Morgunblaðið - 16.05.2007, Blaðsíða 34

34 MIÐVIKUDAGUR 16. MAÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ GunnleifurKjartansson
fæddist í Ólafsvík
29. janúar 1941.
Hann lést aðfara-
nótt 5. maí síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Karólína Ingi-
björg Ólafsdóttir, f.
28. júní 1904, d. 25.
júní 1985, og Kjart-
an Þorsteinsson, f.
16. október 1913, d.
18. júní 1989. Systk-
ini Gunnleifs eru
Guðmundur Pét-
ursson, Ásbjörn Pétursson, Guð-
rún Fríða Pétursdóttir (látin),
Haraldur Sævar Kjartansson (lát-
inn), Theódóra Sigrún Kjartans-
dóttir (látin) og Pétur Kjartans-
son.
grímsdóttur. Börn Andrea og Júl-
íana, c) Hrafn, f. 1973, í sambúð
með Hrönn Hoe Hinriksdóttur, d)
Halla, f. 1977, gift Kjartani Pálma-
syni og e) Helga, f. 1977.
Gunnleifur ólst upp í Ólafsvík.
Hann fluttist til Stykkishólms árið
1965 og bjó þar til ársins 1980 er
hann flutti í Kópavog. Síðustu 18
árin bjó hann í Hafnarfirði. Hann
stundaði sjómennsku áður en hann
hóf störf sem lögreglumaður í
Stykkishólmi. Gunnleifur starfaði
hjá Rannsóknarlögreglu ríkisins
þar til embættið var sameinað
Lögreglunni í Reykjavík. Þar
starfaði hann sem lögreglufulltrúi
þar til hann lét af störfum árið
2005. Gunnleifur tók virkan þátt í
félagsmálum alla tíð. Hann var í
Frímúrarareglunni, var félagi í
Rótarýklúbbi Stykkishólms og
starfaði hann einnig með leik-
félaginu þar. Eins hafði hann mik-
inn áhuga á stjórnmálum og tók
virkan þátt í flokksstarfi.
Gunnleifur verður jarðsunginn
frá Víðistaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Fyrri eiginkona
Gunnleifs er Guð-
björg Jóhanna Lár-
entsínusdóttir, f.
1941. Börn þeirra
eru: a) Sævar Geir, f.
1963, börn Birkir
Már og Aron Elí, b)
Lárentsínus, f. 1965,
c) Stúlka, andvana
fædd 1971, og d)
Gunnleifur Vignir, f.
1975, í sambúð með
Hildi Einarsdóttur,
börn Signý María og
Ester Ósk.
Eiginkona Gunnleifs er Þórunn
Christiansen, f. 1940. Börn hennar
eru: a) Kristín María, f. 1968, í
sambúð með Steinari Bragasyni.
Börn Ingi Þór og Daníel Freyr, b)
Atli, f. 1970, giftur Ástu Hall-
Ekki hefði mig grunað að stutt
heimsókn Gulla í vinnuna til mín
um miðjan apríl yrði okkar síðasta
samverustund. Þau hjónin höfðu
þá ákveðið að halda enn á ný suður
á bóginn í frí því hann undi sér
hvergi betur en í sólinni. Hann var
að venju óaðfinnanlega til fara, í
fallegum jakkafötum, brúnn og
sællegur. Það var ekki að sjá að
hann hefði átt við veikindi að
stríða sem þó var raunin. Það var
ekki hans stíll að láta á slíku bera.
Hann veiktist hins vegar alvarlega
fljótlega eftir komuna út og lést
eftir stutta legu á sjúkrahúsi.
Ég kynntist tengdaföður mínum
þegar við Sævar fórum að draga
okkur saman, árið 1983. Ég hafði
þegið gistingu hjá syninum og þeg-
ar dagur rann var engrar und-
ankomu auðið, foreldra hans komst
ég ekki hjá að hitta frammi í eld-
húsi. Á þessum fyrsta fundi okkar
mátti ég hafa mig alla við að svara
ítarlegum spurningum Gulla um
ætterni mitt. Ekki þótti honum
verra að ég á ættir mínar báðar að
rekja á Snæfellsnesið. Ári síðar
eignuðumst við Birki Má, sem var
hans fyrsta barnabarn. Honum
fannst hann nú fullungur til að
verða afi. Og fram að þeim tíma
hafði hann falið einstaka grátt hár
sem farið var að gægjast fram.
Fljótlega játaði hann sig þó sigr-
aðan og sagðist hættur að lita hár-
ið, það færi öfum vel að hafa grátt
hár.
Við Gulli áttum okkar góðu
stundir en stundum mættust hjá
okkur stálin stinn. Við vorum oft
langt frá því að vera sammála um
hlutina. En það breytti því ekki að
okkur þótti óskaplega vænt hvoru
um annað. Þó að hann væri ekki
maður sem ræddi sínar tilfinning-
ar, þá kom hann þeim til skila á
sinn hátt. Sérstaklega var ég þakk-
lát fyrir þá umhyggju sem hann
sýndi mér á erfiðum tímum á liðnu
ári.
Það var engin lognmolla í kring-
um hann Gulla. Og afmælisveisl-
urnar urðu líflegri þegar hann
mætti og tók yfir sviðið, hristi upp
í mannskapnum með umræðum um
þjóðmálin eða hvað annað sem
honum var efst í huga. Réttlæt-
iskenndin var rík í honum og hann
hefði trúlega sómt sér vel á þingi.
Ég átti það nú til að stríða honum
óspart á flakki hans um hið póli-
tíska landslag. En hann lét það
ekkert á sig fá og var fljótur að
skipta um umræðuefni ef svo bar
við.
Hann var óendanlega stoltur af
íþróttaafrekum sona sinna og afa-
stráka. Ég hitti hann gjarnan á
vellinum þar sem hann fylgdist
stoltur með. Hann kemur til með
að gera það áfram, bara á annan
hátt.
Megi Guð styrkja okkur og
styðja í sorginni.
Helga Birkisdóttir
Til minningar um elsku afa.
Í bænum okkar, besti afi
biðjum fyrir þér
að Guð sem yfir öllu ræður,
allt sem veit og sér
leiði þig að ljóssins vegi
lát’ þig finna að,
engin sorg og enginn kvilli
á þar samastað.
Við biðjum þess í bænum okkar
bakvið lítil tár,
að Guð sem lífið gaf og slökkti
græði sorgarsár.
Við þökkum Guði gjafir allar
gleði og vinarfund
og hve mörg var ávallt með þér
ánægjunnar stund.
(Sigurður Hansen)
Þínir afastrákar,
Birkir Már og Aron Elí.
Kær vinur og starfsfélagi Gunn-
leifur Kjartansson eða Gulli Kjart-
ans, eins og hann var almennt kall-
aður, er nú fallinn frá um aldur
fram. Einstakur og eftirminnilegur
maður er í dag til moldar borinn
og kvaddur af vinum og vanda-
mönnum.
Fréttin var sár og kom á óvart
þrátt fyrir að við vinnufélagar
hans hefðum vitneskju um þau al-
varlegu veikindi er sóttu að hon-
um.
Við stöldrum við og látum hug-
ann reika aftur í tímann, margir
um áratugi og allir minnast góðs
félaga, bæði frá vettvangi hins erf-
iða og krefjandi lögreglustarfs og
einnig úr hinu venjulega daglega
lífi. Alls staðar var hann áberandi,
duglegur og skemmtilegur, hrókur
alls fagnaðar og vinur í raun.
Þegar maður minnist einhvers
þá hættir manni til að hlaða hann
lofi eingöngu, en það hefði ekki átt
við Gulla þar sem hann hafði sína
mannlegu bresti eins og aðrir. Þeir
ásamt fjölbreyttri lífs- og starfs-
reynslu mótuðu hans persónuleika.
Hann var alls ekki allra og allir
ekki hans, ef svo má að orði kom-
ast.
Gulli var hvatvís og hafði mjög
ákveðnar skoðanir sem hann lét
alltaf í ljós. Þá réðst hann aldrei á
garðinn þar sem hann var lægstur.
Lengst af á ferli Gulla starfaði
hann við rannsóknir afbrota, fyrst
hjá Rannsóknarlögreglu ríkisins
sem þá var og síðan hjá Lögreglu-
stjóranum í Reykjavík. Sem lög-
reglufulltrúi og daglegur stjórn-
andi við rannsóknir ofbeldis- og
kynferðisbrota naut hann trausts
allra samstarfsmanna sinna. Áhugi
hans og metnaður fyrir starfinu
var mikill og má segja að það hafi
verið lífsstíll hjá honum fremur en
einungis brauðstrit. Hann var virt-
ur sem yfirmaður, alltaf til taks og
tilbúinn til átaka alla daga, sem
betur fer fyrir okkur hin.
Það er þrátt fyrir allt góður dag-
ur í dag, ákveðnum lífskafla er lok-
ið, veikindi að baki og þrautir unn-
ar. Það er freistandi að óska þess
að fá að hverfa aftur um tíma og
allt verði aftur eins og það var, en í
stað slíkrar óskhyggju er nær að
minnast þeirra forréttinda að hafa
fengið að kynnast Gulla og starfa
með honum. Minning hans lifir.
Tótu og aðstandendum öllum
sendum við samúðarkveðjur.
F.h. starfsmanna rannsóknar-
deildar R-3 á höfuðborgarsvæðinu.
Stefán Örn Guðjónsson.
Okkur langar til að kveðja hann
Gunnleif vin okkar með þökkum og
nokkrum minningarorðum.
Ég kynntist Gulla fyrst á ár-
unum kringum 1985, þegar við
störfuðum báðir í Auðbrekkunni,
hann á nr. 6 þar sem Rannsókn-
arlögregla ríkisins var til húsa, en
ég á nr. 10 hjá Lögreglunni í
Kópavogi, og áttum við oft góð
samskipti á þeim árum. Árin liðu
og voru samskiptin mismikil en við
áttum þó alltaf spjall annað slagið
og þá var fótboltinn oft til um-
ræðu, hann gallharður Liverpool-
aðdáandi en ég stuðningsmaður
Manchester United, en saman
héldum við með HK þar sem Gulli
yngri æfði og spilaði í yngri flokk-
um, og spilar reyndar með HK enn
í dag.
Um áramótin 1999 og 2000 hóf
ég störf hjá lögreglunni í Reykja-
vík og var Gulli þá orðinn lögreglu-
fulltrúi við það embætti, og eftir að
við hófum að vinna í sama húsi
urðu samskiptin meiri. Á árinu
2002 varð Gulli minn yfirmaður í
þeirri deild sem ég starfaði í og þá
treystust vinaböndin enn frekar.
Gulli var mikið snyrtimenni, ávallt
flottur í tauinu mætti ávallt í vinn-
una klæddur jakkafötum og með
hálsbindi.
Hann var góður yfirmaður, hann
var duglegur, glöggur og úrræða-
góður en umfram allt þá hafði
hann þann góða eiginleika að hafa
fólkið, sem vann undir hans stjórn,
með sér og hann stóð við bakið á
sínu fólki.
Ekki er hægt að minnast Gulla
án þess að minnast á áhuga hans
um kjör lögreglumanna, en Gulli
hafði ákveðnar skoðanir og var
óragur við að láta þær í ljós. Þau
Gulli og Tóta ferðuðust mikið,
bæði innanlands og til útlanda. Ég
og Kristín konan mín áttum nokkr-
ar ógleymanlegar stundir með
Gulla og Tótu. Á ferðum okkar um
landið kom oft fyrir að við hittum
þau á tjaldstæðum og áttum við þá
oft góðar stundir. Sérstaklega er
okkur minnisstætt er við hittum
þau á tjaldstæðinu á Egilsstöðum
þar sem við dvöldum saman í
nokkra daga, og fórum með þeim í
ferðir meðal annars til Mjóafjarðar
og eins að virkjunarsvæðinu við
Kárahnjúka.
Eftir að Gulli hætti störfum þá
höfðum við verið í góðu sambandi,
hittumst nokkuð oft og töluðum
saman í síma reglulega. Síðustu
mánuði fór heilsu Gulla að hraka
en hann bar sig þó alltaf vel. Er ég
hringdi í hann kvöldið áður en
hann fór í sitt síðasta ferðalag í
þessum heimi þá kvaddi hann mig
með þeim orðum að þetta liti ekki
nógu vel út með heilsuna.
Kæri vinur, að endingu vil ég
segja þetta. Það var mjög ánægju-
legt að fá að kynnast þér og starfa
með þér. Guð geymi þig og verndi.
Hvíl í friði.
Kæra Tóta, við Kristín sendum
þér og fjölskyldu þinni hinar
dýpstu samúðarkveðjur og þá vil
ég einnig senda Gulla yngri sér-
stakar samúðarkveður.
Hilmar Harðarson,
Kristín Pétursdóttir.
Gulli minn, takk fyrir spjallið um
daginn. Ég hringdi í þig daginn
eftir að þið Tóta fóruð út til Spán-
ar. Við töluðum ekki lengi saman,
ætluðum bara að heyrast aftur
þegar þið kæmuð heim og þá jafn-
vel ætlaðir þú að koma á lögreglu-
stöðina og fá þér hádegismat líkt
og þú gerðir reglulega. Þú varst
hress að heyra og barst þig vel
eins og alltaf. Þú lést aldrei í ljós
að það væri neitt að hrjá þig, þú
hafðir það bara fyrir þig. Þú trúðir
mér að vísu fyrir ýmsu sem ég veit
að þú barst ekki á torg fyrir marga
aðra og mér þótti vænt um það
traust sem þú sýndir mér.
Það er sárt að þú skulir vera
farinn, en það hefur trúlega verið
komið upp eitthvað flókið verkefni
þarna hinum megin sem þeir hafa
ekki treyst sér til þess að leysa
nema að vera með jafn úrræðagóð-
an og traustan mann eins og þig til
þess að leysa það með sér. En
þannig upplifði ég þig, úrræðagóð-
an og traustan og það var alltaf
gott að leita til þín. Þú stóðst alltaf
með þínu fólki. Þú kallaðir okkur í
deildinni þinni stundum börnin þín.
Þess vegna held ég að mér hafi
þótt svona vænt um þig. Þú hafðir
lag á fólki. Maður sá það líka svo
vel þegar þú varst að hitta góð-
kunningja þína sem þú hafðir þurft
að hafa afskipti af þegar þú starf-
aðir hjá RLR. Þessir góðkunningj-
ar litu upp til þín og heilsuðu þér
með virktum. En við náðum vel
saman og spjölluðum reglulega í
símann eftir að þú hættir störfum
eða þá að þú kíktir til okkar á lög-
reglustöðina. Vonandi fylgistu eitt-
hvað með okkur hérna og vonandi
getur þú fylgst áfram með Liver-
pool, en það var jú þitt lið. Hversu
oft varð enski boltinn fyrsta um-
ræðuefnið á mánudögum yfir
kaffinu? Ég veit að þér þótti það
stór og mikill galli á mér að halda
með Man. Utd. En þetta voru allt-
af skemmtilegar umræður þar sem
svo margir áhugamenn um fótbolta
voru í deildinni okkar, R-3.
Ég mun minnast þín sem töff-
arans með gráa hárið, jakkafötin,
frakkinn, pússuðu skórnir og síg-
arettan í munnvikinu. Ég má ekki
gleyma Skódanum, þú varst
óþreytandi að tala um hversu góð
kaupin hefðu verið í þessum Skódi-
lakk, þó svo að þú kæmir oft kald-
ur á höndunum í vinnuna á veturna
þegar miðstöðin var eitthvað að
stríða þér. Þú lást aldrei á skoð-
unum þínum og þú hafðir sérstakt
lag á því þegar heitar stjórnmála-
umræður voru meðal annars í
gangi að kasta einhverri sprengju
og láta þig svo hverfa. Þetta þótti
þér gaman. Gulli minn, maður
verður eitthvað svo fátækur af orð-
um þegar maður ætlar sér að setja
eitthvað svona á blað þó svo að
minningarnar séu margar og góðar
um þá samleið sem ég átti með þér
og er þakklátur fyrir. Ég hefði nú
kosið að við hefðum getað farið í
nokkrar veiðiferðir saman en
svona er þetta. Ég vil bara þakka
þér fyrir hversu góður þú varst við
mig og að þú komst fram við mig
sem jafningja. Takk fyrir allt og
vegni þér vel á nýjum stað góði
vinur.
Ég tigna kærleiks kraftinn hljóða,
Kristur, sem birtist oss í þér.
Þú hefur föður hjartað góða,
himnanna ríki, opnað mér.
Ég tilbið undur elsku þinnar,
upphaf og takmark veru minnar.
(Sigurbjörn Einarsson)
Ég sendi Þórunni og fjölskyldu
mína dýpstu samúð.
Sigurður Sigurbjörnsson.
Gunnleifur
Kjartansson
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar eiginmanns míns,
ELÍASAR B. HALLDÓRSSONAR
listmálara,
Þinghólsbraut 36,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir fær hjúkrunarþjónustan Karitas og
líknardeild Landspítala Landakoti fyrir frábæra
umönnun.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Ásthildur Í. Sigurðardóttir.
✝
Þökkum af alhug öllum þeim fjölda sem sýndi
okkur samúð með nærveru sinni, blómum og
hlýjum kveðjum við andlát og útför okkar
elskulega,
GYLFA FELIXSONAR
tannlæknis.
Sérstakar þakkir til líknardeildar Landspítalans í
Kópavogi. Viðmót ykkar og stuðningur var okkur
ómetanlegt.
Jóhanna Oddgeirsdóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn
og systkini hins látna.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug
við andlát og útför eiginkonu minnar, móður okkar,
dóttur og tengdadóttur,
KRISTÍNAR GUÐJÓNSDÓTTUR
glerlistakonu,
Chapel Hill, Norður-Karólínu,
Bandaríkjunum.
Davíð Aðalsteinsson,
Steini, Vala og Atli,
Bergþóra Á. Ragnarsdóttir, Guðjón Á. Jónsson,
Gyða Helgadóttir, Aðalsteinn Davíðsson.