Morgunblaðið - 31.07.2008, Síða 28

28 FIMMTUDAGUR 31. JÚLÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegrar
eiginkonu minnar, móður, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
INGIBJARGAR GUÐBJÖRNSDÓTTUR.
Hans Ragnar Sigurjónsson,
Anna Scheving Hansdóttir, Tryggvi Tómas Tryggvason,
Ása Björk Hansdóttir, John Steven Berry,
Ágústa Hansdóttir, Halldór Pétursson,
Unnur Björg Hansdóttir, Pjetur Einar Árnason,
Sigurjón Hansson, Kristín Guðbrandsdóttir Jezorski,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Hjörtur Hjart-arson tölvu-
tæknifræðingur og
kaupmaður fæddist
23.12. 1929 í
Reykjavík. Hann
lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut hinn 24. júlí
síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Ásta L. Björns-
dóttir frá Ánanaust-
um, f. 24.11. 1908, d.
2002, og Hjörtur
Hjartarson frá
Reynimel, f. 31.10. 1902, d. 1985.
Systkini Hjartar, a) Björn, f.
1928, látinn. b) Anna, f. 1931. c)
Grétar, f. 1934, látinn. d) Anna
Þórunn, f. 1942.
Hjörtur kvæntist 29.12. 1956
Jensínu Guðmundsdóttur frá Sæ-
bóli á Ingjaldssandi, f. 9.9. 1929.
Foreldrar hennar voru Guð-
mundur Guðmundsson, f. 12.2.
1889, bóndi og búfræðingur á Sæ-
bóli, Ingjaldssandi, og Ingibjörg
Guðmundsdóttir, f. 15.2. 1890,
rjómabústýra og húsfreyja. Börn
þeirra eru. 1) Drífa, f. 1.2. 1950
bóndi og fyrrv. alþingismaður,
gift Skúla Lýðssyni, f. 1947, bóndi
á Keldum, synir þeirra eru a) Lýð-
ur, f. 1969, sambýliskona Una
Guðlaugsdóttir, b) Hjörtur, f.
1973, sambýliskona Ragna Sól V.
Steinmüller, c) Skúli, f. 1980, eig-
inkona Melkorka Mjöll Krist-
insdóttir. 2) Ingibjörg, f. 22.6.
Barnabarnabörnin eru 7.
Hjörtur fæddist og ólst upp í
Vesturbænum í Reykjavík, lengst
af á Bræðraborgarstíg 22a. Hjört-
ur og Jenný hafa búið á Seltjarn-
arnesinu í 46 ár. Hjörtur var lærð-
ur vélstjóri frá Vélskóla Íslands.
Tölvutækni lærði hann hjá IBM í
Svíþjóð, Finnlandi , Bretlandi og
Þýskalandi og útskrifaðist síðan
sem tölvutæknifræðingur.
Hjörtur var einn af frum-
kvöðlum tæknideildar IBM á Ís-
landi og starfaði þar í 33 ár. Hann
starfaði um tveggja ára skeið sem
framkvæmdastjóri tæknideildar
IBM hjá Sameinuðu arabísku
furstadæmunum með aðsetur í
Dubai.
Þegar Hjörtur lauk störfum hjá
IBM hóf hann sinn eigin rekstur
ásamt eiginkonu og syni, inn-
römmunina Hjá Hirti, sem þau
starfræktu til 1.2. 2008. Hjörtur
var sannur KR-ingur, stundaði
knattspyrnu og skíðaíþróttina í
mörg ár hjá því félagi. Hann var
einn af stofnendum Rótaryklúbbs
Seltjarnarness. Hann var virkur
þátttakandi í starfi Sjálfstæð-
isfélags Seltjarnarness og gegndi
ýmsum trúnaðarstörfum á þess
vegum. Hjörtur var einn af stofn-
endum siglingaklúbbsins Sig-
urfara á Seltjarnarnesi og var for-
maður þess um skeið. Á námsárum
sínum starfaði hann hjá Hval hf.
Eftir að Hjörtur útskrifaðist sem
vélstjóri, starfaði hann á M/S Arn-
arfelli. Hann var einn af stofn-
endum Sparisjóðs vélstjóra.
Útför Hjartar fer fram frá Sel-
tjarnarneskirkju í dag og hefst at-
höfnin kl. 15.
1951, glerlistamaður
og leiðbeinandi, gift
Sigurði Ólafssyni, f.
1951 vélfræðingi,
dætur þeirra eru, a)
Jenný Klara, f. 1976,
sambýlismaður Brian
Roberts, b) Þuríður
Drífa, f. 1981, sam-
býlismaður Vikar
Hlynur Þórisson, c)
Ólöf Kolbrún, f. 1982.
3) Hjörtur, f. 13.11.
1957, grafískur
hönnuður, d. 7.11.
2007, eftirlifandi
sambýliskona Vilborg Arinbjarn-
ar, f. 1958, stuðningsfullrúi. Synir
Hjartar og Birgittu Matthías-
dóttur, f. 1958, fyrrverandi eig-
inkonu eru, a) Hjörtur, f. 1981,
unnusta Geirþrúður María Kjart-
ansdóttir, b) Matthías, f. 1986.
Dóttir Hjartar og Vilborgar er
Kristbjörg Karen, f. 1990, fóst-
urbörn Hjartar eru Eygló Ar-
inbjarnar, f. 1979, og Sigurður Ar-
inbjarnar, f. 1981. 4) Anna Ásta, f.
25.7. 1959, viðskiptastjóri, gift
Hrafni Sabir Khan sölustjóra, f.
1960, börn þeirra eru a) Grétar
Ali, f. 1984, sambýliskona Jak-
obína Jónsdóttir, b) Tara Sif, f.
1991. 5) Björn Grétar, f. 22.2.
1967, verslunarmaður. 6) Guð-
mundur Ingi, f. 29.6. 1968, fram-
kvæmdastjóri, eiginkona Sigríður
Sigmarsdóttir, f. 1978, vörumerkj-
astjóri, börn þeirra eru a) Óttar
Orri, f. 2001 og b) Jenný f. 2003.
Mig langar að minnast tengda-
pabba míns, hans Hjartar, sem ég
hef öll þau ár sem ég hef þekkt hann
kallað pabba og stóðst hann alltaf
undir því nafni. Ég kynntist honum í
Dubai árið 1982 þá var hann fram-
kvæmdastjóri tæknideildar IBM í
Dubai. Hann vann í World Trade
Center í Dubai og þótti það mjög
flott. Þegar ég kom til hans á skrif-
stofu hans sá ég að fólkið í kringum
hann bar mikla virðingu fyrir honum
og leit upp til hans.
Hann tók mig strax inn í fjöl-
skylduna og með árunum urðum við
nánir vinir og mikill trúnaður fór
okkar á milli. Hann gaf alltaf góð ráð
og það var aldrei erfitt að tala við
hann. Við áttum margar góðar
stundir og ein sem er mér mjög
minnug er sú þegar við ákváðum að
fá okkur eitt koníaksglas og tala
saman, en það endaði með því að við
kláruðum flöskuna. Pabbi var mjög
sterkur maður, bæði andlega og lík-
amlega. Hann stundaði æfingar og
synti mikið. Hann var mikill fót-
boltaaðdáandi og lét alltaf í ljós að
hann væri sannur KR-ingur. Eftir
að sonur minn byrjaði að spila með
Gróttu fylgdist hann vel með þeim
strákum og mætti hann ávallt á
heimaleiki hjá þeim. Pabbi var mjög
handlaginn og vandvirkur, ef eitt-
hvað þurfti að laga eða búa til þá var
hann maðurinn. Pabbi var mikill
sjálfstæðismaður og starfaði mikið
fyrir Sjálfstæðisflokkinn á Seltjarn-
arnesi, hann hafði mikil áhrif á mig
og mína skoðun á pólitík. Í veikind-
um sínum kom það líka í ljós hvað
hann var sterkur. Aldrei sýndi hann
merki um það að gefast upp. Og þótt
að veikindin hrjáðu hann var hann
mikill húmoristi og ávallt brosmild-
ur. Stuttu áður en hann lést brosti
hann til mín og tók í höndina á mér,
þetta bros mun ávallt vera í hjarta
mínu og mun ég aldrei gleyma því.
Ég bið Guð að blessa þennan stór-
kostlega mann, pabba og góðan vin.
Ég mun ávallt geyma minningu
hans í hjarta mínu.
Hrafn Sabir Khan.
Elsku afi.
Mikill maður varstu á allan hátt,
þín verður sárt saknað. Við systurn-
ar munum vel eftir því hve agaður
og duglegur þú varst alltaf. Þú hafð-
ir mikinn áhuga á okkar menntun,
ferðalögum og alls kyns ævintýrum.
Sérstaklega vegna þess að þú varst
sjálfur vel lærður og hafðir upplifað
þín eigin ævintýri.
Þakka þér fyrir þá ást og um-
hyggju sem þú sýndir okkur. Styrk-
ur þinn og dugnaður áfram í okkur
lifir. Kærleikurinn frá okkur mun
yfir heiminn streyma því í hjörtum
okkar við munum þig geyma. Við
þökkum þér fyrir að hafa verið afi
okkar.
Þínar
Jenný Klara, Þuríður
Drífa og Ólöf Kolbrún
Sigurðardætur.
Elsku afi, það er svo erfitt að
hugsa til þess að þú sért ekki til
staðar lengur og það er ólýsanlegt
hversu mikið ég á eftir að sakna þín.
Þú varst alltaf svo áhugasamur um
það sem ég var að gera. Hvort sem
það var skólinn, fótboltinn, dansinn
eða hvað sem það var, þá tókstu allt-
af þátt í því með mér. Þegar ég byrj-
aði að spila fótbolta með Gróttu
hérna á Nesinu fyrir nokkrum árum
þá mættirðu á alla heimaleiki hjá
mér og hvattir mig áfram. Þú varst
svo ánægður að ég væri að spila
íþróttina sem þú hafðir svo gaman af
að fylgjast með og það skemmdi nú
ekki fyrir að völlurinn var við hliðina
á húsinu ykkar. Alltaf kom ég til þín
annaðhvort á leikdegi eða daginn
eftir og við spjölluðum þá um leikinn
og þú sagðir alltaf við mig hvað ég
mætti gera betur. Það fannst mér
alltaf svo gott því ég tók öllu því sem
þú sagðir sem leiðbeiningu og það
skilaði sér svo sannarlega.
Ég mun alltaf muna eftir leyndar-
málinu okkar á jólunum, heima á
Kaplaskjólsvegi, þegar við áttum
heima þar, þegar ég var 11 ára gam-
all. Þá borðuðum við möndlugraut-
inn og þú fékkst möndluna. Þú varst
búinn að sjá hvað mig langaði mikið í
konfektið sem var í verðlaun.
Manstu hvað þú gerðir afi. Þú tókst í
höndina á mér án þess að nokkur
sæi og réttir mér möndluna og
blikkaðir mig og hvíslaðir svo að
mér: „Þetta verður leyndarmálið
okkar.“ Það voru dásamleg jól.
Þegar lýsa á þínum frábæra per-
sónuleika er nóg að vita hvað þú
gerðir á þessum jólum. Þú hugsaðir
alltaf vel um alla í kringum þig og
varst alltaf með bros á vör og það
var ekki til neikvæðni í þínum orða-
forða. Þú varst alltaf svo jákvæður
og ef maður var eitthvað niðurlútur
þá var nóg að hringja í þig eða koma
í heimsókn því þá ljómaði maður
alltaf. Þegar ég var í Grandaskóla
fannst mér alltaf jafn-gaman þegar
ég var að fara í pössun hjá Bjössa
frænda. Þá labbaði ég í búðina ykk-
ar Hjá Hirti og hitti þig, ömmu og
Bjössa þar. Þá var ég kominn til þín
á þinn heimavöll og þú sýndir mér
hvernig ætti að ramma inn myndir.
Mér fannst svo skemmtilegt að sitja
hjá ömmu og hlusta á sögur sem og
að sitja á vinnuborðinu þínu og sjá
þig ramma inn. Oftar en ekki þurfti
Bjössi frændi að draga mig út því
hann vissi að ég var bara að trufla
vinnuna þína þó svo að þú leyfðir
mér alltaf að sitja á borðinu þínu
tímunum saman. Síðan röltum ég og
Bjössi heim til ykkar á Miðbraut og
horfðum saman á spólur, alltaf með
eitthvert snarl með okkur því þú
hafðir auðvitað laumað nokkrum
krabbapeningum í vasann minn.
Núna ertu kominn til Hjartar
frænda og ég bið kærlega að heilsa
honum. Þú kannski segir honum frá
leyndarmálinu okkar á jólunum fyrir
nokkrum árum. Hann á örugglega
eftir að hafa gaman af því.
Afi, þú ert frábær. Ég mun varð-
veita allar þær frábæru minningar
sem við höfum átt saman í gegnum
alla mína ævi. Þú ert fyrirmynd mín
í lífinu og ég get talað fyrir hönd
allra barnabarna þinna þegar ég
segi: Afi, þú ert besti afi í heimi. Ég
elska þig.
Ali.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Fallinn er frá eftir hetjulega bar-
áttu afi minn og nafni Hjörtur
Hjartarson. Ég minnist hans með
miklu þakklæti og söknuði. Megi
elsku afi Hjörtur hvíla í friði og lifa í
ljósinu.
Elsku amma Jenný, mamma,
Ingibjörg, Anna Ásta, Bjössi og
Dommi, aðrir aðstandendur og sam-
ferðafólk, við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð.
Minning um einstakan mann lifir.
Þinn dóttursonur
Hjörtur og Ragna Sól.
Þegar ég lét hugann reika eftir
andlát afa Hjartar þá kom fyrst upp
í hugann þykkar og hlýjar hendur,
þægileg rödd, smitandi hlátur og
grænn tópas í brjóstvasanum. Mið-
braut 2 kemur einnig upp í hugann
þar sem amma og afi bjuggu í rúm
40 ár en þar var alltaf einstaklega
gott að koma og dvelja, en þar fékk
ég oft að vera í lengri eða skemmri
tíma. Afi Hjörtur var vélstjóri að
mennt og vann við vélsmíði á náms-
árunum, var einnig á hvalskipunum
og síðan í heimssiglingum á Arn-
arfellinu. Þegar skýrsluvélar og
tölvur fara að koma til landsins
skipti hann um vettvang og sneri sér
að því að mennta sig á því sviði og
vann síðan við tölvur í yfir 30. ár. Þá
þekkti hann vel til verslunarrekst-
urs frá því langafi Hjörtur rak versl-
un á Bræðraborgastígnum, og síð-
ustu 20 árin var afi kaupmaður og
rak verslun og verkstæði. Oft dáðist
ég að hæfileikum hans hvort sem
það var við vélaviðgerðir eða við-
gerðir á rafmagni og oft á tíðum
kom hann með snilldarlausnir á
flóknum verkefnum sem leysa
þurfti. Þessi fjölbreytti bakgrunnur
afa varð ein kveikjan að því að ég fór
sjálfur í Vélskólann en eftir þá
ákvörðun fékk ég ófáar ráðleggingar
um hvernig best væri að standa að
náminu og hafa þær ráðleggingar
nýst mér ætíð síðan í námi og starfi.
Afi fylgdist alltaf vel með því sem ég
var að gera, hvort sem það var í leik
eða starfi og ræddum við oft hálend-
isferðir, siglingar, díselvélar og
gufutúrbínur.
Afi var mikill íþróttaáhugamaður
og voru skíði þar ofarlega enda pass-
aði hann upp á að strákarnir á Keld-
um fengju skíði svo við mundum
kynnast þeirri skemmtilegu íþrótt.
Elsku amma, missir þinn er mikill
og skrítið er að hugsa til þín án þess
að afi sé þér við hlið, en samrýndari
hjón er varla hægt að hugsa sér.
Fyrir tveimur árum héldu þið upp á
gullbrúðkaup sem haldið var á Hótel
Sögu og kom fjölskyldan þar saman,
þar sem farið var yfir liðna tíma og
sagðar sögur og mikið hlegið eins og
alltaf er þegar fjölskyldan kemur
saman, þessi minning ásamt svo
mörgum öðrum skemmtilegum
geymum við með okkur. Djúp skörð
hafa verið höggvin í raðir fjölskyld-
unnar á innan við ári en seint á síð-
asta ári varð Hjörtur sonur ömmu
og afa bráðkvaddur, ég veit að hann
hefur tekið vel á móti afa.
Megi elsku afi hvíla í friði og ég er
viss um að hann er farinn að taka til
hendinni á nýjum stað því að honum
féll aldrei verk úr hendi og hann
vann langan vinnudag fram að því
síðasta. Blessuð sé minning mæts
manns.
Lýður Skúlason.
Elsku afi minn,
ég á erfitt með að trúa að þú sért
farinn frá okkur. Svona sterkur og
góður maður sem fór alltof snemma.
Ég hef allaf borið óendanlega mikla
virðingu fyrir þér og hefur mér allt-
af þótt gaman að monta mig af af-
rekum þínum. Ég virði allt sem þú
hefur náð að afreka í gegnum ævi
þína og er mjög stolt að geta sagt:
„Hann er afi minn.“ Mörg sumur hjá
okkur fóru í það að vera uppi í sum-
arbústað. Þú varst alltaf að smíða og
gera við. Ég man þegar ég bað þig
um nagla og hamar til þess að smíða
eins og þú og þú gafst mér það og
snerir þér aftur að bústaðnum.
Klukkutíma síðar komstu til þess að
gá hvað ég hefði verði að negla sam-
an og sást að ég hefði verið að
hamra nagla í sama bolinn aftur og
aftur. Þú undraðist í smá stund en
hlóst svo bara. Þú varst alltaf svo
mikill húmoristi og skipti ekki hvað
gekk á þú hugsaðir alltaf jákvætt og
gerðir það besta úr öllu. Þú varst
alltaf heiðarlegur og vissir svo mikið
um margt. Þú varst minn visku-
brunnur.
Guð blessi þig, elsku afi minn.
Þín skotta,
Tara Sif.
Fyrir nokkrum mánuðum kvaddi
ég frænda minn Hjört Hjartarson
og í dag fer faðir hans Hjörtur
Hjartarson eldri í ferðina miklu til
himna og er mikil eftirsjá að honum.
Með þessum fátæklegu orðum lang-
ar mig að kveðja góðan mann sem
fallinn er frá.
Hjörtur var einstaklega geðþekk-
ur maður með góða og hlýja nær-
veru, örugga og virðulega fram-
komu, hann hefur verið vinur minn
síðan ég bjó á heimili hans í nokkrar
vikur sem barn, hann reyndist mér
ætíð vel og var vitri og góði frændi
minn. Ég man að í fermingarveisl-
unni minni ræddi Hjörtur lengi við
mig um heima fullorðna fólksins og
hvernig best væri að fóta sig þar,
þetta voru góð ráð um virðingu og
heiðarleika og hann gaf mér ráð sem
ég reyni að fara eftir enn í dag.
Ég votta fjölskyldu Hjartar mína
innilegustu samúð, minningin um
góðan mann lifir í hjarta þeirra sem
fengu að kynnast honum.
Trausti Rúnar Traustason.
„Hann var drengur góður“. – Vart
getur fegurri setningu um nokkurn
einstakling. Félagi okkar Hjörtur
Hjartarson var vissulega drengur
góður. En hann var miklu meira.
Hann var í hópi þeirra framsæknu
frumherja sem mótuðu og skópu úr
fámennu, félitlu hreppsfélagi, eitt
sterkasta bæjarfélag landsins í dag.
Hjörtur var ekki maður hávaðans,
en hann var þessi trausti, einbeitti
félagi sem aldrei lét sig vanta á
mannfundi. Skoðanir hans á mönn-
um og málefnum voru fastmótaðar.
Hann trúði einlæglega á mátt ein-
staklingsins, þann mátt að þá farnist
mönnunum best er þeir fá notið
hæfileika sinna, lausir undan oki for-
ræðishyggjunnar. Það var lán okkar
sjálfstæðismanna á Seltjarnarnesi
að fá í upphafi til starfa menn sem
Hjört Hjartarson. Enn hann stóð
sannarlega ekki einn. Við hlið hans,
jafnt í stillu sem stormum lífsbarátt-
unnar var konan hans góða, eldhug-
inn mikli, hún Jenný. Vart var hægt
að nefna nafn annars þeirra, að hins
væri ekki getið um leið.
Á örfáum vikum höfum við fé-
lagarnir séð á eftir yfir móðuna
miklu þremur af okkar gömlu góðu
flokksbræðrum. Núna ljúfmenninu
Hirti Hjartarsyni. Ekkert stöðvar
tímanns þunga nið. Drengur góður
er farinn heim. Hans verður sárt
saknað og það mest af þeim sem
stóðu honum næst. En merkið
stendur óhaggað þótt maðurinn falli.
Meistarinn mikli frá Nazaret sagði:
„Ég lifi – og þér munuð lifa.“ – Í
bjargfastri trú á sannleika þessara
orða kveðjum við Hjört Hjartarson
– að sinni. Verði okkar trygga félaga
hvíldin vær.
Magnús Erlendsson,
Sigurgeir Sigurðsson,
Snæbjörn Ásgeirsson.
Hjörtur Hjartarson
 Fleiri minningargreinar um Hjört
Hjartarson bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.