Morgunblaðið - 13.04.2008, Blaðsíða 52

52 SUNNUDAGUR 13. APRÍL 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Birgitte LaxdalPálsson fæddist
í Danmörku 27.
febrúar 1926. Hún
lést á líknardeild
Landakotsspítala
26. mars síðastlið-
inn. Hún var kjör-
dóttir Inger Laxdal
og Jóns Laxdal tón-
skálds. Hinn 24.12.
1948 giftist hún Ein-
ari Pálssyni, f.
10.11. 1925, d.
30.10. 1996. Börn
þeirra eru: 1) Páll, f.
30.4. 1949, kvæntur Steinunni
Maríu Einarsdóttur, f. 11.7. 1949.
Börn þeirra eru: a) Sigrún Birg-
itte, f. 25.4. 1968. Börn hennar
eru: Berglind, f. 20.7. 1990, og
Arnar Páll, f. 19.8. 1992. b) Einar,
f. 28.5. 1975, kvæntur Kristjönu
Jónsdóttur, f. 30.5. 1973. Börn
þeirra eru: Steinunn María, f.
11.12. 1996, Hrafnhildur, f. 22.4.
1998, og Páll Gauti, f. 13.5. 2002.
c) Gunnar Þór, f. 22.1. 1985. 2)
Þorsteinn Gunnar,
f. 28.2. 1951. Fóst-
ursonur hans er
Einar Marteinsson,
f. 22.4. 1989. 3) Ing-
er, f. 23.8. 1952, d.
10.1. 1993. Sonur
hennar er Einar
Marteinsson, f. 22.4.
1989.
Birgitte ólst upp í
Danmörku og lauk
skólagöngu þar. Ár-
ið 1948 flutti hún til
Íslands og giftist
Einari Pálssyni,
leikara og skólastjóra. Hún bjó
ætíð síðan á Íslandi en hélt mikl-
um tengslum við Danmörku er
hún og fjölskyldan heimsóttu
móður hennar þar á sumrin. Hún
var heimavinnandi en tók jafn-
framt mikinn þátt í uppbyggingu
Málaskólans Mímis sem þau hjón-
in ráku í áratugi.
Útför Birgitte var gerð frá Fos-
vogskapellu 3. apríl, í kyrrþey að
ósk hinnar látnu.
Elskuleg tengdamóðir mín er lát-
in. Hún lést á líknardeild Landa-
kotsspítala eftir skamma legu.
Við Bessie höfðum þekkst í rúm
fjörutíu ár eða frá því að við Páll
sonur hennar bundumst og ég hef
oft sagt að þótt ég hefði sjálf valið
mér tengdaforeldra hefði ég ekki
getað verið heppnari. Bessie var
fædd og uppalin í Danmörku af
Inger, móður sinni. Bessie ólst upp
við mjög mikið ástríki, aga og ráð-
deild og unni hún móður sinni mjög.
Hún varð stúdent frá menntaskól-
anum í Hróarskeldu auk þess sem
hún var eitt ár á hússtjórnarskóla.
Eftir stúdentspróf fer hún til Lond-
on þar sem ætlunin var að læra
ljósmyndun. En á þessum sama
tíma er ungur glæsilegur Íslend-
ingur, Einar Pálsson, að nema leik-
list í London og er ekki að orð-
lengja að þau urðu yfir sig
ástfangin. Einar lýkur námi, þau
flytja til Íslands og gifta sig á að-
fangadag 1948. Fyrstu árin á Ís-
landi voru Bessie örugglega erfið,
hún var mállaus, þekkti engan og
var komin óralangt frá móður sinni.
Á þremur árum eignast þau Einar
þrjú börn og þá sýnir Bessie best
hvað í henni býr, hún lærir íslensku
á undraskömmum tíma, hugsar um
smábörnin þrjú og reynir að venjast
lífinu á Íslandi þar sem flest var
öðruvísi en í Danmörku. Fjölskylda
Einars tók vel á móti henni og á
þessum árum þróaðist vinátta milli
henar og Níníar mágkonu, sem
aldrei bar skugga á.
Einar hefur rekstur Málaskólans
Mímis 1953 og gekk reksturinn með
ágætum, börnin vaxa úr grasi, og
þau eignast fallegt heimili. Heimili
þeirra var einkar fallegt og hlýlegt
auk þess sem Bessie var snildar-
kokkur eins og margir Danir. Á
þessum árum ferðast þau talsvert
innanlands sem erlendis og njóta
þess sem lífið hefur upp á að bjóða.
Með árunum varð Bessie meiri Ís-
lendingur en Dani. Þegar Einar er
rúmlega sextugur greinist hann
með krabbamein sem hann berst
við næstu árin og dregur hann til
dauða nokkrum árum seinna. Áður
en að því kemur verða þau fyrir
þyngsta högginu sem foreldri getur
orðið fyrir, þau missa dóttur sína
Inger úr krabbameini, aðeins fer-
tuga að aldri. Inger lét eftir sig lít-
inn son, aðeins þriggja ára. Á þess-
um erfiða tíma ákveður Þorsteinn
sonur þeirra að flytja inn á heimilið
og saman takast þau Bessie á við að
ala Einar son Inger upp. Hann ber
uppeldi þeirra gott vitni, myndar-
legur og góður drengur sem var
ömmu sinni ljúfur og eftirlátur.
Þremur árum seinna deyr Einar
Pálsson, Bessie hjúkraði honum all-
an tímann og hann dó heima eins og
hann óskaði eftir. Eftir að Einar dó
helgaði Bessie sig uppeldi dóttur-
sonar síns, var við nokkuð góða
heilsu, fór í ferðalög innanlands og
utan með okkur fjölskyldunni eða
vinkonum. Fyrir um tveimur árum
fer heilsu hennar að hraka, hún
verður meira og meira lasburða og
eftir síðustu áramót leggst hún á
sjúkrahús þaðan sem hún á ekki
afturkvæmt. Á engan er hallað, en
Þorsteinn sonur hennar var hennar
stoð og stytta í veikindunum og
stöndum við hin í mikilli þakkar-
skuld við hann. Ég kveð tengda-
móður mína með miklu þakklæti
fyrir öll árin okkar saman. Mér
þótti innilega vænt um hana.
Steinunn María Einarsdóttir.
Með nokkrum fátæklegum orðum
langar mig að kveðja ömmu Bessý.
Ég naut þeirra forréttinda að verja
miklum tíma með afa og ömmu þeg-
ar ég var yngri. Eins eftir að afi dó
og ég stofnaði fjölskyldu var amma
mikið með okkur, við ferðuðumst
mikið saman innan- sem utanlands
og áttum margar góðar stundir
saman. Amma var skarpgreind og
fylgdist vel með heimsmálunum,
umræðuefnið gat verið allt frá erj-
um á alþingi til uppskerubrests í
Austurlöndum fjær. Hún hafði
mikla óbeit á öllu þessu stríðsbrölti
í heiminum enda hafði hún alist upp
við það í Danmörku að hafa óvina-
her í túnfætinum heima hjá sér.
Fréttum af kóngafólkinu í Dan-
mörku hafði hún sérstakar mætur á
enda ólst maður upp við að deila
áhyggjum af samböndum og sam-
bandsslitum dönsku prinsanna eins
og um nána ættingja væri að ræða.
Amma hafði ofsalega þolinmæði og
langlundargeð sem veitti nú ekki af
þegar ég var yngri. Það var nú nán-
ast allt látið eftir prinsinum, t.d.
fórum við nafnarnir saman að
kaupa gæludýr handa prinsinum,
eina skilyrðið var að það væri
hvorki hundur né köttur. Að sjálf-
sögðu komum við heim með kött,
foreldrum mínum til ómældrar
ánægju. Þessi köttur átti við mikil
geðræn vandamál að stríða og end-
aði fljótlega á Sólvallagötunni, afa
til mikillar gleði. Amma var ekki
eins glöð, því hún þurfti að fara
fram úr á morgnana í leðurstíg-
vélum til að vera ekki étin af kett-
inum en amma var ekkert að æsa
sig yfir þessu, þetta bara var svona.
Amma hafði ólæknandi bíladellu
(sagði afi) þannig að eftir ansi
marga bíltúra og ferðir um landið á
unglingsárum vakti mikla athygli
þegar prinsinn ungi gat lokið öku-
námi eftir aðeins tvo ökutíma,
sennilega fengið smáreynslu annars
staðar. Amma hefur allt fram til
dagsins í dag farið með prinsinum
að versla á hann föt, því hann hefur
enga þolinmæði til að fara hvorki
með konunni sinni né móður. Amma
hafði mikið innsæi, við töluðum
saman að lágmarki annan hvern
dag öll mín fullorðinsár í síma og þó
að 50 ár skildu okkur að hafði hún
yfirleitt ráð við flestum vanda.
Ömmu dreymdi um að við myndum
flytja nær til að hún sæi okkur
meira. Loks kom að því að flyttum
upp á land en kaldhæðni örlaganna
hagaði því svo til að daginn eftir að
við fluttum var amma lögð inn á
spítala þaðan sem hún átti ekki aft-
urkvæmt. Birgitte Danamús hugsa
ég að hafi heyrst hátt og snjallt á
himnum þegar amma hitti afa og
Inger aftur. Ég ætla að setjast út á
pall um helgina með börnunum og
bjóða upp á franskbrauð með suðu-
súkkulaði og minnast þín. Farvel i
sidste gang amma Bessý. Þinn
„Kúti“,
Einar Pálsson.
Látin er í Reykjavík Birgitte
Laxdal eftir erfið veikindi. Birgitte,
sem alltaf var kölluð Bessie af allri
fjölskyldunni, var gift bróður mín-
um, Einari Pálssyni, leikara, fræði-
manni og skólastjóra. Þau kynntust
í London árið 1948 á Ólympíuleik-
unum, en bæði voru þar við nám.
Það ríkti mikil eftirvænting í fjöl-
skyldunni að hitta konuna sem hafði
unnið hjarta bróður míns og var
henni tekið fagnandi enda var hún
hvers manns hugljúfi.
Bessie var dóttir hjónanna Jóns
Laxdal, tónskálds og verslunar-
manns, og Inger Laxdal. Jón Lax-
dal féll frá þegar Bessie var barn-
ung og flutti Inger þá með Bessie
til Danmerkur þar sem hún ólst
upp. Að stúdentsprófi loknu hélt
hún til Englands til að læra ljós-
myndun.
Bessie og Einar voru glæsilegt
par, glaðvær og skemmtileg og milli
þeirra ríkti gagnkvæm ást og virð-
ing alla tíð. Þau voru mjög samrýnd
og mátti hvorugt af hinu sjá. Þau
ferðuðust mikið saman og hún
studdi hann með ráðum og dáð í
öllu því sem hann tók sér fyrir
hendur, m.a. ráku þau saman Mála-
skólann Mími. Heimili þeirra á Sól-
vallagötu 28 var einstaklega hlýlegt
og bar smekkvísi þeirra beggja fag-
urt vitni. Þau hjónin eignuðust þrjú
börn, Pál, fjármálastjóra Vest-
mannaeyjabæjar, sem kvæntur er
Steinunni Einarsdóttur hjúkrunar-
fræðingi, Þorstein Gunnar, starfs-
mann Kaupþings, og Inger, kenn-
ara, sem lést árið 1993 langt fyrir
aldur fram.
Bessie var falleg kona, fínleg og
háttvís, ávallt brosmild og glöð.
Hún var létt á fæti og augu hennar
leiftruðu af glettni og góðlátlegum
húmor, en hún hafði þann einstaka
hæfileika að koma auga á hið
spaugilega í lífinu. Hún talaði með
fallegri klingjandi röddu og þótt
hún talaði óaðfinnanlega íslensku
mátti greina örlítinn danskan hreim
sem var svo „sjarmerandi“.
Hún var góðum gáfum gædd, var
mjög víðlesin og jafnframt víðsýn.
Hvar sem hún kom bar hún með
sér frið og heilindi. Allt í fari henn-
ar var vandað, hvort sem það var
heimilishald, klæðaburður, viðmót
við aðra eða það hvernig hún lifði
lífi sínu. Hún kunni þá list að lifa líf-
inu fallega og gerði öllum gott. Það
var ævinlega reisn yfir Bessie, hún
var bóngóð og hjálpsöm og virðing
fyrir náunganum var henni eðlis-
læg. Það var ekki síst þess vegna
sem hún hafði svo góða nærveru.
Af einstöku æðruleysi og hug-
rekki tók hún á móti áföllum lífsins.
Inger dóttir hennar lést úr krabba-
meini í blóma lífsins frá þriggja ára
gömlum syni, Einari Marteinssyni,
og við það færðist foreldraábyrgðin
yfir á Bessie og Þorstein, bróður
Inger, og hafa þau leyst það hlut-
verk frábærlega vel af hendi. Þrem-
ur árum síðar lést Einar, eiginmað-
ur Bessie, úr sama sjúkdómi. Í
gegnum þessa erfiðleika stóð Bessie
eins og klettur, traust og jákvæð og
gerði það besta úr öllum aðstæðum.
Við undirritaðar og öll okkar fjöl-
skylda söknum Bessie sárt, en
minningin um yndislega konu mun
lifa með okkur. Guð gefi elsku Þor-
steini og Einari, Páli, Steinunni og
börnum þeirra og barnabörnum
styrk í þeirra mikla missi.
Hvíli elsku Bessie í guðs friði.
Þuríður Pálsdóttir og
Laufey Arnardóttir.
Það var með sorg í hjarta sem ég
og fjölskylda mín fréttum af andláti
Bessie Pálsson.
Bessie og maður hennar, Einar
Pálsson, hafa gegnt stóru hlutverki
í lífi mínu allt frá því að ég sá fyrst
dagsins ljós í Reykjavík 1962. Þeg-
ar foreldrar mínir voru að vand-
ræðast með hvað ég ætti að heita
stakk Bessie upp á nafninu Inger,
eins og dóttir hennar, og það varð
úr.
Við fluttum skömmu seinna aftur
til Danmerkur og það liðu 14 ár þar
til ég flutti aftur til Íslands, árið
1976, og bjó hér í nokkur ár. Ég var
þá táningur og íslenska var mér
eins framandi og kínverska. Meðan
foreldrar mínir pökkuðu búslóðinni
niður í Kaupmannahöfn var ég send
til Íslands til að dvelja hjá Bessie
og Einari á Sólvallagötunni, svo að
ég gæti lært dálítið í íslensku og
kynnst íslenskri menningu.
Íslenska er ekki auðvelt tungu-
mál fyrir Dana, og þetta sumar var
eitt mesta rigningasumar á Íslandi í
áraraðir. Ég saknaði mjög Dan-
merkur, en þegar ég hugsa til baka
til þess umróts sem fylgir því að
flytja milli landa, þá er þessi tími
mjög ljúfur í endurminningunni og
það þakka ég því hversu ótrúlega
þolinmóð, hlý, róleg og umhyggju-
söm Bessie var.
Sumarlangt sátum við tvær sam-
an í hinu indæla eldhúsi hennar og
unnum okkur gegnum bók Einars
„Icelandic for beginners“.
Bessie og Einar urðu fjölskylda
mín á Íslandi. Jólahátíðina héldum
við alltaf saman í skemmtilegri
blöndu af íslenskum og dönskum
jólasiðum. En hvort sem það voru
jólin eða bara kaffibolli hjá Bessie
var það kátínan sem einkenndi sam-
verustundir okkar.
Bessie hafði frábæra hæfileika til
að vera í núinu – að lifa lífinu hér
og nú, jafnvel þótt lífið geti einnig
borið með sér ýmsar sorgir. Hún
varð mín stóra fyrirmynd af því að
henni tókst á eins fallegan hátt og
hugsast getur að viðhalda dönskum
rótum sínum, húmor og íróníu jafn-
hliða því að hún bjó yfir alíslensk-
um heilindum og talaði íslensku
lýtalaust að mér fannst.
Ég er tíður gestur á Íslandi, og
alltaf hef ég lagt leið mína í eldhús-
ið hjá Bessie. Hún hefur verið jafn
fastur liður í heimsóknum mínum
og ferðir til Þingvalla.
Þingvellir eru á sínum stað en við
mennirnir hverfum á brott. Bessie
verður ætíð með mér í minningunni.
Heiðruð sé minning hennar.
Inger Sønderholm.
Birgitte Laxdal
Pálsson
✝
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát
og útför eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa, sonar og bróður,
JÓHANNESAR SÆVARS JÓHANNESSONAR
frá Vestmannaeyjum,
Suðurtúni 19,
Álftanesi.
Sérstakar þakkir fá Gréta Konráðsdóttir djákni,
Sverrir Björn Björnsson, Slökkvilið Höfuðborgar-
svæðisins og IOOF-Ingólfur.
Ágústa G. M. Ágústsdóttir,
Svava Jóhannesdóttir,
Alda Lára Jóhannesdóttir, Halldór Klemenzson,
Jóhanna María, Þórunn Ágústa, Ella og Anna Lillý,
Þórunn Alda Björnsdóttir
og systkini hins látna.
✝
Yndislegi pabbi minn, sonur okkar, bróðir, mágur
og barnabarn,
SIGURJÓN DAÐI ÓSKARSSON,
Kambaseli 85,
Reykjavík,
sem lést af slysförum þriðjudaginn 8. apríl, verður
jarðsunginn frá Seljakirkju föstudaginn 18. apríl
kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á sjóð til styrktar litlu dóttur hans,
Viktoríu Vonar, reikningsnúmer 0528-04-250338, kt. 181005-2460.
Viktoría Von Sigurjónsdóttir,
Óskar Eyberg Aðalsteinsson, Margrét Árdís Sigvaldadóttir,
Þórða Berg Óskarsdóttir, Gunnar Örn Arnarson,
Ásta Kristín Óskarsdóttir,
Jóna Katrín Guðnadóttir, Sigvaldi Ármannsson,
Þórða Berg Óskarsdóttir, Birkir Baldursson.
✝
Hjartanlegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vináttu við andlát og útför ástkærs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
KRISTJÁNS PÁLS SIGFÚSSONAR,
Kleppsvegi 2,
Reykjavík,
sem lést föstudaginn 14. mars.
Sérstakar þakkir til starfsfólks dagvistunar við
Vitatorg og deildar A-2 á hjúkrunarheimilinu Grund
fyrir einstaka hjúkrun, alúð og umhyggju.
Guðbjörg Lilja Guðmundsdóttir,
Bragi G. Kristjánsson, Erna Eiríksdóttir,
María Anna Kristjánsdóttir, Jesús S.H. Potenciano,
barnabörn og barnabarnabörn.