Morgunblaðið - 27.06.2007, Side 26

26 MIÐVIKUDAGUR 27. JÚNÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Stefán Guð-mundsson
fæddist á Starmýri
í Álftafirði í Suður-
Múlasýslu 16. júní
1922. Hann lést á
hjartadeild Land-
spítalans við
Hringbraut 16. júní
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Guðmundur Eyj-
ólfsson, f. 20.9.
1889, d. 2.9. 1975,
og Þórunn Jóns-
dóttir, f. 5.9. 1888,
d. 26.11. 1956. Þau eignuðust
saman níu börn á sex árum, þar
á meðal þrenna tvíbura. Þau
bjuggu fyrst á Starmýri en síðar
á Þvottá. Stefán ólst upp á
Hnaukum í Álftafirði hjá Björgu
Jónsdóttur og Árna Antoníus-
arsyni frá því hann var á öðru
ári. Systkini Stefáns eru Krist-
inn, f. 24.1. 1920, Eggert, f. 30.5.
1921, Valborg tvíburasystir Stef-
áns, f. 16.6. 1922, Egill, f. 25.9.
1923, tvíburarnir Sigurbjörg og
Leifur, f. 4.4. 1925, og tvíbur-
arnir Ingibjörg og Þorgeir, f.
30.11. 1926, d. 23.2. 2003.
Stefán kvæntist hinn 28.3.
1964 Mattheu J. Jónsdóttur
myndlistarkonu, f. 7.7. 1935.
Foreldrar hennar voru J. Matt-
hildur Kristófersdóttir, f. 6.12.
1906, d. 1.10. 1983, og Jón Guð-
mundsson, f. 17.5. 1896, d. 16.9.
1968. Þau Stefán og Matthea
eignuðust fjórar dætur, þær eru:
Rúnar, f. 8.10. 1971, Pálmi, f.
11.9. 1973, d. 23.3. 1974, Róbert,
f. 7.9. 1978, og Elvar Örn, f.
12.5. 1982. 3) Stefán, f. 10.12.
1949. 4) Gunnar, f. 21.1. 1953.
Maki Anna Þorgilsdóttir, f.
29.10. 1956. Börn þeirra eru
Haraldur Már, f. 26.7. 1976,
Ólafur Þór, f. 15.12. 1982, og
María Björk, f. 6.3. 1992. 5) Ása
Björg, f. 6.9. 1954. Maki Þórður
Jónsson, f. 29.9. 1947. Börn
þeirra eru Ólöf Elísabet, f. 22.1.
1973, og Jón Hjalti, f. 20.3. 1976.
Stefán hóf skólagöngu sína í
farskóla á Starmýri í Álftafirði
þar sem foreldrar hans voru bú-
settir. Haustið 1939 fór hann í
Héraðsskólann í Reykholti. Árið
1943 lá leiðin í Héraðskólann á
Laugarvatni. Stefán stundaði
margvísleg störf í Reykjavík,
Vestmannaeyjum og á Austur-
landi. Þar má nefna sjó-
mennsku, trésmíðar, matreiðslu,
verzlun, búskap, skrifstofu- og
fræðistörf. Hann fór á eftirlaun
árið 1987 en þá hafði hann
starfað um tuttugu og fimm ára
skeið hjá Framsóknarflokknum.
Nokkur ár eftir það sinnti hann
hlutastörfum fyrst hjá ætt-
fræðimiðluninni Sögusteini og
síðar sem vaktmaður hjá bif-
reiðaumboðinu Heklu. Síðustu
æviárin sinnti hann marg-
víslegum áhugamálum, var af-
kastamikill í ritstörfum, mál-
aralist og kveðskap auk þess
sem hann hafði ætíð mikinn
áhuga á ættfræði.
Stefán verður jarðsunginn frá
Digraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
1) Matthildur Bára,
f. 24.7. 1964. Maki
Eiríkur Björnsson, f.
6.12. 1959. Börn
þeirra eru Björn Ív-
ar, f. 14.6. 2000, og
Þórdís Matthea, f.
19.3. 2003. 2) Þór-
laug Braga, f. 11.12.
1966. Maki Ingi-
mundur Hannesson,
f. 28.11. 1961. Börn
þeirra eru Andri
Snær, f. 23.10. 1992,
Tanja Sif, f. 1.2.
1994, Sindri Snær, f.
5.9. 1996, og Erla, f. 28.11. 2002.
3) Hrafnhildur Brynja, f. 26.5.
1969. Maki Hilmar Sigurðsson, f.
22.10. 1963. Synir þeirra eru
Hinrik Aron, f. 8.11. 1999, og
Hákon Atli, f. 10.4. 2004. 4) Arna
Björk, f. 13.7. 1971. Maki Emil
H. Valgeirsson, f. 30.9. 1965.
Dóttir þeirra er Stefanía, f.
19.11. 1995.
Stefán var áður í sambúð með
Ólöfu R. Guðmundsdóttur frá
Streiti í Breiðdal, f. 31.8. 1926.
Þau slitu samvistir árið 1961.
Þau eiga fimm börn, þau eru: 1)
Dagný, f. 3.12. 1946. Maki Magn-
ús Jónsson, f. 13.10. 1940. Synir
þeirra eru Stefán Hafþór, f.
30.12. 1964, Jón Ingi, f. 9.2.
1966, Bjarki Þór, f. 27.11. 1972,
Ágúst Ragnar, f. 27.7. 1975, og
Jóhann Vífill, f. 4.5. 1982. 2)
Guðmundur Unnþór, f. 6.6. 1948.
Maki Margrét Guðlaugsdóttir, f.
12.12. 1949. Synir þeirra eru
Faðir minn Stefán Guðmundsson
lést á afmælisdaginn sinn, 16. júní,
áttatíu og fimm ára að aldri.
Þótt ég hafi búist við því að tími
hans væri hugsanlega kominn kom
fráfall hans mér samt á óvart. Við
áttum eftir að tala um svo ótalmargt
saman. Ég vil þakka fyrir þann tíma
sem við áttum saman hin síðustu ár.
Mér var mikil ánægja að fá að
gera fyrir þig nokkur smáviðvik sem
þú baðst mig um að gera, og segi
það satt að ég hefði viljað að þau
hefðu verið fleiri.
Einhvern veginn fyrir fjölda-
mörgum árum minnkaði samband
okkar, en jókst svo aftur fyrir um
tveimur árum. Við reyndum senni-
lega báðir að endurnýja þau, en
kannski talaði hvorugur okkar
nægjanlega skýrt. Fórum kannski
ekki nægjanlega nálægt kjarnanum,
þannig að sá sem hlustaði skildi
þann sem talaði. Þannig að við nálg-
uðumst hvor annan lítið fyrr en nú
síðustu ár. Er þá á hvorugan hallað.
Við erum bara svona af Guði gerðir.
Ein fyrsta minning mín um þig er
sennilega frá 1952. Þú hafðir verið á
veiðum við Grænland og Nýfundna-
land. Skipið var komið í höfn og þú
kominn heim. Þú þurftir eitthvað að
skreppa niður í skip og tókst mig
með. Þú settir mig undir vinstri
handlegginn og hélst á mér fyrst
niður og síðan upp mjóan stigann
sem lá frá skipsdekki upp á bryggju.
Ég man hvað mér fannst vera hátt
niður í sjóinn milli skips og bryggju.
Var sennilega eitthvað lofthræddur.
Margar minningar á ég um þig frá
þeim tíma er við fluttumst austur í
Lón í Austur-Skaftafellssýslu.
Einhverjir hefðu látið hugfallast
er komið var þangað vorið 1958.
Húsið gamalt og hrörlegt, ekkert
rafmagn, ekki rennandi vatn. Þarna
var kannski ekki allt eins og talað
hafði verið um. Við breyttum þessu
koti í dýrðarstað. Þetta kot varð
heimili okkar. Þótt við ættum ekki
heima þarna nema í þrjú ár hef ég
alltaf litið á Lónið sem minn æsku-
stað. Fallegur fjallahringur, um-
gjörð sveitarinnar, lónið, jökulsáin
og góða veðrið. Sérstaklega minnt-
umst við þess hvað vornæturnar
voru yndislegar. Logn svo ekki
bærðist hár á höfði, lömbin að koma
í heiminn, fuglar og ungar þeirra.
Allt vont svo fjarlægt.
Allt hafði þetta áhrif á mig, sem
var aðeins 10 ára þegar við flutt-
umst þangað. Ég held að þessi áhrif
hafi verið komin í þig löngu áður, þú
ert nefnilega úr næstu sveit fyrir
austan Lón, Álftafirði.
Það er líka falleg sveit og margt
frændfólk sem við eigum þar. Ekki
má ég gleyma fólkinu sem í Lóninu
bjó á þessum tíma. Gott fólk og
hjálpsamt. Um það vorum við sam-
mála, feðgarnir. Vinnan var mikil á
þessum árum. Kartöflurækt, rófu-
rækt og nokkurt búfé.
Mér er það minnisstætt hvað þú
barst Hornfirðingum vel söguna.
„Þeir voru mér mjög hjálpsamir,“
sagðirðu.
Árið 1961 slituð þið foreldrar mín-
ir samvistir. Ég fluttist vestur á land
með móður minni og systkinum og
þú fórst á sjóinn og sigldir til fram-
andi hafna. Upp frá því varð nokkur
fjarlægð á milli okkar Árið 1964 gift-
ist þú yndislegri konu, Mattheu Jóh.
Jónsdóttur listmálara, og eignaðist
með henni fjórar dætur.
Ég og kona mín Margrét sendum
Mattheu og aðstandendum okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Unnþór.
Pabbi var glaðlyndur en hæglátur
maður. Hann átti sér mörg áhuga-
mál en ritstörf, kveðskapur, nátt-
úruskoðun, ljósmyndun og ættfræði
voru efst á blaði. Eftir hann liggja
margar möppur fullar af endur-
minningum og ljóðum. Í seinni tíð
sneri hann sér í ríkari mæli að því að
mála og var afkastamikill á tímabili.
Minningabrotin svífa um hugann.
Sveitaferðir, göngur um fjöll og firn-
indi í leit að steinum eða berjum,
sumarbústaðurinn í Grímsnesinu,
fjöruferðir og lautarferðir að litla
læknum á Kjalarnesinu þar sem við
fengum að sulla. Pabbi þekkti flest
örnefni, var fróður um staði og
þekkti býsna vel hvernig þeir tengd-
ust sögunni. Hann var góður sögu-
maður, hafði lifað tímana tvenna og
þreyttist seint á að segja okkur frá
því sem hafði á daga hans drifið sem
jafnaðist oft á tíðum við bestu reyf-
ara. Hann hafði siglt um fjarlæga
staði allt frá Norður-Íshafi til Afr-
íkustranda og átti minjagripi því til
sönnunar.
Hann hvatti okkur dæturnar til að
ganga menntaveginn. Hvað ætlarðu
að verða? spurði hann oft: „Forn-
leifafræðingur, leikkona, stjörnu-
fræðingur.“ Hann langaði sjálfan
mikið til að mennta sig meira en
hann fékk tækifæri til. Hann hefði
eflaust orðið einhver fræðingur, lík-
legast náttúrufræðingur eða
kannski sagnfræðingur.
Þegar önnur okkar var við nám á
Ítalíu gladdist hún við bréfin sem
hann sendi henni sem voru full ást-
ríkis, hvatningar og kímnigáfu.
Hann var glöggur á skoplegar hliðar
tilverunnar og hafði gaman af að
rabba við barnabörnin sín um lífið
og tilveruna.
Pabbi kvaddi á 85 ára afmælis-
deginum sínum. Hann talaði um það
á spítalanum að hann langaði til að
halda veglega veislu og fá þangað
alla sína nánustu ættingja og vini.
En að morgni afmælisdagsins sagð-
ist hann vera kominn annað, myndi
halda upp á afmælið þar.
Elsku pabbi okkar, þín er sárt
saknað. Við gleðjumst samt yfir því
að þú þurftir ekki að lifa lengur
bundinn við sjúkrarúm. Þú sem allt-
af varst að sýsla eitthvað og gast
ekki hangið lengi yfir engu. Við vor-
um heppnar að eiga þig. Líf okkar
er ríkara eftir að hafa fengið nær-
ingu úr viskubrunni þínum og það
geymum við á helgum stað í hjörtum
okkar og miðlum af stolti til afkom-
enda þinna.
Hrafnhildur Brynja og
Matthildur Bára.
Elsku pabbi minn, þú valdir þér
flottan dag til að deyja. Þú varst bú-
inn að segjast ætla að fara heim á af-
mælisdaginn þinn og um morguninn
þegar hjúkrunarfólk óskaði þér til
hamingju með daginn sagðist þú
ætla að halda veisluna annars stað-
ar.
Þú varst búinn að fá alveg nóg af
að liggja á spítalanum og horfa upp í
hvítt loft, enda átti slíkt engan veg-
inn við þig. Það er gott að eiga á
þessari kveðjustund aðeins góðar
minningar um þig. Þú varst einstak-
lega fróður maður. Þegar þú varst
ungur hafðir þú áhuga á að læra
náttúrufræði eða guðfræði, þú
myndir tóna vel og semja fínar ræð-
ur það væri ekki spurning – en þú
værir e.t.v. ekki alveg nógu trúaður.
Þú varst hvattur til þess að hefja rit-
störf af nokkrum merkismönnum
sem þú kynntist hjá bókaútgáfunni
Helgafelli, sem þú gerðir – en þú
hélst þeim aðeins fyrir þig.
Þú varst allt þitt líf með mikla
þörf fyrir að breyta – íbúðinni var
umturnað nokkrum sinnum, skápar,
sófar og borð færð úr stað og þú
agalega ánægður með útkomuna. Ef
mamma hætti sér í saumaklúbb þá
kom hún tilbaka í gjörbreytta íbúð –
Stefán Guðmundsson
✝ Áslaug Árna-dóttir fæddist
20. janúar 1928 í
Hvammi í Vest-
mannaeyjum. Hún
lést á gjörgæslu-
deild Landspítalans
við Hringbraut 18.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Guðbjörg Að-
alheiður Sigurð-
ardóttir, f. 15. feb.
1896, d. 30. jan.
1958, og Árni Sig-
urjón Finnbogason
skipstjóri, f. 6. des. 1893, d. 22.
júní 1992. Systkini hennar voru
Rósa, Ráðhildur, Ágústa Kristín,
Þór og Linda Ósk. 2) Guðbjörg
Aðalheiður sálfræðingur, búsett í
Svíþjóð, f. 28. júní 1959, gift
Hallgrími Friðrikssyni, börn
þeirra eru Ratan Pétur Friðrik
og Mamata Björk. Stjúpbörn Ás-
laugar eru: Jón Dalman, Sveind-
ís, Sigurður Oddur, Margrét og
Sævar.
Áslaug ólst upp í Hvammi í
Vestmannaeyjum og gekk þá
hefðbundnu skólagöngu sem þá
tíðkaðist. Um 17 ára aldur veikt-
ist móðir hennar alvarlega og
tók þá Áslaug alfarið við heim-
ilinu. Þegar Áslaug var 25 ára
fluttist hún til Reykjavíkur þar
sem hún réð sig í vist. Stuttu
seinna kynntist hún ástinni og
þar með voru örlög hennar ráðin.
Útför Áslaugar verður gerð
frá Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
hún lést aðeins fimm
mánaða, Sigurbjörn,
Ágústa Kristín, Að-
alheiður Árný, Finn-
bogi og Borgþór.
Ágústa Kristín,
Finnbogi og Borg-
þór lifa systkini sín.
Áslaug giftist 13.
sept. 1959 Pétri
Sveinssyni bifreiða-
stjóra, f. 16. maí
1918, d. 8. sept.
1985.
Saman eignuðust
þau tvær dætur, þær
eru: 1) Sigurbjörg innanhúss-
arkitekt, f. 26. júlí 1955. Börn
hennar eru Áslaug María, Atli
Elsku hjartans mamma, þá er
komið að kveðjustund og þrautum
þínum er lokið. Við vissum hvert
stefndi en ekki að kallið kæmi svona
snöggt. Við vonuðum að við fengjum
sumarið til að kveðja en vitum að nú
líður þér vel og ert loks komin til
pabba. Elsku mamma, við vissum að
þú áttir við veikindi að stríða alveg
frá barnæsku en urðum ekki varar
við það sem börn sökum þess að þú
tókst á við veikindi þín í hljóði. Alltaf
hafðir þú tíma fyrir þá sem þurftu á
þér að halda og ófáar voru þær
stundirnar við eldhúsborðið á Njarð-
argötu sem vinir og vandamenn sátu
á spjalli við þig.
Tónlist var þér í blóð borin, þú
varst sjálflærð á gítar og spilaðir allt
eftir eyranu. Þegar við vorum litlar
spilaðir þú og söngst með okkur öll
Eyjalögin o.m.fl. Þú reyndir að
kenna okkur á gítarinn en hann end-
aði sem veggskraut í unglingaher-
berginu. Af þér lærðum við að njóta
tónlistar. Okkur er minnisstætt
hversu Eyjarnar voru þér kærar og
hve hamingjusöm þú varst þegar við
eyddum sumrum í Eyjum, þá varstu
heima.
Þú elskaðir að spila á spil og marg-
ar urðu þær kvöldstundirnar sem
setið var við spilamennsku og þú
naust þín vel. Kvikmyndaáhuginn
var ríkjandi enda varst þú ein af
þeim fyrstu til að fá þér sjónvarp.
Við uppgötvuðum, þegar við urðum
eldri, að hugmyndaflug þitt var mik-
ið, sem dæmi má nefna þegar þú
varst að fræða okkur um allt sem
sagt var í kvikmynd sem sýnd var í
bandaríska sjónvarpinu (kananum)
og kunnir ekki orð í ensku, það skipti
ekki máli, þú túlkaðir frjálslega það
sem þú sást og við gátum notið þess
með þér.
Þú máttir ekkert aumt sjá og varst
dýravinur mikill, alltaf var eitthvert
dýr á heimilinu, lengst af voru það þó
kisur enda höfum við báðar ketti á
heimilum okkar í dag, þú sagðir allt-
af að börn hefðu gott af að alast upp
með dýrum. Þér þótti gaman að
ferðast og er okkur hugleikið þegar
þú fórst í þína fyrstu utanlandsferð
með pabba til Mallorca. Síðan ferð-
irnar til Svíþjóðar til Öllu sín, hvað
þér fannst nú gaman að versla og
skoða þig um í borginni og skemmta
þér. Í Svíþjóð komstu í kynni við
tölvutæknina og varst ekki lengi að
skaffa þér eina þegar heim kom. Þú
varst óhrædd að fikra þig áfram við
nýja tækni og styttir þér stundir við
tölvuna. Barnabörnin voru hátt
skrifuð hjá þér og varst þú þeim allt-
af góð.
Drottinn vakir, Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Blíðlynd eins og besta móðir
ber hann þig í faðmi sér.
Allir þótt þér aðrir bregðist,
aldrei hann á burtu fer.
Drottinn elskar, – Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
(Sigurður Kristófer Pétursson)
Við viljum þakka starfsfólki hjúkr-
unarheimilisins Seljahlíðar fyrir
góða umönnun síðustu ár mömmu.
Að lokum viljum við þakka starfs-
fólki á bráðadeild Borgarspítalans
og gjörgæsludeild Landspítalans
fyrir lipurð og tillitssemi þessa síð-
ustu sólarhringa.
Við söknum þín og kveðjum þig
með þökk. Við vitum að þér líður vel
núna.
Sigurbjörg og Guðbjörg.
Elsku amma mín. Nú loks finn-
urðu ekki lengur til. Ævi þín hefur
ekki verið neinn hægðarleikur, þar
sem líkami þinn hefur verið í stöðugu
stríði við þig og ekki gefið þér stund-
arinnar frið frá verkjum og vanlíðan.
Þú varst sérstök og misskilin
amma mín og ég veit að þú hafðir
miklu meira að segja en þú gerðir og
fannst miklu meira en þú sýndir. Ég
vona að þú fáir þann frið, skilning og
þá hamingju sem þú átt svo sann-
arlega skilið þarna uppi með mann-
inum þínum.
Ég vildi óska að ég gæti gefið þér
kveðjukoss og hvíslað í eyra þitt
hvað ég elska þig mikið og hversu
mikið ég sé eftir að hafa ekki eytt
meiri tíma með þér en ég gerði. Ég
elska hvað þú varst alltaf létt í lundu
og hvað þú tókst á móti mér með
mikilli hlýju þegar ég kom í heim-
sókn. Megir þú hvíla í friði amma
mín og njóta þess að vera laus við
kvalirnar.
Þinn dóttursonur
Atli Þór.
Hún var alltaf svo góð hún Áslaug.
Ég man svo vel hvað mér fannst
gaman að koma til hennar í Hvammi.
Þar bjó hún lengi hjá foreldrum sín-
um og hjálpaði til við heimilisstörfin.
Hún var svo ótrúlega dugleg, enda
þótt hún ætti við fötlun að stríða.
Áslaug flutti til Reykjavíkur til að
fá vinnu og þar hitti hún þann mann,
sem varð lífsförunautur hennar, Pét-
ur Sveinsson. Hann reyndist henni
mjög vel, en hún missti hann fyrir
mörgum árum.
Þau Áslaug og Pétur eignuðust
tvær indælar dætur, Aðalheiði og
Sigurbjörgu. Það vildi svo til að þær
voru á sama aldri og elstu dætur
mínar og áttum við því góðar stundir
saman. Við fórum í langa göngutúra
og smáferðalög með dætrum okkar.
Svo heimsóttu þau okkur í Kópavog-
inum. Það var alltaf gott að eiga Ás-
laugu fyrir vinkonu, því hún var ætíð
í góðu skapi og talaði ekki annað en
vel um alla.
Foreldrar Áslaugar, Aðalheiður
og Árni í Hvammi, voru líka besta
Áslaug Árnadóttir