Morgunblaðið - 20.01.2008, Blaðsíða 24

|sunnudagur|20. 1. 2008| mbl.is
daglegtlíf
É
g fæddist í Ólafsfirði fyr-
ir 63 árum, elztur
þriggja bræðra. For-
eldrar mínir eru Magn-
ea Júlíusdóttir og
Kristinn Pálsson. Fjögurra ára gamall
flutti ég með foreldrum mínum í
Skjaldarvík, þar sem faðir minn starf-
aði við elli- og hjúkrunarheimili.“
– Varstu farinn að stíga á skíði í
Ólafsfirði?
„Já, aðeins var það. Menn byrja
svo snemma að skíða í Ólafsfirði.“
– Og skíðar enn?
„Ekki síðustu árin, en ég stunda
fjallgöngur. Ég hef oft gengið á Esj-
una, Úlfarsfell og fleiri fjöll. Í vor
gekk ég á Hvannadalshnjúk og í
sumar á Kilimanjaro. Það var mikið
ævintýri, það voru 37 burðarmenn og
kokkar með og við gistum í 4 fjalla-
búðum. Haraldur Örn Ólafsson var
leiðsögumaður.“
– Hvað er svona heillandi við að
ganga á fjöll?
„Það er náttúran og fallegt útsýni,
þegar upp er komið. Svo eru það auð-
vitað hreyfingin og útivistin.
Í Kenía hitti ég tvo bræður sem
voru með myndir af Hemingway og
föður sínum upp um alla veggi. Þeir
sögðu mér að faðir þeirra hefði verið
leiðsögumaður skáldsins; hann væri
103 ára, enn á lífi og það þökkuðu
þeir því, að hann drykki mikla mjólk
og hreyfði sig daglega! Þetta eru
Masaiar, sem eru hirðingjar.
Mér þótti talsvert til tenging-
arinnar við Hemingway koma. Ég
hef komið til Kúbu og skoðað heimili
Hemingway þar og líka komið í sjáv-
arþorpið Cojímar þaðan sem Hem-
ingway fór oft á sjóstangaveiðar. Þar
hélt Gregorío Fuentes sig oft við
sjávarmálið, en á honum byggði
Hemingway persónu sína í Gamla
manninum og hafinu. Nú á ég bara
eftir að fara til Flórída.
Í Kenía skoðaði ég líka búgarð
Karenar Blixen, sem er eft-
irminnilegt safn.“
Heimastrengurinn ómar
– Hefurðu komið nýlega til Ólafs-
fjarðar?
„Það atvikaðist nú þannig að ég
kom ekki til Ólafsfjarðar í áratugi, en
bæði 2006 og 2007 átti ég erindi
þangað.
Þá fann ég að það er eitthvað sem
tengir mann við upprunann. Það er
einhver strengur í brjóstinu sem óm-
ar, þegar maður kemur „heim“. Auð-
vitað hafði margt breytzt, en þarna
hitti ég ættingja og fólk, sem voru
kunningjar foreldra minna og allir
tóku mér opnum örmum.“
Þegar Sverrir var 16 ára fluttist
fjölskyldan til Akureyrar, þar sem
faðir hans varð verzlunarstjóri hjá
KEA, og að loknu menntaskólanámi,
1965, flutti Sverrir suður. Hann seg-
ist bara eiga ánægjulegar minningar
úr MA; margir úrvals góðir kennarar
og skemmtilegir félagar. Hefðir skól-
ans voru nokkuð formfastar, en
skólapilturinn róttækur framanaf og
tók allmikinn þátt í félagslífinu.
Á námsárunum vann Sverrir við
síldarbræðslu og byggingavinnu.
Hann segist hafa unnið í bræðslum á
Krossanesi og Eskifirði og einu sinni
safnaði hann liði til þess að leigja bíl í
skoðunarferð um Austfirði. Sverrir
hefur alltaf verið áhugasamur um
náttúrufræði, einkum fugla og steina
og safnaði fuglum og eggjum. Hann
segist fylgjast vel með fuglunum,
þegar hann er úti í náttúrunni og
skannar umhverfið þegar hann ekur
um landið. Eitt sinn var hann á leið
úr Ófeigsfirði og þegar hann kom að
Gjögri sá hann eitthvað grátt og stórt
uppi í hlíðinni. Í fyrstu hélt hann að
þetta væri trippi en við nánari skoð-
un komst hann að því að þetta var
fugl; reyndist vera grátrana og telst
eflaust sjaldgæfasti fugl sem hann
hefur séð á Íslandi. Sverrir segist
búa enn að reynslunni í bræðslunum
og byggingavinnunni og sérstaklega
situr byggingavinnan í honum og er
ómetanlegt fyrir fasteignasala að
þekkja þá hluti frá a til ö.
Enginn Nordal engin íslenzka
Suðurkominn innritaðist Sverrir í
háskólann, fyrst í lögfræði og ís-
lenzku, því hann vildi komast í tíma
hjá Sigurði Nordal, en þegar í ljós
kom að hann var ekki með kennslu-
skyldu, einbeitti Sverrir sér að lög-
fræðinni. Hann segir áhugann ein-
hvern veginn hafa beinzt að
lögfræðinni, sem hann las í eitt ár og
lauk síðar forprófum í almennri lög-
fræði og þjóðhagfræði, en þá höfðu
fasteignaviðskiptin kveikt í honum og
hann varð síðar löggiltur fast-
eignasali og löggiltur verðbréfamiðl-
ari. Hann byrjaði í fasteignasölu 1968
og tveimur árum síðar festi hann
kaup á rekstri Eignamiðlunar, sem
var stofnuð 1957 og er því orðin 50
ára. Stofnendur Eignamiðlunar voru
Sigurður Ólason og Þorvaldur Lúð-
víksson, hæstaréttarlögmenn.
Hann segist hafa verið heppinn
með starfsfólk. „Hjá mér hefur starf-
að fjöldi góðra manna. Margir fyrr-
verandi starfsmenn Eignamiðlunar
hafa átt góð samskipti við okkur,
sumir í mörg ár, aðrir í áratugi. Það
er ánægjulegt að fylgjast með því að
þessu fólki hefur vegnað vel í ýmsum
störfum.
Meðeigendur mínir að Eignamiðl-
un eru Þorleifur St. Guðmundsson,
Guðmundur Sigurjónsson og Kjartan
Hallgeirsson, allir löggiltir fast-
eignasalar. Þorleifur er ennfremur
líffræðingur og Guðmundur lögfræð-
ingur og hann varð stórmeistari í
skák 1975. Þorleifur hefur starfað hjá
Eignamiðlun í 27 ár, Guðmundur í 20
ár og Kjartan í 10 ár. Þá er Jóhanna
Valdimarsdóttir, skrifstofustjóri,
meðeigandi, en hún hefur starfað hjá
Eignamiðlun í 20 ár.“
Sjálfur hefur Sverrir starfað við
fasteignasölu í 40 ár.
Hann segir að fasteignasalan sé líf-
legt starf og margt hafi borið við á 40
árum. Hann nefnir fyrst þá tryggð
sem margir viðskiptavinir hafa sýnt
Eignamiðlun. „Sömu fjölskyldurnar
koma aftur og aftur. Þess eru dæmi
að ég þekki orðið fjóra ættliði. Og svo
er það þverskurður þjóðfélagsins
sem hingað kemur.“
– Veiztu hvað margar eignir hafa
selzt hjá ykkur?
„Nei. Satt að segja hef ég aldrei
velt því fyrir mér. En ég gæti trúað
að þær eignir sem við höfum skoðað
skipti tugum þúsunda.
Og í þessu starfi hef ég átt sam-
skipti við þúsundir manna og þá hef
ég einnig átt góð samskipti og sam-
vinnu við starfsbræður mína; bæði í
stjórn Félags fasteignasala, svo og í
ýmsum samstarfsverkefnum.“
– Hvað á helzt að prýða góðan fast-
eignasala?
„Menn eru aldrei of nákvæmir í
þessu starfi; hvorki í skoðunum né
skjalagerð.
Þegar ég var að byrja var þetta til-
tölulega einfalt í sniðum, en nú eru
gerðar miklu meiri kröfur til okkar
en var. Umhverfið er líka alltaf að
taka einhverjum breytingum; einu
sinni var til húsbréfakerfi, sem var
lagt af, svo komu bankarnir til sög-
unnar. Það hefur eiginlega aldrei
myndast mikill stöðugleiki í þessari
grein frekar en í nokkru öðru í okkar
góða þjóðfélagi.“
Nokkur festa og millibilsástand
– Hvernig er ástandið á fast-
eignamarkaðnum núna?
„Nú ríkir nokkur festa og ákveðið
millibilsástand.
Eftirspurn eftir íbúðum í grónum
hverfum er meiri en eftirspurn eftir
íbúðum í nýjum hverfum. Þess vegna
er íbúðaverð í grónu hverfunum stöð-
ugra.“
– Þú talar um millibilsástand.
Hvað áttu við?
„Síðustu tvö árin hefur verið meiri
velta á fasteignamarkaðnum en
nokkurn tíman áður. Nú hefur þetta
róazt, vextir hafa hækkað mikið og
þróunin hefur skapað meiri festu en
minni umsvif.
Árið 2006 fjölgaði landsmönnum
um 2,6%. Það þarf margar íbúðir til
að standa undir fjölguninni. Fjöl-
skyldurnar eru minni og þá þarf líka
fleiri íbúðir. Eitthvað af eldri húsum
er rifið og það þarf íbúðir í þeirra
stað. Þannig að fasteignamarkaður-
inn heldur áfram, hann leggst ekki í
dvala.“
– Var innkoma bankanna til góðs?
„Íbúðalánasjóður hefur starfað í
hálfa öld og verið litið á hann sem
hluta af samfélaginu, líkt og mennta-
kerfið og heilbrigðiskerfið, til þess að
aðstoða landsmenn við að koma sér
upp þaki yfir höfuðið. Þegar bank-
arnir komu til skjalanna 2004 voru
þeir fljótt komnir í 300 milljarða lán-
veitingar, en hluti þeirra fór í að
greiða skuldir, í ferðalög, til að kaupa
sumarbústaði og sumarbústaðalönd.
Þetta fé fór því að hluta til í neyzlu en
ekki allt í húsnæðiskaup.
Menn deila um hlut Íbúðalánasjóðs
og hlut bankanna í þróuninni. Stað-
reyndin er hins vegar sú að þeir
komu inn á markaðinn.
Á hitt ber líka að líta, að þegar
bankarnir buðu upp á lán til húsnæð-
iskaupa, reiknuðu menn með því að
vextir færu lækkandi. Nú hafa þeir
hækkað um 50% og það eru auðvitað
mikil vonbrigði.“
– En þið fasteignasalarnir hafið
fengið ykkar skerf af kökunni.
„Já,já, mikil ósköp. Þetta hafði gíf-
urleg áhrif til hækkunar á fast-
eignaverði. Menn voru þyrstir í lán-
tökur. Það hafði auðvitað áhrif á
okkar umsvif.“
– Hvað myndir þú ráðleggja mér
að gera núna, kaupa eða bíða?
„Slíkt verður ávallt að skoða með
tilliti til aðstæðna hvers og eins. Sé
valið hins vegar milli þess að leigja
eða kaupa ráðlegg ég hiklaust kaup
Bitið fyrsta bókamerkið
Árvakur/RAX
Bókamaðurinn Sverrir Kristinsson er einn fremsti bókasafnari landsins og honum líður vel í návist bókanna sinna.
Hann fer fram með fág-
aðri festu, hvort heldur
hann höndlar fasteignir,
bækur eða málverk.
Sverrir Kristinsson hefur
safnað bókum frá ferm-
ingu og selt fasteignir í 40
ár. Freysteinn Jóhanns-
son talaði við hann.
Hann man líka þegar hann
strákpatti fór með hjólbör-
urnar sínar fram á bryggju
og fékk kóð hjá sjómönn-
unum, sem hann baks-
aðist með heim og hengdi
upp. Svo seldi hann ná-
grönnunum í soðið!