Morgunblaðið - 31.08.2006, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 31. ÁGÚST 2006 35
Elsku amma mín, að sitja á eldhús-
bekknum í Geitavík og fylgjast með
þér snúast í eldhúsinu, tölta á milli
bekkjanna með kaffibrauð, sú minn-
ing um þig er hvað sterkust í huga
mínum. Þú leyfðir mér að hjálpa þér
eftir fremsta megni, baka krydd-
brauð og vöfflur og hræra saman
kartöflusalatinu á jólunum.
Ég man hversu mikilvæg mér
fannst ég vera þegar ég rétti þér
þvottinn upp úr balanum niður á
snúrum og þú sagðir svo oft; „stór
rass þarf víða brók“ og hlóst, seinna
gat ég farið ein með þvottinn niður á
snúru fyrir þig. Þú þreyttist aldrei á
að leyfa mér að bardúsa hitt og þetta,
kenndir mér að sauma á litlu gulu og
rauðu saumavélina og kenndir mér
að prjóna þegar ég var rétt fimm ára.
Þú kenndir handavinnu í skólanum
þennan vetur og ég sat roggin á
kennaraborðinu og prjónaði á meðan
þú barðist við að kenna eldri bekk-
ingunum handbragðið. Þú þreyttist
aldrei á uppfinningum okkar
Agnesar á sumrin, þegar til stóð mik-
ill drullukökubakstur eða sauma-
skapur á dúkkulísurnar eða þegar
við þurftum smurt nesti til að hafa
með upp í fjall.
Ég hef svo lengi sem ég man eftir
mér kallað þig ömmu og þú komst
alltaf fram við mig sem eitt af ömmu-
börnunum þínum. Þegar krakkarnir
í þorpinu báru það einhvern tímann á
mig að þú værir ekkert amma mín þá
svaraði ég því til að þú værir það víst,
þú værir mamma hans Bigga.
Eftir að þið afi fluttuð suður í Gull-
smárann kom ég alltaf til ykkar þeg-
ar ég átti leið í bæinn, þar mætti mér
sama góða viðmótið og þegar ég kom
í Geitavík og eins þegar við Daði
komum til ykkar á Grund, þá töltir
þú inn í krókinn og helltir okkur á
kaffisopa.Þú sagðir svo oft við mig
þegar við kvöddumst að ég væri góð
stúlka og svo kysstumst við þúsund
kossa og þú sagðir að við værum eins
og kerlingarnar í Húsavík.
Elska amma, ég væri ekki sú sem
ég er ef ég hefði ekki fengið að kynn-
ast þér.
Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Þín
Þórey Birna.
Elsku amma, þegar ég lít til baka
og horfi yfir farinn veg á ég svo ótal
margar góðar minningar um þig.
Flestar eru þó minningarnar sem
ég á um þig frá Borgarfirði eystra
þar sem þið afi bjugguð. Þangað kom
ég oft með mömmu og pabba, þó
helst yfir sumartímann. Þú tókst allt-
af svo vel á móti okkur og mér fannst
svo gott og gaman að vera í sveitinni.
Leika mér í fjörunni og niðri á túni
svo ég tali nú ekki um gullabúið sem
þú varst svo dugleg að safna dóti í
fyrir okkur, þar gat ég verið tímun-
um saman og dundað mér. Í fyrra-
sumar hittumst við svo í síðasta sinn
á Borgarfirði. Það var alveg rosalega
gaman því þarna voru flestir afkom-
endurnir mættir í holusteikina. Ég á
auðvitað líka góðar minningar um
þig eftir að þið afi fluttuð suður. En
þá var orðið lengra á milli okkar og
við hittumst því ekki eins oft. Ég
reyndi þó að líta inn hjá ykkur þegar
ég var stödd í borginni. Það er ekki
nema rúmur mánuður síðan ég kom í
heimsókn til ykkar á Grund með fjöl-
skylduna mína. Þá áttum við alveg
frábæra stund saman, stund sem ég
gleymi ekki og ætla að geyma með
mér. Elsku amma takk fyrir allt, þín
er sárt saknað. Þín Heiða.
Elsku afi við vottum þér okkar
dýpstu samúð og megi guð styrkja
þig í sorg þinni. Heiða, Jón Hilmar,
Anton Bragi, Amelía Rún og Matt-
hildur Eik.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Heiða Bergl. Svavarsdóttir.
Elsku amma mín, er þá tíminn
kominn til að kveðja.
Ég man þegar að ég kom í fyrsta
skiptið ein austur, 5 ára hnáta með
blaðsmekk um hálsinn. Mér leist nú
ekkert á blikuna, þekkti varla þetta
fólk sem var að taka á móti mér á
flugvellinum. En um leið og ég var
komin í Geitavík var mér farið að líða
eins og heima hjá mér, og farið að
líka vel við fólkið á staðnum, enda
ekki annað hægt.
Þú varst fljót að kenna mér að
prjóna og áður en sumarið var búið,
þá var ég búin að prjóna föt á flestar
dúkkurnar mínar, með mikilli
lykkjufalla-hjálp frá þér.
Einnig fékk ég að hjálpa þér að
snúa uppá kleinurnar, en það endaði
oftast í ávaxtakörfugerð í staðinn
fyrir snúning, en það fannst þér sko
ekki verra.
Þú hafðir óþrjótandi þolinmæði
gagnvart ýmsum uppátækjum, til að
mynda bökuðum við Þórey Birna
drullukökur í mörg sumur með til-
heyrandi stússi og drullu upp á haus,
en þú hvattir okkur alltaf til að halda
áfram.
Ég hlakkaði alltaf til þess að koma
og vera allt sumarið hjá ykkur afa í
sveitinni og svo var það stór plús að
fá að sofa í holunni þinni.
Þegar þið voruð flutt suður, kom
ég í heimsókn og fékk eitthvað gott í
gogginn og skolaði því niður með
slúðri, og svo varst þú svo hissa yfir
því að mamma hafi ekki verið búin að
segja mér sögurnar. Þú varst alltaf
svo glöð og hress þó svo að aldurinn
segði til sín líkamlega.
En amma mín, núna er tíminn
kominn til að kveða. Ég man að þú
tókst loforð af okkur Þóreyju Birnu
um að við myndum spila í jarðarför-
inni þinni, en það get ég bara ekki.
Ég býð þér á einkakonsert heima í
stofu hjá mér í staðinn. Takk fyrir að
hafa verið til staðar fyrir mig í gegn-
um öll þessi ár. Og ég held í minning-
arnar um þær góðu stundir sem við
áttum saman, af því að þær eru ómet-
anlegar. Ég veit að þú vakir yfir mér
þangað til að við hittumst næst, ást-
arkveðjur,
Agnes Þöll.
Okkur systurnar langar til að
kveðja þig, elsku amma, með örfáum
orðum. Á svona stundum þá koma
margar ljúfar minningar upp í hug-
ann. Ekki munum við hvenær við
fyrst komum í Geitavík, en við bjugg-
um í Reykjavík fyrstu ár ævi okkar.
Á hverju sumri lá leið okkar austur
ásamt foreldrum okkar og var þá
alltaf farið til ömmu og afa í Geitavík.
Okkar fyrstu kynni af sveitalífi eru í
raun þaðan, áður en við fluttum í
Skriðu og heimsóknirnar urðu auð-
vitað fleiri eftir að við fluttum austur
á Hérað. Sérstaklega er það okkur
minnisstætt hvað alltaf var mikið líf
og fjör í Geitavík. Bæði mikið af dýr-
um, svo sem hundar, kindur og gæsir
og einnig alltaf fullt af fólki en það
líkaði ömmu vel og hún kunni heldur
betur að taka vel móti gestum. Alltaf
var nóg brauð og matur á borðum og
allir voru velkomnir, hvort sem við
komum með vini okkar ofan af Hér-
aði eða einhverja nákomnari okkur.
Og hún amma okkar bakaði bestu
kleinur í heimi, við vildum helst ekki
kleinur nema hjá ömmu í Geitavík.
Varla þarf að minnast á verslunar-
mannahelgarnar á Borgarfirði þegar
öll stórfjölskyldan kom saman í
Geitavík, börnin, barnabörnin og
barnabarnabörnin og þannig leið
ömmu best, með alla sína í kringum
sig.
Eftir að amma og afi fluttu til
Reykjavíkur og við systur hófum
okkar háskólagöngu í Reykjavík,
voru ófáar heimsóknirnar til þeirra,
fyrst á Kársnesbrautina síðar í Gull-
smárann og nú síðasta ár á Grund.
Samband okkar við ömmu styrktist
að vissu leyti á þessum tíma, við
orðnar eldri og þroskaðri og kynnt-
umst henni upp á nýtt og fundum
þessa endalausu hjartahlýju sem hún
var gædd. Hún var alltaf svo þakklát
þegar við kíktum í heimsókn til
þeirra eins og það væri stórmál fyrir
okkur að líta við, en við höfðum unun
af því að koma og hitta þau og það
var sko ekkert stórmál í okkar aug-
um. Ávallt var tekið á móti okkur
með mörgum kossum og faðmlögum
og gestrisin óaðfinnanleg. Sama
hvernig heilsufarið var eða hvaða
tími dagsins var, alltaf fengum við
nokkrar sortir af kökum með kaffinu
og svo var setið við eldhúsborðið og
spjallað um allt milli himins og jarð-
ar. Amma hafði alltaf einhverjar sög-
ur að segja okkur, sögur frá lífinu
heima á Borgafirði áður fyrr eða við
spjölluðum um það sem var að gerast
í dag og hún amma hafði mikinn
áhuga á að heyra hvað var að gerast í
okkar lífi hverju sinni og fylgdist allt-
af vel með því.
Hún amma var alltaf svo stolt af
okkur barnabörnunum og talaði mik-
ið um það og lét okkur finna það. Eitt
lítið atvik er mér, Hrefnu, mjög
minnistætt og sýnir svo vel hvernig
hún amma okkar hugsaði. Þá bjó ég
enn fyrir austan en amma og afi voru
nýlega flutt á Kársnesbrautina. Ég
var á ferð fyrir sunnan og ætlaði að
gista hjá þeim. Ég hafði nýverið aflit-
aði á mér hárið og klippt það mjög
stutt, sem eftir á að hyggja var nú
ekkert mjög fínt. Ég taldi vissara að
vara ömmu við svo hún fengi nú ekki
sjokk og hringdi þess vegna í hana
áður en ég kom til að tilkynna um
nýtt útlit. Þegar amma tók á móti
mér í dyrunum á Kársnesbrautinni
hló hún bara, sagði að ég væri alltaf
jafn falleg og fannst fyndið að ég
hafði talið mig þurfa að vara hana
við. Um þetta talaði hún lengi og rifj-
aði oft upp seinna með mér, þetta
voru smámunir í hennar augum ég
var alltaf bara ég sama þótt hárið
væri ljóst og stutt og auðvitað var
það rétt hjá henni.
Margar svona minningar koma
upp í hugann og allar sýna þær
hversu stórt hjarta hún amma hafði.
Hún amma var einstök kona hafði lif-
að tímana tvenna og áorkað miklu í
sínu lífi. Elsku amma, þú hefur nú
fengið hvíldina og vonum við að þér
líði vel. Með þessum orðum viljum
við kveðja þig, elsku amma, og þakka
þér fyrir allar ljúfu minningarnar
sem við eigum með þér og um þig.
Þín verður sárt saknað. Ástarkveðj-
ur, þínar sonardætur,
Hrefna og Þórey.
Dodda mín, mig langar að kveðja
þig með nokkrum orðum. Ég er mjög
þakklát fyrir að hafa hitt þig um dag-
inn, í gamla eldhúsinu þínu í Geita-
vík, þó stundin væri stutt sem ég sat
hjá þér. Þú varst farin að kenna þér
þess meins sem dró þig til dauða
nokkrum dögum seinna. Þú varst
samt ennþá sjálfri þér lík, spjallaðir
og hlóst eins og þér einni var lagið.
Við krakkarnir á Skriðubóli áttum
mörg skrefin út í Geitavík á æsku-
dögum okkar. Við gengum þar nán-
ast út og inn eins og heima hjá okkur.
Stundum var stokkið frá matarborð-
inu, ef mikið lá við. Oft er búið að
hlæja að romsunni sem Sesselja
systir kom með einhverju sinni:
„Takk fyrir mig, get ekki meir, mér
er illt í maganum, má ég út í bæ
(Geitavík), bless“.
Ýmislegt var nú brallað á þessum
árum og hljótið þið, konurnar á bæj-
unum, stundum að hafa verið þreytt-
ar á uppátækjum okkar krakkanna.
Það kom svosem fyrir að þú tautaðir í
okkur, en alltaf komum við aftur.
Þú varst mjög hreinskiptin og lést
engan eiga hjá þér, hafðir gaman af
að segja frá orðaskiptunum eftirá og
fylgdi þá gjarnan stór hlátur, ma.
þegar þú lást á sæng einhverju sinni
og fórst fram til að svara í símann.
Bóndinn sem hringdi vildi gjarnan
spjalla og þegar þér fannst nóg um
sagðir þú: „Ég má ekkert vera þessu,
ég er að fara að eiga krakka“.
Krakkarnir urðu margir, þið
Bjössi eignuðust 9 börn, en urðuð
fyrir þeirri miklu sorg að missa eitt
barnið ykkar af slysförum. En þau
átta sem upp komust hafa reynst
ykkur mikill og góður bakhjarl, ekki
síst eftir að þið fluttuð suður, en þar
bjuggu þau flest. Þegar þú fórst að
missa heilsuna og áttir orðið erfitt
með að hugsa um heimilið skiptust
þau á að koma og elda handa ykur,
höfðu sinn daginn hvert. Þessi góða
hjálp var ykkur mikils virði og gerði
ykkur kleift að búa heima lengur en
ella.
Sem og oft áður tók Gunna ykkur
með austur í Geitavík í sumar. Ykkur
til mikillar ánægju náðuð þið einu
sumri enn heima í fagra firðinum
kæra.
Anna Sigurðar.
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
MARGRÉT KARLSDÓTTIR,
Skipholti,
Hrunamannahreppi,
verður jarðsungin frá Hrunakirkju laugardaginn
2. september kl. 14.00.
Guðmundur Stefánsson,
Sigrún Guðmundsdóttir,
Úlfar Guðmundsson,
Sigþrúður Guðmundsdóttir,
Karl Guðmundsson, Valný Guðmundsdóttir
og barnabörn.
Maðurinn minn og faðir okkar,
PÉTUR MAACK ÞORSTEINSSON,
Kópavogsbraut 1a,
áður Urðarbraut 5,
Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju föstudag-
inn 1. september kl. 13.00.
Agla Bjarnadóttir,
Pétur Maack Pétursson, Bjarndís Markúsdóttir,
Bjarni Pétursson, Sólveig Valdimarsdóttir,
Þorsteinn Pétursson, Ingibjörg Hjaltadóttir,
Egill Pétursson, Guðbjörg Björnsdóttir,
Sigurður Pétursson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug vegna
andláts elskulegs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður og afa,
ÓTTARS KETILSSONAR,
Reykhúsum 4d,
Eyjafjarðarsveit.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki gjörgæslu-
deildar og lyflækningadeildar Fjórðungssjúkra-
hússins á Akureyri.
Sigrún Halldórsdóttir,
Halldór Óttarsson, Lovísa Guðjónsdóttir,
Þórir Óttarsson, Yocasta Óttarsson Rosa,
Rósberg Halldór Óttarsson, Þórdís Rósa Sigurðardóttir,
Hrafnborg Óttarsdóttir Hansen, Mogens Ingemann Hansen,
Brynjar Karl Óttarsson, Hildur Hauksdóttir
og barnabörn.
Eiginmaður minn, faðir okkar og tengdafaðir,
JÓN ÓLAFUR HERMANNSSON
frá Flatey,
Hjarðarhóli 10,
Húsavík,
sem lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga laugar-
daginn 26. ágúst, verður jarðsunginn frá Húsavík-
urkirkju laugardaginn 2. september kl. 14.00.
Stefanía Jóhannesdóttir,
Hermann Jóhannes Jónsson, Hildur Gunnarsdóttir,
Sigurveig Jónsdóttir, Guðmundur Sigurðsson,
Sölvi Jónsson, Kristín H. Guðmundsdóttir,
Eyþór Jónsson, Brynja Sverrisdóttir.
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
FREYJA BJARNADÓTTIR,
Egilsgötu 17,
Borgarnesi,
verður jarðsungin frá Borgarneskirkju föstu-
daginn 1. september kl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Dvalar-
heimili aldraðra í Borgarnesi.
Ingibjörg Hargrave, Guðjón Árnason,
Bjarni Guðjónsson, Liza Mulig,
Árni Guðjónsson, Brynja Þorsteinsdóttir,
Freyja Guðjónsdóttir, Guðni Rafn Ásgeirsson,
Hreinn Guðjónsson
og langömmubörn.