Morgunblaðið - 20.10.2006, Blaðsíða 39

Morgunblaðið - 20.10.2006, Blaðsíða 39
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 20. OKTÓBER 2006 39 Bréf til blaðsins Morgunblaðið Hádegismóum 2, 110 Reykjavík  Bréf til blaðsins | mbl.is GREIN okkar um frístundamið- stöðvar fyrir fötluð grunn- skólabörn sem birtist nýlega í Morgunblaðinu hefur orðið tilefni nokkurrar umræðu í dagblöðum landsins. Fram hefur komið að al- varlegur vandi steðjar að fjöl- skyldum fatlaðra barna og allir eru sammála um að málið verði að leysa hið fyrsta. Viðbrögð stjórnvalda, bæði rík- isins og sveitarfélaga, minna hins vegar því miður á bókmenntir sem þorri íslensku þjóðarinnar las á ár- um áður og gerir kannski enn, söguna um litlu gulu hænuna. Sag- an sú fjallar um litlu gulu hænuna sem bakaði brauð. Enginn vildi að- stoða hana við baksturinn en þeg- ar brauðið var tilbúið vildu allir borða það með henni. Umræðan um frístundamiðstöðvarnar minnir á þessa ágætu sögu, það vilja allir að þjónustan sé veitt en það vill bara enginn borga kostnaðinn. Það er ótrúverðugt að heyra sveitarfélög tala um fjölskyldu- stefnu, mannréttindi og jafnrétt- ismál þegar þessi ágætu málefni eiga við um allar fjölskyldur nema fjölskyldur fatlaðra barna. Fjöl- skyldur fötluðu barnanna eru engu að síður íbúar bæjarfélaganna, borga sínar álögur og kjósa sér bæjar- og borgarfulltrúa. Þær eiga bara ekki aðgang að velferð- arstefnunum. Það er ótrúverðugt þegar fulltrúar ríkisvaldsins geta ekki komist að samkomulagi um kostn- aðarskiptingu við sveitarfélögin. Langur tími hefur gefist í slíkar reik- nikúnstir og nægi- leg gögn fyrirliggj- andi um verkefnið. Þjóð sem þykist geta miðlað málum í öryggisráði Samein- uðu þjóðanna ætti að geta komist að einföldu sam- komulagi við sveit- arfélög landsins um þetta verkefni. Kostnaðurinn ætti heldur ekki að vera einni ríkustu þjóð heimsins fjötur um fót. Þetta ótrúlega viljaleysi ríkis og sveitarfélaga til að komast að sam- komulagi er íslensku þjóðinni óskiljanlegt. Virðingarleysið sem skín í gegn gagnvart fötluðum börnum og fjölskyldum þeirra sær- ir hinn almenna borgara og er stjórnvöldum til lítils sóma. Enn og aftur skorum við á rík- isstjórn og sveitarfélög landsins að leysa þetta mál hið fyrsta og láta ekki spyrjast um sig að svona ein- falt verkefni sé yfirvöldum ofraun. Litla gula hænan Gerður Aagot Árnadóttir og Friðrik Sigurðsson skrifa um félagslegan aðbúnað fatlaðra barna Gerður Aagot Árnadóttir Gerður Aagot er formaður og Friðrik er framkvæmdastjóri Landssamtak- anna Þroskahjálpar. Friðrik Sigurðsson » Þjóð sem þykist getamiðlað málum í ör- yggisráði Sameinuðu þjóðanna ætti að geta komist að einföldu sam- komulagi við sveit- arfélög landsins um þetta verkefni. FRÉTTIR af meintu ofbeldi ís- lenskra stjórnmálamanna í garð fólks í landinu eru tíðar. Þó flest af slík- um fréttum sé af þeim toga að stjórn- málamennirnir hafi trassað eða ekki haft getu eða skilning á að koma upp, auka eða viðhalda einhverjum af þeim nauðsynlegu opinberu þjón- ustuþáttum sem fólk- inu er nauðsynlegt svo sem sjúkrahúsum og elliheimilum ofl. þá er það miður þannig að fleiru skolar á land. Laugardaginn 23. sept. kom við- tal í Blaðinu við Baldur Þórhallson prófessor sem rakti viðskipti sín við íslenska stórnmálamenn og bar þeim ekki vel söguna. Þeir hefðu hótað sér auk þess sem hann vissi að fjölmiðlafólk og fræðimenn hefðu fengið skeyta- sendingar frá stjórnmálamönnum og að þeir reyni að níða niður fræðimenn ef þeir lendi í orða- skaki við þá á opinberum vett- vangi. Baldur lýsir samskiptum sínum við einn ráðherra í rík- isstjórn Íslands sem hrópaði á eft- ir honum í lok samtals: „Passaðu þig! Passaðu þig! Passaðu þig!“. Hann segist safna bréfum og sendingum frá þessum stjórn- málamönnum sem sendi honum tölvupósta og þessháttar. Daginn eftir, sunnudaginn 24. september, kom hið viðamikla blað: Íslands Þúsund Ár, blað Óm- ars Ragnarssonar um stöðvun eyðileggingu á náttúru landins eins og hann kallar framkvæmdir við Kárahnúkavirkjun. Þar lýsir Ómar talsvert samskiptum sínum við stjórnmálamenn sem höfðu sett ofaní við hann og sagt honum að vera þægum en orðið „þægur“ hafi alveg sérstaka þýðingu í sam- félaginu. Ómar reyndi að ná tali af kunnáttufólki og háskólamönnum varðandi þessar virkjanir en upp- lifði áberandi viðmælendafæð. Há- skólamenn sögðust hafa léleg laun og að þeir lifðu fjárhagslega og faglega á að fá úthlutað verk- efnum og óttuðust að ef þeir yrðu ekki „þægir“ mundu þeir smá saman verða kæfðir fjárhagslega og faglega. Menn væru hér heima „teknir úr sambandi“ líkt og í Austur Þýskalandi forðum hafði Ómar eftir aðilum kunnugum líf- inu austan járntjalds. Aðferðirnar hér væru keimlíkar. Bæði „sjálfstæðir“ vís- indamenn og vinir þeirra í fyrirtækjum sem þeir unnu hjá ættu allt undir verk- efnum sem valdhaf- arnir skömmtuðu þeim. Ómari hefur verið hótað af mönnum í „innsta hring“ að ef hann hætti ekki þess- ari fréttamennsku og yrði „þægur“ þá yrði hann stopp- aður af. Ómar var jafnframt látinn vita það í trúnaðarsamtölum að hann mundi hafa verra af ef hann hætti ekki við myndina „Á meðan land byggist“ og að óvinveittir menn væru að brugga launráð gegn honum. Það er af nógu að taka hjá Ómari Ragnarssyni sem ákvað að lífið væri of stutt til að vera „þægur“. Ómar Ragnarsson telur að eina skiptið á fjögurra ára fresti og þar sem ekki er andað ofaní hálsmálið á okkur kjósendum eitt andartak eru um fjórar sekúndur, rétt á meðan við erum að greiða atkvæði í alþingiskosningum þar sem við erum að framselja vald okkar til alþingismanna. Miðað við lýsingar Ómars Ragn- arssonar og Baldurs Þórhallsson þá virðist sem margir íslenskir stjórnmálamenn reki erindi sín og viðhaldi valdi sínu með svo miklu ofbeldi og hræsni að engin leið er að leggja trúnað á nokkurn skap- aðan hlut sem þeir leggja á borð fyrir þjóðina. Margir hafa haldið því fram að Davíð Oddsson hafi verið einn af þeim sterku mönnum sem hafi verið algerlega í sérflokki hvað varðar áreiðanleika. Ómar Ragn- arsson vitnar hinsvegar í sjón- varpsviðtal þar sem Davíð gerði sig að algerum bjána í umræðum um umhverfismálin sem undir- strikar að mjög fáir ef nokkrir af okkar þingmönnum eru einhvers trausts verðir. Í blaði Ómars er vitnað í fræg einkunnarorð Bjarna Benedikts- sonar fyrrverandi forsætisráð- herra sem voru „Gjör rétt – þol ei órétt“ sem fæli í sér grundvöll lýðræðisins auk þess sem hann vitnar einnig í fræg einkunnarorð Hermanns Jónassonar fyrrverandi forstætisráðherra sem hóf ræður sínar með: „Þau eru verst hin þöglu svik að þegja við öllu röngu“. Á þessum grundvelli er Ómar Ragnarsson nú að taka slag- inn á nýjum og gömlum for- sendum sem hann telur vera grundvallar trúnað við land og þjóð en það er nokkuð sem við sjáum mjög sjaldan eða aldrei í fari okkar ágætu ráðamanna. Óheiðarleikinn og slagurinn um að skara eld að eigin köku er svo harður að allt annað hverfur í skuggann. Fyrir nokkrum dögum kom síð- an frétt að einn af kosningasmöl- um, handrukkari og bitlingaþegi, maður sem ekki virðist hafa unnið við annað lengi en að sinna flokks- málum og málamyndaembættum sem flokkurinn hefur úthlutað eða gaukað að honum, ætlaði að ger- ast kjölfestufjárfestir í einu af stærstu fyrirtækjum landsins. Það sést þá árangurinn af hinum póli- tíska slag og um hvað pólitíkin er að berjast ef bitlingaþegar geta upp úr þurru allt í einu litið upp úr flokksstarfinu með einhverja milljarða milli handanna. Varla er neitt annað fé milli handanna á þessu fólki en opinbert fé. Var Kárahnúkavirjun nokkun tíma annað en peningaþvotta- maskína til að búa til 100 milljarða framkvæmdaveltu þar sem flokks- gæðingar gátu verið milliliðir og sérfræðingar? Tuttuguprósent milliliðaþóknun er jú um tuttugu milljarðar og duga til að kaupa stórfyrirtæki. Enn einn snilld- arleikur ráðamanna í eigin þágu. Þau eru verst hin þöglu svik Sigurður Sigurðsson skrifar um framtak Ómars Ragnarssoanr »… er Ómar Ragn-arsson nú að taka slaginn á nýjum og gömlum forsendum sem hann telur vera grund- vallar trúnað við land og þjóð … Sigurður Sigurðsson Höfurndur er verkfræðingur. Í GÆR ætlaði sjö ára sonur minn að stíga það stóra skref að labba í fyrsta sinn einn heim frá vini sín- um. Stórt skref segi ég vegna þess að við búum í miðbænum þar sem umferð er mikil og maður er smeykur við að senda börnin ein út. Göturnar hér í grennd eru þröngar en eigi að síður keyra furðu margir eins og á hraðbrautum og lítið fólk getur lent í mikilli hættu þegar óþroskaðir ökumenn blússa um þessar þröngu götur. Eigi að síður taldi ég óhætt í þetta sinn að dreng- urinn gæti loks komið gangandi einn heim. Nema hvað, þegar ég var að koma frá því að skutla honum til vinarins og var á leið yfir Amt- mannsstíginn (einmitt eina þeirra gatna sem hann mundi svo sjálfur ganga einn heim nokkru seinna), þá beygir efst inn á götuna BMW bíll með miklum látum og gerir sig strax líklegan til að æða niður göt- una á mjög mikilli ferð. Hann eykur sífellt ferðina svo ég steig í veg fyr- ir hann í von um að hann hægði ferðina og áttaði sig á að hann væri á ofsahraða í íbúðahverfi þar sem hámarkshraði er 30 kílómetrar á klukkustund. Bílstjóranum fannst greinilega argasta ósvífni að ég skyldi reyna að hindra hraðakstur hans, jók enn ferðina, svo vældi í dekkjunum og sveigði framhjá mér á síðustu stundu. Ég er ekki sér- fræðingur í að mæla hraða á bílum en efast um að hann hafi verið á minna en 80 kílómetra hraða. Ég var með tusku í hendinni og sló henni í átt til bílsins. Snerti hann! Jiminn almáttugur! Bíllinn snarstoppaði með ýlfri í bremsum og hvítum reyk á miðjum Amt- mannsstígnum (sem gefur til kynna á hve mikilli ferð hann fór), og bakkaði svo hratt í áttina til mín. Það átti greinilega að veita mér ráðningu fyrir að hafa vogað mér að anda á þennan merkilega bíl. Svo snarstoppaði hann við hliðina á mér, bílstjórinn opnaði hurðina og byrj- aði að garga eitthvað með þjósti. Ég hrópaði bara á móti: „Veistu að það búa börn hérna við götuna!“ Þá var hugrekki bílstjórans þorr- ið, hann skellti aftur hurðinni hjá sér og spólaði svo niður allan Amt- mannsstíginn aftur – ennþá hraðar en áður. Rétt náði beygjunni inn á Lækjargötu. Og ég hlaut að hugsa með mér: Hvað hefði gerst ef litli strákurinn minn hefði verið á leið yfir Amt- mannsstíginn þegar þessi ökufantur átti leið um? Honum hefur verið kennt að passa sig en sjö ára börn geta illa metið fjarlægðir og hraða, og ég veit ekki hvort hann hefði getað metið þessar aðstæður rétt. Og lætin í bílnum, skransið og ýlfr- ið, voru slík að drengurinn hefði vel getað panikerað og gert einhverja vitleysu. Númerið á þessum bíl er VY 501. Það má geta þess að vitni voru að þessu öllu saman svo ekki tjóar bíl- stjóranum að þræta fyrir hegðun sína. Ég ætla hér með góðfúslega að biðja þennan bílstjóra – og aðra – að haga sér ekki svona framar, hvorki í mínu íbúðarhverfi né öðr- um. Þegar ég skrifa þetta er ég enn ekki búinn að ákveða hvort ég læt son minn ganga heim frá vini sín- um. ILLUGI JÖKULSSON, rithöfundur. Til bílstjórans á VY-501 Frá Illuga Jökulssyni: HINN 18. september 2006 ákvað ég að fara að vanda mig sér- staklega í umferðinni. Það er ekki svo að ég hafi ekki reynt það hing- að til. Ég átti leið á Selfoss frá Hveragerði milli kl. 8 og 9. Það reyndist auðvelt að halda sig á 90 km hraða á austurleið, vegna þess að rétt áður en ég fór út á þjóðveg nr. 1, renndi flutningabíll með tengivagn framhjá. Á eftir honum var bíll sem hélt sig á sama hraða, þ.e. 90 km á klukkustund. Ég og þessi bílstjóri héldum okkur á lög- legum hraða og fylgdum flutn- ingabílnum. Þegar ég var kominn austur undir Kögunarhól var ein- hver lögbrjótur búinn að draga mig uppi og honum lá svo mikið á að komast í bilið milli mín og næsta bíls að hann tók fram úr mér yfir heildregna línu. Á heimleiðinni (um tíuleytið) er ég ekki frá því að ég hafi farið upp í 80 á kaflanum þar sem aðeins má keyra á 70, en það var vegna þess að einhver vitleysingur var alveg í afturstuðaranum hjá mér, svo að ég varð hræddur. Þegar mátti auka hraðann í níutíu tókst mér að losna við hann með því að detta í hundr- aðið. Ég sá auðvitað að mér og lækkaði hraðann í 90 km á klst. og hélt þeim hraða þar til ég hægði á mér til að taka beygjuna inn í Hveragerði. Á leiðinni fór fram úr mér blár jeppi, sem ekki er í frá- sögur færandi, nema vegna þess að hann fór fram úr yfir heildregna línu. Það fyrsta sem ég gerði, þegar ég kom heim var að skrá mig á stopp.us.is og ég skora á alla, sem hafa bílpróf, að gera slíkt hið sama og sérstaklega þessa þrjá, sem nefndir eru til sögunnar, þótt ég viti auðvitað ekki hvort þeir hafi bílpróf. Ég ek dökkgrænum Subaru Leg- acy GL Model 1996, ef það skyldi rifja eitthvað upp fyrir fyrr- nefndum þremur. ÞÓRHALLUR HRÓÐMARSSON, Bjarkarheiði 19, Hveragerði. Saga úr umferðinni Frá Þórhalli Hróðmarssyni: ÞAKRENNUKERFI á öll hús – allsstaðar Smiðjuvegi 74 Sími 515 8700 BLIKKÁS – Vöggusæn gur vöggusett PÓSTSENDUM Skólavörðustíg 21 ● sími 551 4050 ● Reykjavík
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.