Morgunblaðið - 09.02.2007, Qupperneq 37

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. FEBRÚAR 2007 37
Ásgeirs, felldum hugi saman og þeg-
ar mér óx kjarkur heimsótti ég fjöl-
skylduna á Þórsgötu 17, heimili móð-
ur þeirra systra, Guðbjargar
Jónsdóttur. Þetta var gott heimili,
ekki mikið húsrými en aldrei virtist
þröngt um gesti að vestan sem gistu
þar í ferðum sínum til höfuðborgar-
innar, aðallega til viðtals við lækna.
Þá var ekkert sjónvarp og nógur
tími til samtala og til að spila. Spil-
uðum við verðandi svilar oft bridds
við þær systur en húsmóðirin hljóp
oft í skarðið. Var oft spilað fram að
dagrenningu. Ásgeir var ansi glúrinn
spilamaður. Oft var farið á Breiðfirð-
inga- eða Barðstrendingamót með
móðurinni og þar var samþættun
kynslóða í leik og dansi. Kynntist ég
þar mörgu góðu fólki. Það var mér
undrunarefni hve lítið stífur fótur Ás-
geirs hindraði hann í dansi.
Árið 1958 fluttu Lára og Ásgeir í
raðhús nr. 63 við Ásgarð í Bústaða-
hverfi með börnum sínum og hófst
þar nýr kafli í lífi þeirra. Þau gengu í
Víking ásamt sumum barna sinna og
var knattspyrnudeildin í forgangi.
Þau hjónin tengdust mjög yngri
flokkunum og svo fór að Lára tók að
sér þvott á íþróttafötum þeirra, þeim
að kostnaðarlausu. Var hér aftur
komið gamla þorpið: heimili, þvotta-
snúrur, kirkja, íþróttafélag? Þorp
með nánd.
Ásgeir var maður hávaxinn, í mínu
minni alltaf grannvaxinn, í andliti
fríður, en langvarandi veikindi mörk-
uðu hann lengi. Hann var drengur
góður og traustur, ljúfur, einkum í
hópi barnabarna.
Stærsta sigur Ásgeirs, sem sviptur
var draumnum um að skora mark og
annað á grænum velli, tel ég vera að
leyfa öðrum að koma í sinn stað og
skora. Það krefst þroska að vinna
slíkan hugrænan sigur. Þessir ungu
menn áttu sér athvarf hjá „ömmu“
Láru og Ásgeiri í Ásgarðinum og sig-
ur þeirra á velli var sigur Ásgeirs.
Honum var sýndur mikill sómi frá
hendi KSÍ og Víkings. Við hjónin og
fjölskylda sendum Láru og fjölskyldu
hennar innilegar samúðarkveðjur.
Guðmundur W. Vilhjálmsson.
Kveðja frá Íþrótta- og
Ólympíusambandi Íslands
Íþróttahreyfingin er langstærsta
félagsmálaafl á Íslandi. Íþróttafélög-
in eru hornsteinar félagslegra sam-
skipta í hverju byggðarlagi. Þau eru
vettvangur leiks og lífs, síung upp-
spretta hverrar kynslóðar, sem
stendur traustum fótum í samfélag-
inu. Þar hafa menn metnað fyrir hönd
barna sinna, sjálfra sín, félags síns
eða samfélagsins. Starf íþróttahreyf-
ingarinnar og eðli byggist að lang-
mestu leyti á framlagi ötulla sjálf-
boðaliða sem vinna gríðarlega
mikilvægt starf í þágu íslensks sam-
félags. Það var í þessu umhverfi og í
ranni Knattspyrnufélagsins Víkings
sem Ásgeir Ármannsson vann af heil-
um hug fyrir sitt félag. Hann vann
einnig mikið starf fyrir Knattspyrnu-
samband Ísland og fyrir þessi störf
var honum veitt Gullmerki ÍSÍ á 75
ára afmæli Víkings 1983. Ásgeir
mætti á ótrúlega marga kappleiki í
þeim íþróttagreinum sem Víkingar
tóku þátt í. Og alltaf var Lára mætt
með honum til að hvetja Víking. Já
það geislaði áhuginn, hlýjan og vel-
vildin af þeim hjónum og engum gat
dulist hinn einlægi áhugi á íþrótta-
starfinu. Ég átti því láni að fagna að
kynnast Ásgeiri Ármannssyni. Hann
var mikill mannkostamaður og fín
fyrirmynd. Hans verður sárt saknað.
Megi minningin um góðan dreng lifa.
Láru og fjölskyldu hans sendum við
okkar dýpstu samúðarkveðjur.
Stefán Konráðsson.
Kveðja frá KSÍ
Látinn er í Reykjavík einn mætasti
félagi í íslenskri knattspyrnuhreyf-
ingu, Ásgeir Ármannsson.
Ásgeir gegndi í tugi ára trúnaðar-
störfum fyrir félag sitt, Víking, og
fyrir Knattspyrnusamband Íslands.
Hann sat í varastjórn sambandsins
frá 1986 til 1992 og var í aganefnd frá
1981 til 2006, eða í aldarfjórðung.
Fyrstu ár sín í aganefnd sá Ásgeir um
að handfæra vikulega öll gul og rauð
spjöld sem veitt voru í íslenskum fót-
bolta. Það mikla verk vann Ásgeir af
mikilli nákvæmni og yfirvegun.
Ásgeir hlaut fjölda viðurkenninga
fyrir störf sín fyrir knattspyrnu-
hreyfinguna. Hann hlaut silfurmerki
KSÍ á 60 ára afmæli sínu árið 1981 og
gullmerki sambandsins fékk hann ár-
ið 1992 á 45 ára afmæli þess. Árið
2004 hlaut Ásgeir 50 ára afmælisvið-
urkenningu Knattspyrnusambands
Evrópu (UEFA) fyrir langt og far-
sælt sjálfboðaliðastarf í þágu knatt-
spyrnuhreyfingarinnar.
En Ásgeir starfaði ekki einn að
þessum hugarefnum sínum. Hann
var með ráðum og dáðum studdur af
eiginkonu sinni, Láru Herbjörnsdótt-
ur, sem einnig tók virkan þátt í störf-
um innan knattspyrnuhreyfingarinn-
ar. Þau hjónin voru samhent í áhuga
sínum á íslenskri knattspyrnu og
gerðu aldrei greinarmun á karla- eða
kvennaknattspyrnu, yngri flokkum
eða landsliðum, í þá áratugi sem þau
voru reglulegir gestir á vellinum. Á
þeim tíma þegar kvennaknattspyrna
var að stíga sín fyrstu skref var áhugi
og stuðningur sem þessi sjaldgæfur.
Ásgeir var góður félagi, ljúfur í um-
gengni, hress og kátur, og var hvers
manns hugljúfi. Í þá áratugi sem
hann sat í aganefnd mætti hann
stundvíslega á vikulega fundi nefnd-
arinnar og það var algjör undantekn-
ing ef hann boðaði forföll. Hann bjó
yfir mikilli reynslu, leitaði alltaf sátta
og lagði gott til mála. Með Ásgeiri er
genginn mætur maður sem vann
langt og óeigingjarnt starf í þágu ís-
lenskrar knattspyrnu. Fyrir hans
mikla framlag erum við þakklát. Eig-
inkonu Ásgeirs, Láru Herbjörnsdótt-
ur, og fjölskyldu sendum við okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Eggert Magnússon,
formaður KSÍ.
Kveðja frá Knattspyrnufélaginu
Víkingi.
Einstakur vinur og kær félagi er
kvaddur í dag. Þegar Ásgeir og Lára
fluttust með fjölskyldu sína í Ásgarð-
inn árið 1957 kom fljótlega í ljós að
Víkingur hafði eignast ómetanlega
liðsmenn sem töldu ekki eftir sér að
vinna fjölmörg störf fyrir Víking, allt
frá búningaþvotti til stjórnarstarfa.
Þess utan fylgdust þau með fjölda
kappleikja í öllum aldursflokkum og
kunnu öllum öðrum betur skil á nöfn-
um og högum leikmanna og deildu
með þeim gleði og sorgum. Þá hefur
annasamt og mannmargt heimili
þeirra alltaf staðið Víkingum opið.
Það var því ekki að ástæðulausu
sem þau voru kölluð mamma og pabbi
og síðar afi og amma meðal Víkinga.
Sjálfur hef ég og fjölskylda mín, allt
frá fyrstu kynnum við Ásgeir og
Láru, notið ómetanlegrar vináttu
þeirra og ræktarsemi, sem ég þakka
fyrir af alhug.
Ásgeir gegndi um árabil fjölda
trúnaðarstarfa í þágu knattspyrn-
unnar, sat m.a. í stjórn knattspyrnu-
deildar Víkings; í stjórn Knatt-
spyrnuráðs Reykjavíkur og í stjórn
Knattspyrnusambands Íslands þar
sem hann í fjölda ára tók þátt í starfi
aganefndar sambandsins. Fyrir óeig-
ingjörn störf sín hefur Ásgeir verið
heiðraður með gullmerki KSÍ og gull-
merki KRR og á 80 ára afmæli hans
2001 var hann einróma tilnefndur
heiðursfélagi í Víkingi.
Hvar sem Ásgeir kom að starfi
sinnti hann því með skilvísi og snyrti-
mennsku en jafnframt með gleði og
ánægju þess sem vill gera vel og láta
gott af sér leiða.
Það verður mikil breyting að sjá
Ásgeir ekki koma í Víkina til að fylgj-
ast með því sem er á döfinni hverju
sinni, reyna við stóra vinninginn í get-
raunum eða sitja við gluggann í hátíð-
arsalnum og fylgjast með knatt-
spyrnu- eða handboltaleikjum og
halda síðan þeirri venju sinni að leik
loknum að taka þátt í gleði leikmanna
þegar vel gengur og hvetja þá til dáða
þegar úrslit fara ekki að vonum.
Það er gæfa að kynnast manni eins
og Ásgeiri, því hann var mennskur í
besta skilningi orðsins, hógvær og
kurteis og hvað sem á bjátaði bar
hann með sér mannlega hlýju og
reisn sem birtist í þéttu handtaki,
brosi og einlægri framkomu, hver
sem í hlut átti.
Víkingar kveðja Ásgeir með virð-
ingu og þakkæti fyrir samfylgdina.
Kæra Lára: Víkingar senda þér
og fjölskyldu þinni innilegar sam-
úðarkveðjur.
Þór Símon Ragnarsson.
Hugurinn leitar til baka til þess
tíma er ég kynntist Ásgeiri vini
mínum. Þá var ég 17 ára unglingur
að stíga mín fyrstu skref í meist-
araflokki Víkings í knattspyrnu
sumarið 1974. Það var Ásgeir sem
skóp hlýjuna og umhyggjuna í þeim
hópi. Alltaf til staðar til að aðstoða
mannskapinn, kátur og hress. Ás-
geir sá um allan umbúnað í kring-
um liðið. Það var vinalegt að sjá
Víkingsbúningana blakta á þvott-
snúrunum framan við Ásgarð 63.
Knattspyrnan var Ásgeir mikil-
vægari en orð fá lýst. Hann starfaði
fyrir Víking í marga áratugi. Hans
mikla starf í þágu félagsins verður
seint þakkað. Ef íþróttafélögin
ættu fleiri jafningja Ágeirs væri
starfið auðveldara. Ásgeir starfaði
einnig fyrir Knattspyrnusamband
Íslands, lengst af í aganefnd. Þar
var hann ötull liðsmaður, stundvís,
áreiðanlegur og vann sín verk þar
sem annars staðar af alúð og hlýju.
Ásgeir var margheiðraður fyrir
störf sín í þágu íslenskrar knatt-
spyrnu.
Ég og mínir höfðum afar góð
kynni af Ásgeiri og Láru og þeirra
indælu fjölskyldu. Krakkarnir
þeirra hafa smitast af ást þeirra
hjóna á Knattspyrnufélaginu Vík-
ingi. Það hafa þau sýnt í huga og
verki. Þó að Ásgeir hafi verið veik-
burða í mörg undanfarin ár lét
hann það ekki aftra sér frá því að
sjá alla heimaleiki Víkings og flesta
útileiki síðastliðið sumar. Hann hef-
ur eflaust þurft að hvíla sig vel fyrir
átakið að koma sér á leik og horfa á
strákana sína. Hann lifði sig inn í
leikina af lífi og sál. Og eins og í
gamla daga þegar ég sparkaði bolta
með Víkingi áttu strákarnir í Vík-
ingsliðinu hug hans og hjarta sem
hann sýndi þeim svo gjarnan í lok
leikja. Faðmaði þá í blíðu sem
stríðu og hvatti þá til dáða. Það er
ómetanlegt að eiga slíkan stuðn-
ingsmann sem Ásgeir sem alla tíð
elskaði samferðamenn sína og að
sýndi það ríkulega í verki.
Við Víkingar munum sakna þess
að hafa ekki Ásgeir með okkur í
Víkinni. Hann var hluti af félaginu
og gerði það betra. En það er víst
óumflýjanlegt að menn falli frá, en
Knattspyrnufélagið Víkingur er
vonandi eilíft. Víkingur er minnis-
merki um marga góða menn sem
unnið hafa félaginu mikið starf, fé-
lagi sem á næsta ári heldur upp á
100 ára afmæli sitt. En félagið er
ekki bara minnismerki, heldur lif-
andi félag þar sem margir, ungir
sem aldnir koma saman til íþrótta-
iðkunar, til ýmissa félagsstarfa og
til þess að hvetja sína menn til
dáða. Þannig þekkti Ásgeir Ár-
mannsson þetta félag og þannig vill
hann hafa það áfram.
Elsku Ásgeir, ég, Anna og fjöl-
skyldan okkar kveðjum þig í hinsta
sinn. Eftir lifir minningin um ást-
ríkan mann, sem aldrei mun gleym-
ast. Blessuð sé minning þín.
Elsku Lára og fjölskylda. Hugur
minn og fjölskyldunnar er með
ykkur á sorgarstund og við biðjum
góðan Guð um að styrkja ykkur.
Af öllum þeim gæðum
sem okkur veitir
viturleg forsjá
til ánægjuauka
er vináttan dýrmætust.
(Epíkúros, grískur heimspekingur.)
Róbert B. Agnarsson,
formaður knattspyrnudeildar
Víkings.
 Fleiri minningargreinar um Ás-
geir Ármannsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Höfundar eru: Halldór Már Sæ-
mundsson; meistaraflokkur
kvenna; Ellert B. Schram; Ólafur
Þorsteinsson; Andri Marteinsson,
Einar Einarsson, Jón Otti Jónsson;
Ásgrímur Guðmundsson; Gunnar
Örn; Torfi Dan, Valgerður, Ármann
Snær og Snærún Tinna; og Viktor
Bjarki Arnarson.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
BJÖRN FRIÐBJÖRNSSON
frá Hrísey,
Mýrarvegi 117,
Akureyri,
andaðist á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
aðfaranótt miðvikudagsins 7. febrúar.
Útförin fer fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Ástrún Jóhannsdóttir,
Friðbjörn Björnsson, Kristín Guðbrandsdóttir,
Ingi Björnsson, Margrét Baldvinsdóttir,
Ásbjörn Björnsson, Hlíf Hansen,
afabörn og langafabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir og systir,
BJÖRG HARALDSDÓTTIR,
Breiðvangi 18,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju mánu-
daginn 12. febrúar kl. 11.00.
Jóhann Petersen,
Katrín Þórhildur Jóhannsdóttir,
Halldór Þórður Haraldsson,
Ástbjörg Guðrún Haraldsdóttir,
Friðrik Haraldsson
og aðrir aðstandendur.
Lokað
Vegna útfarar HALLGERÐAR GÍSLADÓTTUR, fagstjóra
Þjóðháttasafns, verður Þjóðminjasafn Íslands lokað frá kl. 14
í dag.
Þjóðminjasafn Íslands.
✝
Ástkær móðir mín,
STEFANÍA ÞÓRDÍS SVEINBJARNARDÓTTIR,
Parham, Ontario, Kanada,
lést sunnudaginn 4. febrúar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Alda Sigmundsdóttir.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og
afi,
ÞORSTEINN DANÍEL MARELSSON,
lést miðvikudaginn 7. febrúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Hólmfríður Geirdal.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
HALLDÓRA SIGRÚN ÓLAFSDÓTTIR
frá Lambavatni,
Gullsmára 8,
Kópavogi,
andaðist á Landspítalanum við Hringbraut að
morgni þriðjudagsins 6. febrúar.
Hún verður jarðsungin frá Kópavogskirkju þriðjudaginn 13. febrúar kl. 15:00.
Halldór Viðar Pétursson,
Kolbrún Kristjana Halldórsdóttir, Ágúst Pétursson,
Elín Huld Halldórsdóttir, Gunnar Theodór Þorsteinsson,
Pétur Már Halldórsson, Sigurlína Margrét Magnúsdóttir
Sigrún Halla Halldórsdóttir og barnabörn.