum ferðalögum, hvort sem var við
söng eða í pokahlaupi. Þú varst alltaf
til í að leika, aldrei sagðist þú vera of
þreytt.
Við fórum með þér allt, bæði í heim-
sóknir til systkina þinna sem voru
okkur eins og auka afar og ömmur og
með í KFUM, KFUK og sunnudaga-
skólann. Þar lærðum við það sem þér
fannst skipta mestu máli í lífinu sem
var trúin. Þú kenndir okkur bænir
sem við búum alltaf að.
Við vorum svo heppin, stórfjöl-
skyldan, að fara með þér til Flórída í
tilefni af 80 ára afmæli þínu, þar
naustu þín í faðmi fjölskyldunnar og
við nutum þess ekki síður að eiga
þessar stundir með þér.
Þegar barnabarnabörnin komu þá
fannst þér þú ekki eiga minna í þeim
en í okkur enda varstu alltaf kölluð
amma Rúna hjá þeim eins og hjá okk-
ur.
Þegar Kristín Steina var bara
nokkurra mánaða þá passaðir þú
hana svo að elsta barnabarnið þitt
kæmist í skóla og ekki þyrfti barnið í
„pössun“. Eins þegar Sigrún og
Kristín Steina fóru til Bandaríkjanna
þá komst þú með sem au pair, geri
aðrar konur betur komnar á níræð-
isaldur, var það ómetanlegt. Þú varst
alltaf jákvæð og tilbúin að hjálpa til,
þú sagðir aldrei nei.
Takk fyrir allt, amma Rúna.
Guð blessi minningu þína.
Þín ömmubörn
Sigrún, Páll Arnar og Þröstur.
Elsku amma Rúna.
Amma Rúna var kona sem hugsaði
fyrst og fremst um aðra og svo um
sig. Hún passaði mig alltaf þegar ég
var lítil og ég mun ávallt minnast þess
þegar hún var hjá okkur mömmu þeg-
ar vorum úti í Bandaríkjunum. Hún
var til í að gera allt, t.d. fara í feluleik
og þá var hún meira að segja orðin 81
árs. Ég elskaði hana ömmu alveg
rosalega mikið. Takk fyrir allt, amma
mín, og ég sakna þín meira en mikið.
Kristín Steinunn Helga
Þórarinsdóttir.
Ástkær systir mín Sigrún Sumar-
rós Jónsdóttir hefur nú kvatt þennan
heim. Hún lést á St. Jósefsspítala í
Hafnarfirði 7. apríl. Rúna systir var
mikil atorkukona en góðmennska og
kærleikur var hennar dýrasta hnoss.
Hún var ein af 12 systkinum sem ólust
upp í Gróf, að Öldugötu 4, Hafnarfirði.
Rúna var gáskamikil sem ung stúlka
og maður vissi jafnan af henni þegar
hún var heima enda söng hún jafnan
stef úr ýmsum lögum þegar sá gállinn
var á henni. Hún byrjaði snemma að
sækja samkomur hjá KFUK og starf-
aði mikið fyrir þann félagsskap allt til
hinstu stundar. Hún giftist Páli
Valdasyni og með honum eignaðist
hún Kristínu sem varð sólargeislinn í
lífi hennar. Þau Páll bjuggu um tíma
að Skógum undir Eyjafjöllum og síð-
an að Ölduslóð í Hafnarfirði en slitu
síðan samvistir. Rúna vann um árabil
hjá mági sínum Sveinbirni Sveinssyni
klæðskera. Hún þótti góð saumakona
og oft var vinnudagur hennar langur.
Mér er minnisstætt er hún ásamt Val-
gerði systur sat við saumaskap langt
fram á nætur við að sauma á mig
jakkaföt svo ég gæti mætt skamm-
laust er ég hóf nám í Flensborgar-
skóla. Og margan annan greiðann á
ég henni að gjalda og þeim systrum. Í
tvígang kom Rúna norður til Akur-
eyrar til þess að sjá um heimilið með-
an kona mín, Patricia lá á fæðinga-
deild. Þá var ekki búið að innleiða
fæðingarorlof. Allt þetta og annað
gerði Rúna systir með bros á vör. Mér
er enn í fersku minni er ég sem oft áð-
ur kom til Rúnu og brá á leik við
Kristínu sem þá var aðeins þriggja
ára. Við vorum með lítinn plastbolta
sem við spörkuðum á milli okkar.
Þeim leik lauk með því að ég hafði
sparkað of fast, boltinn lenti í andliti
frænku minnar með þeim afleiðingum
að hún missti aðra framtönnina. Þeg-
ar Rúna sá hvað mér leið illa yfir
þessu kom hún til mín og sagði:
„Þetta var bara slys, hún fær aðra
tönn fallegri en þessa“. Svona var
Rúna systir, strax tilbúin að fyrirgefa.
Rúna hafði mikla og hljómfagra rödd
sem tekið var eftir. Hún var ein aðal
prímadonnan í kór okkar systkin-
anna.Við komum iðulega saman til
þess að æfa ýmis ættjarðarlög, og þar
mátti hana aldrei vanta. Þarna varð til
systkinakórinn sem ævinlega tók lag-
ið við ýmis mikilsverð tækifæri.
Vegna verkkunnáttu sinnar við öll
heimilisstörf, saumaskap og fleira var
oft leitað til Rúnu þar sem hjálpar var
þörf. Ég hef hitt marga sem minnast
hennar með hlýhug og þakklæti. Ekki
verður hjá því komist að minnast þess
mikla starfs sem hún vann á vegum
KFUK. Um árabil veitti hún forstöðu
sumardvalarheimilinu í Kaldárseli.
Margar eru þær konur sem nú eru
komnar á miðjan aldur sem minnast
ógleymanlegrar dvalar undir forsjá
og verndarvæng Rúnu í Kaldárseli.
Mínar dætur voru svo lánsamar að fá
að dvelja hjá henni í „Selinu“ og eiga
þaðan dýrmætar minningar. Við hjón-
in erum þakklát fyrir allt sem Rúna
gerði fyrir okkur og börnin okkar.
Blessuð sé minning hennar.
Aðalsteinn Jónsson.
Í dag er til moldar borin föðursystir
okkar, Sigrún Sumarrós, eða Rúna
frænka.
Rúna átti sérstakan sess í huga
okkar. Glaðværð og dugur einkenndi
hana. Hún var fjórða í röð 12 systkina
sem komust á legg og ólust upp á
Öldugötunni í Hafnarfirði, Gróf. Þetta
var líflegur en jafnframt samheldinn
hópur. Við systkinin vorum eina fjöl-
skyldan í ættinni sem bjó utan Hafn-
arfjarðar. Á afmælum eða fermingum
var hópnum hóað saman, leigð rúta og
keyrt norður þótt um hávetur væri.
Og þar sem þau Grófarsystkinin
komu var engin ládeyða. Við nutum
þess að fylgjast með þessu fullorðna
frændfólki okkar, hlæja, glettast,
syngja og skemmta sér við leik og
vinnu. Rúna naut sín vel í systkina-
hópnum. Hún var alltaf tilbúin að
koma til hjálpar. Hún hafði yndi af
börnum og gaf sér ávallt tíma til að
sinna þeim. Við munum eftir Rúnu á
ættarmótunum með barnaskarann í
kringum sig, stjórnandi söng og leik.
Hún var óþreytandi við að heimsækja
ættmenni sín og tengdi okkur öll sam-
an. Hlutverk hennar í Kaldárseli og
KFUM og K var ekki síður mikilvægt
og áttum við þar athvarf hjá Rúnu
frænku. Hún var þar matráðskona í
40 ár, og vann þar við frumstæð skil-
yrði, en til fjölda ára var þar hvorki
rafmagn né heitt vatn. Eldað var á
gasi og notast við kertaljós á kvöldin.
Notalegt. Á daginn var svo leikið úti í
hrauni eða sullað í læknum. Oft laum-
SIGRÚN SUMARRÓS
JÓNSDÓTTIR