Morgunblaðið - 05.12.2007, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 5. DESEMBER 2007 37
Guðrún Gísladóttir
var sannur sjálfstæð-
ismaður alla sína tíð. Hún aðhylltist
sjálfstæðisstefnuna og trúði á ein-
staklingsframtakið. Drifkraftur og
gott hjartalag voru hennar eiginleik-
ar í starfi flokksins, hafa þeir sem
best þekkja til látið í veðri vaka.
Ekki sótti Guðrún fund í fulltrúaráði
Sjálfstæðisflokksins án þess að
standa upp og láta skoðun sína í ljós
umræðunni bæði til virðingar og
vegsauka.
Stjórn fulltrúaráðs sjálfstæðis-
félaganna í Reykjanesbæ vill kveðja
þennan fallna félaga, þessa skeleggu
og skýru konu sem ávallt stóð eins
og klettur í ölduróti pólitískrar um-
ræðu og veitti góðum málum bæði
stuðning og brautargengi ásamt því
að lægja ófriðaröldur sem oft eiga til
að rísa. Eldri menn sem störfuðu
með henni hafa látið þau orð falla að
oft hafi verið gott að styðjast við
hana þegar erfitt var að stíga ölduna.
Við sjálfstæðismenn byggjum á
traustum grunni þeirra sem á undan
hafa gengið.
Stjórn fulltrúaráðs sjálfstæð-
isfélaganna í Reykjanesbæ.
Guðrún S. Gísladóttir, tengdamóð-
ursystir mín, er látin í hárri elli. Þeg-
ar ég kom inn í fjölskylduna fyrir 30
árum var hún þegar orðin ekkja.
Hún kom mér strax fyrir sjónir sem
kjarnakona, en hún var elst fjögurra
systkinanna á Sólbakka í Garði þar
sem fjölskyldan ólst upp, og af þeim
var Ingibjörg tengdamóðir mín
yngst. Gunna hefur sjálfsagt þurft
að hafa fyrir lífinu og haft í nógu að
snúast með barnahópinn sinn. En
barnalánið var hennar mesta gæfa í
lífinu. Örn, Steinn, Steinunn, Þor-
steinn, Pála og Stefanía, ásamt
barnabörnum, eru hvert öðru mann-
vænlegra og bera foreldrum sínum
fagurt vitni. Þau kunnu líka að meta
móður sína og báru hana á höndum
sér.
Gunna var greind kona og lét fátt
slá sig út af laginu. Ef hún hefði
fæðst á öðrum tímum hefði hún
sennilega gengið menntaveginn, en
nýtti sér vel þá skólagöngu sem hún
þó naut. Dönsku- og enskukunnátta
hennar dugði henni vel og á tímabili
tók hún unglinga að sér sem hressa
þurftu upp á dönskukunnáttuna fyr-
ir próf. Gunna sýndi einnig börnum
og þeirra þörfum mikla virðingu.
Hún skildi svo sannarlega hvað þau
voru að hugsa og kunni inn á tilfinn-
ingar þeirra.
Gunna var flokkspólitísk; hún var
Sjálfstæðismanneskja með stóru S-i
Guðrún S. Gísladóttir
✝ Guðrún Stein-unn Gísladóttir
fæddist á Sólbakka í
Garði í Gerðahreppi
25. febrúar 1916.
Hún lést á dvalar-
heimilinu Hlévangi í
Keflavík 21. nóvem-
ber síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Keflavíkur-
kirkju 30. nóvem-
ber.
og vildi veg flokks síns
sem mestan og bestan.
Sjálfstæðisflokkurinn
átti hauk í horni þar
sem Gunna var, enda
lét hún ekki sitt eftir
liggja þegar mikið lá
við. Veit ég fyrir víst
að hún aflaði flokknum
fylgis með símhring-
ingum og minnti fólk á
að kjósa rétt allt til
hins síðasta. Þannig
var Sjálfstæðiskvenn-
afélagið hennar fé-
lagslegi vettvangur og
hún lét fátt stoppa sig þegar fundir í
félaginu voru annars vegar. Hún
naut þessa félagsskapar og var virk-
ur þátttakandi.
Gunna var dugleg að standa upp
og halda ræður og var nokkuð víst að
hún talaði til barnanna og annarra
afkomenda í afmælum og þegar
haldið var upp á önnur tímamót inn-
an stórfjölskyldunnar. Einatt sá hún
sér leik á borði og kom að skila-
boðum úr pólitískri átt á gamansam-
an hátt rétt í blálokin, tækifærið var
þarna og það nýtti hún sér.
Guðrún var ákveðin í því sem að
hún tók sér fyrir hendur og sýndi
mikinn karakter þegar hún hátt á
áttræðisaldri hætti að reykja, en það
hafði hún gert allt sitt líf. Þá var
heilsan farin að gefa sig og ekki um
annað að ræða en að hætta. Mætti
margt yngra fólk taka sér Gunnu til
fyrirmyndar að þessu leyti.
Margs er að minnast af löngum
kynnum og minningarnar allar góð-
ar. Notalegar samræður á léttu nót-
unum og hlýlegheit yfir kaffibolla og
nýbökuðum vöfflum sem voru þær
bestu í heimi. Einnig allar veislurnar
hjá fjölskyldunni þar sem fólk kom
saman og skemmti sér við söng og
hljóðfæraleik, en margir afkomenda
Gunnu hafa tónlistina í blóðinu og
hafa fetað þá braut. Minning um
Gunnu sitjandi í hópnum miðjum
með mildan svip hinnar sönnu ætt-
móður, en orðið ættmóðir finnst mér
einmitt svo lýsandi fyrir Gunnu.
Elsku Örri, Steinn, Steinunn, Þor-
steinn, Pála og Stebba, ég votta ykk-
ur og fjölskyldum ykkar innilega
samúð.
Guð blessi minningu Guðrúnar S.
Gísladóttur.
Kristjana B. Héðinsdóttir.
Með nokkrum orðum langar mig
að minnast Guðrúnar Gísladóttur
móðursystur minnar. Gunnu systur
kallaði maður hana yfirleitt þegar
maður var yngri, en þannig talaði
Inga móðir mín alltaf þegar talið
barst að henni. Seinna kölluðu
barnabörn og börn þeirra hana
ömmu Gúu að hennar eigin ósk.
Sem sonur Ingibjargar var ég
heimagangur á Vatnsnesvegi 30 í
Keflavík, þar sem Gunna bjó ásamt
Erling E. Davíðssyni eiginmanni
sínum og börnum eftir að þau fluttu
úr Garðinum þar sem Gunna ólst
upp á Sólbakka. Ég man aðeins eftir
Gunnu eftir að hún flutti til Keflavík-
ur. Áður en ég kom til sögunnar, þá
dvöldu eldri börn Gunnu til lengri og
skemmri tíma hjá foreldrum mínum,
Ingu og Bjarna, og gaf það þeim
mikið að hafa þau á heimilinu.
Það var alltaf gaman að heim-
sækja Gunnu og Erling og fá vöfflur
með rjóma og svellkalda mjólk og
hlusta á þau kýta þegar þau spiluðu
rommí. Eftir fótboltaæfingar var
fátt betra en að koma við hjá Gunnu
og fá sér í svanginn og fleygja sér
síðan í sófann.
Guðrún Gísladóttir var einn mesti
sjálfstæðismaður sem ég hef þekkt
og lá aldrei á skoðunum sínum. Fyrir
kosningar var ég notaður í sendi-
ferðir fyrir Sjálfstæðisflokkinn, þeg-
ar föður míns naut við, en hann var
mikill og ötull sjálfstæðismaður. Og
eftir að ég fékk bílpróf þá sótti ég
fólk á kjörstað á bifreið Erlings. Eft-
ir að faðir minn lést, þá sá Gunna til
þess að ég mætti á kjörstað og
hringdi og spurði stundum hvort ég
væri eitthvað að daprast í trúnni á
flokknum. Það féll ekki í góðan jarð-
veg ef ég hældi einhverjum öðrum
stjórnmálamönnum en sjálfstæðis-
mönnum. Þá var jafnvel talað við
mömmu og spurt hvort ég væri eitt-
vað að linast í trúnni.
Guðrún og Erling áttu sex börn,
stórkostleg frændsystkin sem eins
og foreldrar þeirra hafa alla tíð
reynst mér vel.
Elsku Gunna (amma Gúa), ég vil
þakka þér samfylgdina síðustu hálfa
öldina, það er og verður bara ein
Guðrún Gísladóttir.
Kæru frændsystkin, Örn, Steinn,
Steinunn, Þorsteinn, Pála og Stef-
anía og fjölskyldur, einlægar samúð-
arkveðjur til ykkar allra. Einnig færi
ég ykkur samúðarkveðjur frá Ingu
frænku.
Þorsteinn Bjarnason.
Guðrún Gísladóttir er látin. Með
henni er fallinn einn af einlægustu
stuðningsmönnum Sjálfstæðis-
flokksins og traust stoð flokksstarfs-
ins í Reykjanesbæ um áratugaskeið.
Guðrún var oft kölluð guðmóðir
Sjálfstæðisflokksins í Reykjanesbæ í
gamni en því fylgdi einnig nokkur al-
vara. Hún starfaði af miklum krafti
fyrir flokkinn um margra ára skeið
og fáir slógu henni við í fundasókn.
Fram á níræðisaldur kom hún á
fundi og landsfundi sótti hún meðan
heilsa leyfði. Aðeins á tvo síðustu
landsfundi sá hún sér ekki fært að
mæta. Og Guðrún tók hlutverk sitt
ávallt alvarlega því landsfundur
Sjálfstæðisflokksins var ekki
skemmtisamkoma. Hún ræsti okkur
hin yngri að morgni hvers fundar-
dags til að vera viss um að við mætt-
um á réttum tíma og hún fór með
þeim síðustu af fundarstað. Þetta var
vinna, við skyldum gera okkur grein
fyrir því! Guðrún hafði fastmótaðar
skoðanir og var ófeimin við að tjá
þær. Stundum sagði hún okkur til
syndanna þegar þess þurfti en oftar
var hún stolt af sínu fólki og hvatti
það til dáða. Allir báru virðingu fyrir
þessari konu sem lét ekkert stöðva
sig í að vinna flokki sínum gagn í ára-
tugi.
Hafi Guðrún þökk fyrir samfylgd-
ina og störf sín fyrir sjálfstæðisfólk í
Reykjanesbæ. Blessuð sé minning
Guðrúnar Gísladóttur.
Sjálfstæðiskvennafélagið Sókn,
Sjálfstæðisfélag Keflavíkur.
Kæri félagi.
Við erum öll ríkari
eftir að hafa kynnst
þér.
Síðast þegar við hittumst spurðir
þú mig að venju mikið um sveitina og
svo hvaða tæki Friðrik hefði prófað
Tómas Ingi Ingvarsson
✝ Tómas IngiIngvarsson
fæddist í Reykjavík
14. september 1997.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun Suð-
austurlands 16. nóv-
ember síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Hafnar-
kirkju 28. nóvem-
ber.
að keyra og þú sagðir
mér stoltur hvaða tæki
þú hefðir prófað í sveit-
inni þinni hjá afa og
ömmu á Borg. Tómas
Ingi, bros þitt og hlýja
gleymast aldrei, hjart-
ans þakkir fyrir allt.
Kæru vinir, Heiður,
Ingvar, Óskar Þór og
Auðbjörn Atli.
Guð gefi ykkur
styrk á erfiðum stund-
um.
Vilborg Friðriks-
dóttir (Bogga).
Kæri Tómas.
Nú ertu farinn vinur okkar.
Það er sárt að kveðja góðan vin
sem átti alla framtíðina fyrir sér.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Við munum aldrei gleyma þér.
Kolbrún Rós, Friðrik Júlíus
og Katrín Birta.
Kistur • Krossar • Sálmaskrár • Duftker • Blóm • Fáni • Gestabók • Erfidrykkja • Prestur
Kirkja • Legstaður • Tónlist • Tilkynningar í fjölmiðla • Landsbyggðarþjónusta • Líkflutningar
Suðurhlíð 35 Fossvogi • www.utforin.is
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís ValbjarnardóttirSverrir Einarsson
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Það sem hafa ber í huga varðandi andlát og útför
Hermann Jónasson Geir Harðarson
✝
Okkar ástkæri sonur, bróðir og barnabarn,
JÓHANN VALDIMAR KJARTANSSON,
Grundargötu 64,
Grundarfirði,
sem lést á blóðlækningadeild Landspítala við
Hringbraut þriðjudaginn 27. nóvember,
verður jarðsunginn frá Stærra-Árskógskirkju,
Dalvíkurbyggð, laugardaginn 8. desember kl. 14.00.
Kjartan Jakob Valdimarsson, Auður Anna Gunnlaugsdóttir,
Valgeir Hólm Kjartansson,
Anna Júnía Kjartansdóttir,
Ágústa Bjarney Kjartansdóttir,
Valdimar Kjartansson, Kristin Jakobsdóttir,
Gunnlaugur Konráðsson, Valborg María Stefánsdóttir.
✝
EMIL EMILSSON
kennari,
Múlavegi 19,
Seyðisfirði,
andaðist á sjúkrahúsinu á Seyðisfirði þann
30. nóvember síðastliðinn.
Útför hans fer fram frá Seyðisfjarðarkirkju
laugardaginn 8. desember kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en
þeim sem vilja minnast hans er bent á að leyfa
Sjúkrahúsi Seyðisfjarðar að njóta þess.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
Við andlát Karó
ömmusystur minnar
fyllist ég sorg og sökn-
uði. Þrátt fyrir háan
aldur og alvarleg veikindi hennar þá
trúði ég ekki að svona stutt væri eftir.
Ég vissi að hún var tilbúin að fara, en
ég var ekki tilbúin, ég vildi hafa hana
hérna hjá okkur lengur. En nú minn-
ist ég þessarar góðu konu, hún hafði
einstaka lund, alltaf svo geislandi glöð
og jákvæð, blíð og umhyggjusöm í
garð allra sem nálægt henni komu.
Einnig var hún ótrúlega glæsileg og
falleg, minnti á kvikmyndastjörnu,
svo smart og elegant, alltaf, líka þeg-
ar hún var orðin fárveik.
Hún hafði þægilega nærveru og
það var gott að koma í heimsókn til
hennar. Aldrei skorti okkur umræðu-
efni og gátum við talað saman um allt
og ekkert, ég lánaði henni stundum
bækur og naut góðs af, uppskar góðar
veitingar og sögur frá fyrri tíð. Þessar
minningar eru mér svo dýrmætar
núna, sögur af fólki sem nú er farið,
ömmu og afa, Hönnu frænku og
mömmu.
Þegar mamma veiktist alvarlega í
nóvember í fyrra sendi Karó okkur
yndislegar myndir af mömmu þegar
hún var lítil stelpa með foreldrum sín-
um. Hún fylgdist náið með veikindum
mömmu og var vakin og sofin yfir líð-
an hennar og gladdist yfir hverri
framför þrátt fyrir að vera orðin mjög
alvarlega veik sjálf. Andlát mömmu
Karólína Pétursdóttir
✝ Karólína Péturs-dóttir fæddist á
Akureyri 17. nóv-
ember 1919. Hún
lést á heimili sínu, í
Hjallaseli 55 (Selja-
hlíð), 17. nóvember
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Fossvogskirkju
28. nóvember.
fyrir tveimur mánuð-
um síðan tók mjög á
hana. Það var einstakt
samband á milli þeirra
og ég veit að mömmu
þótti undurvænt um
hana og hefur tekið vel
á móti henni. Þar hafa
einnig verið tengda-
dóttir hennar, Kristín,
systkin hennar, amma
Ásdís, Hanna og
Guggi, foreldrar þeirra
og Gústi og Daníel. Því
trúði Karó og hún
hlakkaði til að fá að
hitta þessa ástvini sína og ég er hand-
viss um að þannig var það. Minning
hennar lifir í hjörtum okkar sem þótti
vænt um hana. Guð geymi son henn-
ar, Pétur Þór, og sonardætur; Línu,
Ellu, Örnu og fjölskyldur þeirra.
Guðrún (Rúna.)
Mín fyrsta minning um Karó
frænku er þegar ég, smástelpa, stalst
út að Hótel Borg. Þar vann Karó
frænka mín, alltaf svo sæt, í tóbaks-
búðinni hjá nöfnu sinni og móðursyst-
ur okkar. Það var nokkuð öruggt að
úr þessari ferð fengist lakkrísborði!
Margt leiddi til þess að böndin urðu
eins sterk og raunin varð. Litið var
eftir Pétri Þór og oftar en ekki kom
Karó við hjá okkur á Miklubrautinni,
á leið heim úr vinnu, oft fótgangandi í
hvaða veðri sem var. Seinna útvegaði
hún mér íbúð í Bogahlíð, við hliðina á
sér. Þar bjuggum við „saman“ í 28 ár.
Tengslin hafa því alltaf verið náin,
t.d. var hún alltaf í jólakaffi hjá mér,
með minni fjölskyldu, á jóladag. Karó
frænka var ein af okkur. Það fannst
okkur öllum, mér, börnum og barna-
börnum. Ég þakka henni alla „lakkr-
ísborðana“ sem hún gaf mér.
Ég á eftir að sakna hennar.
Margrét Magnúsdóttir.