Morgunblaðið - 21.08.2006, Blaðsíða 22

22 MÁNUDAGUR 21. ÁGÚST 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Jón Gunnar Ív-arsson fæddist
á Ísafirði 30. jan-
úar 1927. Hann lést
á gjörgæsludeild
Landspítalans að-
faranótt fimmtu-
dagsins 10. ágúst.
Foreldrar hans
voru hjónin Ívar
Alexander Jónsson,
f. á Ísafirði 21. júlí
1903, d. 29. febr-
úar 1972, og Stef-
anía Eiríksdóttir, f.
á Geirseyri 22.
ágúst 1899, d. 20. mars 1930. Al-
systir Jóns er Sigríður Helga Ív-
arsdóttir, f. 1. desember 1929.
Hálfsystkini Jóns sammæðra
voru Björgvin Leó Gunnarsson,
1915-1964, Lára Antonsdóttir,
1921-1987 og Pétur Jens Viborg
Ragnarsson, 1925-1988. Hálf-
bróðir Jóns samfeðra var Elías
Alexander Ívarsson, 1939-1978.
Hinn 25. október 1947 kvænt-
ist Jón Gunnar eftirlifandi eig-
inkonu sinni, Guðrúnu Guðlaugu
Sigurgeirsdóttur. Hún fæddist í
Reykjavík 25. ágúst 1926. For-
eldrar hennar voru hjónin Sig-
urgeir Björnsson, f. 25. október
1899 á Gafli í Villingaholts-
hreppi, d. 18. nóvember 1943 í
Reykjavík, og Fanney Jónsdótt-
ir, f. 7. mars 1909 í Bræðraborg
á Seyðisfirði, d. 26. október
1943.
Börn Jóns Gunnars og Guð-
rúnar eru: 1) Sigurgeir Adolf,
lögfræðingur og fyrrverandi rík-
istollstjóri, f. 1947. Eiginkona
hans er Þóra Hafsteinsdóttir,
fyrrverandi bankastarfsmaður,
ungur að árum og hóf þegar
vinnu við verslun. Árið 1947 réð
hann sig til starfa hjá Ludvig
Storr að Laugavegi 15 og vann
þar um 30 ára skeið, lengst af
sem verslunarstjóri. Eftir það
vann hann á Skattstofunni í
Reykjavík, fyrst sem skattend-
urskoðandi og síðan sem fulltrúi
skattstjóra, allt þar til hann lauk
störfum fyrir aldurs sakir, í lok
ársins 1997.
Jón Gunnar var jafnaðarmað-
ur af lífi og sál og tók virkan
þátt í starfi Alþýðuflokksins um
áratuga skeið. Hann gegndi ýms-
um trúnaðarstörfum fyrir flokk-
inn, var fulltrúi á flokksþingum
og varamaður í flokksstjórn.
Hann sat í stjórn Alþýðuflokks-
félags Reykjavíkur og gegndi
þar störfum gjaldkera. Hann var
einnig í fulltrúaráði félagsins.
Auk starfa sinna fyrir Alþýðu-
flokkinn sinnti Jón Gunnar ýms-
um trúnaðarstörfum fyrir verka-
lýðshreyfinguna. Sem
verslunarmaður starfaði hann
með félögum sínum í Verslunar-
mannafélagi Reykjavíkur og sat
þar í stjórn og trúnaðarmanna-
ráði. Hann lét lífeyrismál sig
miklu varða og var einn af stofn-
endum Lífeyrissjóðs verslunar-
manna. Hann var einnig virkur
þátttakandi í starfsemi Alþýðu-
sambands Íslands og var fulltrúi
síns stéttarfélags á þingum þess.
Eftir að Jón Gunnar hóf störf
hjá ríkinu tók hann að sér ýmis
trúnaðarstörf fyrir opinbera
starfsmenn. Hann var m.a. í
trúnaðarmannaráði Starfs-
mannafélags ríkisstofnana, SFR,
og varamaður í stjórn. Hann var
fulltrúi SFR á þingum BSRB og
sat um nokkurra ára skeið í rit-
stjórn Ásgarðs, málgagns BSRB.
Jón Gunnar verður jarðsung-
inn frá Fossvogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
f. 1948. Börn þeirra
eru Jón Þór, við-
skiptafræðingur, f.
1968 og Guðrún Ið-
unn, viðskiptafræð-
ingur, f. 1973. Eig-
inmaður Guðrúnar
er Einar Bjarni Sig-
urðsson, hagfræð-
ingur, f. 1973. Son-
ur þeirra er Óskar
Þór, f. 2003. Sonur
Guðrúnar er Fann-
ar, f. 2000, faðir
hans er Gunnsteinn
Reynir Ómarsson, f.
1970. 2) Sonja Birna, kvik-
myndagerðar- og myndlistar-
maður, f. 1952. Eiginmaður
hennar er Guðmundur Kristjáns-
son, kvikmyndagerðarmaður og
framkvæmdastjóri, f. 1955. Son-
ur þeirra er Birkir Kristján, f.
1991. Dóttir Sonju er Harpa Rut,
f. 1970, d. 1989. 3) Ívar, dr. í
stjórnmálafræði og prófessor, f.
1955. Eiginkona hans er dr. Lilja
Mósesdóttir, hagfræðingur og
prófessor, f. 1964. Sonur þeirra
er Jón Reginbaldur, f. 1992. 4)
Fannar, sérfræðingur hjá Toll-
stjóranum í Reykjavík, f. 1963.
Eiginkona hans er Elísabet S.
Auðunsdóttir, leikskólastjóri, f.
1959. Dóttir þeirra er Hrafnhild-
ur, f. 1995.
Jón Gunnar var þriggja ára
þegar hann missti móður sína.
Hann ólst upp á Ísafirði, hjá
ömmu sinni, Guðrúnu Jónu Ív-
arsdóttur, 1877-1943, og tveimur
föðursystkinum sínum, þeim
Guðrúnu Jónu Elísabetu, 1914-
1989, og Adolf Ferdinand, 1908-
1975. Hann flutti til Reykjavíkur
Tengdafaðir minn, Jón Gunnar
Ívarson, hafði sterka nærveru og
enn mikinn lífsþrótt þegar hann
lést skyndilega. Það er því er erfitt
að sætta sig við að samverustund-
irnar með honum verði ekki fleiri,
en þau Guðrún, eftirlifandi kona
hans, lögðu mikla rækt við fjöl-
skylduna og þá sérstaklega barna-
börnin. Jón og Guðrún voru óvenju
samhent hjón og missir Guðrúnar
er því mikill. Þau deildu m.a. áhuga
á pólitík og störfuðu í mörg ár inn-
an Alþýðuflokksins.
Jón var gjaldkeri Alþýðuflokks-
ins í Reykjavík um skeið og virkur
í félagslífi flokksins. Hann tók jafn-
framt þátt í verkalýðsbaráttunni,
fyrst innan vébanda Verzlunar-
mannafélags Reykjavíkur og síðar
í Starfsmannafélagi ríkisstofnana.
Síðustu árin minnist Jón oft á að
hann væri stoltastur af þessum fé-
lagsstörfum sínum þegar hann liti
yfir starfsævi sína og þá sérstak-
lega Lífeyrissjóði verzlunarmanna,
en í upphafi hafi oft verið erfitt að
sannfæra félagsfólk VR um ágæti
hans. Sjálfur sagðist hann njóta af-
raksturs baráttu sinnar fyrir bætt-
um kjörum launafólks, enda greitt í
lífeyrissjóð frá upphafi. Jón harm-
aði þó oft lengri opnunartíma
verslana, þar sem hann hefði ásamt
félögum sínum í VR barist á sínum
tíma fyrir því að verslunarfólk
fengi frí um helgar til að vera með
fjölskyldum sínum. Eins og fé-
lagsstörfin bera með sér, bjó Jón
yfir miklum baráttuanda og metn-
aði fyrir hönd barna sinna og ann-
arra sem áttu samleið með honum.
Í huga Jóns voru allar hindranir
sama hversu stórar þær voru – að-
eins spurning um að finna leiðir til
að kljást við þær. Jóni tókst sjálf-
um að vinna sig upp í stöðu versl-
unarstjóra, þrátt fyrir litla form-
lega menntun og án þess að njóta
aðstoðar sinna nánustu á vinnu-
markaðinum í Reykjavík, þar sem
hann var alinn upp af efnalitlu
frændfólki sínu á Ísafirði. Jón hafði
alla tíð sterkar taugar til Ísafjarð-
ar og sagði oft skemmtilegar sögur
frá uppvaxtarárum sínum þar. Á
þessari stundu er ég þakklát fyrir
allar þær góðu stundir sem við fjöl-
skyldan áttum með Jóni.
Lilja Mósesdóttir.
Jón Ívarsson hóf störf hjá Skatt-
stjóranum í Reykjavík í septem-
bermánuði árið 1976 og starfaði
þar til starfsloka. Hann hafði um
árabil verið verslunarstjóri hjá
Ludvig Storr, sem rak verslun og
speglagerð við Laugaveginn, en
réðst til starfa hjá skattstjóra þeg-
ar það fyrirtæki hætti starfsemi.
Jón Ívarsson hafði í ríkum mæli
til að bera eiginleika sem nýtast
vel í rekstri fyrirtækja og stofnana.
Hann átti þess vegna starfsláni að
fagna og uppskar virðingu og vel-
vilja með störfum sínum og fram-
komu. Hann var ákaflega starfsam-
ur maður og jákvæður í garð
vinnuveitanda og samstarfsmanna
og var vinnusemi hans, trúnaði og
framkomu við brugðið. Lífsviðhorf
hans voru mannbætandi og það
mun vera samdóma álit þeirra er
með honum störfuðu að starfsandi
hafi vaxið og dafnað fyrir tilverkn-
að hans.
Heiðarleiki, réttlætiskennd og
greiðvikni ásamt með velvild í garð
samferðamanna voru aðalsmerki
Jóns. Hann valdist því snemma til
trúnaðarstarfa og átti með störfum
sínum fyrir embættið og starfs-
menn þess ríkan þátt í þeim góða
anda sem löngum hefur ríkt á
stofnuninni. Það er vandasamt
verk að vera milligöngumaður
starfsmanna og vinnuveitanda, en
Jóni tókst með störfum sínum sem
trúnaðarmaður að skapa traust og
velvilja á báðar hliðar. Um rétt-
sýni, heiðarleika og sanngirni Jóns
Ívarssonar efaðist enginn sem til
hans þekkti, en réttlæti hans varð
aldrei að ósanngirni gagnvart öðr-
um. Jón gat hins vegar verið fastur
fyrir, lét engan teyma sig í ógöng-
ur, og brýndi raustina þegar mikið
lá við. Þannig eru enn í minni við-
brögð hans við ákvörðunum yfir-
manna um verklag vegna nýs verk-
þáttar, sem þeim góðu heilli datt í
hug að bera undir hann. Jón
hvessti á viðmælanda sinn augun
og sagði með þunga: „Eruð þið
orðnir snarvitlausir, maður?“ Hann
greindi síðan frá skoðun sinni á því
hvernig standa bæri að verki og
hafði þar sem oftar rétt fyrir sér.
Jón gat verið stjórnsamur og
fylginn sér og enginn var hann „já-
maður“. Hann sagði umbúðalaust
kost og löst á hverju máli og var
ófeiminn við að setja fram gagn-
rýni á það sem betur mátti fara
eða öðruvísi. Ábendingar hans voru
á jákvæðum nótum og vel þegnar
þar eð allir vissu að þær voru sett-
ar fram af réttsýni og án óvildar
eða persónulegrar gagnrýni.
Jón var sporléttur og snaggara-
legur í fasi, meðalmaður á hæð og
fremur grannholda. Hann var líf-
legur og spaugsamur og gat verið
smástríðinn, en allt var það
græskulaust. Glaðvær og sístarf-
andi tók hann beðinn sem óbeðinn
að sér þau verkefni sem leysa
þurfti, en hangs og slugs voru eitur
í hans beinum. Hann var óragur
maður og gekk að hverju verki til
að leysa það og kveinkaði sér ekki
eða fáraðist yfir því sem að hönd-
um bar. Hann var einn margra
starfsmanna embættisins á tímabili
sem gekkst undir hjartaaðgerð og
náði furðufljótt heilsu og hreysti
sem kom ekki síst til af bjartsýni
hans og þeim eiginleika að taka
hverju sem að höndum bar með
æðruleysi.
Jón Ívarsson var vinsæll maður
á vinnustað. Hann kom eins fram
við alla og átti gott með að um-
gangast fólk, sem smitaðist af
áhuga hans, glaðværð og einbeitni.
Hann var að upplagi áhugasamur
félagsmálamaður og jafnaðarmaður
og virkur þátttakandi í félagslífi og
þá einnig félagslífi starfsmanna.
Jón auðgaði daglegt líf okkar sam-
starfsmanna hans í leik og starfi og
við söknuðum hans svo sannarlega
þegar hann ákvað að láta af störf-
um. Sökum tengsla bárust okkur
reglulega fregnir af honum og fjöl-
skyldu hans auk þess sem við hitt-
um þau hjón á árshátíðum starfs-
manna árin að loknu starfi.
Vinnufélagar við embætti Skatt-
stjórans í Reykjavík sakna góðs fé-
JÓN GUNNAR
ÍVARSSON
Þú glaðlyndi Nonni, góði mágur
gekkst með okkur æviskeið.
Alltaf bjartsýnn, aldrei bágur,
bauðst fram hjálp við ættarmeið.
Innilegar þakkir og Guð
varðveiti þig og þína.
Margrét Sigurgeirsdóttir.
HINSTA KVEÐJA
Mamma og pabbi voru samrýnd
hjón, sem máttu varla hvort af öðru
sjá. Það sást best þegar við misstum
mömmu á aðfangadag árið 1999,
pabbi varð aldrei samur aftur, hann
saknaði hennar svo mikið. Þau voru
nokkuð ólík að því leyti að hún var
mannblendin og félagslynd en hann
hélt sig aftur á móti til hlés. Eitthvað
varð þó til þess að þau máttu ekki
hvort af öðru sjá í gegnum árin.
Þegar ég hugsa um mömmu, er
það brosið hennar og hláturinn sem
ég man best eftir, ásamt því að sjá
hana vera að sauma út. Mamma var
hagleikskona með nálina og sauma-
vélina og það lék öll handavinna í
höndunum á henni. Bestar voru
stundirnar þegar rafmagnið fór af.
Þá settumst við systurnar, Eygló,
Alda, Ester og Hrönn ásamt mömmu
í kringum borðstofuborðið og pabbi
kom með margar olíuluktir og setti á
mitt borðið og svo var saumað út af
krafti, og töluð heil ósköp í leiðinni.
Pabbi sat til hliðar og hlustaði og
lagði orð í belg af og til.
Pabbi var aftur á móti alvarlegri
maður, hann var fremur fámáll, en
íhugull og traustur maður sem var
vel að sér á mörgum sviðum. Stóð
fast á sínu enda jafnan búinn að velta
hlutunum vel fyrir sér áður en hann
tjáði sig um þá. Friðrik kunni þó
margar skemmtilegar sögur sem og
sagði þær þegar sá gállinn var á hon-
um. Þetta er það sem Benna fannst
skemmtilegast við pabba, þeir gátu
rætt um alla heima og geima og virt-
ust vera nokkuð á sömu línunni um
lífið og tilveruna.
Mín besta minning um pabba er sú
frá því að ég var smástelpa. Sat ég á
hnánum á honum og hann söng fyrir
mig „Hafið bláa hafið“. – Lagið hefur
alltaf verið í uppáhaldi hjá mér eftir
það, og sonur okkar Benna, Arnar
Þór, fæddur 27. febrúar 1995, hefur
örugglega fengið að heyra það jafn
✝ Erna Þor-kelsdóttir
fæddist í Borgar-
nesi hinn 24.
ágúst 1924. Hún
lést 24. desember
1999 og fór útför
hennar fram frá
Akureyrarkirkju
30. desember.
Friðrik Laug-
dal Guðbjartsson
fæddist á Bíldu-
dal hinn 26. nóv-
ember 1919.
Hann lést 27. jan-
úar 2006 og fór útför hans fram
frá Akureyrarkirkju 3. febrúar.
oft, ef ekki oftar en ég, frá því að
hann fæddist.
Pabbi var mikill hagleiksmaður og
lærði til skipa- og húsgagnasmiðs við
Iðnskólann á Akureyri. Hann vann
við skipasmíðastöð Kea, og fengum
við stelpurnar að koma þar til hans
og saga og negla spýtur þegar við
vildum. Ég bjó heima hjá foreldrum
mínum til þrítugs, en þá hóf ég sam-
búð með Benedikt Arthurssyni, sem
þau tóku eins og hinum tengdason-
unum með hlýju og gleði. Benni er af
gamla skólanum eins og þau og
finnst hinn hefðbundni íslenski heim-
ilismatur góður, eins og saltfiskur,
siginn fiskur, kjötsúpa og fleira. Þar
af leiðandi höfðum við hjónin gaman
af því þegar mamma og pabbi komu í
mat til okkar. Eftir matinn fórum við
mæðgur inn í stofu og spjölluðum
þar og snúlluðum í kringum Arnar
Þór. Pabbi og Benni sátu hins vegar
frammi í eldhúsi og spjölluðu um
gömlu tímana og fleira. Pabbi var
mjög fróður um menn og ættir, hann
virtist hafa það að hálfgerðu áhuga-
máli og mundi alveg hver var hvers
og þar fram eftir götunum, þar sem
bæjarfélagið var ekki eins stórt hér
áður fyrr eins og það er í dag. Ég
man einnig að þegar maður kom með
nýja vini heim og pabbi var heima, þá
var yfirheyrsla; sem sagt nýi vinur-
inn var spurður spjörunum úr og
hverra manna hann væri. Þeir áttu
þar vel saman, pabbi og Benni, þar
sem maðurinn minn kunni margar
sögur úr bænum og er ættfróður eins
og pabbi var. Þetta kom þeim báðum
til að hlæja mikið og pabbi yngdist
upp um mörg ár, þegar þeir rifjuðu
upp gömlu tímana.
Mamma og pabbi reyndust okkur
vel í gegnum árin, aldrei bar skugga
á. Þau vildu allt fyrir okkur hjónin og
Arnar Þór gera. Við söknum þeirra
sárt og þökkum þeim fyrir þann tíma
sem við áttum saman. Við Benni og
Arnar Þór sendum þeim hér okkar
hinstu kveðju.
Hrönn.
ERNA ÞORKELS-
DÓTTIR FRIÐRIK
LAUGDAL GUÐ-
BJARTSSON
HJÓNAMINNING
Morgunblaðið birtir minningargrein-
ar alla útgáfudagana.
Skil Greinarnar skal senda í gegnum
vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari upp-
lýsingum.
Skilafrestur Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er
ekki unnt að lofa ákveðnum birting-
ardegi. Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Lengd Minningargreinar séu ekki
lengri en 2.000 slög (stafir með bil-
um - mælt í Tools/Word Count). Ekki
er unnt að senda lengri grein. Hægt
er að senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim
sem kvaddur er virðingu sína án
þess að það sé gert með langri
grein. Ekki er unnt að tengja við-
hengi við síðuna.
Formáli Minningargreinum fylgir
formáli, sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá, sem
fjallað er um, fæddist, hvar og hve-
nær hann lést, um foreldra hans,
systkini, maka og börn og loks hvað-
an útförin fer fram og klukkan hvað
athöfnin hefst. Ætlast er til að þetta
komi aðeins fram í formálanum, sem
er feitletraður, en ekki í minningar-
greinunum.
Undirskrift Minningargreinahöfund-
ar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir greinunum.
Myndir Ef mynd hefur birst í tilkynn-
ingu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um
annað. Ef nota á nýja mynd er ráð-
legt að senda hana á myndamót-
töku: pix@mbl.is og láta umsjónar-
menn minningargreina vita.
Minningargreinar