Morgunblaðið - 19.09.2008, Blaðsíða 26

26 FÖSTUDAGUR 19. SEPTEMBER 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Um sumardag blómið í sakleysi hló,
en sólin hvarf, og élið til foldar það sló.
(M. Joch.)
Hann mun seint úr minni líða þessi
mánudagur í september, þegar við
hjónin fréttum að vinur okkar Sverr-
ir og unnusti ömmu- og afa-
stelpunnar okkar, hennar Völu, hefði
verið fluttur með hraði á spítala og
seinna um kvöldið verið úrskurðaður
látinn.
Það þyrmdi yfir okkur og allur
hugur okkar fór í uppnám, og spurn-
ingar þutu gegnum hugann; hvers
vegna hann, hvers vegna nú?
Svo ungur, svo efnilegur, átti allt
lífið framundan, svo miklar vænting-
ar, var að undirbúa hið ókomna af svo
mikilli alúð, fyrirhyggju og eftir-
væntingu.
Hann var rétt að byrja og langaði
að koma svo mörgu í verk, og við hlið
hans stúlkan sem hann unni svo heitt,
mat svo mikils og var honum svo mik-
ill styrkur. Þau voru að sönnu að sá
góðu til komandi tíma, iðnir, dug-
miklir nemendur í Menntaskólanum
Kópavogi og vel metnir af samstarfs-
mönnum sínum í Hagkaupum. Já,
saman að móta framtíðina með fram-
sýni, elju og samviskusemi. Já,
Sverrir var þannig, svo jákvæður, til-
✝ Sverrir FranzGunnarsson
fæddist á Sjúkra-
húsinu á Akranesi
19. maí 1986. Hann
lést á Landspítal-
anum við Hring-
braut þann 8. sept-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans
eru hjónin Gunnar
Kristján Sigmunds-
son, f. í Reykjavík
26. apríl 1962, og
Guðný Sverris-
dóttir, f. á Akranesi
3. júlí 1964. Bróðir Sverris Franz
er Ari Þór, f. 12. mars 1990. Unn-
usta Sverris Franz er Vala Hrönn
Guðmundsdóttir, f. 23. mars
1989.
Útför Sverris Franz fer fram
frá Langholtskirkju í dag og
hefst athöfnin kl. 13.
litssamur, kurteis,
hæverskur, orðvar og
lítillátur.
Við erum harmi
slegin eftir sviplegt
fráfall Sverris vinar
okkar. Hann var hug-
ljúfur og yndislegur
ungur maður, það
fundum við svo sann-
arlega nú í sumar þeg-
ar við dvöldum um
tíma ásamt honum og
Völu, hjá Guðfinnu,
Helge og börnum
þeirra í Ríó. Börnin,
Bjarki og Eva, voru ekki lengi að átta
sig á hvern mann Sverrir hafði að
geyma og hafði hann sérstakt að-
dráttarafl fyrir þau, hann lék við þau
og þreyttist seint á því.
Við gátum búist við að þau yrðu
önnur prestsverkin sem yrðu unnin í
framtíðinni, en þau sem verða unnin í
Langholtskirkju í dag. Já, við höfðum
aðrar væntingar. Það er sárt að sjá
að þessi framtíðarsýn mun ekki
ganga eftir, með tárum tregum við
það.
En við þökkum frá hjarta okkar
þær yndislegu minningar sem við
munum geyma.
Með sorg í hjarta og fyllstu hlut-
tekningu vottum við foreldrum hans,
bróður og öðrum ættingjum, einkum
elsku Völu Hrönn okkar, okkar
dýpstu samúð og biðjum, að Hann,
sem öllu ræður gefi ykkur styrk á
þessum erfiðu tímum.
Trausti og Hrönn.
Það er með miklum trega að við
kveðjum í dag Sverri Franz, unnusta
Völu Hrannar, dóttur okkar. Fyrstu
kynni okkar af Sverri einkenndust af
kurteisi hans og hæglæti og hans fal-
lega brosi sem hann notaði óspart.
Við fundum fljótt hversu ljúfur og
góður drengur hann var og líka góð
fyrirmynd Kristins, bróður Völu, sem
leitaði gjarnan til Sverris um tónlist-
arálit og hvaða lag væri nú í uppá-
haldi hjá honum.
Okkur var öllum ljóst hversu ást-
fanginn hann var af Völu Hrönn og
hún af honum og eigum við margar
fallegar myndir af þeim saman enda
voru þau einstaklega myndarlegt
par. Þeim var í gríni líkt við „gömul
hjón“ því þau voru svo í takt hvort við
annað.
Stríðni Sverris var samt aldrei
langt undan og oft mátti heyra frá
herbergi Völu þegar hann var að kitla
hana og hún skellihlæjandi að biðjast
vægðar.
Hann var hugmyndaríkur og með
mikinn húmor og gat verið dögum
saman að undirbúa gjafir eða hrekki
handa vinum sínum. Vala hafði á orði
að hann hefði þann eiginleika að láta
alla vini hans finnast þeir vera bestu
vinir hans. Skömmu fyrir ein jólin
frétti hann að pabbi Völu hefði gefið
mömmu hennar sparigrís, sem vakti
ekki mikla lukku. Hann hló mikið að
því og þau jólin fékk Vala Hrönn
pakka sem mikið hafði verið nostrað
við og var hann áritaður; sagan end-
urtekur sig….og í pakkanum var
silfraður sparigrís. En Sverrir hafði
auðvitað haft vit á að setja skartgrip
inn í grísinn.
Það var alltaf hægt að treysta á að
hann legði sitt af mörkum þegar eitt-
hvað stóð til á okkar heimili hvort
sem var að þjóna í fertugsafmæli,
skreyta tölvuköku eða setja saman
IKEA fataskáp. Margar af þessum
hversdagslegu stundum þegar verið
var að fást við eitthvað saman eru nú
dýrmætar minningar.
Í sumar upplifðu þau Vala mikið
ævintýri saman er þau dvöldust 2
mánuði hjá frænku Völu Hrannar í
Ríó í Brasilíu. Vala var ráðin til að
passa 2 ung systrabörn sem tóku ást-
fóstri við þau Sverri. Það kom engum
á óvart enda bæði tvö einstaklega
natin við börn og mikið leitað til
þeirra með pössun af báðum fjöl-
skyldum.
Hann var mikið fyrir að rækta
sambönd sín við vini sína og heim-
sækja fjölskyldumeðlimi og fundum
við það oft á Sverri hversu mikils
virði foreldrar hans og bróðir voru
honum.
Þegar Sverrir kom frá Ríó hlakk-
aði hann mikið til að mamma hans og
pabbi ætluðu að taka á móti honum
„opnum örmum“ eins og hann orðaði
það. Ekki spillti það tilhlökkuninni að
fá Ara bróður til að elda uppáhalds-
réttina hans sem hann hafði saknað í
2 mánuði og fá að sjá hana Freyju
sína aftur.
Við erum öll harmi slegin en um
leið mjög þakklát foreldrum Sverris
fyrir hversu vel þau hafa stutt við bak
Völu Hrannar okkar sem kveður nú
unnusta sinn og besta vin. Heimur
Sverrir Franz
Gunnarsson
✝ Dóróthea Daní-elsdóttir fæddist
að Þverá í Svarf-
aðardal 3. júlí 1929.
Hún lést á Seljahlíð,
heimili aldraðra, í
Reykjavík 3. sept-
ember síðastliðinn.
Hún var dóttir
hjónanna Lovísu
Guðrúnar Árnadótt-
ur, f. 19. nóv. 1908,
d. 2. apríl 1996, og
Daníels Guðjóns-
sonar, f. 5. septem-
ber 1905, d. 24. maí
1996. Dóróthea ólst upp á Akur-
eyri og hún átti tvö systkini, Guð-
jón H., f. 5. júlí 1931 og Önnu Lillý,
f. 29. september 1940.
Dóróthea giftist 29. júlí 1961
Ingólfi J. Þórarinssyni, f. 20. febr-
úar 1909, d. 22. október 2000;
bjuggu þau öll sín hjúskaparár í
Reykjavík og eignuðust tvo syni: 1)
Daníel R., f. 9. maí 1962. Hann
kvæntist Olgu E. Ágústsdóttur, f.
21. febrúar 1962, og
áttu þau saman þrjá
syni, Ágúst Sverri,
Davíð Inga og Ívar
Þóri. Barnabörnin
eru tvö. Daníel og
Olga slitu samvist-
um. 2) Þórólf, f. 12.
júní 1964, d. 18. jan-
úar 1990.
Dóróthea var
gagnfræðingur frá
Gagnfræðaskóla Ak-
ureyrar og stundaði
nám við Húsmæðra-
skólann á Lauga-
landi. Síðar fór hún til Reykjavík-
ur og lauk námi við Fóstruskólann
og vann hún síðan sem fóstra bæði
á Akureyri í Reykjavík. Hún var
fyrsta forstöðukonan við leikskól-
ann Iðavelli á Akureyri. Hags-
munir barna og uppeldismál voru
henni alltaf afar hugleikin.
Útför Dórótheu fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Mér er bæði ljúft og skylt að minn-
ast elskulegrar mágkonu minnar
Dorotheu eða Doddu eins og hún var
ávallt nefnd. Hún var seinni eigin-
kona elsta bróður míns, Ingólfs Þór-
arinssonar frá Patreksfirði sem lést
árið 2002. Þeim var tveggja sona
auðið en sá yngri, Þórólfur, lést vo-
veiflega rúmlega tvítugur. Fráfall
hans varð Doddu og Ingólfi eðlilega
mikil raun. Eldri sonurinn, Daníel,
reyndist foreldrum sínum ætíð
hjálparhella í erfiðleikum og veikind-
um þeirra með mikilli ræktarsemi og
ástúð.
Dodda var um margt einstök
kona. Hún bar með með sér gott og
fagurt uppeldi sem hún hafði hlotið í
foreldrahúsum hjá þeim heiðurs-
hjónum Lovísu og Daníel Guðjóns-
syni sem bjuggu á Akureyri. Dodda
nam við Fóstruskóla Íslands og
stundaði fóstrustörf á meðan heilsan
leyfði. Hlýja og umhyggja ein-
kenndu fas hennar allt og hafa börn-
in sem hún fóstraði eflaust notið þess
í ríkum mæli. Dauðinn er óumflýj-
anlegur og söknuðurinn sem honum
fylgir. Minningarnar bera smyrsl á
sorgina þegar þær eru fallegar.
Þannig eru minningar um Doddu og
Ingólf en aldrei bar skugga á ham-
ingju þeirra og gagnkvæma virð-
ingu. Þess nutu synirnir og aðrir ást-
vinir ríkulega. Dodda og Ingólfur
höfðu fundið gleði og frelsi í Kristi,
trúnni á það jákvæða og kærleikann,
sem var ætíð ríkjandi í viðmóti
þeirra og framkomu við aðra.
Oft hafði ég á orði við Doddu
hversu mikið ég saknaði þess að
móðir mín hefði fengið að kynnast
henni, en mamma var látin þegar
þau Ingólfur kynntust. Fyrri kona
Ingólfs var Signý Ólafsdóttir frá
Hvammstanga og áttu þau fjögur
börn, Elínu, Örn, Bjarna og Þórólf,
sem dó ungur frá eiginkonu og dótt-
ur. Dodda veitti börnum Ingólfs og
Signýjar hlýju og ástúð sem sínum
eigin. Samband allra innan þessarar
stórfjölskyldu bar fagurt vitni um
þroska og vináttu svo til fyrirmynd-
ar var.
Síðustu æviárin bjuggu Dodda og
Ingólfur á Hjúkrunarheimilinu að
Hallaseli 55. Þar nutu þau góðrar
umönnunar og þar leið þeim vel.
Starfsfólki heimilisins skulu færðar
þakkir fyrir aðhlynningu og vinsemd
sem var þeim mikils virði.
Ég kveð þig, hugur heillar minning blíð.
Hjartans þakkir fyrir liðna tíð.
Lifðu sæl á ljóssins friðar strönd.
Leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(G.J.)
Ég votta Danna, barnabörnum,
systkinum og öðrum ástvinum sam-
úð mína.
Elsa H. Þórarinsdóttir.
Dóróthea Daníelsdóttir
✝
Móðir mín og tengdamóðir,
GUÐRÚN SIGURÐARDÓTTIR,
Kirkjubraut 6,
Höfn í Hornafirði,
lést á hjúkrunarheimilinu á Höfn þriðjudaginn
9. september.
Útförin fer fram frá Hafnarkirkju mánudaginn
22. september kl. 14.00.
Agnes Ingvarsdóttir, Guðbjartur Össurarson.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
stórfrænka,
KRISTÍN E. JÓNSDÓTTIR
læknir,
sem lést sunnudaginn 7. september á Land-
spítalanum við Hringbraut, verður jarðsungin frá
Háteigskirkju þriðjudaginn 23. september kl. 13.00.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Bergljót Elíasdóttir,
Ester Auður Elíasdóttir, Snorri Hrafnkelsson,
Nicolas Ragnar Muteau.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför eigin-
konu minnar, móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
ÁSLAUGAR JÓNSDÓTTUR,
Dalbraut 16.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
blóðmeinadeildar 11G og Heimahlynningar
Landspítalans.
Búi Snæbjörnsson,
Sigríður Búadóttir, Áskell Másson,
Auður Búadóttir, Gísli Sigmundsson,
Jón Búason
og fjölskyldur.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
vináttu við andlát og útför
ELÍNAR SIGURJÓNSDÓTTUR,
Steinum
undir Eyjafjöllum.
Þórarinn Sigurjónsson,
Árni Sigurjónsson,
Eyjólfur Sigurjónsson
og aðstandendur.
✝
Móðir okkar og tengdamóðir,
SIGRÍÐUR INGIBJÖRG KRISTINSDÓTTIR,
Grund,
Hringbraut 50,
lést miðvikudaginn 17. september.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju miðvikudaginn
24. september kl. 11.00.
Sölvi Þór Þorvaldsson, Kristín Kristjánsdóttir,
Valur Steinn Þorvaldsson, Guðrún Sigurðardóttir,
Þorvaldur Þorvaldsson, Gróa Kristjánsdóttir,
Haukur Þorvaldsson,
ömmu- og langömmubörn.
✝
Elskulegur eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
ÖRN HÓLMAR SIGFÚSSON
vélstjóri,
Lindargötu 57,
Reykjavík,
lést miðvikudaginn 17. september.
Fríða Valdimarsdóttir,
Rúnar V. Arnarson, Eygló Sigurjónsdóttir,
Ísar Guðni Arnarson,
Halldór Sigdórsson, Marta Katrín Sigurðardóttir,
Ævar Sigdórsson, Una Lilja Eiríksdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.