Morgunblaðið - 05.02.2008, Síða 31

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 5. FEBRÚAR 2008 31
gleðimannsins sem var hrókur alls
fagnaðar á skemmtunum kórsins þar
sem lagið var oft tekið „utan dag-
skrár“ í lokin. Og í vinahópi tók hann
ósjaldan gítarinn í hönd og skemmti
fólki með söng. – En var þessi öðling-
ur skaplaus? Ekki aldeilis. Það var
ekki síst þegar þjóðmálin bar á góma
að honum gat hitnað í hamsi. Réttlæt-
iskenndin var rík, hann var einlægur
félagshyggjumaður, hugsjón um jafn-
rétti og bræðralag manna var honum
í blóð borin. Þætti honum hallað réttu
máli eða talað af léttúð um stöðu lít-
ilmagnans gat hann verið harður í
horn að taka.
„Ævitíminn eyðist …“ kvað Björn
Halldórsson í Sauðlauksdal á 18. öld.
Tækni nútímans hefur engu breytt í
þeim efnum. – Við þökkum þessum
góða félaga langa samfylgd og tryggð
og sendum Höddu og fjölskyldunni
samúðarkveðjur.
Ástvaldur Magnússon,
Gunnar Guttormsson.
Hann kvaddi skjótt, félagi okkar í
hópi eldri félaga í Karlakór Reykja-
víkur, Gunnar H. Stephensen. Dag-
inn áður var hann í hópnum á söng-
æfingu og sýndi ekki á sér fararsnið.
Við urðum samferða út af æfingunni.
Talið barst að nýjasta meirihlutanum
í Reykjavík og ég sagði eitthvað á þá
leið, að nú hefði Sjálfstæðisflokkurinn
kannski gert ein sín mestu mistök.
„Er það ekki bara gott,“ sagði þá
gamli sósíalistinn og það brá fyrir
gamalkunnu bliki í augunum.
Í áratugi var hann einn af föstu
punktunum hjá Karlakór Reykjavík-
ur og seinna hjá eldri félögum kórs-
ins. Alltaf sami góði félaginn sem
lagði öllu starfi lið. Hann hafði sér-
stakt lag á að lauma að hugmyndum
sem síðar urðu að veruleika. Tíman-
lega fyrir 80 ára afmæli Karlakórs
Reykjavíkur orðaði hann við stjórn-
armenn eldra kórsins, hvort það væri
ekki kjörið að gefa kórnum nýjan fé-
lagsfána. Hann hafði heyrt að nunn-
urnar í Hafnarfirði saumuðu fána
með miklum ágætum. Allt gekk þetta
eftir – hugmynd varð að veruleika og
nunnurnar í Karmelklaustrinu skil-
uðu frábæru verki. Svona vann Gunn-
ar – ein styrkasta stoðin sem alltaf
mátti treysta.
Í hita og svækju á söngpalli í Kína
forðum var þó þessi stoð allt í einu
horfin. Okkur sem næstir stóðum á
pallinum varð sannarlega bylt við,
enda í miðju lagi. Allt fór þó vel og
Gunnar jafnaði sig fljótt af yfirliðinu.
Svona geymast minningarnar og þær
eru einstaklegar ljúfar þegar félagi
okkar, Gunni Stef., á í hlut. Ég man
hann t.d. vel á vörubílnum, þegar
rófnaræktin stóð sem hæst í Mosfells-
dalnum og það þurfti að aka uppsker-
unni á öruggan stað. Þá var verið að
afla fjár eftir Kínaferðina frægu
haustið 1979. Kannski ekki það fyrsta
sem mönnum myndi detta í hug í kór-
starfi, en ótrúlegt ævintýri í minning-
unni.
Þau hefðu sannarlega mátt vera
fleiri árin í Suðurtúninu á Álftanesi,
þar sem þau Hadda og Gunnar höfðu
komið sér notalega fyrir eftir langa
dvöl í Kópavoginum. Gunnar og
Hadda – alltaf voru þau í sama orðinu
og þarna var gamli búfræðingurinn
kominn í sveitina. Við gömlu félagarn-
ir höldum þó áfram að ylja okkur við
sönginn þó einn vanti í hópinn og þá
munu þessar ljóðlínur hljóma:
Nú sefur jörðin sumargræn.
Nú sér hún rætast hverja bæn
og dregur andann djúpt og rótt
um draumabláa júlínótt.
(Davíð Stefánsson)
Vertu svo ævinlega kvaddur, félagi
Gunnar. Kæra Hadda og fjölskylda:
Okkar innilegasta samúð.
Fyrir hönd eldri félaga í Karlakór
Reykjavíkur,
Reynir Ingibjartsson.
Gunnar Stephensen var mikill
listamaður, lýrískur og bjartur tenór
og beitti rödd sinni af mikilli smekk-
vísi. Hann söng og spilaði og var hrók-
ur alls fagnaðar hvar sem hann fór.
Nú er röddin hljóðnuð en hún lifir
áfram með okkur sem sungum með
honum, hvort heldur var í tónlistar-
höllum heimsins eða þegar við köll-
uðumst á við náttúru landsins á glöð-
um degi.
Það var bjart yfir þessum góða
dreng, ávallt bros á vör og blik í auga.
Handtakið hlýtt og þétt, sannur vinur
í raun. Við kveðjum hann í dag með
miklum söknuði.
Vinskapur Gunnars við sr. Karl
Sigurbjörnsson leiddi til þess að
Karlakór Reykjavíkur hóf tónleika-
hald í Hallgrímskirkju á aðventu. Það
var þarft framtak og lifir enn góðu lífi.
Gunnar var traustur maður og
sannur. Hann var uppalinn í hinum
harða heimi stéttabaráttunnar og
samkennd, jöfnuður og réttlæti var-
ritað í lífsbók hans. Hann var yndis-
legur félagi og hjálpsamur svo af bar.
Gunnars er sárt saknað, jafnt af söng-
félögum og öðrum samfylgdarmönn-
um. Megi góður Guð blessa Höddu og
alla afkomendur þeirra og ættingja.
Anna og Baldur Óskarsson.
Fréttir berast okkur jafnan á degi
hverjum, sumar góðar, aðrar valda
depurð. Þannig setti menn hljóða á
æfingu í Kór Digraneskirkju á dán-
ardegi Gunnars H. Stephensen.
Hann hafði verið þar liðsmaður í
rúman áratug og unnið kirkjustarfinu
vel eins og öllu sem hann tók aðsér.
Við höfðum þekkst lengi og ég er
stoltur yfir að hafa átt hann að vini.
Þegar ég sótti um organistastarfið í
Digraneskirkju sagðist Gunnar hafa
heitið því á mig að ganga til liðs við
kórinn í eitt ár. Þau urðu rúmlega tíu.
Okkar leiðir lágu víðar saman, bæði á
meðan hann starfaði við útfararþjón-
ustu og eins á vettvangi Karlakórs
Reykjavíkur, eldri félaga, og með
sönghópnum Tónabræðrum.
Nú þegar Gunnar er allur hrannast
minningarnar upp en þær eru allar
ljúfar. Ekki minnist ég þess að okkur
yrði nokkurn tíma sundurorða. Oft
lagði hann mér til hugmyndir að söng-
skrám og gaf mér nótur sem ég gat
nýtt. „Góður söngfélagi er gulli betri,“
stóð á korti sem Gunnar fékk frá kór
Digraneskirkju þegar hann hélt upp á
sjötugsafmæli sitt af miklum mynd-
arskap. Þessi orð tala sínu máli og
segja frá því hve
söngfélagar hans mátu hann mikils.
Sú er einnig raunin veit ég hjá Karla-
kór Reykjavíkur en þar starfaði hann
um áratuga skeið, byrjaði með Sigurði
Þórðarsyni og söng undir stjórn ann-
arra söngstjóra sem á eftir komu. Í
nokkurn tíma söng hann með bæði
yngri og eldri félögum en hin síðustu
ár var hann aðeins með eldri félögum
og mætti þar á sína síðustu æfingu
kvöldið áður en hann dó. Öll samskipti
mín, sem söngstjóra, við Gunnar voru
ljúf og góð. Hann naut þess að syngja
enda músíkalskur vel.
Kór Digraneskirkju þakkar fyrir
samfylgdina og félagsskapinn, minn-
ugur margra góðra stunda í kirkjunni
og í söngferðalögum þar sem hann
jafnan bætti andrúmsloftið með söng
sínum og nærveru.
Ég sendi eftirlifandi eiginkonu hans
og ættmennum öllum mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur og mun jafnan
minnast hans þegar ég heyri góðs
manns getið.
Blessuð sé minning Gunnars H.
Stephensen.
Kjartan Sigurjónsson.
Nú hnígur sól að sævar barmi
sígur húm á þreytta jörð.
Nú blikar dögg á blóma hvarmi,
blundar þögul fuglahjörð.
Í hljóðrar nætur ástarörmum,
allir fá hvíld frá dagsins hörmum.
(Axel Guðmundsson.)
Ofangreindur texti á vel við, þegar
kvaddur er traustur kórfélagi og
vinur. Gunni Steff, eins og hann var
kallaður, hefur lokið lífsgöngu sinni
hér á jörð eftir erfið veikindi. Þrátt
fyrir veikindi sín var hann léttur í
lundu og gamansamur og naut þess að
syngja fram á síðasta dag. Degi áður
en hann lést var hann mættur á æf-
ingu hjá eldri félögum í Karlakórnum
og upplýsti að hann væri staðráðinn í
að mæta á þorrablót kórsins í næstu
viku. Enginn ræður sínum næturstað
stendur einhvers staðar. Ekki efast ég
um að vel verður tekið á móti þér,
kæri nafni minn, á nýjum heimaslóð-
um.
Þegar ég mætti á mína fyrstu æf-
ingu hjá karlakórnum haustið 1989
fékk ég sérlega góðar móttökur hjá
kórfélögum. Sérstaka athygli mína
vakti stór og stæðilegur maður, með
blik í augum sem lýstu glettni og góð-
vild. Maður var umvafinn hlýju og
manni voru lagðar lífsreglurnar.
Hvernig mætti, ætti að bera sig að og
haga sér. Síðan þá hef ég reynt að
fylgja þessu fordæmi þegar nýir
menn mæta á sína fyrstu kóræfingu.
Allt frá fyrstu tíð höfum við náð ein-
staklega vel saman þrátt fyrir nokk-
urn aldursmun. Eitthvað áttum við þó
sameiginlegt nafnarnir þó ekki væri
nema að við erum báðir fæddir í
nautsmerkinu. Hann fæddur 6. maí
en ég 4. maí. Verst þótti nafna mínum
á sínum tíma að við hefðum ekki getað
haldið sameiginlega upp á afmælin
okkar eða þegar hann varð sjötugur
en ég fimmtugur.
Nú er komið að leiðarlokum. Mér
er efst í huga vinátta ykkar Höddu við
mig og Sigrúnu mína. Eigðu góða
heimkomu, elsku vinur, og kærar
þakkir fyrir allt og allt. Góðs vinar er
sárt saknað.
Elsku Hadda mín. Guð blessi og
styrki þig og fjölskyldu þína á erfiðri
stund.
Blessuð sé minning Gunnars Hans-
sonar Stephensen.
Gunnar Hans Helgason.
Góður granni hefur kvatt, allt of
snöggt og því fylgir mikill söknuður.
Fyrir sex árum var gatan okkar tilbú-
in. Suðurtún á Álftanesi. Hér hefur
myndast gott samfélag og hefur okk-
ur tekist að koma okkur vel fyrir og
þar létu þau Gunnar og Hadda sig
ekki vanta og lögðu hönd á plóg. Sig-
mundur, eiginmaður minn, var gamall
söngfélagi Gunnars í Karlakór
Reykjavíkur og var ánægjulegt fyrir
þá að rifja upp gamlar minningar.
Gunnar hafði verið minntur á að öll
fáum við ákveðinn tíma hér á jörðu,
en eftir áföll reis Gunnar upp og hafði
ekki tapað glettninni né góðu kímn-
inni, sem aldrei særði eða meiddi
nokkurn mann. Það stytti okkur
stundir að líta inn til Gunnars og
Höddu þar sem einatt var tekið á móti
okkur af ljúfmennsku og ekki skorti
umræðuefni, hagur lands og lýðs
krufinn til mergjar. Gunnar var ljúf-
menni og hafði sterka réttlætiskennd,
ekki vorum við Gunnar alltaf sam-
mála hvernig vandamálin skyldu leyst
en góð niðurstaða fékkst að lokum.
Sterk er alltaf minningin um Gunna
með gítarinn að spila eins og sá sem
valdið hefur og með miklum tilþrifum.
Samúðarkveðjur til Höddu og fjöl-
skyldunnar.
Guð geymi ykkur öll.
Pálína Sigurjónsdóttir.
Hræðilegar fréttir hafa borist að
heiman.
Í gær fékk ég þær skelfilegu fréttir
að heiman að frábær maður sem ég
kallaði einu sinni afa, en hann var í
raun ekki afi minn, hefði dáið. Þegar
ég var að alast upp var Andri Freyr
besti vinur minn og við vorum alltaf
saman.
Fjölskyldur okkar eru miklar vin-
afjölskyldur og eru mömmur okkar
bestu vinkonur. Ég hef alltaf þekkt
alla fjölskylduna hans Andra Freys
og þar á meðal afa hans (Gunna) og
ömmu hans (Höddu). Ég eyddi mikl-
um tíma með Andra Frey og ömmu
hans og afa og byrjaði að kalla þau
ömmu og afa. Þau voru svo góð við
mig og í hvert skipti sem mig vantaði
eitthvað þá gerðu þau það fyrir mig.
Þau voru óendanlega góð við mig.
Á miðvikudaginn skeði sá harm-
leikur að Gunnar H. Stephensen féll
frá. Hann var gamall – en ekki það
gamall að hann hefði getað átt mörg
ár eftir.
Hann var frábær maður og langar
mig að senda öllum í fjölskyldunni og
öllum þeim sem þekktu hann samúð-
arkveðju.
Hvíldu í friði á himnum. Við mun-
um öll sakna þín.
Kveðja,
Aron.
 Fleiri minningargreinar um Gunn-
ar Hansson Stephensen bíða birting-
ar og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
✝
Innilegar þakkir til allra sem auðsýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför okkar ástkæru
móður, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SALVARAR KRISTRÚNAR
VETURLIÐADÓTTUR.
sem lést á Dvalarheimilinu að Droplaugarstöðum
þann 15. janúar síðastliðinn.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Droplaugarstaða
fyrir hlýja og aðúðlega umönnun.
Halldór Sverrir Arason, Ingibjörg Magnúsdóttir,
Helgi Arason, Maj-Britt Krogsvold,
Sveinn Árnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
vinarhug við andlát og útför okkar ástkæra eigin-
manns, föður, tengdaföður, afa og langafa
GUNNARS GISSURARSONAR
prentara
Hlíðarhúsum 3,
Reykjavík.
Guðný Helgadóttir,
Rannveig Gunnarsdóttir, Björn H. Jóhannesson,
Ásta Gunnarsdóttir, Guðmundur R. Bragason,
Kristín Gunnarsdóttir, Haraldur Þ. Gunnarsson,
barnabörn og langafabarn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og stuðning við andlát og útför
elskulegs eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
ALMARS VIKTORS ÞÓRÓLFSSONAR,
Tjarnarbakka 14,
Reykjanesbæ.
Sérstakar þakkir færum við séra Baldri Rafni
Sigurðssyni.
Hrefna Pétursdóttir,
Viktoría Ósk Almarsdóttir, Steinþór Kristinsson,
Þórólfur Almarsson,
Guðrún Petra Tómasdóttir, Jón Einar Jónsson,
Sigurgeir Guðni Tómasson, Sjöfn Olgeirsdóttir,
Alma Tómasdóttir,
Hrefna Guðný Tómasdóttir, Ásgeir Svavar Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartans þakkir til allra þeirra er sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför elskulegrar
eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
ÓSKAR HALLSDÓTTUR
frá Hrísey,
Tinnubergi 6,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki B 2, taugadeildar
Landspítalans í Fossvogi, fyrir góða ummönnun og hjartahlýju.
Fyrir hönd fjölskyldunar,
Garðar Sigurpálsson.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför föður okkar, tengdaföður, afa
og langafa,
MAGNÚSAR ÁSMUNDSSONAR,
hjúkrunarheimilinu Sóltúni,
áður á Bústaðavegi 83,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sóltúns fyrir góða
umönnun og vináttu.
Ásmundur Magnússon,
Auður Magnúsdóttir, Halldór Kristiansen,
Stefanía Júlíusdóttir,
Sigurður Jónsson,
Magnús Ásmundsson,
Hrefna Ásmundsdóttir,
Einar Halldórsson,
Davíð Einarsson,
Gabríel Aron og Mikael Máni Sigurðarsynir.