Morgunblaðið - 21.02.2008, Qupperneq 8

8 FIMMTUDAGUR 21. FEBRÚAR 2008 MORGUNBLAÐIÐ
FRÉTTIR
Á DEGI menntunar í ferðaþjón-
ustu sem haldinn var á Grand
hóteli á þriðjudag var starfs-
menntaviðurkenning Samtaka
ferðaþjónustunnar afhent í fyrsta
sinn. Hópbílar sem hlutu verð-
launin hafa með skýrri sýn lagt
áherslu á mikilvægi starfsmennt-
unar í allri starfsemi sinni í því
markmiði að auka ánægju starfs-
manna og síðast en ekki síst náð
samkeppnisforskoti og arðsemi í
rekstri fyrirtækisins á eft-
irbreytniverðan hátt, segir í til-
kynningu.
Í rökstuðningi dómnefndar seg-
ir að fyrirtækið sinni af kost-
gæfni þjálfunarþörfum, mark-
vissri nýliðafræðslu og
símenntunarstefnu, standi vel að
menntun og aðlögun erlendra
starfsmanna og hafi umhverfis-
og gæðamál að leiðarljósi.
Viðurkenning Össur Skarphéð-
insson iðnaðarráðherra og Pálmar
Sigurðsson, Hópbílum.
Viðurkenning
til Hópbíla
ÞAÐ er kannski táknrænt að ætl-
unin sé að loka starfsemi Bergiðj-
unnar 1. maí, á hátíðisdegi verka-
manna. Lokun starfseminnar er
liður í sparnaðaraðgerðum á geð-
sviði Landspítalans. Í Bergiðjunni
starfa núna um átta stoltir verka-
menn, en þeir voru þegar umsvifin
voru mest um 30 talsins. Í Bergiðj-
unni eru framleiddar gæðavörur,
garðhúsgögn úr timbri, og þar er
einnig rafmagnsverkstæði sem Ein-
ar vinnur einmitt á. Húsgögnin eru
seld á staðnum og rafmagnsvör-
urnar eru unnar fyrir Húsasmiðj-
una, S. Guðjónsson og fleiri. Meðal
þess sem er framleitt á smíðaverk-
stæðinu eru garðhúsgögn, sem þola
íslenska veðráttu, og alltaf er eft-
irspurn fyrir hendi. Í Bergiðjunni
var til skamms tíma saumastofa, þar
var m.a. saumað fyrir spítalana,
sessur í garðstóla, auk þess sem
framleitt var fyrir ýmsa leikskóla. Á
saumastofunni unnu einu sinni 3–4
konur og verkefnin voru alltaf næg.
Núna hefur henni verið lokað.
Fimm manns vinna á rafmagns-
verkstæðinu og á trésmíðaverkstæð-
inu eru þrír menn eftir. Þegar best
lét unnu þar um tuttugu manns.
Smám saman að deyja út
Gunnar Breiðfjörð, forstöðumað-
ur Bergiðjunnar, er ekki viss um
hvað framtíðin ber í skauti fyrir sig.
Hann segir sína framtíð þó skipta
litlu máli miðað við framtíð þeirra
sjúklinga sem vinna í Bergiðjunni og
lýsir þungum áhyggjum af þeim. Í
Bergiðjunni hafa geðfatlaðir ein-
staklingar átt vísan vinnustað í 35
ár, en stöðugt hefur dregið úr starf-
seminni. „Þetta er bara smám sam-
an að deyja út,“ segir Gunnar.
Hjá mörgum þeirra sem hafa unn-
ið í Bergiðjunni hefur hann orðið var
við gífurlegar framfarir. „Þetta er
bara þeirra punktur, að vakna og
mæta hérna,“ segir Gunnar og legg-
ur krepptan hnefann með hægð á
borðið til áherslu máli sínu. „Þeir
eru að vinna, skapa eitthvað, þeir
skila einhverju af sér og fá laun fyrir
vinnuna.“ Yfirvofandi lokun veldur
rótleysi hjá fólkinu, því að svo mik-
ilvægt er að hafa þennan fasta punkt
sem starfið í Bergiðjunni er.
Gunnar lýsir því að allir starfs-
mennirnir séu ákaflega stoltir af
vinnu sinni og margir fylgist spennt-
ir með því þegar það sem þeir hafa
búið til er selt út úr versluninni. „Já,
allir sjúklingarnir eru stoltir, þeir
eru að búa hlutina til í höndunum,
skrúfa, smíða, pússa og fara með
þetta upp á lager og svo fylgjast þeir
með þegar þetta er selt. Já, þeir eru
stoltir,“ segir Gunnar og bendir á að
þeir sem einu sinni kaupa þessa vöru
kaupi hana aftur af því að gæðin eru
svo mikil. „Hér er verið að vinna
með hug og hönd. Það er það sem
skerpir fólkið svo mikið hérna.“
Ekki mikil glóra í þessu
Einar Heiðar Birgisson var, áður
en hann veiktist, verkstjóri í frysti-
húsi austur á landi. Honum finnst
„ekki mikil glóra í þessu“, eins og
hann orðar það. Sjálfur hefur hann
unnið í Bergiðjunni í tvö ár og segir
að starfið hafi breytt öllu fyrir sig.
„Ég lenti í þessum veikindum í
kringum ’99-2000,“ lýsir hann, „og
var þá náttúrlega í fullri vinnu. Þeg-
ar ég veiktist hrökklaðist ég í bæinn,
það var 2001, og var bara að leita
mér hjálpar og svona, ástandið var
algjörlega ömurlegt, engin úrræði
eða neitt.“ Loks rættist úr og til að
byrja með var hann í iðjuþjálfun í
nokkra mánuði. „Svo fékk ég pláss
hér og það gjörbreytti hlutunum, að
hafa svona smáöryggi, svolítinn til-
gang. Það er auðvitað númer eitt.
Þetta er vinna og manni finnst mað-
ur vera að leggja svolítið fram. Þetta
er öðruvísi en að vera í iðjuþjálf-
uninni, það er meira föndur.“
Einar sér niðurskurð í heilbrigð-
iskerfinu á nokkuð annan hátt en
kannski flestir og líkir honum við
kvótakerfið. „Ég var náttúrlega að
vinna í fiski og hef í gegnum tíðina
upplifað margt í gegnum kvótakerf-
ið. Þar hafa verið lokanir vegna sam-
dráttar og niðurskurðar. Síðan kem-
ur maður í þetta verndaða umhverfi
og það er bara nákvæmlega eins
þar,“ segir hann og gætir undrunar í
röddinni. „Mér finnst ég missa svo-
lítið trúna á þetta allt saman. Ég
hélt ég væri öruggur hérna,“ segir
Einar og tekur fram að hann sé
þarna samkvæmt læknisráði. „Mér
var uppálagt það að hugsa ekki um
neitt annað en mæta hér og vera í
þessa fjóra tíma.“
Hann veit ekki hvað tekur við eftir
að Bergiðjunni verður lokað. „Það er
verið að bjóða upp á einhver nám-
skeið,“ segir hann, „en ekki neitt
sem kemur í staðinn fyrir þetta hér.
Eða mér finnst það ekki, þó að það
sé talað og talað um hitt og þetta. Ég
hef það á tilfinningunni að það sé
eitthvað bara út í loftið. Í það
minnsta er ekki mikið öryggi í því.“
Einar er ánægður með starfið sitt
og viðurkennir dræmt að nokkra
handlagni þurfi til að geta sinnt því.
Hann segir að þó að þeir séu ekki
margir sem starfa núna í Bergiðj-
unni efist hann ekki um að þarna
hafi hundruð manna átt skjól í gegn-
um tíðina. „Núna þegar þessi lokun
er að bresta á hef ég verið að reyna
að ná sambandi við þingmenn, en
það er bara einn sem hefur sýnt
áhuga og komið hingað,“ segir Ein-
ar, sem náði eyrum Þuríðar Back-
man, þingmanns vinstri grænna.
„En aðrir virðast ekki hafa tíma til
að spekúlera í þessu. Tilfinningin er
dálítið þannig að það sé hreinlega
verið að slá mann af.“
„Ég hélt ég væri öruggur hérna“
Árvakur/Golli
Á verkstæðinu Einar Heiðar Birgisson segir að það hafi gjörbreytt öllu fyrir sig að starfa í Bergiðjunni.
Forstöðumaðurinn Gunnar Breið-
fjörð í verslun Bergiðjunnar.
Ef áætlanir ganga eftir verður Bergiðjunni
við Kleppsspítala lokað fyrsta maí. Sigrún
Ásmundsdóttir heilsaði upp á Einar Heiðar
Birgisson, starfsmann á rafmagnsverkstæði, og
Gunnar Breiðfjörð forstöðumann og spurði þá
hvernig þeim litist á framtíðina.
» „… það gjörbreytti
hlutunum, að hafa
svona smáöryggi, svolít-
inn tilgang. Það er auð-
vitað númer eitt. Þetta
er vinna og manni finnst
maður vera að leggja
svolítið fram.“
sia@mbl.is