Morgunblaðið - 19.03.2008, Qupperneq 31

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 19. MARS 2008 31
✝ Sigurlaug Njáls-dóttir fæddist á
Siglufirði 4. desem-
ber 1924. Hún lést á
Sjúkrahúsi Akureyr-
ar þriðjudaginn 11.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Njáll Jónasson,
f. 5.2. 1891, d.
25.11.1976, og Ólöf
Þorkelsdóttir, f.
25.11. 1889, d. 2.11.
1925. Systkini Sig-
urlaugar eru: Að-
alheiður Aðalbjörns-
dóttir, látin, Guðjón, látinn og
Sigurður, sem búsettur er í Reykja-
vík.
Sigurlaug missti móður sína er
hún var á fyrsta ári, og var send til
Akureyrar með síldarbát og fór á
Sjúkrahús Akureyrar, þá með
berkla. Á móti henni tóku hjónin
Guðný Einarsdóttir og Þorsteinn
Kristjánsson og þau tóku hana að
sér og ólu hana upp. Uppeldissyst-
mund Örn og 2 barnabörn. 4) Ólaf-
ur Njáll, f. 7.12.1959, kvæntur Mar-
íu Helgu Kristjánsdóttur, f.
29.3.1963, þau eiga 4 börn, Friðjón
Geir, Elfu Dögg, Bryndísi Helgu og
Ólöfu Völu, og 3 barnabörn.
Sigurlaug var uppalin á Akureyri
á hinum ýmsu stöðum í Innbænum
og Eyrinni, en árið 1938 flyst fjöl-
skyldan í Þingvelli, smábýli rétt
sunnan Glerár og þar hófu þau Ósk-
ar sinn búskap 1948 og bjuggu þar
allan sinn búskap að undanskildum
árunum 1950-51. 1992 flutti hún svo
norður fyrir Glerá í Smárahlíð og
2004 flutti hún í Lindasíðu 2 sem
var hennar síðasta heimili.
Á Þingvöllum voru Óskar og Sig-
urlaug með nokkrar kindur og
hænur og einnig kartöflur svo lengi
sem heilsan leyfði og var það góð
búbót fyrir þau. Sigurlaug vann
mestallan sinn starfsaldur á verk-
smiðjum Sambandsins á Gler-
áreyrum, en fyrst og fremst var
hún móðir og húsmóðir og bjó son-
um sínum og eiginmanni gott og
traust heimili.
Útför Sigurlaugar verður gerð
frá Akureyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
kini Sigurlaugar eru:
Sigurbjörg, Lára, Að-
alsteinn og Eiríkur.
Lára er ein á lífi.
Sigurlaug giftist
4.12. 1948 Óskari
Friðjóni Jónssyni, f.
1.6.1921, d. 15.5.1991,
ættuðum úr Fljótum.
Synir þeirra eru: 1)
Sigurður, f. 17.8.1948,
d. 3.9.1997, var í sam-
búð með Bergþóru
Reynisdóttir, þau slitu
samvistum, þau eiga 2
börn, Sigurð Frey og
Lilju Ósk, áður átti Bergþóra börn-
in Önnu Lindu, hún á 2 börn, og
Bjarna Bærings. 2) Þorsteinn, f. 1.4.
1953, kvæntur Maríu Guðmundu
Kristinsdóttur, f. 7.10.1955, þau
eiga 3 börn, Óskar Rafn, Sig-
urlaugu og Maríu Hlíf, og Þorsteinn
á soninn Róbert. Þau eiga 8 barna-
börn. 3) Jón Þórir, f. 8.9.1954,
kvæntur Hlíf Guðmundsdóttur, f.
22.11.1954, þau eiga einn son, Guð-
Í dag verður borin til grafar hún
amma á Þingvöllum. Í gegnum hug-
ann fljóta ýmsar minningar um konu
sem var um margt merkileg kona,
sem oftar en ekki mátti hafa meira
fyrir lífinu en margur annar.
Það setti sitt mark á líf ömmu að
hún skyldi missa mömmu sína og
ekki fá tækifæri til að kynnast henni.
Líf hennar var nokkrum þyrnum
stráð lengi framan af ævi, og ýmis
atvik úr æsku sem henni sviðu sárt.
Afi og amma áttu sitt heimili á
Þingvöllum þar sem þau innréttuðu
gamla fjósið sem íbúð.
Það er óhætt að segja að það hafi
verið þröngt í búi hjá þeim lengi
framan af, og stundum þurfti að
treysta á góðvild annarra með að-
föng, sem síðan var endurgreitt við
fyrsta tækifæri.
Ef til vill má segja að kreppan hafi
varað lengur hjá afa og ömmu en
mörgum öðrum, og þau fóru ekki að
horfa á bjartari tíð fyrr en langt var
liðið á 7. áratuginn.
Ég geri mér grein fyrir því í dag
að afi og amma voru ekki fjárhags-
lega vel stæð, en samt upplifði ég
þau alltaf sem ríkt fólk þegar ég var
lítill. Það var allt svo snyrtilegt og
fínt hjá þeim og vel hugsað um alla
hluti. Þau voru líklega eitthvert það
nægjusamasta fólk sem ég hef
kynnst, enda sagði amma alltaf þeg-
ar hún komst á eftirlaun að hún hefði
nú bara aldrei haft annað eins af
fjármunum á milli handanna.
Erfiðleikar framan af ævinni mót-
uðu ömmu svo sannarlega. Hún var
oft á tíðum bitur út í fortíðina og átti
erfitt með að vinna sig út úr henni.
Þess vegna gat hún oft virkað hvöss
og var það vissulega stundum. En
það var alltaf hægt að eiga góðar
stundir með henni, enda hafði hún
fyrst og síðast áhuga á fólki og
mannfélagi almennt. Hún amma var
stolt af afkomendum sínum, sama á
hverju gekk. Hún hafði t.d. alltaf trú
á því að eitthvað myndi verða úr mér
þótt lífernið lengi vel hafi ekki gefið
fyrirheit um það.
Þegar afi dó má segja að nokkuð
af lífsneistanum hafi dofnað, og hún
saknaði hans mikið og við ræddum
oft saman um árin þeirra saman, erf-
iðleika og gleðistundir. En mesta
áfallið og stærsta sorgin var þegar
frumburðurinn, hann Siddi, dó árið
1997. Sonur Sidda, Sigurður Freyr,
flutti til ömmu og það er óhætt að
fullyrða að það hafi verið henni mjög
dýrmætt.
Vissulega er söknuðurinn sár nú
þegar hún amma er dáin, en hann
verður manni auðvitað ekki eins erf-
iður í ljósi þess að hún var svo sann-
arlega sátt við að kveðja. Hún var
ekki í nokkrum vafa um að afi og
Siddi myndu taka á móti sér þegar
hún kæmist yfir móðuna miklu.
Í síðustu heimsókn minni til ömmu
fylgdi hún Mía mér norður og sýndi
henni allar fimleikakúnstirnar sínar
uppi á sjúkrahúsi við mikinn fögnuð
og gleði. Þar bað hún mig um að taka
hempuna með næst þegar ég kæmi,
því ég þyrfti áreiðanlega að kasta
rekum yfir hana. Hún vissi auðvitað
að hverju stefndi og var sátt við að
endalokin hérna megin grafar nálg-
uðust.
Elsku amma, þín verður sárt
saknað, skemmtilegra samræðna
verður saknað og umhyggjunnar
sem þú sýndir mér, Gíslínu og stelp-
unum okkar alltaf.
Guðmundur Örn (Örri),
Gíslína, Mía og Íva.
Elsku amma mín, mikið á ég eftir
að sakna þín, sakna þess að geta ekki
hringt í þig á kvöldin og spjallað við
þig um allt milli himins og jarðar.
En ég veit í hjarta mínu að þér líð-
ur vel í dag og efast ekki um að vel
hafi verið tekið á móti þér, Óskar afi
og Siddi hafa gert það ásamt fleirum.
Ég hef hugsað um þær stundir
sem við áttum saman og þær geymi
ég í hjarta mínu. Ég man svo vel
þegar ég var lítil stelpa og kom á
Þingvelli til ykkar afa að þið tókuð
alltaf svo vel á móti mér, það voru
alltaf ísblóm í frystikistunni og nóg
var um plássið til að leika sér úti. Svo
var líka alltaf gaman að fara og
skoða í gamla húsinu og ekki má
gleyma ferðunum sem við fórum og
fundum gjarnan gamalt dót sem við
afi sáum not fyrir, þú sást það ekki
alltaf og varðst stundum hissa á því
hvað við værum að gera, ég á nú
ennþá símaborð sem við fundum og
hefur það verið málað mjög oft.
Það var skrítið þegar þú fluttir frá
Þingvöllum, en ég var nú stolt af þér
að fara í strætó, ég man að þú sagð-
ist vera með einkabílstjóra sem
stoppaði fyrir utan heimilið þitt,
keyrði þig í Nettó og næði í þig þeg-
ar þú værir búin að versla.
Við áttum það sameiginlegt að
okkur þótti gaman að spila og svo að
sjálfsögðu að spila bingó. Ég man
svo vel eftir Páskabingó, þá fengum
við alltaf páskaegg.
Svo má ekki gleyma því að við vor-
um nöfnur, ég man líka að þegar ég
var ófrísk þá kom ekki annað til
greina að ef ég gengi með strák þá
fengi hann nafnið hans afa Óskars.
Óskar Þór var nú í smá uppáhaldi
hjá þér og saknar þín, við töluðum
um að þér liði vel núna og vonum að
það sé rétt.
Þegar ég kom norður í byrjun
mars með systkinum mínum þá
varst þú bara hress og gerðir smá
grín. Það var yndislegt að geta kvatt
þig þó svo að ég vildi það ekki, en þá
vissi ég að þú varst tilbúin til þess.
Ég veit að þú fylgist með okkur
núna og bið þess að þér líði vel.
Þín sonardóttir,
Sigurlaug.
Elsku amma Lilla hefur nú kvatt
okkur. Þegar ég lít um öxl rifjast upp
fyrir mér ótal góðar stundir sem við
áttum saman. Mínar fyrstu minning-
ar um ömmu eru þegar ég heimsótti
hana og afa þegar þau bjuggu á
Þingvöllum. Það ríkti alltaf viss eft-
irvænting fyrir þær heimsóknir enda
tóku þau ávallt vel á móti manni.
Þegar afi hafði kvatt okkur og amma
var flutt í Smárahlíðina fór ég að
heimsækja hana oftar, bæði var
styttra að fara og eins var ég orðinn
eldri. Við gripum yfirleitt í spil, oftar
en ekki var það rommí, og fengum
okkur svo smá bita. Þegar kom að
því að eiga eitthvað með kaffinu kom
maður aldrei að tómum kofanum hjá
ömmu, ostabrauð í ofninum góða,
tertubiti með sultu og hvítt súkku-
laði á eftir var sígild blanda og að
sjálfsögðu mjólk með.
Samband okkar ömmu breyttist
töluvert haustið ’97 þegar ég flutti til
hennar í fyrra skiptið. Þau tvö skipti
sem ég bjó hjá henni telja rétt um
fjögur ár og get ég ekki sagt annað
en að við höfum kynnst hvort öðru
nokkuð vel þann tíma. Strax frá upp-
hafi náðum við vel saman þó svo að
við værum mjög ólík að mörgu leyti,
ég held að við höfum bætt hvort ann-
að ágætlega upp. Þann tíma sem ég
bjó hjá henni hugsaði hún um mig
líkt og eigin son, það eina sem ég gat
hugsanlega kvartað yfir á sínum
tíma var hversu viljug hún var til að
vekja mig á morgnana. Ég kvarta nú
ekki yfir því í dag enda hefði skóla-
ganga mín verið heldur endaslepp ef
ekki hefði ég mætt á morgnana. Á
slaginu 7:50 var sú gamla mætt í
dyragættina, oftar en ekki glottandi
yfir tilburðum mínum við að reyna
að koma mér á fætur.
Þó amma hafi verið af gamla skól-
anum og ekki verið ýkja hrifin af
óvæntum uppákomum var hún
manna duglegust við að koma mér á
óvart. Tveir atburðir sitja mér of-
arlega í minni. Fyrra skiptið var
þegar farið var að líða að kvöldmat
og hún spyr hvort við ættum ekki að
panta pizzu. Ég veit ekki hversu
langt hakan á mér fór niður, hún var
fánaberi íslenskrar matreiðslu en
ákvað allt í einu að vilja prófa pizzu,
komin á áttræðisaldurinn. Seinna
skiptið var þegar ég geymdi forláta
vodkapela inni í geymslu. Amma var
ekki mjög hrifin af áfengi og því var
ég ekki að flagga pelanum góða. Ég
tók svo eitt sinn eftir því að minnka
fór í pelanum og varð alveg furðu-
lostinn enda vorum við amma bara
tvö og ekki gat sú gamla verið að
blanda sér á kvöldin. Það kom svo á
daginn þegar ég grennslaðist fyrir
um hjá henni að henni þótti ágætt að
fá sér eins og eina teskeið þegar hún
var með eitthvað í hálsinum, þetta
hreinsaði víst ansi vel. Ég var marga
daga að ná harðsperrunum úr mag-
anum á mér eftir allan hláturinn.
Svona gæti ég haldið áfram lengi að
segja frá þeim tíma sem við amma
áttum saman.
Elsku amma, það voru forréttindi
að fá að kynnast þér svona vel, þær
stundir sem við áttum saman munu
ylja mér um ókomna tíð. Ég mun
ævinlega verða þér þakklátur fyrir
allt sem þú gerðir fyrir mig og
kenndir mér og ég veit að þú fylgist
áfram vel með mér.
Sigurður Freyr Sigurðsson.
Elsku amma mín, mikið á ég eftir
að sakna þín, sakna þess að geta ekki
hringt í þig á kvöldin og spjallað við
þig um allt milli himins og jarðar.
En ég veit í hjarta mínu að þér líð-
ur vel í dag og efast ekki um að vel
hafi verið tekið á móti þér, Óskar afi
og Siddi hafa gert það ásamt fleirum.
Ég hef hugsað um þær stundir
sem við áttum saman og þær geymi
ég í hjarta mínu. Ég man svo vel
þegar ég var lítil stelpa og kom á
Þingvelli til ykkar afa að þið tókuð
alltaf svo vel á móti mér. Það voru
alltaf ísblóm í frystikistunni og nóg
var um plássið til að leika sér úti. Svo
var líka alltaf gaman að fara og
skoða í gamla húsinu og ekki má
gleyma ferðunum sem við fórum og
fundum gjarnan gamalt dót sem við
afi sáum not fyrir. Þú sást það ekki
alltaf og varðst stundum hissa á því
hvað við værum að gera. Ég á nú
ennþá símaborð sem við fundum og
hefur það verið málað mjög oft.
Það var skrítið þegar þú fluttir frá
Þingvöllum en ég var nú stolt af þér
að fara í strætó. Ég man að þú sagð-
ist vera með einkabílstjóra sem
stoppaði fyrir utan heimilið þitt,
keyrði þig í Nettó og næði í þig þeg-
ar þú værir búin að versla.
Við áttum það sameiginlegt að
okkur þótti gaman að spila og svo að
sjálfsögðu að spila bingó. Ég man
svo vel eftir Páskabingói, þá fengum
við alltaf páskaegg.
Svo má ekki gleyma því að við vor-
um nöfnur, ég man líka að þegar ég
var ófrísk kom ekki annað til greina
ef ég gengi með strák en að hann
fengi nafnið hans afa Óskars. Óskar
Þór var nú í smáuppáhaldi hjá þér og
saknar þín. Við töluðum um að þér
liði vel núna og vonum að það sé rétt.
Þegar ég kom norður í byrjun
mars með systkinum mínum varst
þú bara hress og gerðir smágrín.
Það var yndislegt að geta kvatt þig
þó svo að ég vildi það ekki en þá vissi
ég að þú varst tilbúin til þess.
Ég veit að þú fylgist með okkur
núna og bið þess að þér líði vel.
Þín sonardóttir,
Sigurlaug.
Sigurlaug Njálsdóttir
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
PETREA AÐALHEIÐUR RÖGNVALDSDÓTTIR
(Háaskála),
lést á hjúkrunar- og dvalarheimilinu Hornbrekku,
Ólafsfirði, laugardaginn 15. mars.
Útför hennar fer fram frá Ólafsfjarðarkirkju
laugardaginn 22. mars kl. 11.00.
Ásta Axelsdóttir, Valgeir Ásbjörnsson,
Sveinbjörn Axelsson,
Sæunn Axelsdóttir, Ásgeir Ásgeirsson,
Lára Axelsdóttir, Ómar Þórisson,
Hanna Brynja Axelsdóttir, Jón Þorbjörnsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
✝
Faðir minn og bróðir okkar,
STEINDÓR ZÓPHÓNÍASSON
fyrrum bóndi,
Ásbrekku, Gnúpverjahreppi,
lést á hjúkrunar- og dvalarheimilinu Kumbaravogi
aðfaranótt 17. mars.
Ingveldur Sigrún Steindórsdóttir og systkini hins látna.
✝
Faðir okkar, afi, bróðir og vinur,
GUÐJÓN GUÐMUNDSSON
húsasmíðameistari,
Bakkaseli 7,
lést á Landspítalanum fimmtudaginn 13. mars.
Útförin verður gerð frá Fossvogskapellu
þriðjudaginn 25. mars kl. 11.00.
Gunnar Þór Guðjónsson, Elínborg Magnúsdóttir,
Hulda Rós, Ester Ósk, Linda Björk,
Sonja Guðbjörg Guðjónsdóttir,
Fríða Kristín Guðjónsdóttir, Hans Hafsteinsson,
María H. Guðmundsdóttir,
Bára Böðvarsdóttir, Friðrik Hróbjartsson,
Sigurður Rúnar Jónasson, Hulda Böðvarsdóttir.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, afi og
langafi,
HELGI HALLVARÐSSON
fyrrverandi skipherra,
Lautasmára 1,
Kópavogi,
andaðist á Landspítalanum laugardaginn 15. mars.
Útför hans fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík
fimmtudaginn 27. mars kl. 13.00.
Þuríður Erla Erlingsdóttir,
Guðfinna Helgadóttir, Guðni Einarsson,
Sigríður Helgadóttir, Birgir H. Sigurðsson,
Helgi Helgason, Brynja Tómasdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.