Morgunblaðið - 21.02.2008, Blaðsíða 28

28 FIMMTUDAGUR 21. FEBRÚAR 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ SteingrímurHelgason fædd-
ist í Unaðsdal á
Snæfjallaströnd 12.
nóvember 1922.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu Eir
að morgni 17. febr-
úar síðastliðins.
Foreldrar hans
voru Helgi Guð-
mundsson bóndi, f.
1891, d. 1945 og
Guðrún Ólafsdóttir
húsfreyja, f. 1897,
d. 1987. Stein-
grímur átti fimmtán systkini,
Guðmund, f. 1920, d. 1997, Guð-
björn Ársæl Söebeck, f. 1921, d.
1986, Ólaf, f. 1921, d. 2005, Guð-
ríði, f. 1923, Kjartan, f. 1925, d.
f. 1986 og Bjarki Hafþórsson, f.
1990. 2) Helga Guðrún, f. 1960,
gift Eiríki Haukssyni. Dætur
þeirra eru Hildur, f. 1980 og Ey-
rún Helga, f. 1987. 3) Jón Hólm-
geir, f. 1963, kvæntur Soffíu
Hilmarsdóttur. Börn þeirra eru
Hilmar, f. 1987, Ólafur Helgi, f.
1992 og Eyvör Halla, f. 1999. 4)
Ingunn, f. 1966, fyrrverandi
maki hennar er Sveinbjörn R.
Auðunsson. Börn þeirra eru
Dagný, f. 1993, Einar, f. 1996 og
Auðun, f. 2001.
Steingrímur stundaði nám við
Samvinnuskólann í Reykjavík.
Lengst af rak hann heildsöluna
G. Einarsson & co. ásamt Ey-
vöru eiginkonu sinni. Síðustu ár
starfsferilsins starfaði hann í
Búnaðarbanka Íslands.
Steingrímur verður jarðsung-
inn frá Langholtskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
1999, Guðbjörgu, f.
1926, Jón, f. 1927,
Sigurborgu Sigríði,
f. 1928, Hannibal, f.
1930, Matthías, f.
1931, Sigurlínu, f.
1932, Hauk, f. 1934,
d. 2001, Lilju, f.
1935, Auðunn, f.
1936 og Láru, f.
1938.
Steingrímur
kvæntist 8. nóv-
ember árið 1958 Ey-
vöru Margréti
Hólmgeirsdóttur, f.
21.6. 1936, d. 21.11. 2000. Börn
þeirra eru: 1) Unnur Heba, f.
1959, sambýlismaður Nikulás
Róbertsson. Synir Unnar eru
Steingrímur Arnar Stefánsson,
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Kæri pabbi.
Nú er stríðinu loks lokið eftir ára-
langa baráttu við Alzheimers-sjúk-
dóminn. Það var þér sárt að sjá á bak
mömmu fyrir sjö árum síðan og erfitt
að bera þann kross sem þessi sjúk-
dómur er. Um leið og við söknum þín
sárt gleðjumst við með þér nú þegar
þú hefur hlotið lausn undan þessu oki.
Minningarnar frá okkar barnæsku
og ungdómsárum leita nú til okkar
þegar þið mamma leidduð okkur um
vegu lífsins og bjugguð okkur undir
það að standa á eigin fótum. Það
gerðir þú með þinni ábyrgðartilfinn-
ingu, ákveðni og skapfestu. Með
vinnusemi og ráðvendni í fjármálum.
Með dagfarsprýði í samskiptum við
annað fólk og með gestrisni. Með
ræktarsemi við vini og ættingja og
með því að rækta líkama og hug. Þér
var líka annt um útlitið, alltaf snyrti-
legur, vel til fara og glæsilegur fyrir
mann að sjá. Hvað ungur nemur
gamall temur sagði einhver einhvern
tíma og standa þau orð fyllilega fyrir
sínu.
Við munum það þegar þú tókst
okkur með í sund um helgar. Þegar
farið var í sunnudagsheimsóknir til
afa og ömmu. Þegar farið var í sum-
arbústað í margar vikur á hverju ein-
asta sumri þangað til gelgjan tók
völdin. Við munum hvað var gott að
koma í Hlunnavog til ykkar mömmu
þegar við vorum öll farin að búa og
komin með maka og börn. Þá var
öruggt mál að allt var gert til að láta
okkur öllum líða vel, dýrindis máltíðir
á borðum, barnabörnunum spillt og
spjallað um heima og geima. Þið
mamma voruð alltaf samrýnd og
bættuð hvort annað upp. Kannski var
það þess vegna sem fólk var alltaf í
heimsókn og Hlunnavogur 15 var oft
á tíðum eins og vinsæl kaffistofa.
Við munum það að þú hugsaðir allt-
af hlýtt til mömmu. Kannski hvessti
stundum á milli ykkar eins og gerir í
öllum samböndum en væntumþykja
og hlýja ykkar á milli er það sem upp
úr stendur í okkar minningu. Þið
gerðuð líka svo margt saman. Þegar
mamma kom því við fór hún að vinna
með þér í fyrirtækinu. Þið fóruð sam-
an í sumarbústaðinn, þið ferðuðust
mikið saman til útlanda og höfðuð
gaman af samveru í góðra vina hópi.
Þó þú værir vinnusamur mjög
hugsaðir þú ávallt um að næra and-
ann og eiga frístundir með fjölskyldu
og vinum. Þú tókst þátt í starfi Odd-
fellow-reglunnar og áttir þar góða
vini. Þú stundaðir lengi vel laxveiði á
sumrum. Þú hafðir líka yndi af bók-
lestri og sankaðir að þér bókum, jafnt
skáldverkum sem ljóðabókum og
fræðibókum. Þú ræktaðir þinn
frændgarð vel og varst í góðu sam-
bandi við systkin þín, þó samskipti
væru eðli máls samkvæmt mismikil í
þeim stóra hópi.
Elsku pabbi, við geymum með okk-
ur allar þessar góðu minningar og
auðvitað margar fleiri. Við eigum eft-
ir að sakna þín mikið þegar við kveðj-
um þig nú úr þessum heimi en við vit-
um að það verður tekið vel á móti þér
á nýjum slóðum. Takk fyrir allt og
allt.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Unnur Heba, Helga Guðrún,
Jón Hólmgeir og Ingunn.
Mér er ljúft að minnast Steingríms
Helgasonar, míns góða mágs og vinar
í áratugi.
Margar góðar stundir átti ég og
fjölskylda mín með honum og Eyju
systur (sem andaðist 2l. nóv. 2000) og
fjölskyldu þeirra sem aldrei gleymast
og of langt yrði upp að telja.
Síðustu árin hafa verið honum erfið
vegna Alzheimers-sjúkdóms, sem því
miður virðist engin lækning við,
a.m.k. ekki ennþá.
Aðdáunarvert hefur verið að fylgj-
ast með, hve börnin hans og þeirra
makar hafa reynst honum vel í veik-
indum hans sl. 7 ár, eftir að hann
fluttist á hjúkrunarheimilið Eir.
Margar stundir höfum við átt sam-
an í „Steinakaffi“ eins og þau nefndu
það, þegar hann var sóttur og fjöl-
skyldan kom saman á heimilum
barnanna til skiptis og þá ekki síst hjá
Ingunni eða Jóni Hólmgeiri, þar sem
auðveldara var að koma hjólastólnum
inn.
Óneitanlega gladdi það mig er ég
heimsótti hann á Eir að sjá bros og
smá glimt í augum, sem sýndi að
hann mundi hver ég var alveg fram í
byrjun þessa árs, þó ekki væri nema
smástund.
Nú hefur hann kvatt þessa jarðvist
minn kæri mágur og vinur og hvíldin
án efa kærkomin.
Ég og fjölskylda mín þökkum
langa og trausta vináttu og erum þess
fullviss að ástvinir hafa fagnað hon-
um í nýjum eilífum heimkynnum.
Hvíldu í friði, friður Guðs þig blessi
og hafðu þökk fyrir allt og allt.
Sendum fjölskyldu hans okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Aðalbjörg (Alla) Hólmgeirs-
dóttir og fjölskylda.
Elsku afi.
Lokaorð. Ekki lokahugsun. Því þó
að þú hafir ekki getað tjáð þig lengi
og við höfum ekki átt samtöl í langan
tíma, höfum við hugsað mikið til þín.
Og við munum eftir afa.
Afi var myndarlegur maður.
Sterkur og traustur, fyrirmynd og
fjölskyldumaður. Afi hugsaði vel um
heilsuna. Hann tók lýsi eins og það
væri gott og borðaði mikinn fisk.
Eitt af því sem við munum best er að
afi fór í sund, – oft. Og við fengum að
fara með. Svo fengum við Svala á
eftir. Við keyrðum þangað í Saab-
inum og það var góð afalykt í bílnum
(það er örugglega nafn á þessu ilm-
vatni, en við munum það bara sem
afalykt). Á morgnana dáðumst við
oft að rakstursferlinu hans. Gamli
mátinn, raksápa og bursti og miklar
geiflur til þess að ná fullkomnum ár-
angri.
Það var æðislegt þegar þið amma
byggðuð nýjan bústað í Þrastar-
skógi. Við elskum þennan bústað og
vorum þar oft þegar við vorum litlar.
Við lékum okkur við álfasteininn,
sóttum vatn í lindina og lékum okkur
með dúkkulísur. Afi sá um grillmat-
inn. Grillsvuntan og gleraugun á sín-
um stað. Fyrir stuttu fórum við með
mömmu og pabba í bústaðinn. Þá var
nokkur tími liðinn frá því við vorum
þar síðast, en það fyrsta sem við tók-
um eftir var ömmu- og afalykt. Það
endurvakti margar góðar minning-
ar.
Það var óréttlátt þegar þú veiktist,
afi! Þú áttir betra skilið og okkur leið
illa þegar við sáum þig hverfa inn í
veikindin. Þess vegna finnum við
huggun núna í því að þú færð að
sleppa frá sjúkdómnum og þú færð að
hitta ömmu aftur. Við viljum þakka
þér fyrir allt sem þú varst okkur.
Barnabörnin í Noregi,
Hildur og Eyrún.
Elsku besti afi.
Það var frábært að eiga ykkur
ömmu að. Það var gaman að koma til
ykkar, sérstaklega þegar við fengum
að gista. Þú vildir allt fyrir okkur
gera. Þú fórst með okkur út að ganga,
kannski í „afasjoppu“ að kaupa bland
í poka og svo út á róló. Stundum feng-
um við að raka okkur með þér. Þá
bárum við á okkur raksápu með rak-
burstanum, fengum blaðlausa sköfu
til raka okkur og gerðum alveg eins
og afi. Þegar við flettum myndaal-
búmum ertu alltaf með okkur í fang-
inu, alltaf með barn á handlegg og
skælbrosandi. Síðustu árin þekktum
við þig ekki eins vel en alltaf brostir
þú til okkar þegar þú komst heim eða
við í heimsókn til þín. Núna ertu kom-
inn á betri stað, kominn til ömmu. Þú
varst frábær afi. Við eigum góðar
minningar og munum aldrei gleyma
þér.
Þín
Dagný, Einar og Auðun.
Steingrímur Helgason
✝ Ólafur Þor-geirsson fæddist
á Ísafirði 6. febrúar
1932. Hann lést af
völdum hjartaáfalls
9. febrúar síðastlið-
inn. Hann var sonur
hjónanna Jónu Jóns-
dóttur húsfreyju, f. í
Arnardal í Skut-
ulsfirði 5. nóvember
1897, og uppalin
þar, d. 4. desember
1991 og Þorgeirs
Ólafssonar sjó-
manns, f. á Berja-
dalsá á Snæfjallaströnd við Ísa-
fjarðardjúp 12. febrúar 1898, d. 30
desember 1967. Þau bjuggu og
störfuðu alla tíð á Ísafirði á meðan
þau höfðu starfsgetu og krafta til.
Jóna flutti til Reykjavíkur nokkr-
um árum eftir að hún missti mann
an félagsins. Hann vann við versl-
unar- og bankastörf á Ísafirði þar
til hann flutti til Reykjavíkur árið
1957 og bjó þar alla tíð síðan. Eftir
komuna til Reykjavíkur starfaði
hann í Landsbanka Íslands en síð-
an við almenn verslunar- og skrif-
stofustörf. Ólafur var við nám í
Þýskalandi og Englandi árin 1962
og 1963. Ólafur stundaði nám í
öldungadeild Menntaskólans við
Hamrahlíð og fór síðan í Fisk-
vinnsluskólann og lauk þaðan
prófi sem fisktæknir árið 1981, en
áður hafði hann aflað sér þekk-
ingar á sviði gæðaeftirlits og mats
á sjávarafla og fiskafurðum. Eftir
það vann hann hjá Granda og síð-
ustu árin fyrir starfslok vann hann
hjá Umbúðamiðstöðinni. Lengst af
bjó Ólafur í Álftamýri 36, en fyrir
einu ári flutti hann í leiguíbúð hjá
Hrafnistu í Reykjavík.
Ólafur verður jarðsunginn frá
Áskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
sinn og bjó þá í skjóli
barna sinna þar til yf-
ir lauk. Ólafur var
því af vestfirskum
ættum við Ísafjarð-
ardjúp í marga ætt-
liði.
Ólafur var annað
barn þeirra hjóna,
eldri er Ása Fanney,
f. 16. september
1930, maður hennar
Páll Lúðvíksson, f.
11. mars 1926, d. 31.
desember 2004 og
yngri er Jóhann, f.
31. ágúst 1936. Ólafur ólst upp á
Ísafirði, var í sveit á sumrin á Bæj-
um á Snæfjallastönd og lauk lands-
prófi frá Gagnfræðaskólanum á
Ísafirði 1949. Ólafur æfði skíða-
göngu með Íþróttafélaginu Herði
á Ísafirði og starfaði ötullega inn-
Óli bróðir minn hefur kvatt þetta
líf allt of snöggt, en hann varð bráð-
kvaddur 9. febrúar og fylgir því mikill
söknuður.
Við systkinin fæddumst á Ísafirði
og ólumst þar upp. Allt frá barnæsku
hefur samband okkar verið mjög
kært og oft og tíðum höfum við haft
símasamband á hverjum degi, bara
svona til að heyra hvort í öðru. Mér
fannst ég hálfpartinn bera ábyrgð á
honum en hann var rúmu ári yngri en
ég.
Það var bjart yfir Ólafi, hann var
einlægur og gat verið viðkvæmur en
alltaf stutt í brosið. Hann var manna
kátastur í glöðum hópi og kímnigáfan
á fullu og var þá hreinlega hægt að
veltast um af hlátri, hann var sann-
kallaður brandarakall. Hann hafði
gaman af því að syngja og hafði
bjarta söngrödd og var mjög tónviss.
Hann spilaði á harmonikku og söng
hástöfum með, enda var hann þá í
essinu sínu. Hann sótti mörg harm-
onikkumót sem haldin voru víðs veg-
ar um landið og einnig erlendis og
hafði mikla ánægju af. Hann ferðað-
ist töluvert um landið og kynnti sér
vel þá staði sem hann heimsótti en
hann hafði góða frásagnargáfu og
það var fróðlegt og skemmtilegt að
heyra hann segja frá upplifunum sín-
um.
Óli var ákaflega trygglyndur, ekki
síst við þá sem hann kynntist
snemma á lífsleiðinni. Þegar Óli var 8
ára fór hann í sveit til frændfólks
okkar, Halldórs og Þorbjargar í Bæj-
um á Snæfjallaströnd, og var hann
hjá þeim í 4 sumur eða þar til hann
var 12 ára gamall. Hann hafði alla tíð
gott samband við fjölskylduna og var
ávallt boðinn til þeirra við sérstök
tækifæri. Óli var ákaflega barngóður
og hafði gaman af börnum og nutu
mín börn þess vel og barnabörn. Oft
hafði hann samband við þau og bauð
þeim í bíó eða fór með þau í ökuferð
þegar við foreldrarnir vorum á ferða-
lögum erlendis. Það var honum mik-
ils virði að vera boðinn til fjölskyldna
barna minna á stórhátíðum og naut
hann þess að vera samvistum við þau
og var það gagnkvæmt.
Óli átti því láni að fagna að halda
góðri heilsu mestan hluta ævinnar
enda stundaði hann alla tíð líkams-
rækt, fimleika, skíðaferðir, sund og
fjallgöngur. Á Ísafirði fékk hann
skíðabakteríuna og gekk mikið á
skíðum og fór oft vestur til að fara á
skíði eftir að hann fluttist suður.
Hann fór mikið í gönguferðir og var
þá gengið af kappi. Hann stundaði
reglulega Sundlaugarnar í Laugar-
dal og eignaðist þar góða félaga.
Heimili Óla var ávallt hreinlegt og
bar alla tíð vott um reglusemi og
snyrtimennsku. Fyrir um það bil ári
fluttist hann í leiguíbúð á vegum
Hrafnistu í Reykjavík og hafði að-
gang að þjónustu og fæði, hann var
svo glaður og ánægður yfir þessu
láni. Hann hugðist eiga ánægjulegt
ævikvöld. Þarna leið honum vel og
gerði ráð fyrir lengri búsetu en raun
varð á. Hann var í gönguferð í sól-
skininu umræddan laugardag stutt
frá heimili sínu þegar hann skyndi-
lega hné niður og sýnir þetta okkur
hvað bilið milli lífs og dauða er örlítið.
Elsku Óli, ég þakka fyrir allar þær
stundir sem við áttum saman og ég
bið Guð að varðveita þig. Minningin
um góðan dreng mun lifa.
Guð geymi þig.
Ása systir.
Óli frændi er dáinn. Hann hefur
lagt upp í sína síðustu ferð. Hér áður
tengdust þær útiveru og íþróttum:
skíðagöngur, fjallgöngur, gönguferð-
ir, hvers konar hreyfing úti í nátt-
úrunni, sama hvaða tími ársins var.
„Finniði’ ekki hvað loftið er heil-
næmt“ sagði hann gjarnan þegar við
vorum á skíðum fyrir vestan eða á
göngu að sumri til. „Heilbrigð sál í
hraustum líkama“ átti svo sannar-
lega við Óla.
En það var ekki aðeins innanlands
sem Óli fór í ferðir. Hann heimsótti
fjarlæg lönd og spurði einatt þegar
einhver kom fá útlöndum, „Hvað er
markvert að sjá þar?“ Óli valdi allar
ferðir af kostgæfni og skipulagði vel.
Heimssýningin í Þýskalandi árið
2000 var svo sannarlega markverður
atburður og hann lét ekki þar við
sitja heldur hélt áfram til Ítalíu í
sannkallaða pílagrímsför. Ferðin
hafði verið lengi í undirbúningi, að
komast á alþjóðlegu harmonikku-
keppnina í Castelfidardo við Adría-
hafsströnd Ítalíu. Hann skipulagði
allt sjálfur með góðra hjálp og á sjö-
tugsaldri var það enginn hindrun að
fara einn þessa ferð. Á þessa staði og
atburði vildi hann komast, það var
ekki nauðsynlegt að hafa ferðafélaga
til þess. Hvað var betra en harmo-
nikkutónlist leikin af hverjum snill-
ingnum á fætur öðrum í hartnær
heila viku. Hún var römm tónlistar-
taugin í Óla og að sjálfsögðu kom
hann heim með þessa skínandi perlu-
slegnu ítölsku harmonikku. Í fjöl-
skylduveislum hér áður sagði Óli oft
við okkur systkinin og frændfólk
„Eigum við að taka lagið?“ og okkur
tónlistargutlurunum þótti fengur í að
hafa einn reyndan og virðulegan með
í slíku djammi.
Við systkinin kveðjum Óla frænda
með virðingu og þökk.
Þorgeir, Hildur og Reynir.
Ólafur Þorgeirsson
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morgunblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast
fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi
eða þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins til-
tekna skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss
er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar séu ekki lengri en 3.000 slög (stafir með bilum -
mælt í Tools/Word Count). Ekki er unnt að senda lengri grein. Hægt er að
senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur.
Minningargreinar