Morgunblaðið - 18.06.2008, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 18. JÚNÍ 2008 39
BENNI Hemm Hemm ætti að vera
mörgum tónlistarmönnum á vinstri
kantinum fyrirmynd þegar kemur
að útgáfutíðni og almennum dugn-
aði. Frá því að sveitin hélt sína
fyrstu tónleika
í núverandi
mynd árið 2005
hafa komið út
þrjár plötur í
fullri lengd, ein
styttri, frum-
samin tónlist við kvikmyndagerð
Fjalla-Eyvindar flutt, og stórir og
metnaðarfullir tónleikar hérlendis
eru fjöldamargir auk tónleika-
ferðalaga í Asíu, Evrópu og Banda-
ríkjunum. Bravó.
Nýjasta platan heitir Murta St.
Calunga og inniheldur fleiri kassa-
gítarlög útsett fyrir rokkband og
lúðrasveit í óvenjulegum taktteg-
undum. Með öðrum orðum hugsa ég
að efnið hér muni ekki koma neinum
á óvart. Það er í senn helsti kostur
og galli plötunnar. Að mörgu leyti
hefur Benna Hemm Hemm tekist að
skerpa á einkennum fyrri platna og
vinna betur úr hugmyndinni sem
býr að baki hljómsveitinni – þótt
klisjukennt sé þá er þetta „þrosk-
aðra verk“ en fyrri plötur. Þá skiptir
ekki síst máli að hljómur er öllu
betri, en kraftlítill hljómur háði
nokkuð fyrstu tveim plötum Benna.
Sömuleiðis henta takttegundirnar
lögunum oft betur en verið hefur –
áður fékk maður stundum á tilfinn-
inguna að slögum væri bætt við hér
og þar „af því bara“.
Viðbót strengja í hljóðheim sveit-
arinnar er einnig kærkomin, en
grunnur var lagður að því á stutt-
skífunni Ein í leyni. Í því sambandi
vil ég nefna sérstaklega lagið „Allt
sem það fer“, en strengir gera mjög
mikið fyrir útsetninguna á frábæru
lagi. Sérstaklega má líka taka til að
rafmagnsgítar fær meira rými í
hljóðmyndinni en áður og er það vel
þar sem rafmagnsgítarleikur Ró-
berts Reynissonar er á köflum
meistaralegur, sama hvort það er
blúsuð rokkfylling í „Veiðiljóði“, í
köntrýstemmu í „Riotmand“ eða í
ballöðunni „Early Morning Rain“
sem Elvis flutti hér í den (lagið er
eftir Gordon Lightheart).
Raunar er „sándið“ og spila-
mennskan í því lagi einn af hápunkt-
um skífunnar og útsetningin eig-
inlega á öðru plani en allt annað,
hvert hljóðfæri hefur skýran tilgang
og engu er ofgert.
Textalega er Benni Hemm Hemm
á hálfpólitískum slóðum. Hann end-
urtekur í sífellu „allt er í sómanum í
Pakistan / allt er í sómanum í Afgan-
istan“ í „Avían í Afganistan“ og fyrir
vikið hættir maður að trúa honum.
Í „Allt sem það fer“ er hálfgert
framhald: „Allt er auðvelt í Ísrael /
línan er hér og hún verður hér“ og
myndir af aðskilnaðarmúrnum teik-
nast ósjálfrátt upp. Kárahnjúkastífl-
an gerði vart við sig á síðustu plötu
og hér endurtekur Benni „I’m Whal-
ing in the North Atlantic“ þar til
hugmyndin virðist fáránleg. Þetta er
nokkuð snjallt stílbragð, kaldhæðn-
inni er komið til skila með end-
urtekningunni einni saman.
Endurtekningin virðist loða við
plötuna því vissulega má segja að á
Murta St. Calunga sé bara meira af
því sama – að platan endurtaki form-
úluna og nú sé kominn tími til að
breyta svolítið til og kanna nýjar
lendur. Gæði plötunnar ráðast af því
hvernig lögunum tekst að gæða lífi
hugmynd sem er nú óumdeilanlega
tekin að staðna.
Undirritaður er á því að miðju-
hluti plötunnar sé langsterkastur;
lögin „Avían í Afganistan,“ „Allt sem
það fer,“ „Fjalla-Eyvindur“ og
„Riotmand“ (sem kom út í annarri
útsetningu á Einni í leyni) séu með
því allra besta sem Benni hefur sent
frá sér auk „Early Morning Rain“
(en Benni hefur meira að segja áður
tekið Elvis-lag, lagið „Ku-Ui-Po“ á
fyrstu plötunni).
Annað er síðra, eða bætir allavega
litlu sem engu við það sem við erum
tekin að venjast. Vanafesta er ágæt
en í listinni er skemmtilegra að láta
koma sér á óvart. Það hefur Benni
Hemm Hemm gert áður og það ger-
ir hann vafalítið aftur.
Kunnuglegt
Morgunblaðið/Frikki
Hemm Hemm Gagnrýnandi er á því að miðjuhluti plötunnar Murta St. Cal-
unga sé langsterkastur en annað telur hann síðra. Það bæti í það minnsta
litlu sem engu við það sem áheyrendur eru teknir að venjast frá Benna.
TÓNLIST
Geisladiskur
Benni Hemm Hemm – Murta St. Cal-
ungabbbnn
Atli Bollason
» Að mörgu leyti hefurBenna Hemm Hemm
tekist að skerpa á ein-
kennum fyrri platna og
vinna betur úr hug-
myndinni sem býr að
baki hljómsveitinni –
þótt klisjukennt sé þá er
þetta „þroskaðra verk“
en fyrri plötur.