Morgunblaðið - 23.11.2007, Síða 32

32 FÖSTUDAGUR 23. NÓVEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ SveinbjörnBjarkason fædd-
ist í Reykjavík 27.
október 1954. Hann
lést 18. nóvember
síðastliðinn. For-
eldrar hans eru
Bjarki Elíasson,
fyrrv. yfirlög-
regluþjónn og
skólastjóri Lög-
regluskóla ríkisins,
f. 15. maí 1923, og
Kristín Sveinbjörns-
dóttir húsmóðir, f.
10. maí 1930, d. 31.
desember 2006. Þau skildu. Al-
systkini Sveinbjörns eru Björk
verkefnastjóri, f. 1950, og Stefán
Elías íþrótta- og tómstunda-
fulltrúi, f. 1952.
Seinni kona Bjarka er Þórunn
Ásthildur Sigurjónsdóttir kenn-
ari, f. 22. júlí 1938. Dóttir þeirra
er Þórunn María lögfræðingur, f.
1974. Síðari eiginmaður Kristínar
var Björn Jakobsson. Börn þeirra
eru Þórdís, f. 1956, Árni Haukur
lögfræðingur, f. 1958, og Björn
Bragi, f. 1962, d. 1994.
Sveinbjörn kvæntist hinn 5.
desember 1981 Kristjönu Þráins-
dóttur, f. 4. janúar 1953. Þau
skildu. Foreldrar Kristjönu eru
Þráinn Sigtryggsson vélstjóri, f.
3. júní 1927, og Ása Haraldsdóttir
verslunarkona, f. 12. júlí 1928.
Dætur Sveinbjörns og Kristjönu
eru 1) Katrín Sjöfn sölumaður, f. 9
mars 1981, maki Jósef Zarioh sjó-
maður, f. 18. desember 1973.
Börn þeirra eru Axel, f. 26 maí
2001, og Aðalheiður Lára, f. 4.
júní 2003. 2) Guðrún Lára þolfimi-
kennari og sorphirðir, f. 18. jan-
úar 1983, maki Þorsteinn Bjarna-
son listamaður og
sorphirðir, f. 20.
september 1976.
Seinni kona
Sveinbjörns er Sól-
veig Franklínsdóttir
námsmaður, f. 4.
nóvember 1968
(ógift). Foreldrar
Sólveigar eru
Franklín Frið-
leifsson iðn-
aðarmaður, f. 8. jan-
úar 1945, og
Guðrún Austmar
Sigurgeirsdóttir
hjúkrunarfræðingur, f. 19. júlí
1947.
Sveinbjörn lauk gagnfræða-
prófi frá Gagnfræðaskólanum við
Lindargötu og námi í grafískri
hönnun frá Rafiðnaðarskóla Ís-
lands. Á sínum yngri árum tók
hann þátt í söngleikjum, tískusýn-
ingum og var virkur þátttakandi í
tónlistarlífi. Hann vann lengi vel í
tískuvöruverslununum Karnabæ
og Adam. Einnig var hann einn af
stofnendum plötubúðarinnar
Hljómar, sem er Skífan í dag.
Hann vann hjá Glóbus við sölu-
störf til margra ára. Síðar stofn-
aði hann auglýsingastofuna
Augnablik sem var meðal fyrstu
auglýsingastofa á Íslandi. Jafn-
framt stofnaði hann auglýs-
ingastofuna Smart. Hann var
söngelskur og söng með Fóst-
bræðrum í nokkur ár. Undanfarin
tvö ár var hann virkur þátttak-
andi í Samhjálp, AA-starfinu og
SÁÁ, og vann að velferðarmálum
fyrir þá sem minna mega sín.
Útför Sveinbjörns fer fram frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Það eru mörg tár sem renna úr
augum mér þegar ég skrái þessa
hinstu kveðju til þín, elsku Svein-
björn minn. Það er sárt að sjá á
bak barni sínu í blóma lífsins, þeg-
ar ég vonaði að allt væri að breyt-
ast til betri vegar í þínum málum.
Við áttum saman bæði gleði- og
sorgartíma allt frá því að þú varst
lífsglatt barn sem fagnaði pabba
þegar hann kom heim úr vinnunni
og við fórum að lesa Andrés Önd,
þar til þú slasaðist og þurftir að
dveljast langdvölum á sjúkrahúsi
bæði í Reykjavík og í London. Þá
tengdumst við þeim tryggðabönd-
um sem aldrei rofnuðu, þrátt fyrir
að við ættum ekki alltaf samleið.
Þú féllst fyrir Bakkusi sem reynd-
ist þér harður húsbóndi þrátt fyrir
harða baráttu við hann árum sam-
an. Það voru því mikil umskipti
þegar þú snerir við blaðinu fyrir
tveimur árum og varðst á ný gamli
góði Sveinbjörn sem allir dáðu og
dýrkuðu og öllum vildi hjálpa og
aðstoða. Ég minnist sérstaklega
ferðanna á Fiskidaginn mikla á
Dalvík síðastliðin tvö sumur sem
er ógleymanleg minning sem ég
geymi í sjóði minninganna. Ég
minnist allra símtalanna okkar en
við töluðum saman hvert kvöld síð-
astliðin tvö ár, í síðasta sinn síð-
asta kvöldið sem þú lifðir. Ég á
eftir að sakna þín sárt en ég mun
geyma í minni mér allar góðu
minningarnar og ég veit að vel er
tekið á móti þér á strönd hinnar
miklu móðu.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Þinn elskandi
pabbi.
Elsku stóri bróðir. Það síðasta
sem ég bjóst við þegar ég vaknaði
á sunnudaginn var að fá fréttir af
andláti þínu. Mér brá illilega þegar
ég heyrði rödd stóru systur hinum
megin á línunni og ekki var auð-
veldara að færa pabba sorgarfrétt-
irnar. Þótt það væri 20 ára aldurs-
munur á okkur breytti það ekki
miklu. Þið Kittý voruð dugleg að
koma í heimsókn þegar ég var
krakki og ég man hvað ég var ætíð
spennt að sjá ykkur. Það var ætíð
líf og fjör í kringum þig og ég var
alltaf voða montin af flotta stóra
bróður.
Mér er sérstaklega minnisstætt
þegar ég var eitt sinn í pössun hjá
þér í Æsufellinu og þú lékst á als
oddi svo að litlu systur myndi nú
alveg örugglega ekki leiðast. Þú
lumaðir á alls kyns spennandi dóti
og sérstaklega fannst mér gaman
að leika mér með segulkúlurnar
sem áttu sinn fasta stað á stofu-
borðinu. Eftir því sem árin liðu og
aldursbilið „styttist“ áttum við
margar góðar stundir. Þegar ég
bjó í London vorum við í góðu
sambandi í gegnum netið og alltaf
varstu að tala um að koma í heim-
sókn en því miður varð aldrei úr
því. Þig langaði mikið til að koma
aftur til London, borgarinnar þar
sem þú varst á sjúkrahúsi sem
barn.
Þrátt fyrir harða baráttu þína
við Bakkus áttum við góðar sam-
verustundir síðustu tvö æviár þín
þegar þér tókst að snúa við
blaðinu. Loks hafði ég endurheimt
stóra bróður og mikið óskaplega
var það notaleg tilfinning. Við hitt-
umst ævinlega þegar ég kom til
landsins og ég man hversu sæll þú
varst þegar ég færði þér eitt sinn
kaffikönnu með uppáhaldsvini þín-
um, Mikka mús. Einnig komstu oft
í mat og ógleymanleg er lamb-
asteikin sem þú bauðst okkur
pabba og mömmu í fyrr í haust
enda varstu frábær kokkur.
Við áttum yndislegan tíma sam-
an á Dalvík á Fiskideginum mikla í
ágúst fyrr á þessu ári. Þú varst
bílstjóri ferðarinnar og sást til
þess að farþegunum myndi ekki
leiðast. Þú hafðir búið til geisla-
disk með ýmsum gullmolum og
fékkst okkur öll til að raula með
hverju laginu á eftir öðru, sama
hvort við kunnum textann eða
ekki. Á Fiskideginum sjálfum átt-
um við gott spjall niðri við höfn
þegar við vorum að rölta á milli
bása og gæða okkur á öllum þeim
kræsingum sem voru í boði. Ég á
margar góðar myndir frá þessari
helgi sem ég mun geyma vel, sem
og minningar um dásamlegan
tíma.
Ég talaði við þig síðast fimmtu-
daginn fyrir andlátið. Við spjöll-
uðum saman í góðan tíma og með
því síðasta sem þú sagðir við mig
var að ég ætti þig alltaf að, ég
gæti ætíð leitað til þín og hversu
vænt þér þætti um litlu systur.
Einnig gaf ég þér loforð sem ég
ætla að halda og býst fastlega við
að þú fylgist með af himnum ofan.
Ég sakna þín svo mikið. Að eiga
ekki eftir að sjá brosið þitt aftur
og heyra smitandi hlátur þinn er
svo óraunverulegt. Ég á þó góðar
minningar um stóra bróður og
einnig á ég hin ýmsu listaverk sem
þú hefur gefið mér í gegnum tíð-
ina, sem ég mun varðveita. Ég veit
að þú ert nú kominn á öruggan
stað, í faðm Guðs.
Ég þakka fyrir að hafa átt þig
sem stóra bróður sem ég kveð í
dag með söknuði. Guð blessi þig.
Ástar- og saknaðarkveðja, þín
litla systir
Þórunn María.
Tilkynningar um andlát eru allt-
af eins og högg í andlitið. Jafnvel
þó maður eigi von á slíkri fregn
hvenær sem er, eins og í þínu til-
felli, elsku bróðir.
Ég var svo feginn að þú fékkst
að fara á þennan hátt. Líf þitt
bauð upp á aðra og ljótari staði til
að deyja á en heima.
Líf mitt hefði svo sannarlega
orðið fátæklegra ef ég hefði ekki
átt þig að sem bróður og góðan vin
og ég veit að það var gagnkvæmt.
Það var svo óteljandi margt sem
tengdi okkur saman bæði í gleði og
sorg og nú þegar sorgin flæðir yfir
geymi ég í hjartanu allar gleði-
stundirnar okkar, samtölin og ljóð-
in.
Auðvitað sárnaði mér stundum
þegar við höfðum setið og spjallað
heila nótt og þú mundir varla orð
af því daginn eftir. Þá hafði ég eytt
orðum mínum og tíma í Svarta-
Sveinbjörn sem sat alltof oft á öxl
þinni og stjórnaði of lengi lífi þínu
og gjörðum. Á hinni öxlinni sat
hinn raunverulegi Sveinbjörn. Það
var listamaðurinn, hugmyndasmið-
urinn, húmoristinn og hinn góð-
hjartaði pabbi og afi. Það var sá
Sveinbjörn sem ég fékk að kynnast
aftur tvö síðustu árin þín og er svo
ómetanlega þakklátur fyrir.
Þú sagðir mér að þú hefðir ekk-
ert óskað þér að verða opinber
talsmaður utangarðsfólks og bar-
áttumaður fyrir húsnæði því til
handa. En ég veit að það gaf þér
mikið og kjarkurinn sem þú sýndir
með því að koma fram opinberlega
og segja þína sögu hefur örugg-
lega hjálpað einhverjum sem stóð
eða stendur kannski enn í þínum
sporum.
Ég var svo stoltur af þér, elsku
bróðir, og hvatti þig til dáða en
eins og oft áður þurftir þú líka að
berjast við þann sjúkdóm sem enn
í dag mætir fordómum og dóm-
hörku.
Elsku Katrín og Lára.
Guð veiti ykkur styrk í sorginni
og munið að láta ljósið vísa ykkur
veginn á þessum erfiða tíma.
Elsku bróðir. Hvíl í friði.
Stefán Bjarkason.
Sveinbjörn minn, þá er komið að
kveðjustundinni.
Við eiginlega ólumst upp saman,
frá unglingsárum, í rúmlega 20 ár.
Við áttum yndislega tíma saman,
og líka ekki svo yndislega, en ég
ætla ekki að muna þá, bara okkar
góðu stundir, skemmtilegar, mikið
um að vera. Við áttum saman eitt
stórkostlegt. Stelpurnar okkar.
Fyrst kom Katrín og svo Lára, við,
komin með tvær stelpur, á einu
ári! Þú varst FRÁBÆR pabbi,
alltaf til í að leika með þeim, liggja
í gólfinu, kubba, barbí, lesa,
syngja, já syngja, kenna þeim lög
og texta, enda kunnu þær að
syngja allt, og voru alltaf syngj-
andi, bara litlar stelpur. Fara út að
hjóla, búa til engil í snjónum, fara
niður á tjörn, á skauta, eða bara
eitthvað. Þú lagðir það meira að
segja á þig eitt kvöldið að skríða
um skóginn í Húsafelli og fela
strumpa út um allt, og hvílíkt ÆV-
INTÝRI að vakna í Strumpaskógi!
Ég fann einn, ég líka, ég fann, ég
fann, allan daginn hljómuðu köllin
í stelpunum. Öll börn elskuðu þig,
vinir stelpnanna, barnapíur,
frænkur, þú varst svo skemmti-
legur, hlýr og góður, talaðir við
þau á þeirra nótum.
Þú mátt vera stoltur af stelp-
unum þínum, þær eru yndislegar
ungar konur núna, sterkar, dug-
legar, heilbrigðar, fallegar að utan
sem innan. Vinir vina sinna, eins
og þú.
En þín hefur verið þörf á ein-
hverjum öðrum stað, til að
skemmta börnum og leika við þau.
Ég veit að þú passar stelpurnar
okkar og vakir yfir þeim, og litlu
afabörnunum, Axel og Allý. Þú
hefðir orðið frábær afi!
Sveinbjörn minn, far þú í friði,
vinur.
Þín
Kristjana (Kittý).
Það er sárt að setjast niður og
skrifa minningargrein um frábær-
an mann sem deyr langt fyrir ald-
ur fram og hafði svo margt til að
bera, meira en margur annar. Ég
minnist Sveinbjörns bara á já-
kvæðan hátt, hann var hlýr og ein-
staklega fallegur maður jafnt utan
sem innan og gaf endalaust mikið
af sér, vildi allt fyrir alla gera og
gerði vel við marga. Hann hafði
svo mikla hæfileika á listasviðinu,
það er óhætt að segja að hann hafi
verið mjög fjölhæfur, hann var frá-
bær hönnuður og söng yndislega
vel með sinni djúpu fallegu rödd,
hann var svo hugmyndaríkur og
kom manni sífellt á óvart með
skemmtilegum uppfinningum sín-
um, sem hann samviskusamlega
teiknaði og skrifaði niður og
geymdi í möppum. Hann samdi
mikið af ljóðum og sögum, málaði
myndir og bjó til alls konar hluti
og listaverk sem engum öðrum
hefði dottið í hug að framkvæma
nema honum, já einstakur var
hann og frumlegur í sinni list.
Hann var góður faðir og var of-
boðslega stoltur af dætrum sínum
og talaði mikið um þær og barna-
börnin sín við mig, heimilið hans
var líka einstaklega hlýlegt og
smekklegt. Hann var smekkmaður
á allan hátt og hafði rosalega gott
auga fyrir að gera heimili sitt fal-
legt. Hann var mjög klár og datt
oft í djúpar pælingar um lífið og
tilveruna og við áttum mjög marg-
ar stundir þar sem við töluðum
tímunum saman um allt milli him-
ins og jarðar, tilgang lífsins og
Guð. Það er bara svo stutt síðan
við áttum svona langt og gott
spjall og ég heyrði það vel á hon-
um að hann einlæglega vildi og
ætlaði sér að gera svo marga góða
hluti í framtíðinni, bæði fyrir sjálf-
an sig og aðra og ég er þakklát
fyrir að hann skyldi deila því með
mér. Já, mér þykir bara svo leitt
að hann getur ekki verið hérna
lengur á meðal okkar til að fram-
kvæma þetta allt saman. Þótt hann
hafi átt ansi langa og erfiða kafla
oft á tíðum í lífinu var hann eins
og fuglinn Fönix sem reis upp úr
öskunni og var kraftmikill sem
aldrei fyrr, hann gafst sko ekki
auðveldlega upp! Ég efast ekki um
að hann sé kominn á betri stað
núna, svona stórfenglegur maður
með sitt fallega hjartalag getur
bara verið í faðmi Guðs á meðal
fallegustu englanna í himnaríki.
Ég geymi minningar mínar um
hann sem gull og hann hafði djúp-
stæð áhrif á mig og mitt líf, sem
ég mun alltaf varðveita í hjarta
mínu.
En nú kveð ég Sveinbjörn og
það er sárt því ég veit ég mun
aldrei hitta neinn líkan honum aft-
ur. Söknuðurinn verður alltaf til
staðar hjá mér og öllum sem voru
svo lánsamir að fá að kynnast hon-
um. Ég er svo þakklát fyrir að
hafa fengið að eiga svona margar
stundir með honum og ég er viss
um að hann tekur vel á móti mér
þegar minn tími kemur.
Ég vil votta Láru og Katrínu og
allri hans fjölskyldu og vinum
mína dýpstu samúð og megi Guð
gefa þeim styrk til að halda áfram
með lífið sem mun án efa verða fá-
tæklegra án hans.
Er augum ég beini út í ómælisgeim
ertu samt nálægur mér
því stjarnanna blik og birtan frá þeim
ber mér glampa frá þér.
(Persnesk speki)
Hvíl í friði, elsku hjartans Svein-
björn minn.
Þín vinkona
Sonja Berglind Hauksdóttir.
Hver er sinnar gæfu smiður seg-
ir í máltækinu. En líkt er með þær
smíðar sem aðrar, að sumt hrein-
lega leikur í höndunum á einum
meðan fátt gengur upp hjá öðrum.
Sá sem hér er kvaddur bjó yfir
margvíslegum kostum og kunn-
áttu. En einhvern veginn tókst
ekki alltaf að samhæfa.
Samleið mín og Sveinbjörns
Bjarkasonar varði um tíma er við
sungum saman í Karlakórnum
Fóstbræðrum. Sveinbjörn kom
mér fyrir sjónir sem rólyndur og
yfirvegaður maður sem hafði á
takteinum margvíslegar hugmynd-
ir, enda bjó hann yfir frjórri hugs-
un. Rödd hans var þýð og djúp
bassarödd sem hann nýtti af góðri
tónvísi. Þrátt fyrir að söngurinn
gæfi honum mikið og honum þætti
vænt um Fóstbræður, var því líkt
farið með kórinn og annað í lífi
hans, stjórnvölurinn var ekki alltaf
hans. Bakkus konungur var aldrei
fjarri og átti til að taka hraustlega
í stjórntaumana í lífi Sveinbjörns.
Samhljómurinn sem hann átti svo
auðvelt með í söng, var ekki eins
auðveldur utan söngsins. Af þeim
sökum varð samvera okkar í kórn-
um styttri en til stóð.
Undanfarin ár fór ekki framhjá
neinum að Bakkus hafði náð al-
gjörum yfirráðum í lífi Sveinbjörns
og bjó honum afar erfiða kosti. En,
þrátt fyrir það, bar hann sig alltaf
vel ef leiðir okkar lágu saman. Mér
fannst það stundum vera vegna
þess að hann var maður til þess að
mæta sjálfum sér. Hann sá sig
eins og ég sá hann.
Síðast þegar ég var á Íslandi, á
göngu niður Bankastrætið, flautar
á mig bíll. Ökumaðurinn heilsar
skælbrosandi og leit svona ljóm-
andi vel út. Var Sveinbjörn þar á
ferð. Er ég spurðist fyrir um hann
var mér sagt að hann væri búinn
að ná tökum á lífi sínu að nýju og
farinn að berjast fyrir málefnum
þeirra sem minna mega sín í þjóð-
félaginu. Það fannst mér honum
líkt.
Það er erfitt að setja sig inn í
hugarheim þess sem lifað hefur
svo ólíka tíma, hvað þá að setjast í
dómarastól.
Öll bregðumst við einhvern tíma.
Einhvern veginn.
Eyþór Eðvarðsson.
Kæri vinur. Það er sárt að þurfa
að kveðja þig með þessum fátæk-
legu orðum, þegar maður getur
sagt svo ótalmargt. Þegar stórt er
spurt, er fátt um svör. Þú varst
svo fallegur að utan sem innan. Þú
varst svo góður drengur, hjartalag
þitt gagnvart öðrum var svo stórt
og mikið. Og þegar þú birtist hjá
mér sagðir þú alltaf eitthvað svo
fallegt, sem yljaði manni um
hjartarætur.
Þú hafðir átt við veikindi að
stríða, vinur minn, og þá þótti þér
sárt að særa dætur þínar og aldr-
aðan föður. Þú sagðir mér oft hvað
þér liði illa yfir því. En sem betur
fer náðir þú að gleðja þau með
bata þínum áður en þú kvaddir.
Góða ferð, kæri vinur. Góður Guð
styrki fjölskyldu þína í sorg sinni.
Ég þakka allt frá okkar fyrstu
kynnum, það yrði of margt, ef telja
skyldi það allt. Í lífsins bók það lif-
ir samt og er letrað skýrt á eitt-
hvaðblað. Ég fann í þínu stóra
hjarta helstu tryggð og vináttunn-
ar ljós og gerir dimman vetur
bjartan. Úr dufti sprettur lífsins
rós.
Þín vinkona og vinnufélagi,
Borghildur Símonardóttir.
Sveinbjörn Bjarkason
 Fleiri minningargreinar
um Sveinbjörn Bjarkason bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.