Morgunblaðið - 02.08.2006, Side 34

34 MIÐVIKUDAGUR 2. ÁGÚST 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Helga Kristins-dóttir fæddist í
Akri í Innri-Njarð-
vík 22. ágúst 1927.
Hún lést á LSH í
Fossvogi 21. júlí síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Guðríður Jónsdóttir
frá Stapakoti, f. 14.
febrúar 1890, d. 29.
febrúar 1968, ættuð
úr Árnessýslu, og
Kristinn Jónsson
frá Akri, f. 22. apríl
1895, d. 19. des.
1937, ættaður frá Eyjahóli í Kjós.
Helga missti föður sinn er hún
var tíu ára. Tveimur árum síðar,
haustið 1939, fluttust mæðgurnar
til Keflavíkur. Þar var móðir
hennar um fimm ára skeið ráðs-
kona hjá Guðna Magnússyni mál-
arameistara, en Jóna kona hans,
sem var náskyld mæðgunum,
hafði látist eftir fæðingu yngri
sonar síns, Birgis. Er Guðni
kvæntist aftur fylgdi Birgir þeim
og ólst upp með Helgu til tíu ára
aldurs.
þau eiga tvo syni. Kristinn fæddist
23. júlí 1949, hann á tvo syni og
þrjár dætur. Erna fæddist 14. júní
1951, maki hennar er Hjörtur Sig-
urðsson, þau eiga fjóra syni og
eina dóttur. Guðný fæddist 17.
janúar 1955, maki hennar er Grét-
ar Grétarsson, þau eiga einn son.
Höskuldur fæddist 24. desember
1963, hann á tvo syni. Alls eru af-
komendur Helgu og Björns nú
orðnir 32.
Helga var vel ritfær og ritaði
t.d. niður ýmsar minningar, sem
sumar hafa m.a. birst í tímaritinu
Faxa. Hún tók einnig mikinn þátt í
félagslífi. Þar má segja að hæst
beri, er hún varð sveitarforingi
III. sveitar Skátafélagsins Heiða-
búa, sem stofnuð var 2. júlí 1943,
en það var nýmæli, því sveitin var
eingöngu skipuð stúlkum – enda
voru Íslendingar frumkvöðlar á
því sviði í heiminum að piltar og
stúlkur væru saman í skátafélagi
– jafnrétti!
Hún var einnig mjög virkur fé-
lagi í St. Georgsgildinu, sem er fé-
lagsskapur eldri skáta og skáta-
vina, auk starfa í Kvennaklúbbi
Björgunarsveitarinnar Stakks
o.fl.
Helga verður jarðsungin frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14. Jarðsett verð-
ur í Njarðvíkurkirkjugarði.
Helga stundaði
hefðbundið skólanám
og síðan tveggja ára
nám í unglingaskóla,
auk fimm mánaða
náms í Húsmæðra-
skóla Reykjavíkur
veturinn 1948.
Helga fór mjög
ung að vinna í fiski,
eins og þá var títt um
börn. Fimmtán ára
gömul hóf hún störf
hjá KRON, sem síðar
varð Kaupfélag Suð-
urnesja, á Hafnar-
götu 30 í Keflavík, en þar starfaði
hún til ársins 1947. Eftir það starf-
aði Helga öðru hverju í frystihúsi
eða fiskverkun, og síðar um árabil
á Sjúkrahúsi og Heilsugæzlu Suð-
urnesja, lengst af sem ræstinga-
stjóri, og sótti hún mörg námskeið
á því sviði.
Helga giftist 27. desember 1947
eftirlifandi manni sínum, Birni
Stefánssyni, f. 11. janúar 1925.
Fyrsta barn þeirra, Stefán, fædd-
ist 11. ágúst 1947, maki hans er
Anna Steina Þorsteinsdóttir og
Ertu horfin? Ertu dáin?
Er nú lokuð glaða bráin?
Angurs horfi ég út í bláinn,
autt er rúm og stofan þín,
elskulega mamma mín.
Gesturinn með grimma ljáinn
glöggt hefur unnið verkin sín.
Ég hef þinni leiðsögn lotið,
líka þinnar ástar notið,
finn, hvað allt er beiskt og brotið
burt er víkur aðstoð þín,
elsku góða mamma mín. –
Allt sem gott ég hefi hlotið,
hefir eflst við ráðin þín.
Þó skal ekki víla og vola,
veröld þótt oss brjóti í mola.
Starfa, hjálpa, þjóna, þola,
það var alltaf hugsun þín,
elsku góða mamma mín. –
Og úr rústum kaldra kola
kveiktirðu skærust blysin þín.
Flýg ég heim úr fjarlægðinni,
fylgi þér í hinsta sinni.
Krýp með þökk að kistu þinni,
kyssi í anda sporin þín,
elsku góða mamma mín. –
Okkur seinna í eilífðinni
eilíft ljós frá guði skín.
(Árni Helgason)
Sjáumst síðar.
Stefán Björnsson.
Að minnast móður sinnar með
nokkrum orðum er ekki auðvelt eft-
ir 55 ára samveru, það er svo margt
sem kemur upp í hugann. Í æsku-
minningunni var mamma alltaf
heima og ef hún fór í burtu þá var
amma heima. Allt var í röð og reglu
og vel að öllu búið. Matar og kaffi-
tímar voru á réttum tímum. Kökur
voru heimabakaðar. Á vorin voru
settar niður kartöflur og mikið spáð
í sprettuna. Á haustin var farið í
berjamó og saftað, sultað og tekið
slátur. Flest föt á okkur systkinin
saumaði mamma, allt frá náttfötum
upp í úlpur. Mamma var nýtin, hag-
sýn og smekkvís, hún mundi eftir
öllum. Garð sinn hirti hún af natni
og gaf smáfuglunum á veturna.
Mamma var skáti og síðar í St.
Georgsgildinu, sem er félagsskapur
eldri skáta. Hún hafði gaman af úti-
veru og ferðalögum. Hún trúði á yf-
irnáttúrulega hluti, oft var glatt á
hjalla þegar hún var að ræða slík
mál við Hjört og hún stóð fast á
sannfæringu sinni. Foreldrar mínir
byggðu einbýlishús í Háholti 27 eftir
teikningum pabba og þar áttu þau
heima í 45 ár. Mamma var höfðingi
heim að sækja, allir þurftu að þiggja
veitingar. Á jóladag voru alltaf jóla-
boð í Háholtinu fyrir alla fjölskyld-
una, enginn vildi missa af þeim.
Þegar við Hjörtur eignuðumst
okkar fyrsta barn, Helga Þór, bjó ég
enn í foreldrahúsum og var í námi.
Ekki kom annað til greina en að ég
byggi heima með drenginn þar til ég
hefði lokið náminu og foreldrar mín-
ir pössuðu hann þar til hann var
tæplega tveggja ára. Þegar ég hóf
minn búskap sótti ég mikið ráð til
mömmu og hún leiddi mig fyrstu
sporin í húsmóðurstörfunum. Það
voru ófáar heimsóknirnar eða sím-
tölin um hvernig ætti að gera þetta
eða hitt. Þó er ég enn ekki fullnuma,
því hún átti eftir að kenna mér að
gera hennar frábæru eplaskífur.
Fyrstu skiptin þegar ég bakaði
kleinur hélt ég t.d. að steikarapott-
urinn yrði að vera eins og appels-
ínuguli kleinupotturinn hennar
mömmu og svoleiðis pott fann ég
ekki svo ég fékk hennar lánaðan og
auðvitað feitina með. Þegar kom að
saumaskap var best að setjast fyrir
framan saumavélina með viðvan-
ingssvip og horfa á efnið, þá sagði
hún mér að færa mig og vann verk-
ið. Ef börnin mín þurftu að láta
sauma eitthvað töluðu þau alltaf við
ömmu, þau ólust upp við að ég gerði
það.
Elsku mamma, ég þakka sam-
fylgdina. Hjörtur biður fyrir kæra
kveðju. Minningin um þig er björt.
Þín
Erna.
Elsku mamma mín. Þegar komið
er að kveðjustund, er margs að
minnast. Mér er efst í huga þakk-
læti fyrir öll árin og samverustund-
irnar sem við fengum að njóta með
þér. Margar minningar streyma
fram, bæði frá æskuárunum í Há-
holtinu svo og nýrri minningar, eins
og öll ferðalögin saman jafnt innan-
lands sem utan. Eins eru minnis-
stæð öll jólaboðin sem þið pabbi
hélduð fyrir fjölskylduna á jóladag.
Þau voru orðinn ómissandi þáttur í
jólahaldinu, jafnt hjá ungum sem
öldnum. Það var fastur liður hjá
ykkur pabba að dvelja hjá okkur í
sumarbústaðnum um páskana og
var þá mikið spilað, enda höfðuð þið
bæði mjög gaman af spilum.
Mamma var afar myndarleg hús-
móðir og bar fallegt heimilið vott
um það. Matargerð og bakstur voru
hennar sérgrein og fékk ég oft að
heyra það frá syni mínum að mat-
urinn eða kökurnar væru ekki eins
góðar hjá mér og henni ömmu.
Mamma var líka mikil saumakona
og tókst henni að gera glæsilegar
flíkur á okkur börnin eftir myndum
sem við sýndum henni. Bjó hún þá
til snið og saumaði. Einnig var alveg
ótrúlegt hvað henni tókst að end-
urnýta gömul föt og sauma nýjar
flíkur úr þeim. Vinnudagurinn var
oft langur hjá henni mömmu. Heim-
ilið var stórt, fimm börn og svo bjó
móðir hennar hjá okkur líka. Það
var líka mikill gestagangur á heim-
ilinu og alltaf átti mamma nóg af
bakkelsi.
Að fara í berjamó var ómissandi
þáttur í haustverkunum og voru þá
tínd bæði bláber og krækiber, en
síðustu árin fóru mamma og pabbi
ásamt vinahjónum sínum á Vestfirði
og tíndu þar aðalbláber. Voru berin
nýtt í saft, sultu og hlaup. Mamma
og pabbi voru mjög samhent hjón og
gerðu þau flesta hluti saman. Þau
voru dugleg að ferðast og síðasta ut-
anlandsferð þeirra saman var til
Stokkhólms í júní sl. að heimsækja
dótturson sinn og hans fjölskyldu og
áttu þau með þeim yndislega daga.
Í febrúar sl. fluttu mamma og
pabbi í parhús í Innri-Njarðvík eftir
að hafa búið í 45 ár í Háholti 27. Það
var yndislegt að sjá hvað þau nutu
sín í nýju húsakynnunum og hefði
ég gjarnan viljað sjá þau fá að njóta
þess aðeins lengur saman. En eng-
inn veit sína ævi fyrr en öll er.
Hugurinn reikar fram og til baka
í minningaflóði, en ég læt þetta duga
að sinni, mamma mín, og geymi all-
ar aðrar góðar minningar í hjarta
mínu. Þú starfaðir mikið með skát-
um í gegnum árin og ég kveð þig að
sinni með kvöldsöng þeirra.
Sofnar drótt, nálgast nótt,
sveipast kvöldroða himinn og sær.
Allt er hljótt, hvíldu rótt.
Guð er nær.
Þín dóttir,
Guðný.
Mig langar að minnast tengda-
móður minnar og vinkonu til hart-
nær 40 ára með örfáum orðum.
Okkur Helgu samdi ávallt vel og
tók hún mér opnum örmum sem ný-
liða í fjölskyldu sína. Helga var afar
myndarleg húsmóðir, vann vel og
skipulega og hafði góða reglu á öll-
um hlutum. Hún var mjög liðtæk við
handavinnu og saumaskap og miðl-
aði óspart af þekkingu sinni og
reynslu, á þann hátt að ekki var
hægt að misskilja velviljann sem lá
að baki. Þá rétti hún ósjaldan hjálp-
arhönd við barnapössun, sem er
ómetanlegt fyrir ungt fólk sem er að
stíga sín fyrstu spor í hjúskap. Það
var alltaf gaman að spjalla við
Helgu yfir kaffibolla, því hún hafði
skemmtilega frásagnarhæfileika og
kunni frá mörgu að segja. Þá bar
Njarðvíkur oft á góma, því þar lágu
rætur hennar. Hún bjó lengst af í
Háholti 27 í Keflavík, sem hún
byggði ásamt eftirlifandi eiginmanni
sínum, eða um 45 ára skeið. Hún
flutti síðan fyrir nokkrum mánuðum
til Innri-Njarðvíkur, í nýtt húsnæði,
nálægt sínum gömlu heimaslóðum.
Ég sendi tengdaföður mínum og
öðrum aðstandendum Helgu mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Er við lítum um öxl
til ljúfustu daga
liðinnar ævi,
þá voru það stundirnar
í vinahópi
sem veittu okkur
mesta gleði.
Þakka samfylgdina,
Anna Steina Þorsteinsdóttir.
Elsku amma mín. Það er sárt að
þurfa að kveðja þig að mér finnst
allt of snemma. Þú sem virtist ætla
að ná þér þegar ég heyrði frá þér
síðast. En svona er lífið. Það er svo
margt sem kemur manni á óvart. Ég
er svo ótrúlega fegin að hafa fengið
að hitta þig fyrir stuttu þegar þú
komst óvænt í afmælið til mín þann
7. júlí. Ég hafði talað við þig þá um
morguninn, þegar þú hringdir til að
óska mér til hamingju með afmælið,
því þú gleymdir aldrei afmælisdög-
um og ég sagði þér að ég væri með
opið hús og öllum velkomið að kíkja.
Og svo birtust þið afi við dyrnar hjá
mér um kaffileytið mér til mikillar
ánægju. Ég bjóst alls ekki við að þið
mynduð nenna að taka rúnt upp á
Skaga með svona stuttum fyrirvara
og því var ég mjög hissa og glöð
þegar þið birtust. Minningin um þig
þá er sú minning sem ég vil fá að
halda í. Þú hittir hér fleiri úr fjöl-
skyldunni og kunnu þau jafn vel að
meta það og ég og við náðum að
spjalla vel saman. Þú röltir með mér
um garðinn og fræddir mig um
garðyrkju sem þú hafðir mikinn
áhuga á, enda var garðurinn hjá
ykkur afa á Háholtinu einstaklega
fallegur. Þær eru margar minning-
arnar sem ég á um þig og ég ætla að
varðveita þær allar vel. Þú varst
fróð um marga hluti og það er
margt sem þú hefur sagt við mig
sem mun nýtast mér á lífsleiðinni.
Þú varst einstaklega minnug á af-
mælisdaga og það brást ekki að það
kom umslag inn um lúguna þegar
dró að afmæli hjá einhverjum í fjöl-
skyldunni. Þú varst mjög fjölhæf og
þér fórst allt vel úr hendi, hvort sem
það voru húsbyggingar, saumaskap-
ur eða eldamennska, þú gast allt og
gerðir það vel. Ég man eftir föt-
unum sem þú saumaðir á mig sem
voru einstaklega vönduð. Þú hafðir
mikinn áhuga á matreiðslu og þú
gerðir þær bestu fiskbollur sem ég
hef nokkurn tímann smakkað. Og
það var alltaf gaman að koma í
heimsókn til ykkar afa. Þú varst
alltaf tilbúin með eitthvert góðgæti
og alltaf var tekið svo vel á móti
manni. Þú varst mjög snyrtileg og
það var alltaf svo fínt hjá ykkur afa.
Og þótt í okkar tíð sé margt að muna
og margt sé það, sem finnst mér kvöð að
skrifa,
þín minning bregður tærum hlátri á
haustið
og hennar vegna er skemmtilegra að lifa.
(Matthías Johannessen)
Ég á eftir að sakna þess að hitta
þig þegar við kíkjum í kaffi til afa á
nýja staðnum sem þið fluttuð inn í
núna í vor en ég efast ekki um að
hann afi mun taka vel á móti okkur.
Hvíl í friði, elsku amma mín, og
takk fyrir allar stundirnar okkar
saman.
Sigríður Björk og fjölskylda.
Elsku amma. Hinn 21. júlí hringdi
pabbi í mig og tilkynnti mér að
amma væri látin. Ég ætlaði ekki að
trúa því en það var því miður satt. Í
barnæsku ólst ég mikið upp hjá
ömmu og afa. Þegar ég fæddist
bjuggu mamma og pabbi í kjallaran-
um hjá þeim. Við vorum þar í dálít-
inn tíma, nokkur ár. Á þessum árum
sem ég man eftir hljóp ég alltaf upp
til ömmu þegar mamma var að
skamma mig, en það eru til margar
góðar minningar um ömmu. Ef ég
ætti að telja það allt upp væri hægt
að skrifa heila bók. Á æskuárunum
gistum við Hjördís frænka mikið hjá
þeim. Amma lét okkur hafa gömul
föt af sér sem við lékum okkur mikið
að. Í þau 23 ár sem ég hef lifað hef
ég alltaf verið á aðfangadagskvöld
og jóladag heima hjá ömmu og afa.
Þetta var orðinn siður að vera hjá
þeim, og ég á eftir að sakna þess að
þú verðir með okkur næstu jól.
Ömmu fannst mjög gaman að
taka í spil, við spiluðum mjög oft
manna eða rommí. Þegar ég var hjá
afa um daginn sá ég þar blað sem
átti að vera á ættarmótinu með
fyndnum setningum og þar var ein
um mig sem amma minntist á af og
til og hló alltaf að því. Hún hljómar
svona: Amma var að baka ástar-
punga og fyldist ég vel með. Að lok-
um spyr ég ömmu: „Amma hvað
dreptirðu marga menn til að fá alla
þessa punga?“ Og svo var önnur
saga sem hún hló alltaf að, og hún
hljómar svona: Við vorum að koma
úr sumarbústaðnum hjá Guðnýju
frænku, ég, amma, afi og Hjördís.
Ég sat aftur í með Hjördísi, það var
snjór úti og ég skrúfaði niður
rúðuna. Allt í einu kemur þessi gusa
yfir mig af snjó. Ég sat aftur í eins
og snjókall og Hjördís skellihlæj-
andi. Amma snýr sér við og þegar
hún sér mig fer hún að skellihlæja
líka. Ég sat alveg stjarfur aftur í og
sagði ekki orð í nokkrar mínútur.
Það var alltaf jafn notalegt að
koma heim til ömmu, fólk var alltaf
velkomið. Allaf átti amma eitthvað
gott með kaffinu, það klikkaði aldrei
enda gerði hún bestu kökurnar.
Elsku amma, ég þakka þér fyrir
allt sem þú hefur gert fyrir mig.
Gunnlaugur Höskuldsson.
Það er margt sem rifjast upp fyrir
mér þegar ég minnist Helgu ömmu
minnar. Meðal annars eru það veiði-
ferðirnar í Laxá á Skógarströnd og í
Veiðivötn ásamt berjaferðunum.
Þetta voru allt skemmtilegar ferðir
sem munu ætíð lifa í huga mér. Ekki
verður heldur komist hjá því að
hugsa um öll jólaboðin í Háholti 27
sem fjölskyldan fékk að njóta til
margra ára.
Það koma ýmis lýsingarorð upp í
hugann þegar ég minnist ömmu, orð
eins og dugnaður, heiðarleiki og
snyrtimennska. Hún horfði ætíð á
björtu hliðarnar á öllum málum og
vildi sínu samferðafólki vel. Ég var
svo heppinn að fá að búa undir sama
þaki og amma og afi um tíma og var
það mjög góður tími sem ég er afar
þakklátur fyrir.
Enginn veit hvenær kallið kemur
og við yfirgefum þetta jarðneska líf
og átti ég ekki von á að þú værir að
fara að yfirgefa okkur svona skyndi-
lega en veikindi þín bar brátt að og
á skömmum tíma var baráttan yf-
irstaðin. Baráttuþrek þitt var aðdá-
unarvert og áttir þú það til að slá á
létta strengi í veikindum þínum.
Eftir stendur falleg og björt
minning um heilsteypta konu sem
gaf mikið af sér. Minning um góða
konu mun lifa með okkur öllum.
Elsku amma, ég kveð þig nú og
bið Guð um að styrkja afa og afkom-
endur ykkar.
Björn Stefánsson yngri.
Það var alltaf gott andrúmsloft í
kringum hana ömmu mína. Aldrei
leiðinlegt að vera hjá henni. Ég man
að þegar þið voruð að passa mig þá
fórum við alltaf að spila. Hún amma
var mikil spilamanneskja. Hún
kenndi mér nánast öll spil sem ég
kann, enda leiddist mér það ekki.
Líka þegar hún kom til okkar upp í
sumarbústað var alltaf eitthvað að
gera. Hún var alltaf svo góð hún
amma. Við ferðuðumst líka svolítið
saman, t.d. til Portúgals, Spánar og
líka mikið innanlands. T.d. fórum við
í veiði og á Snæfellsnes og marga
aðra staði. Hún amma var alltaf
hress og það var ekki hægt að sjá á
henni að hún væri gömul. Þá má
ekki gleyma eldamennskunni henn-
ar. Ég hlakkaði alltaf til að koma til
ömmu í mat. Alltaf góður matur og
kökur og stundum ís í eftirrétt, al-
veg himneskt. Hún átti líka marga
vini og þekkti mjög mikið af fólki.
Svo þegar að leiðarlokum kemur þá
vil ég bara þakka þér fyrir ynd-
islegan tíma og fyrir að gera líf mitt
skemmtilegra. Megi englarnir vaka
yfir þér, elsku amma mín.
Þinn dóttursonur,
Guðni Már Grétarsson.
Elsku besta amma, mikið á ég nú
erfitt með að kveðja þig, þú sem
varst alltaf svo lífsglöð og góð og
vildir allt fyrir alla gera. Mikið er ég
þakklátur fyrir allar samverustund-
irnar sem við áttum með þér. Mér
eru efst í minni öll jólaboðin í Há-
holtinu sem voru án efa þau bestu
HELGA
KRISTINSDÓTTIR