Morgunblaðið - 31.08.2006, Blaðsíða 36

Morgunblaðið - 31.08.2006, Blaðsíða 36
36 FIMMTUDAGUR 31. ÁGÚST 2006 MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR ✝ Sigurður RúnarÞórisson fædd- ist 13. október 1981. Hann lést á heimili sínu 19. ágúst síðastliðinn. Foreldrar hans eru Kristín Sæunn Pjet- ursdóttir, f. 31.5. 1943 og Þórir Rún- ar Jónsson, f. 27.1. 1941. Systkini Sig- urðar eru: Guð- munda Signý, f. 28.7. 1962, maki Sigvaldi Elfar Egg- ertsson, f. 10.11. 1961, dóttir hennar er Signý, f. 29.9. 1981 og sonur þeirra er Þórir Helgi, f. 20.4. 1990. Þóra Gréta, f. 13.9. 1964, maki Sævar Þór Guð- mundsson, f. 3.9. 1965, dóttir þeirra er Rakel Eva, f. 3.12. 1986. Valgerður Guðrún, f. 5.2. 1972, maki Alex Gisler, f. 11.5. 1968, sonur þeirra er Ro- bert Thór, f. 14.9. 2004. Þórir Krist- ján, f. 31.10. 1978, sambýliskona Kar- en Martensdóttir, f. 28.8. 1983, sonur þeirra er Marten Brimi, f. 19.7.2001. Sigurður Rúnar ólst upp í Kópavogi og útskrifaðist sem stúdent frá Menntaskólanum í Kópavogi í desember 2001. Hann starfaði í félagi við bróður sinn og Baldur F. Gústafsson í fyr- irtæki þeirra, B.T. verktakar. Útför Sigurðar Rúnars verður gerð frá Digraneskirkju í Kópa- vogi í dag og hefst athöfnin klukkan 15. Létt lék sér vindurinn í smástráum stráin struku vanga lítils drengs og hann hló við þeim smáar hendur hans fönguðu þau Létt lék sér unglingurinn við boltann sinn og hann hló við framtíð sinni Létt lék sér ungur maður við lífið sjálft það hló við honum og í gleði sinni rétti hann því ungar sterkar hendur sínar Pabbi og mamma rétta út máttvana hendur sínar eftir drengnum sínum Guð hefur nú tekið við honum og ber hann í faðmi sínum um eilífð þú ert Guði falinn, elskaða barn. Pabbi og mamma. Elsku bróðir, á örskotsstund ert þú horfinn okkur, þú sem varst litli bróðir. Söknuður okkar er sár þegar við kveðjum þig í dag. Minningarnar koma ein af annarri, við heyrum þig hlæja og segja okkur eitthvað hnytt- ið og skemmtilegt, glettinn og hlýr. Minningin um góðan og fallegan dreng mun lifa. Í sandinum átti ég eftir ástkæru sporin þín. En regnið grét, uns þau grófust, geisli þar yfir skín. Í sál minni ógleymd á ég að eilífu brosin þín. Þau grafast ei, þó ég gráti, – geisli þar yfir skín. (Hulda.) Við biðjum góðan Guð að geyma þig og varðveita. Við söknum þín, elsku Siggi, meira en orð fá lýst. Þín systkini, Guðmunda, Þóra, Valgerður og Þórir. Siggi bróðir, manstu þegar við fórum í ferð saman á Okið og tókum lengri leið sem við þekktum ekki. Við festum okkur uppi á fjalli í læk sem var hulinn klaka. Við vorum orðnir blautir og kaldir þegar við sáum að við gátum ekki losað okkur sjálfir og hringdum á hjálp. Við átt- um eftir að festa okkur svo miklu oftar, ég mun sakna þín svo mikið. Ég vona að ég muni fara aftur á fjöll og þá veit ég að þú verður með mér í för. Að þú sért farinn, elsku bróðir minn og vinur, er mér erfitt að kyngja og sætta mig við. Við áttum eftir að gera svo margt. Ég mun ekki gleyma laginu sem við sömdum og sungum á menningarnótt í fyrra, ég mun geyma það í huganum. Ég hugsa líka um allar veiðiferðirnar sem við fórum, þá spilaðir þú á gít- arinn og söngst og við hinir reynd- um að fylgja þér. Þú gast spilað nánast allt sem okkur datt í hug, og svo vel. Eins og í ferðinni okkar í Grenlækinn, okkar einu sönnu ferð, þá spilaðir þú á gítarinn með tvo bólgna fingur eftir að hafa klemmt þig á bílskúrshurð. Þú þurftir stund- um að taka þér hlé og blása á putt- ana en þú spilaðir allt kvöldið og nóttina eða þangað til að strengirnir slitnuðu. Þessi ferð var ógleymanleg og við hlógum svo mikið í henni að við grínuðumst með það saman að magavöðvarnir hefðu styrkst. Siggi, minning þín mun lifa áfram hjá mér og öllum sem þekktu þig. Ég vildi að við hefðum getað gert svo miklu meira saman. Mig langar svo að tala við þig, fá ráð og sam- þykki hjá þér og láta okkur dreyma saman um framtíðina og fleira. Elsku bróðir, eini bróðir minn, hvað geri ég án þín? Þinn bróðir, Þórir (Tóti). Jæja, Siggi minn, þá er víst komið að kveðjustundinni. Ég hélt nú alltaf að það yrðir þú sem myndir setja fá- einar línur á blað um mig en hlut- irnir fara nú ekki alltaf eins og við viljum. Það rifjast upp fyrir mér þegar við sáumst fyrst, þú varst á fimmta árinu og svolítið forvitinn um þenn- an náunga sem var að sniglast í kringum hana stóru systur þína. Þið voruð jafnaldra, þú og hún stjúpdóttir mín og þú varst tíður gestur heima hjá okkur næstu árin. Þær eru margar minningarnar sem sækja á mann, sumarbústað- arferðir í Skorradalinn, þið bræð- urnir og hún Signý voruð margt að bralla og það voru margar ánægju- stundirnar þótt að oft hafi kastast í kekki ykkar á milli eins og gengur. Holt og hæðir í nágrenninu voru lagðar undir bílabrautir og sílin voru hvergi óhult í lækjum og pytt- um. Þú fékkst snemma áhuga á íþrótt- um og fótboltinn átti hug þinn allan og þegar á unglingsárin kom leit allt út fyrir að við ættum þarna upp- rennandi atvinnuknattspyrnumann í fjölskyldunni en íþróttameiðsl bundu enda á þann feril. Við fengum að njóta með þér margra ánægjustunda eins og til dæmis í ferð okkar til Kanaríeyja. Ég hafði ekki farið áður á sólar- strönd og hafði ekki rennt í grun hversu vel ég ætti eftir að skemmta mér með ykkur, þú varst svo skemmtilegur við okkur og við bæði þau Signýju og hann Þóri Helga okkar. Þú varst líka orðinn svo mynd- arlegur ungur maður að þú varðst að ráða hana frænku þína í að passa upp á dömurnar. Eftir að mestu gelgjuárin voru að baki voruð þú og stóri bróðir eins og einn maður og áttuð eftir að eiga margar góðar stundir saman, í ferðalögum, veiðiferðum (með mis- jöfnum árangri) sumarbústaðarferð- um í Skorrann (sem nú snerust um góðan mat og drykk og spil af öllu mögulegu tagi) og einnig í starfi í fyrirtækinu sem þú áttir orðið í fé- lagi við bróður þinn og besta vin hans. Þú varst fyrirmynd hans Þóris Helga míns og alltaf passaðir þú vel upp á „litla“ frænda. Seinna þegar hann fór að vinna með ykkur á sumrin var svo oft gaman að sjá hvað hann var farinn að líkjast þér í háttum. Við hlógum oft að því að það væri eins og Siggi væri kominn, sömu hreyfingarnar og orðin. Þú kynntir fyrir honum gítarinn og áhuga á tónlist og ég man svo vel þegar þú varst að spila og sýna hon- um fyrstu gripin og þegar að þið spiluðuð saman í fermingarveislunni hans. Ég þakka þér fyrir allar góðu stundirnar en ég sakna þín svo óskaplega mikið. Þinn vinur, Sigvaldi. Hvert fara allir fuglarnir á haust- in? Til heitari landa, þar sem sólin er hærra á lofti yfir veturinn! Og nú ert þú farinn, alltof fljótt, og ég trúi ekki enn að þú sért farinn. Minning- arnar streyma fram endalaust, án stjórnar, eins og straumhörð á og ég fæ engu við ráðið. Þú varst alltaf á fullu hvort sem þú varst að vinna eða á kafi í mörg- um áhugamálum sem þú áttir. Að veiða, á gæsaveiðum, á hestbaki og alltaf var gítarinn með. Þó að heppnin hafi ekki alltaf verið með í veiðiferðunum og fengurinn oft rýr, þá varstu algjör keppnismaður með listamannseðli sem alltaf kom fram. Meira að segja í eldamennskunni, þegar þú töfraðir fram humarinn og humarsúpuna á þinn einstaka hátt þá gastu komið mér aftur og aftur á óvart. Ég gleymi heldur aldrei þeg- ar þú fékkst Álfadísina til að tölta, þegar bæði ég og pabbi vorum búin að gefast upp á henni. Ég á eftir að sakna þess að fá ekki að heyra þig syngja og spila undir á gítarinn, en mest sakna ég þess að fá ekki að heyra þig spila frumsömdu lögin þín. Ég mun aldrei gleyma þeim stundum sem við áttum saman. En stundum fara hlutirnir öðruvísi en maður ætlar. Ég kveð þig, elsku Sigurður Fáfnisbani minn, þó ég skilji ekki alveg hvers vegna þú fórst svona snemma. Elsku Kristín, Þórir, Gumma, Þóra, Vala og Tóti, ég sendi ykkur mínar innilegustu samúðarkveðjur. Vilfríður F. Sæþórsd. (Villa.) Aldrei á ég eftir að gleyma flug- eldasýningunni á menningarnótt 2006. Ekki vegna þess hve flott hún var því ég man ekki mikið eftir henni vegna dofa og sorgar. Það var einmitt þá sem vinur minn Hilmar hringdi í mig og sagði mér að hann Siggi vinur okkar væri dáinn. Ég kynntist Sigga fyrir fáeinum árum í gegnum góðan vin minn Hilmar sem var allra besti vinur Sigga. Strax frá fyrstu kynnum mynduðum við Siggi frábær vina- bönd sem erfitt er fyrir mig að lýsa, mér þótti alltaf ótrúlega vænt um hann Sigga. Í hvert skipti sem við hittumst föðmuðumst við og tjáðum hvor öðrum hversu fallegir við vær- um og hvað okkur þætti vænt hvor- um um annan, þannig var Siggi í mínum huga, fullur af ást, hlýju, orku og gleði. Það er mjög erfitt að sætta sig við að svona yndislegur drengur skuli hverfa svona úr lífi manns, en ég mun geyma allar ynd- islegu minningar okkar í brjósti mér um alla ævi. Með þessum orðum kveð ég þig, elsku Siggi minn. Guð geymi þig, elsku vinur minn. Ég votta fjölskyldu, vinum og að- standendum mína dýpstu samúð, guð veiti ykkur styrk í þessari miklu sorg. Ragnar Ingvarsson. Ég man þegar ég sá Sigga fyrst, Sigga sæta eins og hann var alltaf kallaður, dökkur yfirlitum með mik- ið dökkt hár en skærblá augu. Hann stóð fullkomlega undir nafni, en ég man að ég hugsaði með mér að það væri e.t.v. til einum of mikils ætlast að svona fallegur strákur væri líka vel gerður. Ég reyndist hafa rangt fyrir mér, hann var yndislegur, einn af þessu fólki sem ég vildi alltaf vera í kringum, hafði þetta aðdráttarafl sem gerði það að verkum að ég vildi aldrei eiga frumkvæðið að því að kveðja. Hann var alltaf svo duglegur og vinnusamur að raunin var sú að erfitt var að fá tíma hjá honum. Hann var eins og kisurnar, sem ég sem barn var svo hrifin af og vildi taka með mér heim og eiga, en varð að sleppa áður en ég var tilbúin, skiljandi mig eftir með útréttar hendur. Í kringum hann var alltaf gaman, gat alltaf fengið mig til að brosa, og setti sig í hinar ýmsu stellingar til þess, alveg sama hver var að horfa, og ef ég var eitthvað að þrjóskast við og reyna að standa fast á mínu, átti hann það til að herma eftir mér og þá gat ég ekki meira og missti fram brosið. Get alveg séð hann fyr- ir mér með hendurnar niður með síðum, stappandi niður fótunum skartandi sama fýlusvip og ég við tilefnið. Siggi var frábær teiknari og var alltaf eitthvað að krota. Ég fylgdist aldrei með í þeim tímum sem við vorum saman í skóla, því þær svip- miklu persónur sem hann var að teikna í stílabókina sína áttu hug minn allan, fullar af lífi og á fleygi- ferð þótt þær væru kyrrar á blaðinu. Það var í rauninni sama hvað hann tók sér fyrir hendur, góð- ur í öllum íþróttum, listagóður dans- ari, sem lét jafnvel taktlausa spýtu- kalla líta út fyrir að dansa vals og gat spilað hvaða lag sem manni datt í hug á gítar. Hann passaði alltaf uppá mig og að mér liði vel. Jafnvel með tak- markanir á við mínar á sviði íþrótta, gat Siggi látið mér líða eins og ól- ympíumeistara, eins og ég gæti allt og mjög fimlega kom því fyrir eins og ég hefði haft mikla yfirburði og unnið leikinn. Að leika við aðra en Sigga fór minna fyrir yfirburðum mínum og ég jafnvel stóð mig að því að reyna að réttlæta leikreglurnar, sem hann hafði sniðið fyrir mig. Ég sé t.d. fram á að ég komi ekki til með að geta spilað fótbolta við neinn annan en Sigga því enginn annar væri tilbúinn að leyfa mér að hafa minna mark, hlaupa með boltann eða taka hann með höndum að skil- yrðinu, að vera tveimur mörkum undir, uppfylltu. En þannig var hann, með honum fékk ég alltaf betri kostinn, eina parið af vettling- um ef það var kalt, það páskaegg sem brotnaði ekki í ferðatöskunni, bílinn hans þegar minn var kaldur og síðasta rólómolann. Ég, eftir sem áður, er ekki tilbúin að kveðja og horfi á eftir honum með söknuði. Hann er mér mikill missir en ég hugsa með bros á vör til allra góðu stunda okkar saman. Hann verður alltaf skínandi stjarna á himninum mínum og ég gleymi honum aldrei. Vona að Guð gefi fjölskyldu hans og vinum styrk til að takast á við þenn- an mikla missi. Dagmar. Elsku Siggi minn, orð fá ekki lýst hvernig mér leið þegar ég vaknaði laugardaginn 19. ágúst og heyrði að aldrei framar gæti ég hringt í besta vin minn til að tala um allt og ekk- ert. Það hefur verið gert mikið grín að því að við töluðum oft saman 10 sinnum á dag en nú gæfi ég allt fyrir að fá bara eitt símtal enn, því það er svo margt sem mig langar að tala við þig um og reyna að skilja, elsku kallinn minn. Við kynntumst ’98 og höfum verið óaðskiljanlegir allar götur síðan, ég get ekki ímyndað mér hversu oft við höfum setið sam- an tveir og spilað á gítarinn sem þú gast helst ekki lagt frá þér. Ég man svo vel eftir öllum utanlandsferð- unum okkar og þá sérstaklega þeirri síðustu sem við fórum félagarnir ég, þú og Kári til Barcelona. Við skemmtum okkur svo vel og það var ekki áhyggjur að sjá neins staðar, þannig varst þú líka Siggi minn, allt- af hress. Það er svo margt sem við höfum gert saman í gegnum tíðina að ég væri helst til í að skrifa heila bók um þig til að fólk sjái hversu frábær þú varst. Það var ekki til sú manneskja sem ekki skemmti sér vel í kringum þig og það var alltaf hægt að treysta á þig ef mann vant- aði aðstoð. Ég er að reyna að vera sterkur, kallinn minn, til að vera til staðar fyrir fjölskylduna þína sem þurfa svo sannarlega allan þann styrk sem þau geta fengið en í sann- leika sagt þá finnst mér sem það vanti á mig annan helminginn. Við þekktum hvor annan orðið svo vel að við gátum fyllt upp í eyður hjá hvor öðrum sem sýndi sig nú oft þegar við spiluðum og sömdum lög á gítarinn um allt sem okkur datt í hug. Ég vona að allir viti hversu mikla kosti þú hafðir, það var svo mikið í þig spunnið og þú hafðir svo marga hæfileika sem við hin kom- umst ekki nálægt að hafa. Þó ég eigi eflaust aldrei eftir að sætta mig við að þú sért farinn frá mér þá veit ég að þú ert á góðum stað og ég mun alltaf hugsa til þín. Ég votta Krist- ínu, Þóri, Tóta, systrunum og öllum öðrum sem þig þekktu alla mína samúð yfir þessum hræðilega missi. Hvíl í friði. Þinn vinur, Hilmar Pétur. Þegar ég frétti óvænt andlát Sigga vinar míns og æskufélaga trúði ég því einfaldlega ekki, svona hlutir eiga ekki að gerast. Eftir smá tíma tók raunveruleikinn við og maður áttaði sig á því að Siggi væri farinn og það er ekkert sem hægt er að gera til að breyta því, maður verður að sætta sig við þetta, þó að það sé sárt. Ég man fyrsta skiptið sem ég sá hann Sigga, það var fyrir 19 árum þegar við vorum að byrja í grunn- skóla. Þá tók maður eftir því að allir krakkarnir í bekknum umkringdu einn strák og það vildu allir tala við hann, þetta var hann Siggi. Svona hefur þetta verið í gegnum allan okkar tíma saman. Hann hefur haft eitthvert aðdráttarafl, allir strák- arnir vildu vera hann og allar stelp- urnar vildu eiga hann. Enda var hann alltaf góðhjartaður og það var gaman að vera í kringum hann. Svo var það sama hvað hann tók sér fyr- ir hendur, hvort sem það var vinna eða áhugamál, þá var hann ávallt fljótur að læra og náði góðum ár- angri. Hann var alltaf góður í íþrótt- um þegar við vorum yngri, bæði körfubolta og fótbolta. Svo þegar við urðum eldri fékk hann áhuga á því að teikna og varð algjör listamaður eftir að stunda það í stuttan tíma. Sama má segja um það þegar hann ákvað að læra á gítar fyrir nokkrum árum, hann var fljótur að ná tökum á því, og nú eru fáir sem muna eftir Sigga öðruvísi en með gítar í hönd, spilandi og syngjandi. Þannig eigum við líka að minnast hans, með öllum góðu minningunum sem hann færði okkur, og þær eru margar. Ég vil votta fjölskyldu og fjöl- mörgum vinum hans Sigga samúð mína. Ég vona að þú hvílir í friði, Siggi minn. Þinn vinur, Jóhannes Hlynur Hauksson (Jói). Það er með miklum söknuði að ég kveð þig, elsku vinur minn, ég trúi því varla enn að þú sért farinn og komir ekki aftur. Það var bara síðast í gær sem ég stimplaði inn númerið þitt á símann minn og ætlaði að hringja í þig áður en ég áttaði mig á því hver raunin væri. Þetta á eflaust eftir að gerast mörgum sinnum næstu vikurnar og mun verða jafn sársaukafullt í hvert Sigurður Rúnar Þórisson Ég fel í forsjá þína, Guð faðir, sálu mína, því nú er komin nótt. Um ljósið lát mig dreyma og ljúfa engla geyma öll börnin þín, svo blundi rótt. (Matthías Jochumsson.) Elsku Siggi, takk fyrir margar góðar stundir í gamla daga. Megir þú vera kominn á betri stað. Ásgerður, Katrín Amni, Eva María, Sjöfn og Sigríður (Systa). HINSTA KVEÐJA
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.