Morgunblaðið - 06.12.2007, Blaðsíða 33

annars staðar fyrir almennings-
sjónum. En hann tók afgerandi af-
stöðu til mála, var virtur vel, holl-
ráður í samstarfi og traustur félagi
í vinahópi.
Við fráfall Ásgeirs Sæmundsson-
ar sendi ég börnum hans og öllum
afkomendum samúðarkveðjur.
Minning um góðan drengskapar-
mann mun lifa.
Engilbert Ingvarsson
frá Tyrðilmýri.
Jóhannes úr Kötlum ljær landinu
mál og segir „– og mitt land varð
ein hvíslandi rödd, og það spurði
mig lágt:
Heyrðu, sonur minn sæll!
Ertu samur í ósk þinni og dáð?
Ertu herra þíns lífs eða hégómans þræll?
Ertu hetja af sannleikans náð?“
Það voru forréttindi að fá að
njóta leiðsagnar Ásgeirs Sæmunds-
sonar um stund í lífinu, manns sem
minnti æði oft á hinar hörðu bergs-
nasir hinnar íslensku strandar sem
ólgusjóir virðast ekki geta brotið,
bara breytt til að taka betur á móti
öldunni. En um leið sem maður
hlýrra en mikilla tilfinninga, maður
sem gat fundið til en borið mótlæti
með reisn. Ég held því fram að Ás-
geir hafi verið samur í ósk sinni og
dáð, og um leið hetja af sannleikans
náð.
Við Ásgeir sáumst fyrst 1953 á
fyrsta rafmagnsverkstæði RARIK í
kjallara Laugavegar 116, staðurinn
var reyndar bara geymsla fyrir
verkfærin okkar. En Jón Guð-
mundsson, meistarinn minn og þús-
undþjalasmiður rafmagnsins á Ís-
landi, þurfti aldrei stóra sali til að
gera stóra hluti þótt hann væri í
senn andlegt og líkamlegt ofur-
menni. Með lágri, já hálfhvíslandi
röddu var Ásgeir að útskýra sínar
lausnir á tæknilegu verkefni, Jón
hlustaði með athygli. Samtalinu
lauk, báðir brostu út að eyrum,
málið var afgreitt, verkefnið var
auðleyst í Aðveitustöð á Suður-
landi. Seinna meir, þegar ég um
fjögurra ára skeið sinnti verkstjórn
og laut yfirstjórn Ásgeirs við raf-
væðingu Austfjarða og Vestfjarða,
fann ég vel hvað hugur Ásgeirs og
hönd unnu skipulega að öllum verk-
efnum sem ég sá um að útfæra sem
hans fulltrúi á vinnustað. Meginvið-
fangsefni 10 ára framkvæmdaáætl-
unar um rafvæðingu landsbyggðar-
innar lauk á sjö árum vegna
einstakra hæfileika hans sem yfir-
stjórnanda. Síðar þegar ég lenti í
gengnum sporum Ásgeirs með
ábyrgð á stórum verkefnum sakn-
aði ég mjög að hann var ekki til
staðar við framsetningu verklegrar
útfærslu bæði með myndrænum,
skriflegum og munnlegum leiðbein-
ingum sem og útvegun og vali allra
efnisþátta. Hver minnsta skrúfa
kom til staðar á réttum tíma hjá Ás-
geiri. Það fannst engin þá með
þessa sérstæðu stjórnunarhæfi-
leika Ásgeirs Sæmundssonar, fyrr
en kannski nú þegar tölvurnar
nálgast greinda hæfileika í verk-
efnastjórnun.
Ásgeir Sæmundsson var ein-
hvern vegin öðruvísi en við hinir,
þessir ungu galgopar sem vorum
þar saman á ferð á þessum vett-
vangi. Harður, æðrulaus, yfirveg-
aður, já einrænn, sjálfum sér næg-
ur en umfram allt annað
heiðursmaður. Aðaleinkennið var
samt rósemdin, hæversk og siða-
vönd framkoma sem fékk okkur
hina til að bera virðingu fyrir og
muna manninn. Rósemd og stað-
festa þar sem ekkert atvik, stórt
eða smátt, fékk breytt.
Síldin var að hverfa og þjóðin á
leið inn í dýpstu efnahagslægð nú-
tímans, þegar upp úr slitnaði í sam-
starfi yfirstjórnar RARIK við
þennan tæknilega jöfur og
framkvæmdarstjóra tæknisviðs
RARIK og leiðir skildu til stórs
skaða fyrir RARIK. Með fullri virð-
ingu fyrir okkur hinum sem við
tóku, skapaðist varanlegt tómarúm
um langan og erfiðan tíma. Já með-
almennskan er alltaf söm við sig,
hún þolir ekkert stórt. En aldrei
voru aðrir meiddir af orðum Ás-
geirs Sæmundssonar. Guð blessi
minningu þessa merka mans. Hug-
heilar samúðarkveðjur sendi ég
börnum hans og niðjum.
Guð gefi ykkur frið og gleði á
fæðingarhátíð frelsarans sem fram-
undan er.
Erling Garðar Jónasson.
Ásgeir Sæmundsson tók drjúgan
þátt í rafvæðingu Íslands. Fyrst á
vegum Rafmagnsveitna ríkisins og
síðan sem sjálfstætt starfandi ráð-
gjafi og hönnuður. Hann kom þar
víða við, einkum við hönnun og
byggingu vatnsaflsvirkjana. Hann
var því einn þeirra manna sem
færðu birtu og yl víðsvegar um
landið þegar rafvæðingin gjör-
breytti lífi landsmanna.
Ein þeirra virkjana sem Ásgeir
veitti tæknilega ráðgjöf var Anda-
kílsárvirkjun og þegar hún var
stækkuð árið 1974 var Ásgeir að-
alráðgjafi. Í janúar 1982 tók hann
svo við starfi framkvæmdastjóra
Andakílsárvirkjunar og síðar sama
ár tók ég við starfi rafveitustjóra á
Akranesi, en Rafveita Akraness
keypti allt sitt rafmagn frá virkj-
uninni. Þar með hófst okkar sam-
starf. Þegar Akranesveita tók til
starfa 1996 eignuðust Akurnesingar
Andakílsárvirkjun að fullu. Ég tók
þá við starfi veitustjóra og því varð
samstarf okkar enn nánara. Vegna
dugnaðar og frábærrar tækniþekk-
ingar starfaði Ásgeir hjá virkjun-
inni fram yfir sjötugt eða allt þang-
að til í desember 1997, er hann lét af
störfum vegna aldurs, enda kominn
á 75. aldursárið. Áfram vann hann
samt að ýmsum veigamiklum verk-
efnum á vegum virkjunarinnar.
Eitt af síðustu verkefnunum sem
við Ásgeir unnum að saman var
gerð samrekstrarsamnings fyrir
virkjunina við Rarik. Þar kom þekk-
ing Ásgeirs í góðar þarfir, því hann
vissi upp á hár hvað bjóða mátti
virkjuninni í vatnsskorti á veturna
þegar álag á rafmagnskerfið var
mest. Samfara þessu þurfti að
semja um og leysa aðflutning raf-
magns til Akraness, því að línan til
Reykjavíkur með sæstreng um
Hvalfjörð var orðin ótrygg enda að
verða 37 ára gömul og sæstreng-
urinn í vafasömu ástandi.
Þetta var leyst á árinu 1998 á
þann veg að Akranesveita lagði nýj-
an 60 kV jarðstreng frá tengivirk-
inu við Brennimel í Hvalfirði til
Akraness. Ásgeir, hinn spræki öld-
ungur, annaðist allan tæknilegan
undirbúning og hafði yfirumsjón
með framkvæmdinni og leysti þessi
mál öll á frábæran hátt. Starfsmenn
Akranesveitu og Andakílsárvirkj-
unar unnu verkið og kostnaður varð
langt undir því sem áætlanir gerðu
ráð fyrir.
Strengurinn treysti rekstrarör-
yggi rafmagns á Akranesi og samn-
ingurinn átti stóran þátt í að
tryggja fjárhagsgrundvöll Akrane-
sveitu. Báðir samningsaðilar voru
harðánægðir með hann, því Anda-
kílsárvirkjun reyndist Rarik afar
vel við að keyra niður álagstoppa.
Við Ásgeir vorum báðir stofnend-
ur Orkusenatsins. Það er lítið félag
þeirra sem hafa sinnt veitustörfum
og tengdust samtökum veitufyrir-
tækja en eru komnir á eftirlaun.
Þar mætti Ásgeir oftast á fundum
og tók þátt í ferðalögum og var
gaman að hitta hann og rifja upp
gamlan tíma. Margar minningar
leita á hugann, sem of langt yrði að
rekja hér. Minningar um traustan,
heilsteyptan, góðan dreng og sam-
starfsmann.
Ég, fjölskylda mín, fyrrverandi
samstarfsmenn hjá Andakílsár-
virkjun og Akranesveitu ásamt fé-
lögum Orkusenatsins senda börnum
Ásgeirs og fjölskyldum þeirra inni-
legar samúðarkveðjur.
Magnús Oddsson.
Ég kynntist Ásgeiri á Ísafirði
sumarið1966, á ársfundi Sambands
ísl. Rafveitna, þegar ég sat fyrsta
fund samtakanna.
Það var þó ekki fyrr en í lok fund-
arins þegar við sigldum á Fagranes-
inu inn Djúpið og stoppuðum fram-
undan Snæfjallaströnd og skoðuð-
um Mýravirkjun, en hún hafði verið
tekin í notkun haustið áður.
Ásgeir hafði verið tæknilegur
ráðgjafi og hönnuður virkjunarinn-
ar og þegar við fórum nokkrir í land
til að skoða virkjunina hreifst ég
strax af stolti hans yfir að hafa get-
að aðstoðað bændurna við þetta
verk. Þessir bæir hefðu annars
þurft að nota dísilafl til raforku-
vinnslu. Ásgeir kom síðan að fleiri
virkjunum á Vestfjörðum.
Áhugi hans á virkjunum var ein-
stakur, var hann sífellt að velta fyr-
ir sér möguleikum á virkjunum og
boðinn og búinn til að aðstoða þá
sem voru að skoða möguleika til
virkjana.
Árin 1968 og 1969 voru erfið til
raforkuvinnslu sökum mikilla kulda
og hafís lá fyrir Norðurlandi.
Sigurður Thoroddsen hafði gert
áætlun um virkjun neðan Skeiðs-
fossvirkjunar með jarðstíflu við
Þverá með jarðgöngum að stöðv-
arhúsi við Reykjarhól.
Ég fékk leyfi hjá rafveitunefnd til
að endurskoða þessa tilhögun, þá
var gert ráð fyrir lægri steyptri
stíflu og þar af leiðandi minni afl-
getu.
Rafveita Siglufjarðar varð að
keyra dílsilvélar með Skeiðsfoss-
virkjun vegna vatnsskorts og árið
1972 hófust loðnuveiðar með
bræðslu á Siglufirði.
Ásgeir sem starfað hafði hjá Raf-
magnsveitum ríkisins frá því að
hann kom úr námi til ársins 1972 að
hann fór að vinna sjálfstætt.
Fékk ég hann til þess að fara yfir
þessi mál hjá okkur á Siglufirði og
varð niðurstaða að virkja minna fall
í Fljótaá með skurði, inntaksmann-
virkjum og stöðvarhúsi í landi Þver-
ár.
Ólafur Jóhannesson var forsætis-
ráðherra og vann að þessu með okk-
ur og Magnús Kjartansson, þáver-
andi iðnaðarráðherra, gaf leyfi fyrir
virkjuninni 1974 sem var 1700 Kva.
Við fengum Ríkarð Steinbergs-
son verkfræðing til að sjá um
burðarþolsteikningar og hönnun,
Helga Hafliðason arkitekt til að
teikna stöðvarhúsið og svo sá Ás-
geir um alla hönnun á rafbúnaði og
pöntun á vatnsaflsvél.
Ég minnist þessara ára með
ánægju og hve ljúft var að leita til
Ásgeirs og hversu fljótur hann var
að koma norður og aðstoða okkur.
Hann kunni vel við sig í Fljót-
unum og átti til að koma ásamt
Önnu konu sinni og dvelja nokkra
daga. Þegar ég hugsa til þessara
ára er mér efst í huga þakklæti til
Ásgeirs fyrir stuðning við mig og
Rafveitu Siglufjarðar. Hann hafði
óbilandi trú á að við ættum að nýta
þá orku sem við ættum í landinu
okkur öllum til hagsbóta.
Vissulega kom tímabil í raforku-
sögu okkar þar sem nánast var sleg-
ið á puttana á þeim einstaklingum
sem vildu virkja bæjarlækina, og
sjónarmið uppi sem töldu það ekki
hlutverk sveitarfélaga að standa í
rekstri orkufyrirtækja. Nú hefur
þetta breyst og sjónarmið Ásgeirs
lifa góðu lífi. Um þessi sjónarmið
eru nú stjórnvöld að ræða, en í mín-
um huga standa þau sveitarfélög
best á landinu sem eiga og reka sín
eigin orkufyrirtæki.
Með Ásgeiri er genginn einn af
okkar fremstu tæknimönnum í raf-
væðingu landsins, sem ég var svo
heppinn að kynnast og fá að vinna
með.
Aðstandendum hans sendi ég
samúðarkveðjur.
Sverrir Sveinsson.
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. DESEMBER 2007 33
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
NÍELS RAFN NÍELSSON
bifvélavirkjameistari,
Funalind 15,
Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju föstudaginn
7. desember kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir. Þeim sem
vildu minnast hans er bent á Krabbameinsfélagið
eða líknardeild LSH í Kópavogi.
Guðbjörg E. Sigurjónsdóttir,
Ómar Níelsson,
Anna Björg Níelsdóttir, Sigurður Sigurðsson,
Níels Birgir Níelsson, Svanborg Gísladóttir,
Arnar Bjarki, Glódís Rún, Védís Huld,
Hrefna Skagfjörð, Hulda Sigurbjörnsdóttir,
Hermann Níelsson, Björn Níelsson, Hanna Níelsdóttir,
Halldóra Þórðardóttir, Pálmi Þórðarson.
✝
Ástkær faðir minn, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN E. HALLSSON,
Brekkuhvammi 2,
Búðardal,
verður jarðsunginn frá Hjarðarholtskirkju laugar-
daginn 8. desember kl. 13.00.
Hallur S. Jónsson, Kristín S. Sigurðardóttir,
Lóa Björk Hallsdóttir, Einar Þór Einarsson,
Ingunn Þóra Hallsdóttir, Ólafur Ingi Grettisson,
Jón Eggert Hallsson,
Helgi Rafn Hallsson, Stella Kristmannsdóttir
og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
ANNA Þ. BENEDIKTSDÓTTIR,
Jaðri í Suðursveit,
verður jarðsungin frá Kálfafellsstaðarkirkju
laugardaginn 8. desember kl. 14.
Ingimar Bjarnason,
Ingunn Ólafsdóttir,
Þóra G. Ingimarsdóttir, Bjarni M. Jónsson,
Gunnhildur Ingimarsdóttir, Jón M. Einarsson,
börn og barnabörn.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
auðsýndu okkur samúð og hluttekningu vegna
andláts og útfarar elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
HELENU MÖRTU OTTÓSDÓTTUR,
ljósmóður og hjúkrunarfræðings,
Blönduósi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Heilbrigðis-
stofnunarinnar á Blönduósi og MND-teyminu við
taugadeild Landspítala-Háskólasjúkrahúss í Fossvogi.
Sólveig Georgsdóttir, Hans Kristján Guðmundsson,
Ásta Georgsdóttir, Ingólfur Birgisson,
Georg Ottó Georgsson, Linda Velander,
Sigurður Georgsson, Sólveig Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
SÓLVEIG JÓNASDÓTTIR
frá Húsavík,
Gullsmára 7,
Kópavogi,
lést á líknardeild Landakotsspítala laugar-
daginn 1. desember s.l.
Jarðsett verður frá Digraneskirkju mánudaginn
10. desember kl. 13.00.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir en þeim sem
vilja minnast hinnar látnu er bent á Orgelsjóð Húsavíkurkirkju
í versluninni Esar á Húsavík, s. 464 1313.
Sigurður Haraldsson,
Bryndís Torfadóttir,
Þórunn Hulda Sigurðardóttir, Bjarni Bogason,
Ásdís Sigurðardóttir, Bjarni Ómar Reynisson,
barnabörn og barnabarnabörn.