Morgunblaðið - 30.11.2006, Blaðsíða 36

36 FIMMTUDAGUR 30. NÓVEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Butlerinn 2. desember
Íslandsmót í Butlertvímenningi fer
fram í húsnæði Bridssambands Ís-
lands laugardaginn 2. desember en
ekki 2. janúar eins og misritaðist í
þættinum sl. miðvikudag.
Spilamennska hefst klukkan 11:00
að morgni. Spilamennsku er háttað
eins og verið sé að spila í sveita-
keppni, skor reiknað út í impum.
Þetta mót er nýtt af nálinni og öllum
opið. Skráning á síðu BSÍ og í símum
587 9360 eða 898 7162.
Bridsfélag Kópavogs
„Formannssveitin“ hefur tekið af-
gerandi forystu í aðalsveitakeppni fé-
lagsins eftir fjóra leiki. Spennan um
næstu sæti er mikil.
Staða efstu sveita:
Loftur Pétursson 73
Birgir Örn Steingrímsson 72
Allianz 71
Sigurður Sigurjónsson 71
Bridsfélag Selfoss
og nágrennis
Sigfúsarmótinu lauk fimmtudags-
kvöldið 16. nóvember sl. Þessir spil-
arar urðu efstir:
Björn Snorrason – Guðjón Einarsson 157
Guðmundur Gunnarsson –
Daníel Sigurðsson/Þórður Sigurðsson 128
Þröstur Árnason – Ríkharður Sverrisson 63
Helgi G. Helgas. – Kristján M. Gunnarss. 51
Hraðsveitakeppni félagsins hófst
síðan 23. nóvember sl. Í mótinu spila
átta sveitir, og var pörum skipt í tvo
flokka og dregið saman eitt par úr
hvorum flokki í sveitirnar. Mótið tek-
ur þrjú kvöld. Efstu sveitir eru nú:
Anton, Pétur, Gunnar H., Stefán og Sigfinnur
553
Guðjón, Björn, Kjeld, Eyjólfur og Höskuldur
544
Brynjólfur, Guðmundur T, Grímur og Sig-
urður V. 534
Þá er árangur para reiknaður út
með butlerútreikningi. Þessi pör eru
efst:
Gunnar B. Helgas. – Sigfinnur Snorras. 0,33
Guðjón Einarss. – Höskuldur Gunnarss. 0,20
Kjeld Soegaard – Eyjólfur Sturlaugss. 0,18
Nánar má finna um gang mála á
heimasíðu félagsins, www.bridge.is/
bsel.
Frá eldri borgurum
í Hafnarfirði
Þriðjudaginn 21 nóv. var spilað á
11 borðum.
Úrslit urðu þessi í N/S:
Óskar Karlsson – Júlíus Guðmss. 278
Bragi Björnsson – Auðunn Guðmss. 268
Albert Þorsteinss – Sæmundur Björnss. 265
A/V
Jón Hallgrímsson – Bjarni Þórarinss. 245
Guðm. Bjarnason – Jón Ó. Bjarnas. 239
Kristján Þorláksson – Jón Sævaldss. 229
Knútur Björnsson – Elín Björnsd. 229
Föstudaginn 24. nóv. var spilað á
13 borðum.
Úrslit urðu þessi í N/S:
Magnús Oddss. – Magnús Halldórsson 398
Sæmundur Björnss. – Albert Þorsteinss. 367
Ragnar Björnss. – Gísli Víglundsson 354
Júlíus Guðmss. – Óskar Karlsson 347
A/V:
Sverrir Gunnarss. – Kristrún Stefánsd. 369
Bragi Björnsson – Auðunn Guðmss. 350
Jón Hallgrímsson – Bjarni Þórarinsson 341
Guðm. Bjarnason – Jón Ó. Bjarnason 336
Bridsdeild FEB í Reykjavík
Tvímenningskeppni spiluð í Ás-
garði, Stangarhyl, mánud. 27.11.
Spilað var á 11 borðum. Meðalskor
216 stig og árangur N–S þessi:
Júlíus Guðmundss. – Rafn Kristjánss. 255
Bragi Björnsson – Albert Þorsteinsson 252
Viggó Nordqvist – Gunnar Andrésson 241
Árangur A–V:
Gísli Víglundsson – Oliver Kristóferss. 255
Friðrik Jónsson – Tómas Sigurjónss. 242
Helgi Hallgrímsson – Jón Hallgrímsson 235
Sigurður og Björn Siglu-
fjarðarmeistarar í tvímenningi
Mánudaginn 20. nóvember lauk
Siglufjarðarmóti í tvímenningi. Siglu-
fjarðarmeistarar árið 2006 í tvímenn-
ingi urðu þeir Sigurður Hafliðason og
Björn Ólafsson sem sigruðu með
miklum yfirburðum, en þeir tóku for-
ustuna snemma og héldu henni til
loka. Spilaður var barómeter, 16 para
riðill, sex spil milli para, eða alls 90
spil.
Úrslit urðu þessi:
Sigurður Hafliðason – Björn Ólafsson 144
Guðlaug Márusd. – Ólafur Jónsson 85
Reynir Karlsson – Júlía Óladóttir 82
Birgir Björnss. – Þorsteinn Jóhanness. 77
María Guðfinnsd. – Örn Þórarinsson 64
Næsta mánudag, 27. nóvember,
hefst þriggja kvölda hraðsveita-
keppni þar sem raðað er saman í sveit
efsta og neðsta pari úr tvímenningn-
um, næstefsta og næstneðsta pari og
áfram. Það er síðasta spilamennskan
fyrir jól, sem lýkur 11. desember.
Föstudaginn 29. desember verður
síðan spilað árlegt minningarmót um
Benedikt Sigurjónsson, fyrrverandi
félaga, sem féll frá fyrir aldur fram.
Spilaður er tvímenningur, baróme-
ter, samkvæmt venju.
Nú er bronsstigabaráttan komin á
fullt og barist um hvert stig sem aldr-
ei fyrr.
Staða efstu spilara er nú þessi:
Guðlaug Márusdóttir 82
Ólafur Jónsson 82
Sigurður Hafliðason 74
Björn Ólafsson 74
Friðfinnur Hauksson 65
Hreinn Magnússon 65
Bridsdeild
Breiðfirðingafélagsins
Sunnudaginn 26.11. var spilaður
eins kvölds Monrad-barómeter.
Stjórnandi var Jóhann Sigurðarson.
Spilað var á 13 borðum. Hæsta skor:
Þorleifur Þórarinss. – Skúli Sigurðsson 417
Jón Jóhannsson – Birgir Kristjánsson 405
Magnús Sigurbjs. – Ráðhildur Sig. 396
Þórir Jóhannss. – Sigurður Sigurðars. 395
Sigurjóna Björgvd. – Karólína Sveinsd. 382
Spilað er í Breiðfirðingabúð, Faxa-
feni 14, á sunnudögum kl. 19.
BRIDS
Umsjón Arnór G.
Ragnarsson| norir@mbl.is
Þegar laufin voru að falla af trján-
um og svipur haustins færðist yfir af
fullum þunga komu spilafélagar úr
Hreppum saman í félagsheimilinu á
Flúðum og hófu sína árlegu spila-
mennsku. Spilað er á mánudags-
kvöldum og hefur keppni verið lífleg
og skemmtileg. Ekki spillir fyrir að
Guðmundur húsvörður á alltaf gott
með kaffinu.
Fyrir nokkru lauk einmennings-
keppni á hausti. Nú hefur verið tekið
til við tvímenningskeppni og er spil-
að á sex borðum.
Röð efstu manna í einmennings-
keppninni varð þessi:
Ari Einarsson 95
Knútur Jóhannesson 87
Karl Gunnlaugsson 79
Anna Ipsen 79
Magnús Gunnlaugsson 78
Bjarni H. Ansnes 76
Margrét Runólfsdóttir 76
Guðmundur Böðvarsson 74
Morgunblaðið/Sigurður Sigmundsson.
Hreppamenn Það er jafnan létt yfir spilurum þegar þeir takast á í Huppu-
sal. Á myndinni eru Gunnar Marteinsson, Ingibjörg Steindórsdóttir, Viðar
Gunngeirsson og Loftur Þorsteinsson.
Líflegt hjá Hreppamönnum
Begga, manstu þeg-
ar við hittumst fyrst
heima hjá sameigin-
legum vini fyrir
tveimur og hálfu ári.
Þá komstu í heimsókn ásamt þáver-
andi kærasta og þá gerðist eitthvað
undursamlegt í hjartanu á mér, ég
kynntist þér. Fallegri stelpu hafði
ég ekki séð og allir sem voru þarna
eftir að þið fóruð vissu að eitthvað
fór í gang í hjartanu á mér því ég
gat ekki hætt að tala um þig við
strákana.
En af því að þú varst í sambandi
lét ég kyrrt liggja og þá fór hjartað í
dvala, en svo gerðist það í endaðan
janúar á þessu ári að hjartað mitt
vaknaði úr dvala og sprakk út eins
og rauð falleg rós.
Þegar við byrjuðum saman 13.
febrúar fann ég hinn helminginn af
hjartanu mínu, þig Begga, þú full-
komnaðir mig, bestu mánuðir lífs
míns og þú með mér.
Það er mér mjög minnisstætt
þegar við fórum í sumar til Akur-
eyrar og í útilegurnar með Pjölla í
Berserkjahraun og 28. október bað
ég um hönd þína og þá gerðirðu mig
að hamingjusamasta strák í heimi.
En svo gerðist það sem mér gat
aldrei dottið í hug að myndi gerast,
þín var þörf annars staðar. Ég veit
að þú ert með Sæunni og Spora á
betri stað og ég veit að ég mun hitta
þig aftur, elskan mín, þegar minn
tími kemur, ég sakna þín svo mikið
ástin mín. Þetta er búið að vera svo
erfitt án þín því að þú fullkomnaðir
Berglind Elínardóttir
✝ Berglind fædd-ist í Reykjavík
21. júlí 1982. Hún
lést í Reykjavík 4.
nóvember síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð í kyrr-
þey frá Mosfells-
kirkju 15. nóvem-
ber.
mig, ástin mín, ég
elska þig og mun allt-
af gera. Ég mun alltaf
vera þinn larfur, ástin
mín, það senda allir
kveðju af Skaganum,
mamma, pabbi,
Dimma og Hektor.
Það sakna þín allir,
elskan mín. Ég og þú
verðum alltaf eitt.
Drottinn, ég fel þér líf
mitt og framtíð alla.
Þú ert engum nær en
þeim sem lifa og
syrgja. Umvef Berg-
lindi kærleiksörmum og gef ástvin-
um hennar styrk og huggun. Drott-
inn, vertu hjá mér núna og alla
daga.
Þinn að eilífu
Árni.
Elsku Berglind frænka, ég mun
alltaf sakna þín og ég vil þakka þér
fyrir hvað þú varst alltaf góð við
mig. Ég mun aldrei gleyma þér,
Berglind mín.
Þinn uppáhaldsfrændi
Birkir Magnús.
Elsku Begga mín. Ég trúi ekki að
þú sért farin og komir ekki aftur.
Símtalið sem ég fékk var eins og
stunga í hjartað þegar mér var til-
kynnt að þú værir farin.
Ég gleymi því aldrei þegar við
kynntumst, við vorum að vinna sam-
an á Aktu taktu og þetta var frekar
súr dagur. Þá kom til mín þessi
stelpa með síða ljósa hárið sem
geislaði af gleði. Þú komst til mín og
þurftir ekki annað en brosa til mín
og ég var komin í gott skap. Því þeg-
ar þú brostir þínu fallega brosi þá
brostu allir í kringum þig. Og ég tala
nú ekki um þegar þú byrjaðir að
hlæja, þú varst með svo smitandi
hlátur og þau voru ekki fá skiptin
sem við lágum og grenjuðum úr
hlátri yfir okkar einkahúmor. Það
var húmor sem enginn mun skilja
nema við tvær.
Kisurnar þínar voru þér allt og
þegar ég kom til þín í heimsókn
sagðirðu mér svo margar sögur af
þeim og sagðir mér hvað þér þætti
vænt um þær. Og það sást og sann-
aðist hvað þú elskaðir kisur yfir höf-
uð þegar þú tókst að þér kisuna
hennar Sæunnar heitinnar.
Þegar ég flutti á Selfoss hringd-
umst við á reglulega til að slúðra
hvor í aðra og það var svo mikill
spenningur að hringja í þig því þú
varst klárlega með allt slúður tilbúið
til að segja mér frá, og að sjálfsögðu
hlógum við dátt þegar við vorum
búnar að fræða hvor aðra um alls-
kyns sögur.
Á tímabili var ég með mikla
heimþrá og vildi mest af öllu komast
til Reykjavíkur og vera hjá ástvin-
um mínum. Þá gat ég hringt í þig og
það skipti þig engu máli hvenær ég
hringdi, þú gafst þér alltaf tíma til
að spjalla og reyna að hughreysta
mig. Þú varst nú ekki tilbúin að
ljúka neinu samtali við mig nema
vera alveg viss um að mér liði vel.
Svo þegar ég kom í bæinn hringdi
ég alltaf í þig og við fórum yfirleitt
saman á kaffihús og var uppáhaldið
þitt að fara á Svartakaffi og fá þér
súpu í brauði.
Það er sárt að kveðja þig en það
er víst satt að þeir deyja ungir sem
guðirnir elska og það skil ég full-
komlega því það er ekki hægt að
komast hjá því að þykja vænt um
þig og elska.
Þetta eru erfiðir tímar hjá öllum
þeim sem fengu að kynnast þér, en
eitt máttu vita, elsku Begga mín, að
þú átt stóran part af hjarta mínu um
ókomin ár og ég mun aldrei gleyma
þér.
Ég kveð þig nú með örfáum orð-
um, elsku vinkona mín, og ég veit að
við hittumst aftur. Megir þú hvíla í
friði.
Ég sakna þín sárt.
Þín vinkona
Svanhildur (Svansý).
Ég kom fyrst í Vill-
inganes fyrir rúmum tveim áratug-
um þá nýkominn prestur að Mæli-
felli. Þá bjuggu þar systkinin
Aðalsteinn og Guðrún eða Alli og
Gunna, eins og þau voru tíðast nefnd
af sveitungunum, í Nesi, ásamt
frænda sínum ungum, Sigurjóni Val-
garðssyni, sem þá hafði nýlega gerst
heimilismaður hjá þeim.
Að koma í Nes var eftirminnileg-
ur atburður. Húsakynni nokkuð
forn, timburhús tvílyft með torfþaki
og kjallara, niðurgröfnum, þar sem
fátt var um nútímaþægindi og bú-
skaparhættir enn upp á gamla móð-
inn.
En okkur var tekið af mikilli gest-
risni og hlýju og leidd til eldhúss,
þar sem var góður hiti frá olíukyntri
eldavél, en gamlir munir báru með
sér andblæ hins liðna.
Virkaði kannski eins og tíminn
hefði svolítið staðið kyrr í Nesi.
Spjallað var við eldhúsborðið,
meðan Gunna bar fram kaffi í rós-
óttum bollapörum. Þau systkinin
voru ræðin, fróð og minnug, sögðu
vel frá. Alli bauð í nefið og Gunna
kveikti sér í sígarettu, sem hún
sagði vera aldeilis nauðsynlegt til að
viðhalda góðri heilsu. Maður hafði á
tilfinningunni, að hér færi fólk, sem
færi sínar eigin leiðir í lífinu og léti
ekki segja sér fyrir verkum. Það
leyndi sér ekki, að þeim var annt um
Aðalsteinn Eiríksson
✝ AðalsteinnEiríksson fædd-
ist í Villinganesi í
Tungusveit í Skaga-
firði 13. september
1919. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Skagfirðinga á
Sauðárkróki 2.
október síðastliðinn
og var jarðsunginn
frá Goðdalakirkju
þriðjudaginn 18.
október.
jörðina sína og skepn-
urnar. Þau voru dýra-
vinir. Vötnin, sem
runnið hafa neðan
túns í Nesi, frá örófi
alda, vildu þau áfram
sjá renna þar. Virkjun
við Villinganes var
ekki á þeirra óska-
lista. Þannig var
fyrsta viðkynningin af
systkinunum í Nesi,
og hún breyttist ekki
svo mikið, þótt árin
liðu. Þau voru ætíð
traustir vinir. Ýmis
áföll riðu yfir heimilið á Nesi. Guð-
rún brotnaði illa og varð að fara á
Sjúkrahúsið á Sauðárkróki, þaðan
sem hún átti ekki afturkvæmt.
Skömmu síðar, eða í febrúar 1999,
brann íbúðarhúsið í Nesi til kaldra
kola, og varð litlu sem engu bjargað
af innanstokksmunum. Þar misstu
þau systkinin margt gamalla muna,
sem ekki urðu bættir. Þessu áfalli
sem og öðru í lífinu tóku þau með
einstöku jafnaðargeði og heyrðust
aldrei kvarta. Víl og uppgjöf þekkt-
ist ekki í þeirra orðasafni. Nýtt íbúð-
arhús reis í Nesi, sem var tilbúið
strax hið næsta sumar. Búsforráðin
fékk Alli í hendur frændanum, Sig-
urjóni, en sjálfur flutti hann til Sauð-
árkróks inn á Dvalarheimili aldr-
aðra, þjónustudeild þar sem hann
átti samastað lengst af upp frá því.
Á Dvalarheimilinu átti Alli góð ár.
Hann fann sér ævinlega nóg við að
vera, var duglegur að taka þátt í
tómstundastarfi og spjalla, eða
hringja í vini og kunningja úti um
hérað, og stundum brá hann sér líka
í heimsókn til þeirra meðan heilsa
leyfði.
Systur sína annaðist hann af mik-
illi alúð síðustu æviár hennar á
Sjúkrahúsinu, er hún var bundin við
hjólastól vegna lömunar, stytti
henni stundirnar og las fyrir hana,
þar var fagur vitnisburður um ævi-
langt vináttusamband þeirra systk-
inanna, sem ekki bar skugga á.
Guðrún lést í ágústmánuði 2003.
Síðustu árin var heldur tekið að
draga af Alla, vini mínum, hann varð
að flytjast á hjúkrunardeild, heilsan
var lakari, lungun voru farin að gefa
sig, og hann varð að vera tengdur
við súrefniskút nótt sem nýtan dag.
Aldrei heyrði ég hann kvarta yfir
hlutskipti sínu, en þakklæti jafnan
efst í huga fyrir aðhlynningu alla, er
hann naut frá hendi góðs starfsfólks.
Sinni meðfæddu rósemi og glöðu
lund hélt hann til hinstu stundar.
Ævinlega gat Alli sagt mér eitthvað
í fréttum, er ég leit inn til hans á
Heilbrigðisstofnuninni. Hann fylgd-
ist sérlega vel með öllu, sem var að
gerast í kringum hann. Það fór fátt
framhjá honum Alla heima í sveit-
inni hans og héraði. Þar gat maður
sjaldan sagt honum neinar nýjar
fréttir, hann vissi það allt fyrir. Og
landsmálin hafði hann á hreinu.
Hann sagði frá á sinn sérstaka hátt,
hlýr og glettinn, sá oft spaugilegu
hliðarnar á tilverunni og blandaði
mál sitt græskulausu gamni og ýmis
tilsvör hans lifa í huga samferða-
fólksins. Alli lést á Sjúkrahúsinu 2.
okt. sl. á afmælisdegi systur sinnar.
Aldurinn var orðinn nokkuð hár og
kallið kom snöggt, en hann var
ferðbúinn, hvenær sem það kæmi.
Útför hans fór fram frá Goðdala-
kirkju 17. okt. í fögru haustveðri og
að viðstöddu fjölmenni. Þar hvíla
þau nú systkinin hlið við hlið, en
minningin geymist. Í minningunni
um þau býr hlýr hugur samferða-
fólksins. Bæði verða þau mér eft-
irminnileg hvort á sinn hátt fyrir
þau sönnu lífsgildi, er þau höfðu
jafnan í heiðri með lífi sínu og starfi,
sem okkur öllum er hollt að leggja
rækt við.
Það var ávinningur að kynnast
þeim. Ég þakka þeim samfylgdina
og góðar stundir sem ylja. Guð
blessi minningu systkinanna í Nesi.
Drottinn minn, gef þú dánum ró,
hinum líkn er lifa.
Ólafur Þ. Hallgrímsson,
Mælifelli.