Morgunblaðið - 15.03.2008, Side 33

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. MARS 2008 33
kraftur þinn var svo mikill að ég sá
jólasveina, álfa og huldufólk á öðrum
hverjum hól. Þegar ég var orðin full-
orðin rifjaðir þú þessar sögur upp og
kímdir yfir trúgirni minni sem lítillar
stúlku. En veistu afi minn, þetta seg-
ir svo mikið um þig; hvað þú varst
góður sögumaður og hvað þú varst
gæddur miklum sannfæringarkrafti.
Þú skilur svo margt gott eftir þig
hérna og í hjörtu okkar allra er
höggvið stórt skarð. Nú hefur þú róið
á önnur mið og ég veit að það bíður
þín stórt og mikið hlutverk fyrir
handan og ég ætla rétt að vona að þar
sé ekkert kvótakerfi.
Elsku amma mín. Hann afi var
alltaf svo stoltur af þér. Þið voruð svo
samrýnd hjón.
Ég veit að þú átt um sárt að binda.
Ég bið Guð að gefa þér og okkur öll-
um styrk til þess að takast á við fram-
tíðina.
Hinsta kveðja,
Guðbjörg Elín Þrastardóttir.
Elsku afi. Nú hefur þú kvatt þenn-
an heim og ert kominn til annarra
heima. Ég er mjög þakklát fyrir allar
þær góðu stundir sem við höfum átt
saman. Alltaf var gott að koma á
Grundarbrautina til þín og ömmu
enda var maður alltaf velkominn og
ég eins og hálfgerður heimalningur
þar.
Hjá ykkur fékk maður ýmislegt
góðgæti eins og heimabakað brauð,
hveitikökur og einnig man ég eftir
góða harðfiskinum þínum sem þú lést
hanga úti á snúrustaurum og við
frændsystkinin fengum ætíð að
smakka á.
Þú varst svo mikill sögumaður og
duglegur við að segja okkur krökk-
unum frábærar sögur af jólasveinun-
um, tröllunum í fjöllunum og ekki má
gleyma álfunum sem þú sagðir að
byggju í stóra steininum í garðinum
ykkar. Við frændsystkinin hlustuð-
um öll agndofa á þig enda lifðir þú þig
svo inn í sögurnar með hlátrasköll-
um.
Þér féll aldrei verk úr hendi, enda
man ég ekki eftir þér öðruvísi en allt-
af á fullu, hvort sem það var að laga
til í garðinum heima hjá ykkur ömmu
eða að stússast í kringum bátinn þinn
hann Sveinbjörn Jakobsson. Ég man
þann dag þegar nýi báturinn kom til
heimahafnar hér í Ólafsvík og þú og
amma voruð yfir ykkur stolt af nýja
bátnum, þó svo að gamli Sveinbjörn
hafi skilið eftir mikinn söknuð í hjört-
um okkar allra.
Það verður tómlegt hér án þín og
skrítið að koma á Grundarbrautina
þar sem enginn afi er lengur en
minningin um þig mun lifa í hjarta
mínu. Guð varðveiti þig elsku afi
minn.
Þín
Hermína.
Elsku afi okkar.
Alltaf þótti okkur jafn spennandi
að koma vestur og heimsækja ykkur
ömmu og yfir sumartímann þegar við
fengum að vera í góðu yfirlæti á
Grundarbrautinni. Var þá ávallt
margmenni í heimsókn og oft var
fylltur bíllinn af krökkum og tekinn
rúntur um bæinn. Ósjaldan lumaðir
þú á skemmtilegum sögum sem föng-
uðu athygli okkar og létu okkur
gleyma okkur um tíma. Það þótti afar
spennandi að fá að skoða afabát og
fannst okkur hann flottasti báturinn í
höfninni. Á kvöldin komst þú svo með
nýveiddan fisk sem amma eldaði og
erum við enn sammála því að það sé
einhver besti matur sem við fáum.
Afi hafði gaman af að rökræða hin
ýmsu málefni og stundum þótti hon-
um afar gaman af því ef hann náði að
hafa það þannig að nánast allir væru
ósammála sér og sat svo sposkur á
svip yfir því að vera búinn að ná að
æsa upp mannskapinn. Þannig var
afi, afar fróður, glaðlegur, hjartahlýr
og gaman var að eiga við hann gott
spjall um daginn og veginn. Þú fylgd-
ist alltaf náið með okkur öllum barna-
börnunum þó svo að um sé að ræða
stóran hóp. Þú hugsaðir alltaf vel um
garðinn og brýndir fyrir okkur
krökkunum að hugsa vel um trén og
blómin. Þegar þú slóst garðinn var
það stórt hlutverk að fá að aðstoða
þig við að raka saman grasinu og
sagðir þú okkur að ef við skildum eft-
ir hrífuna þannig að tindarnir sneru
upp þá færi að rigna.
Við vorum farin að bíða í ofvæni að
komast með ykkur ömmu til Flórída
nú um páskana og vitum að þú varst
einnig farinn að hlakka til, búinn að
pakka og tilbúinn í ferðalagið. Ekki
óraði okkur fyrir því að þú ættir eftir
að kveðja okkur svo snögglega eins
og raun bar vitni og sitjum við eftir
með mikinn söknuð í hjarta en ánægð
yfir því hve góða ævi þú hefur átt og
hve mikið af yndislegum minningum
við eigum um þig sem við getum hleg-
ið að og deilt með fjölskyldunni.
Þín verður sárt saknað elsku afi
okkar.
Guð geymi þig.
Guðbjörg og Guðmundur.
Ekki bjóst ég við því að fyrsta sím-
tal til mín á hinn örlagaríka dag yrði
það að elsku afi minn væri dáinn.
Frekar bjóst ég við því að hann
myndi hringja til að spyrja frétta,
ræða málin og athuga hvort við ætt-
um að kíkja á bryggjurúnt. Þeir voru
ófáir skemmtilegu rúntarnir sem við
fórum saman, það var ekki bara farið
á bryggjuna en allt snerist um sjávar-
útveg. Farið var á marga góða staði
og málin rædd. Dugnaður og kraftur
einkenndi störf afa þó hann væri að
nálgast áttatíu árin. Hann var við
vinnu fram á síðasta dag og fór oft
niður á bryggju að hjálpa við löndun.
Besta minning mín er frá deginum
fyrir andlát afa, hann hringdi í mig og
bað mig um að prenta út stöðuna á
aflamarkinu. Fór ég til ömmu og afa
og ræddi hann við mig um hvernig
væri best að spila úr því sem eftir er
fram á vor. Við fórum ásamt ömmu í
smá búðaráp og auðvitað var farið á
bryggjuna. Farið var inn í Hafnar-
fjörð að skoða bátana, stoppuðum við
vel og lengi fyrir framan tvo báta til
að ræða saman um hvernig aðbún-
aður var þar um borð, aðallega til að
bæta aðstöðuna um borð í Sveinbirni
sem var honum hugleikinn. Á leiðinni
heim sáum við afi risastóran húsbíl
auðvitað sneri ég við og við urðum að
skoða hann. Þegar við komum upp að
honum þá sögðum við hrikalega er
þetta stórt, en afi sagði þetta er eins
og rúta. Eftir það var haldið niður á
Kleppsveg, þegar við komum þangað
gerði allt í einu mikla snjókomu og
þegar við tókum úr skottinu sagði afi
við mig, okkur mun fenna í kaf. Bar
ég vörurnar inn á gang fyrir þau og
þar skildu leiðir. Kvaddi ég ömmu og
afa minn og við sögðum, við sjáumst á
morgun. Ekki hélt ég að þetta væri í
síðasta sinn sem ég sæi hann því afi
var alltaf svo hress.
Afi minn er maðurinn sem studdi
mig í gegnum allt og stóð þétt við
bakið á mér. Alltaf var hægt að
treysta á hann. Eftir að ég kláraði
Stýrimannaskólann og var synjað um
réttindin var það afi sem gerði allt
sem hann gat til að ég fengi réttindin,
auðvitað tókst honum það. En honum
fannst ekki ráð að stöðvast í námi og
hvatti mig áfram í annað nám sem ég
stunda í dag. Hlakkaði ég til þegar
því lyki og afi væri með mér á út-
skriftardaginn og samgleddist mér.
Ég er þó viss um að hann verður með
mér vegna þess hve ánægður hann
var með hve vel mér gengi.
Samband mitt við afa var mjög
gott, það hófst við ungan aldur minn.
Ég tók á móti honum þegar hann
kom í land og fékk oft að fara með á
sjóinn, þá var ég flakkandi um allan
bát. Sérstaklega man ég eftir því
þegar ég var 7 ára og var með afa
uppi í brú, reyndi ég að skipa honum
fyrir að bakka og beygja sem hann
hafði mjög gaman af.
Nú er komið að kveðjustund, elsku
afi minn, söknuður minn er mikill og
aldrei mun ég gleyma þér þar sem
mér þótti ákaflega vænt um þig. Ég
mun gæta ömmu fyrir þig eins og þú
gerðir best.
Elsku amma mín, þú hefur misst
góðan eiginmann og vin, en þú hefur
góðar minningar til að ylja þér við.
Minning afa mun ávallt lifa í huga
okkar. Hvíl í friði, elsku bestu afi
minn.
Minning þín er ljós í lífi okkar
Elmar, Harpa og Ragnheiður.
 Fleiri minningargreinar um Þrá-
inn Sigtryggsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
✝ Vilborg Jóns-dóttir fæddist í
Reykjavík 14. nóv-
ember 1936. Hún
lést á Landspít-
alanum 6. mars síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Jón
Jónsson frá Laug í
Biskupstungum, f.
21.12. 1900, d. 31.5.
1941, og Aðalheiður
Lilja Guðmunds-
dóttir frá Arn-
arholti í Bisk-
upstungum, f. 21.4.
1909, d. 2.4. 1981. Alsystkini Vil-
borgar eru Alfreð Rasmus, f. 24.8.
1933, og Ingibjörg, f. 8.4. 1940, og
hálfbróðir, samfeðra, Hlöðver, f.
9.9. 1923, d. 1.3. 1927.
Vilborg giftist 8.9. 1955 Magn-
úsi Helga Sveinbjörnssyni, f.
25.11. 1929. Þau eignuðust 7 börn,
þau eru: 1) Friðbjörg Dröfn, f. 3.1.
1955, sambýlismaður Birgir Jóns-
son. 2) Jón Heiðar, f. 4.10. 1956,
sambýliskona Ása Kristín Knúts-
dóttir, sonur Jóns og Jónínu
Rögnu Sigurbjartsdóttur er Jón
Frímann. 3) Dóttir, f. 7.4. 1959, d.
8.4. 1959. 4) Kristín, f. 14.4. 1962,
gift Hilmari Hjartarsyni. 5) Guð-
rún Birna, f. 5.4. 1963, gift Ómari
Jónssyni, synir
þeirra eru Brynjar
Rafn og Daníel Haf-
þór. 6) Sveinbjörn
Ævar, f. 30.3. 1965,
sambýliskona Ólína
Kristín Austfjörð,
dætur þeirra eru
Ragnheiður Rún og
Kristín Birna. 7) Að-
alheiður Lilja, f.
17.7. 1969, sam-
býlismaður Júlíus
Bjarki Líndal, börn
þeirra eru Haraldur
Holti, Vilborg Jó-
hanna og Friðbjörg Margrét.
Fyrri eiginmaður Aðalheiðar er
Hannes Jónsson, synir þeirra eru
Magnús Ívar og Jón. 8) Bjarki
Magnússon, fóstursonur, f. 28.3.
1971.
Vilborg ólst upp á Laugarfelli í
Biskupstungum og í Reykjavík.
1954 fluttist hún að Hrísum í Fitj-
árdal og bjó þar ásamt manni sín-
um og börnum til 1992 en þá flutt-
ust þau að Norðurbraut 13 á
Hvammstanga. Vilborg vann öll
hefðbundin sveitastörf auk ým-
issa starfa utan heimilis.
Útför Vilborgar verður gerð
frá Hvammstangakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku Vilborg mín, ástarþakkir
fyrir allt og allt.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Þinn
Magnús Helgi.
Elsku mamma, hjartans þakkir
fyrir allt sem þú gafst okkur. Þú
verður ávallt ljósið í lífi okkar, elskan
og viskan.
Lífið rennur sem lækur
með lygnu og djúpan hyl
grefur sér farveg og fellur
um flúðir og klettagil.
Við bakkana beggja megin
blandast hin tæra lind
uns lækurinn orðinn er allur
annarra spegilmynd.
Lækurinn minnir á lífið
lindin er tær og hrein
í fljótið ber hann öll fræin
sem falla af næstu grein.
En fljótið er lífsins ferja
er flytur með þungum straum
ljóðið um lindina tæru
lækjarins óskadraum.
(Sigurður Hansen.)
Friðbjörg, Jón, Kristín,
Guðrún, Sveinbjörn og Lilja.
Elsku mamma, það er skrítin til-
hugsun að hugsa til þess, að þú sért
ekki hjá okkur ennþá. Um jólin
varstu hress og kát en núna ertu
horfin á braut. Þegar ég hugsa til
baka er ég mjög ánægður með
hvernig mamma þú varst, þessi
vanalega mamma, skammaðir okkur
krakkana stundum og hældir okkur
þegar það átti við. Þetta er mjög
notaleg tilfinning, en alltaf varstu
ljúf og góð.
Þú átt heiður skilinn hvað þú
nenntir að vesenast með dætrum
mínum, ömmustelpunum þínum,
sama hvað þær klúðruðu handavinn-
unni sinni mikið var alltaf hægt að
senda þær til þín og þú reddaðir mál-
unum. Reyndar var sama hvaða vit-
leysa þeim datt í hug, þú áttir alltaf
ráð við öllu.
Elsku mamma, þín verður sárt
saknað, minning þín lifir um ókomin
ár.
Blátt lítið blóm eitt er,
ber nafnið: „Gleymdu’ei mér“.
Væri ég fleygur fugl
flygi’ ég til þín.
Svo mína sálu nú
sigraða hefur þú,
engu ég unna má
öðru en þér.
(Höf. ók.)
Þinn
Sveinbjörn Ævar.
Elsku Villa amma, við viljum
þakka fyrir allar dýrmætu stundirn-
ar sem áttum við með þér. Ljúfar
minningar um þig munu lifa í hjört-
um okkar um ókomna tíð.
Ég kveiki á kertum mínum
við krossins helga tré.
Í öllum sálmum sínum
hinn seki beygir kné.
Ég villtist oft af vegi.
Ég vakti oft og bað.
Nú hallar helgum degi
á Hausaskeljastað.
Í gegnum móðu’ og mistur
ég mikil undur sé.
Ég sé þig koma, Kristur,
með krossins þunga tré.
Af enni daggir drjúpa,
og dýrð úr augum skín.
Á klettinn vil ég krjúpa
og kyssa sporin þín.
Ég fell að fótum þínum
og faðma lífsins tré.
Með innri augum mínum
ég undur mikil sé.
Þú stýrir vorsins veldi
og verndar hverja rós.
Frá þínum ástareldi
fá allir heimar ljós.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi.)
Alltaf saknað, aldrei gleymt. Hvíl í
friði elsku amma.
Ástarkveðjur,
Magnús Ívar, Jón, Haraldur
Holti, Vilborg Jóhanna og
Friðbjörg Margrét.
Elsku amma, við erum ekki ennþá
búnar að gera okkur grein fyrir því
að þú sért ekki lengur hjá okkur. Við
eigum svo góðar minningar saman
eins og þegar við komum í heimsókn
og þú fórst að gera fyrir okkur bestu
pönsur í heimi og við fengum ís og
súkkulaði á pönsurnar.
Þegar við komum með ullarsokka
með engum hæl og báðum þig að
laga þá og þú sagðir alltaf: „Ekkert
mál.“ Þú varst okkur alltaf innan
handar þegar okkur vantaði hjálp.
Minningar okkar eru ógleymanleg-
ar. Við vitum að þér líður vel, það
skiptir okkur miklu máli, þú verður
alltaf hjá okkur í blíðu og stríðu. Við
biðjum Guð um að vera alltaf hjá þér.
Þínar ömmustelpur
Ragnheiður Rún og
Kristín Birna.
Norðurleiðarútan stoppaði við
veginn sem lá inn Fitjaárdalinn, og
út stígur lítill, feiminn já og hálf
smeikur snáði að sunnan,hann var að
fara í sveit að Hrísum, þetta var sem
sagt undirritaður. Ég man enn eftir
þessum degi þegar við hittumst fyrst
Villa mín. Nú sit ég og rifja upp
minningar út sveitini og allar eru
þær góðar, það var alltaf sól og gott
veður, svona næstum því. Alltaf leið
mér vel hjá ykkur Magga enda urðu
sumurin fimm. Á vorin gat maður
varla beðið eftir að komast í sveitina.
Hjá ykkur lærði maður að vinna þau
verk sem þurfti svosem sinna og
hirða um dýrin. Ég man hvað ég suð-
aði í þér, Villa mín, að kenna mér að
mjólka og þú lést loks undan og mér
tókst að ná ágætis tökum á þessu, en
ég verð nú samt að játa að fljótlega
sá ég pínu eftir þessu suði það var
þegar mesta spennan var farin, þá
kom þessi snilldar uppfinning
mjaltavélin.Ég held að ég muni enn
nöfnin á kúnum og hvar þær voru í
fjósinu, og svo voru það bestu vin-
irnir Ted, Fellow og Vigga sem voru
hundarnir á bæmum.
Villa mín þú hefur nú lagt af stað í
þá ferð sem liggur fyrir okkur öllum
,eg bið góðan Guð um að vera með
þér í þessari ferð, hjá mér situr eftir
minningin um eina duglegustu og
merkustu konu sem ég hef kynnst.
Elsku Maggi og fjölskylda ég sendi
ykkur mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Blessuð sé minning Vilborgar
Jónsdóttur.
Reynir Theódórsson.
Vilborg Jónsdóttir
 Fleiri minningargreinar um Vil-
borgu Jónsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari
upplýsingum.
Minningargreinar
✝
Elskulegur maður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
PETER JONES,
Vaðlatúni 6,
Akureyri,
sem lést þriðjudaginn 11. mars, verður jarðsunginn
frá Akureyrarkirkju þriðjudaginn 18. mars.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja
heiðra minningu hans er bent á Hjartavernd.
Ingibjörg M. Gunnarsdóttir,
Þóra Þorleifsdóttir, Helgi Níelsson,
Kári Þorleifsson,
Helgi Jones, Nanna Dröfn Björnsdóttir
og afabörnin.