Morgunblaðið - 23.09.2006, Síða 48

48 LAUGARDAGUR 23. SEPTEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Kjartan Pálssonbóndi í Vaðnesi
fæddist í Reykjavík
28. júlí 1918. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnun Suður-
lands 13. september
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Páll Steingrímsson
bókbindari í Reykja-
vík, f. á Kvíavöllum
á Miðnesi 26.9. 1878,
d. 24.2. 1942 og Ólöf
Ingibjörg Jónsdóttir
húsmóðir í Reykja-
vík, f. á Rauðhálsi í Mýrdal 18.3.
1882, d. 24.6. 1964. Systkini Kjart-
ans voru Þórunn, f. 17.3. 1907,
Steingrímur Kári, f. 30.12. 1908,
Ingibjörg Lilja, f. 29.1. 1911, Sig-
urbjörn Ólafur, f. 25.5. 1917, Elín
Kristín, f. 18.11. 1920 og Bjarni, f.
27.7. 1922, þau eru öll látin. Einnig
ólst upp með þeim Ólöf Ingibjörg
Benediktsdóttir, f. 11.4. 1933, gift
Höskuldi Jónssyni, f. 6.4. 1929.
Hún var dóttir Ingibjargar systur
Kjartans.
Kjartan kvæntist 31.12. 1971
Antoníu Helgu Helgadóttur f. 20.8.
1942. Foreldrar hennar voru Helgi
Pétursson, f. 17.6. 1916, d. 25.3.
1944 og Gyða Antoníusardóttir, f.
11.5. 1924, d. 17.6. 1991. Börn
þeirra eru Gunndís Eva, f. 1991 og
Helga Rún, f. 1996. Sambýlis-
maður Ragnhildar er Magnús
Tryggvason, f. 18.12. 1964, sonur
þeirra er Tryggvi Freyr, f. 2004. 4)
Ingólfur Heimir, f. 9.8. 1963,
kvæntur Maríu Kjartansson, f.
15.3. 1972, börn þeirra eru Jón
Víkingur, f. 1995 og Saga Líf, f.
2001. 5) Birna, f. 16.1. 1971. Sonur
hennar og Elvars Gunnarssonar er
Brynjar Þór, f. 1990. Sambýlis-
maður Birnu er Gísli Jón Bjarna-
son, f. 7.11. 1972.
Uppeldisdóttir Helgu og Kjart-
ans er Svala Birna Sæbjörnsdóttir,
f. 8.8. 1978, sambýlismaður Davíð
Ben, f. 23.7. 1972, dóttir þeirra er
Ásthildur Ben, f. 2001. Uppeld-
issonur Kjartans frá 9 ára aldri er
Hans Hoffmann Þorvaldsson, f.
6.11. 1946, kvæntur Guðlaugu Sig-
urðardóttur, f. 21.4. 1947, börn
þeirra er Sif, f. 1971 og Kjartan, f.
1978. Fyrir á Hans dóttur og Guð-
laug son.
Kjartan ólst upp með foreldrum
og systkinum til 12 ára aldurs en
þá flutti hann í Ásgarð í Grímsnesi
til hjónanna Guðjóns Gíslasonar og
Guðrúnar Grímsdóttur í fóstur.
Kjartan tók svo við búi þar af þeim
hjónum árið 1942. 1946 flutti hann
svo í Vaðnes í Grímsnesi og hóf þar
búskap stuttu síðar og bjó þar
fram á síðasta dag.
Útför Kjartans verður gerð frá
Selfosskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Kjartans og Helgu
eru: 1) Páll Helgi, f.
7.5. 1972, sambýlis-
kona Salome Hansen,
f. 5.9. 1986. Sonur
hans og Elínar Ols-
son er Alvin Kjartan,
f. 26.11. 1997. 2) Jón
Steingrímur, f. 24.7.
1973. Synir hans og
Birnu Gestsdóttur
eru Sævar Andri, f.
1992 og Alex Andri,
f. 1992. Jón er kvænt-
ur Dóru Þórsdóttur,
f. 11.6. 1976, dætur
þeirra eru Ólöf Eir, f. 1998 og Ey-
dís Ósk, f. 2006. 3) Guðjón, f. 23.2.
1975, sambýliskona Anika Bäcker,
f. 8.2. 1981. 4) Ólafur Ingi, f. 10.8.
1978. Börn Helgu og fósturbörn
Kjartans eru: 1) Guðmundur, f.
27.6. 1959, kvæntur Þórleifu
Gunnarsdóttur, f. 22.9. 1963, börn
þeirra eru Gunnar Finnur, f. 1983,
d. 1987, Helga, f. 1988, Jóhannes, f.
1989 og Einar Ásgeir, f. 1997. 2)
Brúney, f. 9.8. 1963. Synir hennar
og Jóns Rúnars Gunnarssonar eru
Baldvin, f. 1982 og Kjartan Gunn-
ar, f. 1984. Sonur hennar og Hall-
dórs Laufland er Sigurður Elías, f.
2000. 3) Ragnhildur, f. 11.8. 1966,
maki Einar Valtýr Baldursson, f.
31.7. 1963, d. 2.7. 1997, dætur
Ég kom fyrst í Vaðnes þegar ég
var 9 ára gömul því Maggi bróðir
minn var vinnumaður þar þetta sum-
ar. Ég man að ég var svo leið yfir að
hann færi í sveit en ekki ég, því ég
ætlaði alltaf að verða bóndakona
þegar ég yrði stór, ég elskaði hesta
og öll dýr. Fyrsta minningin mín um
Kjartan var að hann og fleiri voru að
koma úr smölun og þeir leiddu hest-
ana að læk niðri við bæ, þá sá ég að
þetta var sveitin mín. Hann var mér
alltaf svo góður, þó hann skammað-
ist í strákunum þá skammaðist hann
aldrei í mér. Ég bar alltaf virðingu
fyrir honum, og mér leið alltaf vel hjá
þeim Kjartani og Helgu. Að hafa
fengið að kynnast Kjartani og fjöl-
skyldu hans er eitt það dýrmætasta
sem ég hef eignast um ævina, og
þarna eignaðist ég stóra fjölskyldu
sem mér þykir svo óendanlega vænt
um.
Ég man að Kjartan var fljótur að
setja mig undir stýri á traktor eða
nýja bílnum sínum og láta mig skutl-
ast með sig. Hann var mikill spaug-
ari, eins og þegar við krakkarnir vor-
um með gat á buxunum þá reif hann í
gatið svo það yrði miklu stærra, eða
þegar hann bað mig að finna ein-
hvern hlut fyrir sig og var allan tím-
ann með hann sjálfur, það þótti hon-
um gaman. Kjartan var sterkur
maður og hann var orðinn mikill vin-
ur minn, við áttum margar góðar
stundir saman og margar bílferðir
niður á nes að kíkja á kindur.
Ásthildur Ben, dóttir mín, hélt
mikið upp á afa sinn í sveitinni og
henni þótti svo gaman að færa hon-
um súkkulaði og að knúsa hann. Nú
ertu farinn og nú líður þér vel, ég
veit að þú átt eftir að fylgjast með
okkur í framtíðinni og við söknum
þín sárt.
Takk fyrir að leyfa okkur að hafa
þessar dýrmætu minningar um að
hafa kynnst þér og tekið þátt í lífinu
með þér. Ég bið góðan Guð að veita
Helgu og fjölskyldunni þinni styrk á
þessum erfiðu tímum, minningin um
einstakan mann mun lifa um ókomin
ár.
„Einstakur“ er orð
sem notað er þegar lýsa á
því sem engu öðru er líkt,
faðmlagi
eða sólarlagi
eða manni sem veitir ástúð
með brosi eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki
sem stjórnast af rödd síns hjarta
og hefur í huga hjörtu annarra.
„Einstakur“ á við þá
sem eru dáðir og dýrmætir
og hverra skarð verður aldrei fyllt.
„Einstakur“ er orð sem best lýsir þér.
(Terri Fernandez.)
Svala Birna Sæbjörnsdóttir.
Nú er komið að því að kveðja þig,
elsku afi. Það var bara sárt að heyra
mömmu segja að þú værir farinn en
það er samt ánægjulegt að hugsa um
að nú líði þér vel.
Það eru nú nokkrar minningarnar
sem ég á með þér. Ég man eftir því
þegar þú gafst mér kálfinn sem fékk
nafnið Ljóska. Ég var bara hissa og
glöð þegar komið var með hana heim
á hlað á pallbílnum sem þið áttuð einu
sinni. Það var sko ekki á hverjum
degi sem maður fékk lifandi og flotta
gjöf. Alltaf var gaman að koma í
heimsókn til ykkar ömmu í Vaðnes.
Skemmtilegast þótti mér að koma og
hjálpa til við að smala og þegar rétt-
irnar voru. Það voru nokkrar kind-
urnar sem þú gafst mér og Jóhann-
esi. Þú gafst okkur einu sinni
sitthvora botnóttu gimbrina. Vorið
2004 ákvaðst þú að gefa mér gimbur.
Eitt skiptið þegar ég kom í heimsókn
baðstu Birnu frænku um að fara með
mig niður í Nes og sýna mér gimbr-
ina. Þetta var flott flekkótt gimbur.
Um haustið beið ég spennt eftir því
að hún kæmi í Vaðnesréttir en hún
skilað sér nú ekki. Stuttu seinna sást
hún við Kiðjabergsveginn og fórum
við feðginin að sækja hana og var hún
flott. Þú vissir að ég hafði mikinn
áhuga á kindum og að mér fyndist
gaman að stússast í kindum með
pabba. Um haustið 2004 þegar rétt-
irnar voru hjá þér komstu upp í fjár-
hús til að skoða sláturlömbin, svo
sagðirðu við mig að þú ætlaðir að gefa
mér lambhrút líka og ég mætti velja.
Ég valdi þennan flotta flekkótta hrút
sem núna er gæfur og góður og alltaf
þegar ég sé hann núna eða knúsa
hann þá á ég alltaf eftir að hugsa um
þig, elsku afi minn. Þú varst sko al-
gjör nammikall. Við systkinin kom-
um oft með súkkulaði handa þér og
þú varst mjög duglegur að gefa
manni mola. Fótbolti og box var eitt-
hvað sem þú máttir alls ekki missa af.
Þú fékkst þér kannski smákríu fyrir
leik og samt komstu alltaf á slaginu
fram til að horfa á leikinn.
Að lokum þakka ég þér fyrir allt
saman, elsku afi, og ég og mamma er-
um vissar um að lítil hönd hafi læðst í
höndina þína og Gunnar Finnur tekið
á móti þér.
Kveðja
Helga Guðmundsdóttir.
Það eru ótal minningar sem sækja
á hugann þegar við félagarnir í stjórn
Hitaveitu Vaðness hugsum um vin
okkar Kjartan en útför hans fer fram
í dag.
Það mun hafa verið árið l985 sem
Kjartan kom að máli við stjórn land-
eigenda í Vaðnesi um samvinnu við
sig um að bora eftir heitu vatni í Vað-
neslandi. Stjórnin kaus sérstaka
nefnd til að gera athugun á þessu
með Kjartani og var síðan ákveðið að
bora eftir heitu vatni eftir tilsögn
Kjartans. Það var eins og hann vissi
nákvæmlega hvar heita vatnið var að
finna og stóðst það fyllilega þegar
borað var. Kjartan var framsýnn
maður, hörkuduglegur og áræðinn í
öllu sem hann tók sér fyrir hendur.
Ekki höfðu allir trú á heita vatninu á
þessum árum og vorum við í hitaveit-
unni dálítið lengi að fá alla með en að
lokum tókst það.
Gerður var samningur við Kjartan
1987 um heitt vatn fyrir Hitaveitu
Vaðness, og má segja að öll samskipti
við Kjartan og eiginkonu hans Helgu
í gegnum árin hafi verið sérlega góð
og fyrir það erum við þakklátir, sem
stjórnum hitaveitunni. Stórhugur
Kjartans kom berlega fram í ýmsum
nýjungum. Hann keypti með þeim
fyrstu baggavél og síðar rúlluvél sem
notaðar voru við heyskapinn og end-
urnýjaði dráttarvélar reglulega.
Kjartan var samvinnufús og bóngóð-
ur ef til hans var leitað. Hann var sér-
lega veðurglöggur og gat sagt til um
veðrið langt fram í tímann. Hann gat
verið glaðlyndur og oft með spaugs-
yrði á vör í góðra vina hópi, þá var
hann söngmaður góður.
Þegar undirritaður heimsótti
Kjartan nú nýlega sagði hann að
stundum vaknaði hann við það að
hann væri að syngja og hlógum við
dátt að þessu.Þá sagði hann að það
væri verndarengill sem vekti ábyggi-
lega yfir sér. Það átti að vera fót-
boltalandsleikur um kvöldið og hann
beið spenntur eftir að sjá leikinn í
sjónvarpinu. Þá tjáði hann mér að nú
í haust yrði byrjað að byggja nýtt
íbúðarhús þar sem hann gæti farið í
hjólastólnum í bílskúrinn og beint í
bílinn. Þennan sama dag var verið að
aka heyrúllunum heim úr túninu og
fylgdist hann vel með og var ætíð að
spyrja hvað væri mikið eftir. Áhuginn
og orkan var mikil og ekkert gefið
eftir þó að aldurinn væri orðinn hár.
Veikindi Kjartans á efri árum voru
honum oft erfið. Hann upplifði harða
baráttu fyrir lífi sínu við illvíga sjúk-
dóma og oft var tvísýnt um hvort lífið
eða dauðinn sigraði uns yfir lauk.
Víst munum við eiga bágt með að
trúa því að við sjáum á ekki framar
vin okkar Kjartan með gleðibros á
vör og vitum við að þar mælum við
líka fyrir munn annarra landeigenda
og sveitunga.
Við viljum að leiðarlokum þakka
Kjartani fyrir allan þann trúnað og
traust sem hann ætíð sýndi okkur og
aldrei brást.
Við sendum Helgu og fjölskyldunni
hugheilar samúðarkveðjur á þessari
erfiðu stundu.
Blessuð sé minning Kjartans.
F.h. stjórnar Hitaveitu Vaðness.
Magnús Tryggvason.
Ég kveð þig nú að sinni Kjartan
minn og ert þú nú loks búinn að fá
hvíldina. Ég man þegar ég fyrst hitti
þig, það var árið 1968 um sumarið, en
þá varstu „einsetukarl“ með stóran
búskap! Þú bauðst mér góðan daginn
og sagðir „Getur þú ekki skúrað eld-
húsgólfið og bakað nokkrar pönnsur
góða mín?“ Svo varstu horfinn út á
tún! Já, svona varstu Kjartan minn,
blátt áfram og sagðir þína meiningu.
Árið 1970 kom hún Helga til þín
með börnin sín Gumma, Brúneyju,
Heimi og Röggu en Birna fæddist
ekki fyrr en í byrjun árs 1971. Það
varð nú aldeilis breyting á heimilinu
eftir það, þessi „einsetukarl“ um-
kringdur yndislegri fjölskyldu. Það
var svo gott að koma til ykkar, en það
gerðum við í óteljandi skipti, enda
var Hans nánast alinn upp hjá þér
Kjartan, var í sveit hjá þér frá 8 ára
aldri. Helga var alltaf með drekk-
hlaðin borð af alls kyns góðgæti fyrir
gesti og gangandi enda var maður
alltaf velkomin þar á bæ. Árin liðu og
barnahópurinn stækkaði, Palli, Jón,
Guðjón og Óli. Ekki gerðir þú upp á
milli barnanna og reyndist þeim sem
besti faðir.
Nú kveðjum við þig með söknuði
Kjartan. Kæra Helga og fjölskylda,
megi Guð styrkja ykkur í sorginni.
Guðlaug og Hans Þorvaldsson.
Elsku afi minn, nú ertu farinn frá
okkur og mér finnst það mjög leitt.
Þú varst alltaf svo glaður þegar ég
kom í sveitina með súkkulaði handa
þér og þú byrjaðir alltaf á að opna
það og gefa mér mola, þess vegna
valdi ég alltaf súkkulaði sem okkur
báðum fannst gott. Oft þegar ég var í
sveitinni hjá ykkur baðstu mig að
fara niður í lambhús og kíkja á lömb-
in fyrir þig, en afi minn, núna þarftu
ekkert að biðja mig um það, ég geri
það bara fyrir þig. Ég vildi óska þess
að Eydís litla systir mín hefði kynnst
þér betur, og þegar hún verður stór
þá ætla ég að segja henni hvað þú
varst góður afi.
Elsku afi minn, ég held áfram að
koma í sveitina, passa fyrir þig öll
dýrin og hana ömmu sem þér þótti
svo vænt um. Ég sakna þín
Guð geymi þig
Þín
Ólöf Eir Jónsdóttir.
Kjartan Pálsson
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari
upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er
ekki unnt að lofa ákveðnum birting-
ardegi. Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar séu ekki
lengri en 3.000 slög (stafir með bilum
- mælt í Tools/Word Count). Ekki er
unnt að senda lengri grein. Hægt er
að senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim
sem kvaddur er virðingu sína án þess
að það sé gert með langri grein. Ekki
er unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Myndir | Ef mynd hefur birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið sé
um annað. Ef nota á nýja mynd er
ráðlegt að senda hana á mynda-
móttöku: pix@mbl.is og láta umsjón-
armenn minningargreina vita.
Minningargreinar
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför hjart-
kærrar móður okkar,
GUÐBJARGAR LILJU BÖÐVARSDÓTTUR
frá Norðurkoti, Eyrarbakka.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki dvalar-
heimilisins Kumbravogs. Guð blessi ykkur öll.
Börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
ÓLAFAR JÓNASDÓTTUR
frá Magnússkógum.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Silfurtúns í
Búðardal fyrir kærleiksríka og góða umönnun.
Ingibjörg Guðmundsdóttir, Magnús Pálsson,
Jónas Guðmundsson, Sigurbjörg Jónsdóttir,
Guðbjörn Guðmundsson, Jóhanna B. Jóhannsdóttir,
Jensína Guðmundsdóttir, Andrés P. Jónsson,
Guðrún Guðmundsdóttir,
Helgi Þorvaldsson,
barnabörn og fjölskyldur.
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Bróðir minn og mágur.
KOLBEINN G. ÓSKARSSON,
Keldulandi 11,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut þriðjudag-
inn 12. september.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Ástþór Óskarsson, Sigrún Pétursdóttir.