Morgunblaðið - 10.08.2008, Blaðsíða 38

38 SUNNUDAGUR 10. ÁGÚST 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝
Hugheilar þakkir til þeirra fjölmörgu sem auðsýndu
okkur samúð, vinsemd og hjálpsemi vegna andláts
og útfarar,
EGILS JÓNSSONAR
bónda og fv. alþingismanns,
Seljavöllum.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks á deild
11B Landspítalanum við Hringbraut og hjúkrunar-
heimilinu á Höfn fyrir einstaka hjúkrun, velvild og umhyggju í veikindum
hans.
Guð blessi ykkur öll.
Halldóra Hjaltadóttir
og fjölskylda.
Við hjónin minnumst sr. Birgis
Snæbjörnssonar með mikilli hlýju og
þakklæti. Þar sem við vorum í sum-
arfríi þegar hann var borinn til graf-
ar viljum við minnast hans örfáum
orðum. Hann var litríkur persónu-
leiki og mikill sjónarsviptir að hon-
um í samfélagi presta og í menning-
ar- og sönglífi á Akureyri. Hann var
sóknarprestur í Akureyrarkirkju við
hlið sr. Péturs Sigurgeirssonar þau
ár sem Gylfi var þar í forsvari fyrir
Æskulýðsfélag kirkjunnar. Gott var
að líta við í Eyrarlandsveginum hjá
sr. Birgi og ræða við hann um þau
verkefni sem verið var að fást við í
Æskulýðsfélaginu hverju sinni. Sr.
Birgir eins og sr. Pétur gaf okkur
sem störfuðum í Æskulýðsfélaginu
dýrmæta hluti af reynslu sinni og
tíma. Fyrir þær gjafir erum við sem
Birgir Snæbjörnsson
✝ Séra BirgirSnæbjörnsson,
prestur og prófast-
ur á Akureyri,
fæddist á Akureyri
20. ágúst 1929.
Hann lést á Sjúkra-
húsinu á Akureyri
aðfaranótt fimmtu-
dagsins 17. júlí síð-
astliðins á sjötug-
asta og níunda
aldursári.
Útför sr. Birgis
fór fram frá Akur-
eyrarkirkju 25. júlí
sl.
þeirra nutum ævar-
andi þakklát. Á blóma-
tíma æskulýðsfélag-
anna voru sumarmót á
Löngumýri í Skaga-
firði og á Vestmanns-
vatni fastir liðir í starfi
þeirra. Þar naut kímni
og glaðværð sr. Birgis
sín vel og trúi ég að
þar hafi verið lagður
grunnur að því mikla
sálgæslustarfi sem
hann síðar sinnti á sín-
um farsæla starfsferli
á Akureyri. Þegar við
hjónin fluttumst norður til Möðru-
valla sumarið 2000 endurnýjuðust
gömul kynni. Hann var þá hættur
störfum við kirkjuna, en hélt áfram
að vera í hópi kollega í félagslífi okk-
ar og gleðskap. Ómissandi var að
hafa sr. Birgi með. Sögur hans og
lífsfjör var engu líkt. Rósa var þá
alltaf við hlið hans brosandi, enda
sambandið á milli þeirra svo augljós-
lega fyllt af kærleika og gagnkvæmri
virðingu. Oftar en einu sinni hljóp sr.
Birgir undir bagga með sóknarbörn-
um í Möðruvallaklaustursprestakalli
og má með sanni segja að nærvera
hans hafi skapað þá einingu sem nú
ríkir í prestakallinu. Fyrir það er
Solveig Lára, fyrir hönd safnaðarins,
afar þakklát. Við biðjum góðan Guð
að styrkja Rósu, börn þeirra og
barnabörn um ókomin ár.
Solveig Lára og Gylfi,
Möðruvöllum.
Hann Oddur sterki
er farinn inn í ljósið.
Hann var þekktur sem
Oddur sterki í gamla
daga á Ísafirði, sagan segir að þegar
að frumburður hans og Kristínar hafi
verið á leiðinni í heiminn hafi Oddur
róið yfir Önundarfjörðinn ásamt
tveimur öðrum til að sækja ljósmóð-
ur. Tveir reru öðru megin og hann
einn hinum megin en þeir héldu samt
ekki í hann. Rúmlega sjötugur
byggði Oddur sumarbústað inn í
Tungudal og sagan segir að hann hafi
Oddur Guðjón
Örnólfsson
✝ Oddur GuðjónÖrnólfsson
fæddist á Breiðabóli
í Skálavík 24. sept-
ember 1920. Hann
lést á sjúkrahúsinu
á Ísafirði 18. júlí síð-
astliðinn.
Útför Odds var
gerð frá Ísafjarðar-
kirkju 26. júlí sl.
sjálfur borið spýturnar
upp í hlíðina. Ég hef
sjaldan séð stærri
hendur en á honum
Oddi tengdapabba
mínum og hafa mörg
barnabörnin erft þess-
ar sterku og tryggu
hendur, þar á meðal
sonur minn og stjúp-
sonur.
Oddur tengdapabbi
minn var barn síns
tíma, þögull og hann
bar ekki tilfinningar
sínar á torg en þegar
þú horfðir í augun á honum sástu
hlýjuna, viðkvæmnina, styrkinn og
tryggðina í himinbláum augunum.
Ég kom inn í „Oddssons“-fjölskyld-
una fyrir tæpum 17 árum og í upphafi
var tekið þannig á móti mér að mér
fannst ég tilheyra þeim öllum. Ég
mun ætið varðveita þessa tilfinningu
í hjartanu mínu að finnast ég vera
velkomin og vonandi tekst mér að
koma þessu áfram til komandi kyn-
slóða.
Er maður nokkurn tímann tilbúin
þegar tíminn er kominn fyrir for-
eldra manns að fara úr þessum
heimi? Ég held ekki, eftir situr sökn-
uður og sorg en á sama tíma finn ég
fyrir gleðitilfinningu fyrir hönd Odds
að vera orðinn frjáls úr veikum lík-
ama. Síðustu mánuðir voru mjög sér-
stakir, þeir voru erfiðir Oddi, Krist-
ínu tengdamömmu og afkomendum
en eins og alltaf má finna ljós í erf-
iðleikum. Ég sá samskipti Odds við
sína nánustu styrkjast með degi
hverjum, mér fannst hann opna
hjartað sitt meir og meir, augun urðu
enn tærari og bjartari og ég held að
hann hafi verið sáttur þegar hann
fór. Ég þakka Guði fyrir þessa síð-
ustu mánuði þrátt fyrir alla erfiðleik-
ana og ég þakka Oddi fyrir þessi 17
ár, ég þakka Kristínu og Oddi fyrir
að hafa eignast hann Jón minn og öll
börnin þeirra sex. Elsku Kristín mín,
við erum öll til staðar fyrir þig og
Oddur er hjá okkur þó svo við sjáum
hann ekki með veraldlegu augunum
okkar. Kæru „Oddssons“-systkin,
þið eruð svo sannarlega lánsöm að
vera Odds og Kristínarbörn.
Ljós- og kærleikskveðjur,
Martha tengdadóttir.
Sigurbjörg, eða
Bogga eins og við köll-
uðum hana, lifði tím-
ana tvenna, hún var af þeirri kynslóð
kvenna sem fyrst klæddist reiðbux-
um, enda mikil hestakona og sund-
reið vatnsföllin fyrir austan. Hún
fylgdist með öllum nýjungum og
dáðist að tæknivæddu samfélagi.
Hún var alltaf jafn glæsileg hvort
sem það voru reiðfötin eða minkap-
elsinn sem hún klæddist. Hún var
Sigurbjörg Malmquist
Jóhannsdóttir
✝ Sigurbjörg BóelMalmquist Jó-
hannsdóttir fæddist
í Borgargerði við
Reyðarfjörð 17.
nóvember 1915.
Hún lést 20. júlí síð-
astliðinn.
Að ósk Sig-
urbjargar fór útför
hennar fram í kyrr-
þey.
bráðgreind, verklagin,
dugleg og elskuleg
kona. Heimili hennar
var alla tíð afar hlýlegt
og smekklegt.
Þau hjónin Axel
móðurbróðir minn og
hún voru kærkomnir
gestir á Gunnarsstöð-
um. Öll sumur
bernsku minnar settu
þau svip á mannlífið
þar og tóku þátt í
starfi og leik heima-
fólksins, þá daga sem
þau áttu sumarfrí. Afi
beið við gluggann eftir því að Tau-
nusinn rynni í hlaðið. Stína Magga
dóttir þeirra var í sveit hjá okkur og
var ógleymanlegt þegar hún fékk af-
mælispakkann, ævinlega nutum við
börnin góðs af þeirri sendingu og oft
hafði Bogga mig í huga líka þegar
hún saumaði eitthvað á Stínu
Möggu.
Glettnin og kætin sem ávallt fylgdi
Boggu varð okkur heimafólkinu, sem
ekki komst í sumarfrí, mikil upplyft-
ing og skemmtun. Hún hafði með-
ferðis nýjustu Burda-blöðin og steig
gömlu Singer-saumavélina svo nýjar
flíkur urðu til daglega eða þá langar
strigaábreiður yfir heyin. Reiðtúrar
á kvöldin, sögur og söngvar, heim-
sóknir á bæina og miklar gestakom-
ur, allt rennur þetta saman í minn-
ingum um Boggu. Það var sérstakur
ylur í rödd mömmu þegar hún talaði
um Boggu mágkonu sína. Hún tók
mér opnum örmum þegar ég fjög-
urra ára gömul dvaldist um tíma á
heimili þeirra hjóna í Barðavoginum
og ótal ferðir kom hún að heimsækja
mig á Landspítalann. Hún var sér-
stök vinkona mín og velgjörðarkona.
Öll skólaárin mín í Reykjavík stóð
heimili þeirra mér opið hvenær sem
var.
Langri og starfsamri ævi er lokið
og heiðurskona er kvödd með virð-
ingu og þökk. Við systkinin vorum á
Hornströndum þegar útför hennar
fór fram en fyrir hönd okkar allra
sendi ég minni kæru Stínu Möggu,
Guðrúnu og Ellert og fjölskyldum
þeirra innilegar samúðarkveðjur.
Kristín Sigfúsdóttir.
Kynni mín við Jó-
hannes Benjamínsson
frá Hallkelsstöðum
skiptast í tvö tímabil. Á hinu fyrra
kynntist ég fyrst og fremst skáld-
inu og kvæðamanninum. Á hinu
síðara bar meira á tónlistarmann-
inum þó að hinir væru að sjálf-
sögðu aldrei fjarri.
Rétt upp úr 1960 fékk ég inni í
Bílaskálanum hjá Eysteini félaga
mínum í Lúðrasveitinni Svani með
Moskvitsbifreið mína sem þurfti að
ryðbæta. Þetta var viðkvæmt mál
því að til stóð að nota tækni sem
ekki samræmdist gæðastefnu fyr-
irtækisins. Mér var því komið fyrir
í kjallara þar sem gestir og gang-
andi sáu ekki hvað fram fór. Ég
skaust stundum upp í kaffi og lenti
þá gjarnan í samræðum við Jóa,
sem þar starfaði um þessar mund-
ir.
Jóhannes Halldór
Benjamínsson
✝ Jóhannes Hall-dór Benjamíns-
son fæddist á Hall-
kelsstöðum í
Hvítársíðu 11. mars
1933. Hann lést á
hjartadeild Land-
spítalans 1. júlí síð-
astliðinn og fór út-
för hans fram frá
Fossvogskirkju 11.
júlí.
Jóhannes varð eins
konar hirðskáld
lúðrasveitarinnar og
fór með gamanmál á
skemmtunum okkar.
Einhverju sinni var
honum fenginn listi
með nöfnum fé-
lagsmanna og átti að
semja brag með vísu
um hvern og einn, er
hann svo flutti á
árshátíð í Þjóðleik-
húskjallaranum. Við
lok flutningsins kom í
ljós að eitt nafn hafði
vantað á listann, og það ekki hið
ómerkilegasta, heldur heiðurs-
félagans, Karls Ottós Runólfssonar
er stjórnað hafði sveitinni um ára-
bil. Er ekki að orðlengja að Jó-
hannes settist afsíðis við borð og
kom eftir stutta bið með snjalla
vísu um Karl.
Síðara tímabilið hófst er við urð-
um nágrannar á Seltjarnarnesi.
Við heimsóttum hvor annan, hann
þó oftar mig, hann spilaði fyrir mig
lögin sín, við hlýddum á harmon-
ikulög af diskum og hafður var yfir
kveðskapur. Ég fékk hjá honum
talsvert af lögum hans á nótum,
allt útsett eftir hann sjálfan. Hann
gaf mér einnig ljóðabókina sína
„Héðan og þaðan“, þar sem er að
finna bæði frumsamin og þýdd ljóð.
Þar er meðal annars hin magnaða
kviða Hellismenn. Sönglögunum
hans kynntist ég ekki að ráði.
Einu harmonikulagi Jóhannesar
kom ég á framfæri ef svo má segja,
en léttsveit Harmonikufélags
Reykjavíkur lék Fjallamannamars
hans undir minni stjórn á lands-
móti harmonikuunnenda í Nes-
kaupstað sumarið 2005. Sá flutn-
ingur er til útgefinn á safndiskum
frá mótinu. Útsetning hans var
spiluð nær óbreytt, þó fékk ég leyfi
til að breyta síðasta takti þannig að
endað var á hnykk eins og margir
marsar í fjórskiptum takti enda.
Höfundur lét sér vel líka meðferð
okkar á laginu. Jóhannes naut ekki
formlegrar tónlistarmenntunar, en
meðfæddir hæfileikar hans voru
slíkir að hann náði af eigin ramm-
leik tökum ekki aðeins á mörgum
hljóðfærum heldur einnig útsetn-
ingum, sem að mínu mati eru
prýðilegar, og nótnaskrift, sem ber
vott um listrænt handbragð.
Við ræddum nokkuð um að fá
einhver verka hans hljóðrituð, þá í
flutningi annarra því þegar hér var
komið voru fingur hans teknir að
stirðna, en tilraunir til að koma því
í kring runnu út í sandinn, því mið-
ur. Að vísu er enn hægt – og væri
þarft – að bæta þar um, en það er
langt frá sama sem hefði það verið
gert meðan hann var enn á dögum.
Ég er forsjóninni þakklátur fyrir
að hafa leitt leiðir okkar Jóhann-
esar saman. Megi minning hans
lifa. Ég votta eiginkonu hans og
fjölskyldu samúð og óska þeim
blessunar.
Jóhann Gunnarsson.
Okkar ástkæra
amma Svana lést 3.
júní, 71 árs gömul, á
Landspítalanum í Fossvogi.
Það var alltaf gott að koma til
hennar og hún hafði alltaf tíma fyrir
okkur. Það var auðvelt að segja henni
leyndarmál og henni fannst ég alltaf
frábær. Henni þótti mjög gaman að
lesa og las allt á milli himins og jarðar.
Einnig sagði hún mér oft sögur af
pabba mínum og bræðrum hans þeg-
ar þeir voru á mínum aldri og voru
Svanlaug Alda
Árnadóttir
✝ Svanlaug AldaÁrnadóttir
fæddist á Gauts-
hamri í Steingríms-
firði í Strandasýslu
6. maí 1937. Hún
lést á Landspítal-
anum í Fossvogi 3.
júní síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Fossvogs-
kirkju 20. júní.
prakkarar. Þó að ég
byggi í útlöndum töluð-
um við oft saman í síma
og þar sem hún hafði
sjálf búið í sama landi
þá skildi hún mig svo
vel. Hún lét okkur allt-
af finnast að við ættum
sérstakan stað í hjarta
hennar þótt við værum
níu barnabörn. Að
mæta í mat til ömmu
Svönu var frábært,
bæði var hún frábær
kokkur og síðan bjó
hún til bestu sultur í
heimi. Og lokasetningin eftir mjög vel
útilátinn og frábæran mat var: „Borð-
ið þið nú svo þið verið mett!“
Að trúa á Guð var hennar styrkur
og þakkaði hún Guði gjarnan fyrir
fjölskyldu sína og vini.
Við öll söknum hennar sárt.
Kveðja frá barnabörnum,
Valgerður Lilja og
litli bróðir Hrafnkell Óli.
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morgunblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari upplýsingum.
Myndir | Ef mynd hefur birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd er ráðlegt að
senda hana á myndamóttöku: pix@mbl.is og láta umsjónarmenn minningar-
greina vita.
Minningargreinar