Morgunblaðið - 21.09.2006, Side 40

40 FIMMTUDAGUR 21. SEPTEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Karla Krist-insdóttir fæddist
á Ísafirði 25. febrúar
1939. Hún lést á LSH
í Fossvogi 13. sept-
ember síðastliðinn.
Móðir hennar var
Kristín Karlsdóttir,
f. 18. júlí 1919, d. 21.
apríl 1994. Systkini
Körlu eru Sigríður
Erna Jóhann-
esdóttir, f. 10. janúar
1942, Egill Örn Jó-
hannesson, f. 24. júlí
1944, Kristinn Ágúst
Jóhannesson, f. 8.
október 1949, og
Sæmundur Karl Jó-
hannesson, f. 8. nóv-
ember 1952.
Karla bjó síðustu
ár sín á sambýli fatl-
aðra á Sigurhæð 12 í
Garðabæ.
Karla verður jarð-
sungin frá Kópa-
vogskirkju í dag og
hefst athöfnin
klukkan 13.
Kallý frænka mín var einstök kona,
hún var mjög krefjandi á fjölskylduna
og passaði vel upp á að hún gleymdist
ekki, nokkuð sem við hin ættum að
taka upp frá henni. Hún hringdi
reglulega, annaðhvort á miðvikudög-
um eða sunnudögum, til að minna á
sig, spurði frétta hvort einhver væri
búinn að gifta sig nýlega, ef svo var,
af hverju hafði henni ekki verið boðið,
og þá varð maður að finna gott svar
því ef henni líkaði ekki svarið hélt hún
bara áfram að spyrja „af hverju var
mér ekki boðið“. Nú fyrst henni hafði
ekki verið boðið þá varð hún að fá
mynd af brúðhjónunum og það fljótt.
Sagt er að hamingjusamasta fólkið
sé það sem hugsar skemmtilegustu
hugsanirnar, hún gerði það svo sann-
arlega. Henni var sérstaklega um-
hugað um að vita allt um fjölskyld-
una, hvort það væri komið nýtt barn
eða barnabarn, hvenær næsta ferm-
ing væri, hún spurði meira að segja
um heimilishundinn, hún gleymdi
engum. Verst þótti henni ef einhver
skilnaður átti sér stað. Það þurfti sér-
staklega að ræða það og finna út af
hverju fólk væri að þessari vitleysu,
hún hafði nú sjálf búið með svo mörgu
misskemmtilegu fólki, sagðist þekkja
þetta, það verður bara hver að fá að
vera eins og hann er fiðraður.
Móðir mín kenndi mér að ég yrði
að virða hvern og einn eins og hann
væri, öll erum við einstök eins og
Kallý frænka var svo sannarlega.
Hún varð til dæmis að fá símanúmer
hjá öllum sem hún hitti og í þau fáu
skipti sem ég heimsótti hana kom hún
svífandi með símaskrána: „Geturðu
fundið númerið hjá henni Stínu, hún
er gift honum Bóa, þau búa í Hafn-
arfirði þú hlýtur að þekkja þau (tutt-
ugu og tvö þúsund manns sem búa
þar).“ Hum, man ekki eftir þeim. Og
þarna varð maður að vera fljótur að
hugsa, nei ég finn þau ekki í skránni,
kannski eru þau bara með leyninúm-
er. Þetta svar kostaði stundum heil-
miklar pælingar, leyninúmer til
hvers, ja, það er nú það, nú veit ég
ekki.
Rosalega þótti mér vænt um þessa
frænku mína sem passaði stöðugt
upp á það að hún gleymdist ekki. Sagt
er að það taki mann eina mínútu að
hitta sérstaka manneskju, einn tíma
að kunna að meta hana, einn dag að
elska hana, en heila ævi að gleyma
henni.
Öll höfum við hlutverk á þessari
jörð, hlutverk hennar var að kenna
okkur að gleyma ekki fólkinu okkar.
Ég held ég geti mælt fyrir munn allra
sem hittu þessa merkiskonu, manni
fannst eins og maður ætti hana alveg
skuldlausa.
Ég votta systkinum hennar og öðr-
um ættingjum mína dýpstu samúð og
þakkir til þeirra sem önnuðust hana í
gegnum tíðina.
Allt í einu er tíminn útrunninn og
ég get ekki gert allt sem ég ætlaði að
gera með frænku minni, þá rifjast
upp ljóð eftir Val son minn sem ég læt
vera lokaorðin til hennar:
Þó augu þín glitri
eins og perlur á hafsbotni
og hár þitt ilmi
handan við horn þessa heims
hefði ég betur
látið það vera!
Ég hefði fengið mér
annan sjúss
og hlustað
á lengri útgáfuna
af ævisögu rónans
farið á gamanmynd og grátið
eða rifið upp gangstéttarhellur
svona til gamans.
Allt annað en koss!
Því hefði ég vitað
að þetta væru
endalokin
hefði ég sleppt honum
Og skipt yfir á aðra bylgju.
(Valur Grettisson.)
Þín frænka
Guðrún Margrét.
Komin er nú kveðjustund og Kallý
okkar horfin af lífsins braut. Minn-
ingarnar um hana eru margar hverj-
ar léttar og ljúfar og ekki annað hægt
en að brosa þegar maður hugsar til
hennar. Kallý var minnugri en marg-
ur og var vel inni í því sem gerðist í
fjölskyldunni og því sem var í gangi
hverju sinni. Oft var ein fjölskylda í
sérstöku uppáhaldi á ákveðnu tíma-
bili og fjölgaði þá hringingum þang-
að. Umræðan snérist oftar en ekki
um myndir sem hana langaði til að
eignast af fjölskyldumeðlimum og ef
minni okkar hinna brást og það dróst
eitthvað á langinn að koma myndum
til hennar hikaði hún ekki við að
hringja á nýjan leik. Kallý var mjög
frændrækin og glöddu myndir af
frændsystkinum hennar og þeim sem
henni voru kærir hana mikið. Hún
spurði iðulega margra spurninga og
þá gjarnan hvað væri að frétta af hin-
um og þessum. Símanúmerum safn-
aði hún af mikilli kappsemi í litlu
símabókina sína og má segja að sú
bók hafi verið minningarbókin henn-
ar.
Peningavit hennar var nú kannski
ekki hennar sterkasta svið en hún
skýrði manni frá því hvað hún hefði í
laun eða hvað hlutirnir kostuðu með
því að segja okkur litinn á seðlunum
og rétta og kreppa fingurna til skipt-
is.
Jólin voru án efa uppáhalds tíminn
hennar Kallý, en hún var sannkallað
jólabarn. Með góðum fyrirvara hóf-
ust vangaveltur um jólagjafirnar.
„Hvað ætlar þú að gefa mér?“ spurði
hún gjarnan. Að sjálfsögðu fékk hún
ekki það svar sem hún óskaði eftir
enda vissi hún það og hafði gaman af
þessum orðaleik. En það brást sjald-
an að hún gæti þagað um hvað hún
ætlaði að gefa okkur, hvar það hefði
verið keypt og hversu margra rauða
það hefði kostað, því kom jólapakkinn
frá Kallý frænku sjaldnast á óvart. Á
aðfangadag var hún oftast komin
snemma til Siggu systur sinnar og
upphófst þá biðin langa eftir hinni
stóru stund. Kallý var ætíð barn í
hjarta og naut jólanna og samverunn-
ar með fjölskyldunni af sannri ein-
lægni.
Elsku Kallý, jólin verða tómlegri
án þín en við þökkum þér fyrir allar
góðu stundirnar.
Við vitum að amma tekur vel á móti
þér hinum megin hæða.
Hvíldu í friði, kæra frænka.
En komið er að leiðarlokum
og lífsins kerti brunnið,
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mjög ljúf og falleg saga.
(Höf. ók.)
Erna Rós, Hanna Björk
og fjölskyldur.
Okkur langar að minnast í fáum
orðum samstarfskonu okkar Körlu
Kristindóttur sem vann með okkur
hér á dauðhreinsunardeildinni í 15 ár.
Það má með sanni segja að Kalla, eins
og hún var alltaf kölluð, hafi lífgað
upp á starfsandann því þótt hún væri
oft þreytt og lasin seinni árin var
húmorinn í lagi. Hún tók eftir öllu
sem fram fór, var minnug á menn og
málefni og hafði sitt að segja um það
sem hæst bar hverju sinni. Henni var
mikið í mun að skila sínum verkum
vel og að við værum ánægðar með
vinnu hennar. Spurði hún gjarnan
„Er ég ekki dugleg?“ og svöruðum
við því sannleikanum samkvæmt að
svo sannarlega væri hún það. Hún
var stolt af sínum vinnustað og sagði
það oft við okkur að það væri gott að
vinna hér.
Við viljum þakka Köllu fyrir
ánægjulegt samstarf til margra ára
og vottum aðstandendum hennar
samúð okkar.
Samstarfsfólk á dauðhreins-
unardeild, Tunguhálsi 27.
Elsku Kallý mín, ég var lánsöm að
fá að starfa á Sigurhæð og þar með að
kynnast þér.Við urðum fljótt mjög
góðar vinkonur, enda báðar ættaðar
frá Ísafirði. Margar og dýrmætar
minningar á ég um þig. Eftirminn-
anlegar eru einnig ferðir okkar sam-
an bæði innan lands og þegar við fór-
um til Benidorm.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Elsku Sigga, Egill, Sæmundur og
aðrir aðstandendur, ég votta ykkur
dýpstu samúð.
Ég kveð þig, Kallý mín, með þakk-
læti í huga.
Þín vinkona,
Kristín Heiðrún Bernharðsdóttir.
Elsku Kallý.
Þín á eftir að verða saknað hér í
Sigurhæð. Núna er enginn sem spyr
mig hvenær ég er næst að vinna, hvar
maðurinn minn sé, hvar strákurinn
sé, né hvað ég ætli að gera þegar ég
kem heim úr vinnunni.
Ég á eftir að sakna þín og þú skilur
mikið skarð eftir þig í Sigurhæð. Ég
veit að fleiri en ég eiga eftir að sakna
þín hér. Það sem einkenndi þig var
hversu hjálpsöm og blíð þú varst við
alla hér. Ef maður bað þig um að gera
sér greiða varst þú alltaf tilbúin til
þess.
Ég veit að þú ert núna komin á
betri stað og líður betur.
Guð geymi þig.
Elín Hulda
Karla Kristinsdóttir
Helluhrauni 10, 220 Hf.,
sími 565 2566,
www.englasteinar.is
Englasteinar
Fallegir legsteinar
á góðu verði
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
LILJA ÞÓRARINSDÓTTIR,
áður til heimilis á Unnarstíg 8,
Reykjavík,
lést á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund fimmtu-
daginn 14. september síðastliðinn.
Jarðarförin fór fram í kyrrþey.
Þakkir til starfsfólks deildar A3 á Grund fyrir góða
umönnun undanfarin ár.
Þórunn Halldórsdóttir, Ólafur Z. Ólafsson,
Matthías Halldórsson, Theodóra Gísladóttir,
Haraldur Halldórsson, María Kristjánsdóttir,
Ari Halldórsson, Kristveig Halldórsdóttir
og barnabörn.
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma, lang-
amma, systir og mágkona,
RAKEL BJÖRG RAGNARSDÓTTIR,
Depluhólum 8,
Reykjavík,
lést á heimili sínu sunnudaginn 17. september.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík
fimmtudaginn 28. september kl. 15.00.
Ragnar Valur Björgvinsson, Fríður Sólveig Hannesdóttir,
Rakel Björg Ragnarsdóttir, Birgir Þór Svavarsson,
Ásdís Birta Birgisdóttir,
Jón Ragnarsson, Hrafnhildur Valdimarsdóttir,
Þór Ragnarsson, Vilhelmína Hauksdóttir,
Ruth Ragnarsdóttir.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
ERLA KRISTÍN SIGURÐARDÓTTIR,
Hrísey,
lést á Landspítalanum við Hringbraut mánudag-
inn 18. september.
Jarðsungið verður frá Hríseyjarkirkju föstudaginn
29. september kl. 14.00.
Jóhann Sigurbjörnsson,
Sigurður Jóhannsson, Kirsten Ruhl,
Steinunn Jóhannsdóttir, Barði Sæmundsson,
Sólveig Jóhannsdóttir, Sæmundur Guðmundsson,
Lovísa Jóhannsdóttir, Guðlaugur Georgsson,
Jóhann Pétur Jóhannsson, Margrét Sigmundsson,
Þröstur Jóhannsson, Kristín Ingólfsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir mín, tengdamóðir og systir,
JÓNA SIGRÍÐUR STEINGRÍMSDÓTTIR
frá Stóra-Holti,
Fljótum,
Grettisgötu 31,
Reykjavík,
lést á heimili sínu laugardaginn 16. september.
Jarðsungið verður frá Fossvogskirkju föstudaginn
22. september kl. 15.00.
Rakel Rut Karlsdóttir, Ingi Freyr Sveinbjörnsson,
Erna, Stefán Arnar, Sigurður Þorsteinn,
Auðunn Geir, María Soffía, Ragnar Þór,
Guðbjörg Kristín og Gunnar.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÍVAR BJÖRNSSON
frá Steðja,
Bólstaðarhlíð 41,
verður jarðsunginn frá Grafarvogskirkju föstu-
daginn 22. september kl. 13.00.
Gunnar Páll Ívarsson, Jónína Ragnarsdóttir,
Símon H. Ívarsson, María J. Ívarsdóttir,
Andrea Margrét Gunnarsdóttir,
Katrín Sylvía Gunnarsdóttir, Gunnþór Jónsson,
Katrín Sylvía Símonardóttir,
Ívar Símonarson, Ástrún Friðbjörnsdóttir,
Svandís Ósk Símonardóttir, Axel Örn Sigurðsson,
Gunnar Páll, Heimir Páll og Hinrik Snær.