Morgunblaðið - 13.09.2008, Blaðsíða 40

40 LAUGARDAGUR 13. SEPTEMBER 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝
Elskulegur eiginmaður minn,
SVEINN KJARTAN SVEINSSON
verkfræðingur,
Gullsmára 5,
Kópavogi,
lést fimmtudaginn 11. september.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju fimmtudaginn
18. september kl. 15.00.
Inga Valborg Einarsdóttir
og fjölskylda.
✝
Ástkær bróðir okkar og mágur,
HÉÐINN BREIÐFJÖRÐ VALDIMARSSON
frá Miðvík í Aðalvík,
Hlíf 2,
Ísafirði,
andaðist á Fjórðungssjúkrahúsinu á Ísafirði
fimmtudaginn 11. september.
Birna Unnur Valdimarsdóttir,
Birgir Breiðfjörð Valdimarsson, María Erla Eiríksdóttir.
Við fráfall Sigurðar
Þ. Gústafssonar mynd-
ast stórt skarð í lið Gí-
deonfélagsins á Íslandi
og verður það vandfyllt. Á næsta ári
hefði hann orðið sjötugur og jafn-
framt verða þá fimmtíu ár frá því
hann gekk til liðs við Gídeonfélagið.
Var hann allt frá fyrstu tíð einn af
traustustu liðsmönnum félagsins,
máttarstólpi, sannkölluð fyrirmynd.
Sigurð hef ég þekkt nánast alla
mína ævi og minnist ég þess hve föð-
urlega og hlýlega hann tók á móti
mér þegar ég níu ára gamall hóf að
sækja fundi í yngri deild KFUM í
Laugarnesinu, en þar var hann einn
af eðal leiðtogum starfsins. Sigurður
var sérlega fágaður maður, snyrtileg-
ur og háttvís, vammlaus með hlýja
framkomu og góða nærveru. Hann
brást ekki í því að bera Gídeonmerkið
ávallt í jakkabarminum, var einkar
traustvekjandi leiftrandi af hugsjón
fyrir útbreiðslu Guðs orðs og því hreif
hann menn með og gerði það eftir-
sóknarvert að fá að taka þátt og láta
muna um sig í mikilvægu starfi fé-
lagsins. Það kom því engum á óvart
að hann snemma væri kallaður til
ábyrgðarstarfa innan félagsins og oft
og ætíð síðan. Hann var m.a. forseti
Gídeonfélagsins á Íslandi 1970-1971
og aftur 1991-1993. Þá gegndi hann
störfum gjaldkera og varaforseta oft-
ar en einu sinni. Öll sín störf vann
hann af látleysi og prúðmennsku, al-
úð og metnaði með virðingu fyrir við-
fangsefninu, samstarfsmönnum, hug-
sjónum og markmiðum félagsins.
Þegar af því spurðist árið 2003 að
hann hygðist láta af störfum fyrir
Landsbanka Íslands, sem hann hafði
sinnt af ósérhlífni frá því hann var
ungur maður vorum við ekki lengi að
setja okkur í samband við hann. Kom
það í minn hlut sem þáverandi forseta
félagsins að fara þess á leit við hann
að hann tæki að sér að gerast fram-
kvæmdastjóri félagsins, sinna skipu-
lagningu starfsins, daglegum rekstri
og vera til staðar á skrifstofu félags-
ins. Eftir stutta yfirlegu og bæn
ákvað hann blessunarlega að láta slag
standa og sinnti hann starfi fram-
kvæmdastjóra Gídeonfélagsins á Ís-
landi með reisn og umhyggju svo eftir
var tekið frá haustinu 2003 til ársins
2007 eða á meðan heilsa hans leyfði.
Sigurður Þ.
Gústafsson
✝ Sigurður Þ.Gústafsson
fæddist í Reykjavík
4. janúar 1939.
Hann lést á líknar-
deild Landspítalans
í Kópavogi 31. ágúst
síðastliðinn og var
jarðsunginn frá Bú-
staðakirkju 11.
september.
Var hann stöðugt á
vakt yfir velferð félags-
ins, útbreiðslu orðsins,
félagsmönnum og
starfseminni allri. Það
er leit að öðrum eins
manni. Hann mat sann-
leikann ofar öllu. Hann
var skóaður með fús-
leik til að flytja fagnað-
arboðskap friðarins og
trúfesti hans var ein-
læg og til eftirbreytni.
Hann lifði fyrir sverð
andans, Guðs orð, var
árvakur í bæn, stað-
fastur og sótti vikulegar bænasam-
verur félagsins svo áratugum skipti
ásamt fleiri vökumönnum klukkan
átta á miðvikudagsmorgnum áður en
haldið var til vinnu. Traustari liðs-
mann, einlægari trúmann og hug-
sjónamann getur kristin kirkja vart
eignast. Hans verður sárt saknað og
lengi minnst.
Gunnlaugu Sverrisdóttur eigin-
konu hans, drengjunum þeirra fjór-
um, fjölskyldum þeirra, vinum og
venslamönnum öllum votta ég dýpstu
samúð. Bið ég þeim blessunar Guðs
um ókomna tíma um leið og bið þess
að minningarnar um Sigurð Þ. Gúst-
afsson mættu verða okkur ljós svo við
sjáum mikilvægi þess að halda áfram.
Sigurbjörn Þorkelsson.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast vinar míns og félaga Sigurð-
ar Þ. Gústafssonar bankamanns og
framkvæmdastjóra Gídeonfélagsins á
Íslandi. Sigurði kynntist ég fyrir
mörgum árum á vettvangi starfs
KFUM og K og Kristniboðssam-
bandsins. Þegar ég gegndi stöðu
gjaldkera KFUM í Reykjavík fyrir
mörgum árum þá var hann ásamt öðr-
um skoðunarmaður reikninga félags-
ins. Þá sá ég hversu vandvirkur Sig-
urður var. Síðar lágu leiðir okkar
saman aftur á vettvangi Gídeon-
félagsins en þar gegndi hann fjöl-
mörgum trúnaðarstörfum fyrir félag-
ið, var m.a. forseti þess og varaforseti
um skeið og síðustu árin fram-
kvæmdastjóri félagsins. Fyrir rúm-
um fjórum árum fórum við Sigurður
að vinna mjög náið saman, hann sem
framkvæmdastjóri Gídeonfélagsins
og ég sem stjórnarmaður í félaginu.
Ég sá það fljótlega að það var gott að
vinna með Sigurði, hann vildi hafa
hlutina í góðu lagi, og þegar líða tók á,
þá kunni ég að meta mun betur okkar
samstarf, hann var lífsreyndari mað-
ur en ég. Þegar við þurftum að fara og
hitta fólk úti í bæ vegna starfs félags-
ins okkar, þá sá ég að við vógum hvor
annan upp, hann þessi eldri og reynd-
ari og ég þessi yngri og reynsluminni.
Það var gott að vinna með Sigurði.
Sigurður var mikill trúmaður,
hann treysti Drottni af öllu hjarta í
öllu sem hann tók sér fyrir hendur.
Hann trúði og treysti fagnaðarer-
indinu um Jesú Krist og hans lífshug-
sjón var að það væri boðað öllum
mönnum hér á landi og út um allan
heim. Í þeim veikindum sem hann
glímdi við undanfarið sá maður
glöggt hvað það var sem skipti mestu
máli í hans lífi, það var Gunnlaug eig-
inkona hans og einnig fjölskylda
hans, og ekki síst var það trúin á
Drottin okkar Jesú Krist. Þegar
kraftar hans voru á þrotum spurði
hann okkur hvernig gengi, hann
fylgdist vel með, það var greinilegt.
Við sem eftir sitjum söknum hans
sárt, það er mikill missir að Sigurði
en við höldum nú starfinu áfram sem
hann unni svo heitt. Ég sá eitt sinn
erlenda jarðarfararefnisskrá og þar
stóð stórum stöfum framan á: Vel-
kominn heim. Þetta ætti kannski vel
við um Sigurð, við getum sagt: Vel-
kominn heim Sigurður, í ríki Guðs á
himnum. Við sem trúum á Jesú Krist,
við trúum því að þegar lífi okkar lýk-
ur hér þá liggi leið okkar til Guðs. Gí-
deonfélagar á Íslandi þakka Sigurði
fyrir samveruna á undanförnum ár-
um og við biðjum Gunnlaugu og fjöl-
skyldu Guðs blessunar. Starfsfólk
heimssamtaka Gídeons í Nashville
sendir kærar kveðjur til ættingja og
vina, og þakkar Sigurði fyrir sam-
veruna.
Eins er því farið með mitt orð, það er útgeng-
ur af mínum munni: Það hverfur ekki aftur til
mín við svo búið, eigi fyrr en það hefir fram-
kvæmt það, sem mér vel líkar, og komið því til
vegar, er ég fól því að framkvæma.
(Jes. 55:11)
Ég votta aðstandendum Sigurðar
mína innilegustu samúð, Guð blessi
ykkur öll.
Pétur Ásgeirsson,
forseti Gídeonfélagsins
á Íslandi.
Sigurður Þ. Gústafsson, fram-
kvæmdastjóri Gideon-félagsins á Ís-
landi, andaðist sunnudaginn 31. ágúst
síðastliðinn. Hann var starfsmaður
Landsbanka Íslands til margra ára.
Sem ungur drengur kynntist Sigurð-
ur æskulýðsstarfi KFUM í Laugar-
nesi og batt mikla tryggð við félagið.
Strax um fermingu var hann orðinn
foringi þar. Hann var óvenju heil-
steyptur persónuleiki, framúrskar-
andi samviskusamur og vildi stunda
allt af bestu getu. Sjö sveitir voru í
Laugarnesdeild KFUM og Sigurður
stóð fyrir einni þeirra. Það var venja
á drengjafundum að hver foringi
segði frumsamda sögu fyrir hópinn,
en aðalmarkmið fundanna var þá sem
nú að flytja frelsisboðskap Jesú
Krists. Á þessum árum var mikill
áhugi fyrir kristniboði meðal fram-
andi þjóða og stofnuðu Laugnesing-
arnir tvo kristniboðsflokka sem síðar
voru sameinaðir í einn og nefndist
hann: „Kátir drengir“. Orðið „Kátir“
er myndað úr upphafsstöfum; „Kristi
ávallt treystum í raun“. Félagarnir
hittust í heimahúsum og gera enn.
Sigurður var einn ötulasti félaginn og
oft hafa fundir verið haldnir á heimili
þeirra hjóna, Gunnlaugar og Sigurð-
ar.
Vinir hans í „Kátum drengjum“
þakka fyrir vináttu og starfið með
honum og votta fjölskyldu hans
dýpstu samúðar.
Gunnar Bjarnason og
Bjarni Ólafsson.
Kær vinur, Sigurður Gústafsson,
hefur nú kvatt okkur eftir að hafa
tekist á við erfiðan sjúkdóm sem
hann gerði með miklu æðruleysi og
sannri trú á framhald lífsins.
Eitt aðaláhugamál Sigurðar var
boðun kristinnar trúar. Hann var frá
æsku í KFUM og þegar hann hafði
aldur til varð hann foringi yfir flokki
drengja. Eftir að Sigurður flutti í
Fossvogshverfið varð hann aðalleið-
togi í Langagerði sem var aðsetur
KFUM í Fossvogi og Bústaðhverfi.
Þar vann Sigurður ásamt samherjum
sínum ómetanlegt æskulýðsstarf með
unga fólkinu í hverfinu. Auk þess
starfaði Sigurður um árabil í sókn-
arnefnd Bústaðakirkju. Þegar kom
að framkvæmdum hér í vestari hluta
götunnar okkar, Dalalands, hafði Sig-
urður forgöngu enda hafði hann ein-
staka forustuhæfni og glögga yfirsýn
yfir þau verk sem inna þurfti af hendi.
Að lokum vottum við Gunnlaugu og
fjölskyldu okkar dýpstu samúð.
Alfreð og Ásta.
Í dag kveðja Gídeonbræður og
-systur kæran bróður, Sigurð Þ.
Gústafsson, sem nú hefur fengið
hvíldina eftir erfitt og langt veikinda-
stríð. Sigurður var alla tíð frá inn-
göngu sinni í Gídeonfélagið, mikil-
virkur og starfsamur félagi. Hann
gegndi mörgum trúnaðarstörfum á
tæplega 50 ára veru sinni í félaginu,
meðal annars embætti forseta. Nú,
síðastliðin 5 ár, gegndi hann stöðu
framkvæmdastjóra félagsins. Öll
störf sín vann Sigurður af fádæma
samviskusemi og nákvæmi, svo að af
bar. Hugur hans og hjarta var í félag-
inu sem hann unni svo mjög og vildi
hag þess sem mestan og bestan.
Hann gekk ekki einn að verki, konan
hans góða, Gunnlaug Sverrisdóttir,
var hans hægri hönd í öllu lífi og
starfi.
Sigurður var sannur Ísraelíti sem
engin svik voru í, heill og óskiptur í
trúnni á frelsara sinn og lausnara,
Jesúm Krist. Sigurður fékk að heyra
orðin hjá Hósea 2,21 þar sem Guð
segir;
… ég festi þig mér í réttlæti, réttvísi, kær-
leika og miskunnsemi, ég festi þig mér í
tryggð …
Sigurður vissi eins og segir í Post-
ulasögunni 4,12 að
Ekki er hjálpræðið í neinum öðrum og ekk-
ert annað nafn er mönnum gefið um víða
veröld sem getur frelsað okkur.
Því lá á og liggur á að koma Guðs-
orði út til þjóðar okkar og heims-
byggðarinnar allrar. Gídeonfélagið
sér nú á bak einhverjum sínum besta
og mikilhæfasta félaga og er harmur
okkar sár. Undirritaður vill þakka
einstaka vináttu, velvild og umhyggju
í gegnum þrjá áratugi og biður ást-
vinum Sigurðar blessunar Guðs í
bráð og lengd. Í síðara Þessaloníku-
bréfinu 3,16 segir:
En sjálfur Drottinn friðarins gefi yður frið-
inn, ætíð og á allan hátt, Drottinn sé með
yður öllum.
Sigurður Þ. Gústafsson hefur nú
fengið að heyra af vörum Drottins
Gakk inn til fagnaðar Herra þíns, þú trúi og
góði þjónn
Blessuð sé minning Sigurðar Þ.
Gústafssonar, þjóns Drottins.
Bjarni Árnason.
Það er ekkert sjálfsagt í lífinu og
eitt af því er að eignast góða vini. Á
skömmum tíma hef ég séð á bak fjór-
um vinum sem ég hef metið mikils,
litið upp til og reynt að tileinka mér af
veikum mætti kosti þeirra, kosti eins
og góðmennsku, heiðarleika, dugnað,
trúmennsku og vandvirkni svo eitt-
hvað sé nefnt. Þetta voru heiðurs-
mennirnir Guðmundur Arason
tengdafaðir minn, Þorkell G. Sigur-
björnsson, Steinar S. Waage og Sig-
urður Gústafsson, sem kvaddur er í
dag.
Þegar ég settist niður til þess að
minnast Sigurðar vinar míns komu
upp í huga mér orð úr Matteusarguð-
spjalli 25,21: „Gott, þú góði trúi
þjónn. Yfir litlu varstu trúr, yfir mikið
mun ég setja þig. Gakk inn í fögnuð
herra þíns.“ Hann var lítið fyrir að
láta á sér bera, hann lét verkin tala.
Leiðir okkar Sigurðar lágu saman í
KFUM og Gideonfélaginu, en þar
störfuðum við saman í áratugi. Við
vorum saman í stjórnum og nefndum
og unnum að ýmsum verkefnum
stórum og smáum sem þörfnuðust oft
yfirlegu og vandvirkni, sem var eitt af
aðalsmerkjum Sigurðar. Hvort sem
það var að setja bókhaldið í tölvu,
setja upp ársreikninga, endurskoða
eða undirbúa landsmót var öllu skilað
eins og best varð á kosið. Það hefði
stundum verið freistandi að loka bók-
haldinu eftir langa yfirsetu við að
stemma reikningana af með tuttugu
aura mismun en slíkt hvarflaði aldrei
að Sigurði, rétt skal það vera.
Það voru forréttindi að fá að starfa
með Sigurði. Ég á eftir að sakna
hringinganna sem ávallt byrjuðu
eins: sæll, þetta er Sigurður Gústafs-
son, er ég að trufla þig? Nú er komið
að leiðarlokum nú „truflar“ hann mig
því miður ekki oftar, og þó, eftir situr
fordæmi hans, „rétt skal það vera.“
Kæra Gunnlaug og synir, missir
ykkar er mikill. Guð blessi ykkur og
styrki um ókomna tíð. Blessuð sé
minning vinar míns, Sigurðar Gúst-
afssonar.
Kári Geirlaugsson.
Í fáum orðum lang-
ar mig til að minnast
vinar og fyrrum
starfsfélaga míns
Garðars Jónassonar
sem féll frá 2. september sl., langt
fyrir aldur fram.
Ég hitti Garðar fyrst 30. desember
2003 en þá hafði ég verið boðaður á
fund hjá Hugarafli, hópi sem Garðar
stofnaði ásamt fleiri aðilum. Strax
þarna skynjaði ég að þar fór góður
maður og ég var svo heppinn að fá að
kynnast honum betur þegar við hitt-
umst reglulega á fundum í kjallaran-
um í Drápuhlíðinni. Fyrst um sinn
var það á fundum tvisvar í viku þar
Garðar Jónasson
✝ Garðar Jónas-son fæddist í
Reykjavík 12. sept-
ember 1964. Hann
lést á heimili sínu 2.
september síðastlið-
inn og fór útför
hans fram frá Foss-
vogskapellu 9. sept-
ember.
sem rætt var um fyr-
irhuguð verkefni og
framtíð hópsins, en
fljótlega urðu verkefn-
in fleiri og stærri og
sumir innan hópsins
voru farnir að koma
oftar en tvisvar í viku.
Það kom fyrir að við
Garðar vorum tveir
einir á staðnum og þá
fann ég vel það sem ég
hafði skynjað áður að
Garðar Jónasson var
góður maður sem gott
var að tala við. Hann
var ekki málglaður en þegar hann
tók til máls þá var greinilegt að þar
fór maður sem hafði gengið í gegnum
ýmislegt, maður sem bjó yfir mikilli
reynslu sem kom til góða í þeim
verkefnum sem þarna voru unnin.
Fyrir mér er í fersku minni smit-
andi hláturinn og faðmlögin, en það
má segja að það hafi verið fastir liðir
á þessum fundum. Þegar Garðar tók
á móti manni með góðu faðmlagi og
svo með sinn smitandi hlátur, gat
maður ekki annað en hrifist og hlegið
með, það voru góðar stundir. Margar
hindranir voru felldar og sigrar unn-
ir í gæðaeftirlitsverkefninu „Notandi
spyr Notanda“ og ég gleymi seint
þeirri tilkomumiklu sjón í Ráðhúsi
Reykjavíkur hinn 16. október 2004
þegar Garðar Jónasson hélt ræðu og
afhenti sviðsstjórum á geðsviði
Landspítalans niðurstöður verkefn-
isins, sem þá hafði verið unnið og sett
saman í skýrslu.
Fljótlega eftir þetta fór ég í skóla
og síðar að vinna og hitti Garðar því
sjaldnar, en ég rakst þó á og heyrði í
honum öðru hverju og var það alltaf
jafngott.
Þann 23. ágúst sl. hitti ég svo
Garðar á Laugaveginum þar sem
hann ásamt öðru Hugaraflsfólki
bauð upp á ókeypis faðmlög. Það
faðmlag, eins og öll hans fyrri faðm-
lög og smitandi hláturinn, var ómet-
anlegt.
Kæri vinur, ég kveð þig nú í hinsta
sinn fullviss að við munum hittast á
ný og þá munum við faðmast og
hlæja sem aldrei fyrr. Aðstandend-
um Garðars votta ég mína dýpstu
samúð. Megi góður guð styrkja ykk-
ur í sorginni.
Bergþór G. Böðvarsson.