Morgunblaðið - 13.04.2008, Síða 34

ferðalög
34 SUNNUDAGUR 13. APRÍL 2008 MORGUNBLAÐIÐ
H
ér í klausturgarðinum
standa yfir stífar æf-
ingar fyrir skrúð-
gönguna á föstudag-
inn langa. Allir
Austurbæjarskólar umdæmisins,
svo og brottfluttir sem innfluttir,
drífa sig í fjólubláa búninga sem
líkjast mest Ku Klux Klan-kuflum,
og gera svo eitthvað syngjandi út
um allan bæ.
Ég hlakka mikið til að slást í hóp-
inn eftir að hafa fylgst með æfing-
unum, því alla morgna vöknum við
mæðginin hér í klaustrinu við að
Píetró söngkennari birtist og raðar
upp sínum Austurbæjarskóla. Hann
er ansi strangur en eftir því effektíf-
ur; kallar upp raðirnar hverja af
annarri og æfir og æfir og æfir svo
tvisvar á fæti tvo hringi um garðinn.
Það hefur verið sérlega frískandi
að vakna við þetta, líta út um
gluggann og sjá krakkana í snyrti-
legum röðum undir sítrónutrjánum.
Tólf ára strákarnir eru auðvitað aft-
astir með grín og glens en samt í
röðinni og með rétt lag og meira að
segja leiðast.
Þau eru annaðhvort dökkhærð
eða rauðhærð, þessi elskulegu glöðu
börn, og hljómurinn er alveg sér-
staklega góður með virkisveggina
síðan 1300 á alla vegu.
Þessi ítalski Pétur er með sólgler-
augu í gallabuxum og baðar út öllum
öngum og ef eitthvað mistekst, þá
bara byrja aftur.
Ég get ekki vanist því að hlýna
um hjartarætur yfir því hvað allir
hér eru góðir við börn, og mitt barn
líka. Hvar sem við komum er
drengnum klappað, potað svolítið í
hann, lesið upphátt það sem stendur
aftan á bolnum hans og ef svo vill til
að það er á ítölsku, þá er klappað
fyrir honum. Fólkið fylgist líka
grannt með hvort honum finnst ekki
maturinn góður og í gær fékk hann
ítalskan stráhatt í eftirrétt fyrst
hann vildi ekkert annað af matseðl-
inum.
Eftir sönginn drifum við okkur
niður að sjó. Þangað liggja einar 500
tröppur niður úr klaustrinu. Enn er
ekki búið að opna neina baðströnd
formlega en nokkrir strákar eru
samt komnir út í og aðrir í fótbolta í
fjörunni, enda er stór dagur í dag.
Hjón sem stóðu við veiðar í fjöru-
borðinu voru sífellt að þagga niður í
okkur öllum og sögðu að við fældum
burt fiskinn. Svo við skvettum bara
lauslega á okkur sjó áður en við
lögðum á brattann aftur upp á torg-
ið.
Og þá hittum við í snarbrattri
hlíðinni fyrstu ítölsku kettina. Þeir
lágu þarna malandi utan í klettunum
og höfðu auga með hvað veiddist.
Einn var þó aðallega að fylgjast með
matjurtagarði mömmu sinnar, sem
hékk þarna utan í brattanum fullur
af káli. Við skírðum hann Ítalskan
strákött og tókum mynd af honum.
Komu þá ekki eldri hjón gangandi
og gáfu sig á tal við okkur og töluðu
þá ensku sem enginn annar gerir
hér. Maðurinn sagðist heita Max og
vera héðan, en einu sinni hefði þessi
kona hans komið hingað að leita sér
að manni og fundið sig og flutt til
Englands. Þau koma þó hingað í öll-
um fríum og eiga son sem er flug-
maður og dreymir um að heimsækja
Ísland og dóttur sem er gift dönsk-
um manni sem þau skilja aldrei hvað
er að segja og við gátum leiðbeint
þeim aðeins í dönsku. En þau aftur á
móti kenndu mér á bátinn til Caprí.
En þessi stuttu kynni áttu eftir að
koma sér vel seinna þennan sama
dag.
Feðgar við kastalahlið
Við kastalahliðið standa þeir feðg-
arnir Rafael og Paolo. Þeir hafa all-
ar þarfir okkar á hreinu og uppfylla
þær eins og þeir best geta. Og þegar
þeir skildu loks að við vildum kom-
ast á fótboltaleik milli Napólí og
Fíórentína, þá hringdu þeir strax í
Zorrow og pöntuðu rútuferð frá
torginu klukkan 4.
Og á tilsettum tíma þrömmuðum
við niður á torg og þar beið Zorrow
eftir okkur.
Zorrow er í rauninni rakari og
heitir Toro eða Torro en gengur
undir þessu nafni hér og strákarnir
kalla hann Internasjónal-manninn
því hann reddar hér öllu sem redda
þarf og er hvergi hræddur. Ég sá
ekki betur en þetta væri hann Guð-
bjartur sálugi föðurbróðir minn og
fann strax að við vorum í öruggum
höndum. Zorrow sér um að sprengja
flugelda hér í Vico Equense; hann
gætir barna og stjórnar hópferðum
og örugglega líka skrúðgöngunni á
morgun.
Á torginu varð mikil rekistefna út
af miðum á leikinn. Þá verður að
kaupa fyrirfram og framvísa skil-
ríkjum og þar sem enginn talaði
ensku vissum við ekki okkar rjúk-
andi ráð. Og eiginlega vorum við bú-
in að gefa upp alla von þegar bar að
óvæntan vin, manninn Max ásamt
sinni ensku frú, og hann miðlaði
málum og kvaðst að lokum mundu
láta hvítan vasaklút lafa úr vasa sín-
um í skrúðgöngunni á morgun, svo
við þekktum hann aftur ef okkur
skyldi vanta túlk en á morgun ætlaði
hann að marsera í fjólubláum Ku
Klux Klan-búningi eins og hinir.
Eins og hermenn Mussolinis
Þegar inn til Napólí kom hlupum
við í halarófu rétt eins og hermenn
Mussolinis á eftir Zorrow, hringinn í
kringum leikvang Heilags Páls, og
hvort sem við fórum yfir götur, um-
ferðareyjar eða mannmergðina, þá
klofnaði mannhafið á undan honum.
En hann, afar strangur, gekk fast
eftir því að barnið héldi fast í hönd
móður sinnar. Nokkrar ráðstefnur
hélt hann í hliðargötum og virtist
alls staðar eiga grunsamlega vini.
Á endanum setti hann okkur kirfi-
lega niður á brotinn vegg og skipaði
okkur að bíða kyrr. Við vorum þá
orðin sex, lærisveinarnir hans; tveir
strákar úr þorpinu, tvær unglings-
stúlkur og svo við Ísleifur. Og eftir
nokkra stund birtist hann aftur með
miða handa okkur, fremst í tröpp-
unum, á alveg ágætum stað.
Hér er ekkert áfengi haft um
hönd eins og hjá barbörunum en all-
ir voru í staðinn að borða ískex. Við
Fögur er hlíðin Eini túristinn í bænum Vico Equense um páskana.
Borðum prýdd Greinarhöfundur
skreyttur borðum Napólí-liðsins,
sem var útbýtt við innganginn á
leikvangi Heilags Páls.
Á háhæluðum takkaskóm
Um páskana dvaldist Guðrún S. Gísladóttir
ásamt tæplega níu ára gömlum syni sínum í smá-
þorpinu Vico Equense, rétt utan við Napólí. Þau
bjuggu í gömlu virki sem einnig hafði verið
klaustur og biskupssetur og fylgdust með inn-
fæddum undirbúa litríka skrúðgöngu föstudaginn
langa, brugðu sér á fótboltaleik og fleira.
Hjá klaustrinu Rafael og Ísleifur
við klausturhliðið. Skiltið gefur til
kynna að lúðrar og annar hávaði sé
bannaður í klaustrinu.
Hollusta Hliðverðirnir í klaustrinu, feðgarnir Rafael og Paolo, hafa
kallað til vini sína til að lesa með fögnuði aftan á nýju peysu Íslendings-
ins þar sem lýst er ævarandi hollustu við Napólí-liðið í fótbolta.