Morgunblaðið - 19.09.2008, Side 27

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. SEPTEMBER 2008 27
okkar verður ekki samur án hans. Við
eigum eftir að sakna margs og ekki
síst þess að hann gangi inn um dyrn-
ar okkar og heilsi okkur brosandi og
kátur með sínu kunnuglega „hæi“.
Við sendum Guðnýju, Gunnari,
Ara, fjölskyldum þeirra og vinum
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Guðmundur og Guðlaug.
Elsku ömmukarlinn minn. Allra
síst átti ég von á að ég ætti eftir að
skrifa um þig minningargrein, en
svona kemur lífið aftan að manni og
kennir manni að njóta dagsins í dag,
því aldrei er að vita hvað morgundag-
urinn býður upp á.
Minningarnar þjóta gegnum hug-
ann og allar góðar. Þú varst fyrsta
barnabarnið og mikil gleði við komu
þína. Við höfðum mikið saman að
sælda fyrstu árin þín sem þú áttir
heima hér á Akranesi. Síðan fluttuð
þið burt, en alltaf var jafngott að hitt-
ast þegar þið komuð á Skagann. Lífið
brosti við þér og Völu þinni, þú virtist
við góða heilsu eftir hjartaáfall á 20
ára afmælinu þínu, en nú gátu lækna-
vísindin ekki bjargað hjartanu þínu
og nú hefur þú kvatt okkur að sinni.
Ég hef þá bjargföstu trú að við
hittumst aftur á öðru tilverustigi en
þangað til verða minningarnar að
ylja okkur.
Við afi þinn og Maggi þökkum þér
fyrir allt og syrgjum sómadrenginn
okkar.
Drengurinn okkar ástkæri dó
draumfagra minningu geymi.
Hann fékk sælu, frið og ró,
í framtíðar bjarta heimi.
(P. Hraunfjörð.)
Ragnheiður Eyrún
(amma Ragna).
Elsku Junior minn.
Mér datt aldrei í hug að mín fyrsta
minningargrein yrði um þig, þetta
sýnir að lífið er óútreiknanlegt .En að
taka þig frá okkur er ekki sann-
gjarnt.
Síðustu daga er ég búin að hugsa
mikið til þín, þú ert enn á msn mínu
þar ertu að spyrja hvort einhver eigi
bíl handa þér. Ég er búin að vera
hugsa hvernig við létum stundum,
sláandi á lærin hvort á öðru, reynd-
um að gera það sem allra fastast
þannig að það kæmi marblettir. Þú
potandi í mig til að láta mig fá fleiri
marbletti, eldra fólkið horfði á okkur
eins og við værum smábörn en okkur
var alveg sama. Þú kunnir betur á
græjurnar í Escortinum mínum því
þú þoldir ekki tónlistina sem ég
hlustaði á. Þú fílaðir ekki íslenska
tónlist voða mikið. Við fórum ein-
staka sinnum í fótbolta og í eitt skipt-
ið endaði það ekki vel, þið bræðurnir
rifbeinsbrutuð mig, okkur fannst það
fyndið en ekki öllum. Held að við höf-
um ekki alltaf hagað okkur eftir aldri
en hvað með það, við skemmtum okk-
ur og það var fyrir öllu. Þegar þið
Vala voruð í Brasilíu að passa börn
saknaði ég ykkar rosalega mikið, sér-
staklega áður en þið fenguð netið í
gang. Þegar þið loksins fenguð netið
notuðum við webcam mikið, þú varst
voða ánægður að geta séð litlu frænk-
ur þínar í tölvunni. Þú reyndir mikið
að fá upp úr mér nafnið á dóttur
minni en ég gaf mig ekki og vildi að
mamma þín fengi að vita það fyrst –
þú sagðir „svindl“. Þið Vala komuð
stundum hingað í heimsókn til að fá
útrunnið kók, þú gerðir mikið grín að
því ég mátti ekki drekka kók á meðan
ég var ólétt svo þú tókst það að þér að
klára kókið mitt. Leyfðir mér samt að
finna lyktina og tókst svo stóran sopa
og smjattaðir vel, og lengi glottir
framan í mig og sagðir namm.
Ég var svo heppin að fá að búa með
þér fyrstu 4 árin. Mér fannst ekkert
voða skemmtilegt að passa þig en
mér þótti voða vænt um þig, þú vand-
ist og það varð gaman að vera með
þig. Ég man eftir því þegar þú varst
að byrja ganga hvað þér gekk ekkert
voða vel í fyrstu. Í hvert sinn sem þú
reyndir dastu og grenjaðir og, vá,
hvað mér fannst þú þreytandi þá,
sagði þér að hætta þessu en mamma
þín sagði að þú yrðir að fá að æfa þig.
Ég sagði að þú værir alltaf dett-
andi og grenjandi. Hún sagði að ef þú
fengir ekki að æfa þig þá gætirðu
aldrei labbað, hún hefur alltaf rétt
fyrir sér.
Þegar þið bjugguð í Danmörku
kom ég ein jólin í heimsókn. Mér
þótti bjór voða góður og drakk mikið
af honum. Eitt skiptið drakk ég of
mikið af honum með tilheyrandi
þynnku nokkra daga á eftir, þá löbb-
uðu þið Ari bróðir þinn um svæðið og
sögðuð að Gulla frænka væri svo mik-
ið veik því hún drakk svo mikið af
bjór. Takk fyrir það, bara snilld hjá
ykkur, þið skilduð ekkert í af hverju
ég var dáldið fúl.
Síðasta verslunarmannahelgi var
frábær, við öll í útilegu og að veiða.
Ein skemmtilegasta verslunar-
mannahelgi hjá mér. Í síðasta skiptið
er við hittumst bauðstu í pönnslu-
partý, við systurnar mættum með
litlu frænkur þínar og þú lánaðir
Margréti boltann þinn til að naga, ég
get sagt þér að hún er búin að eigna
sér hann.
Hvíl í friði, elsku frændi.
Söknum þín.
Guðlaug Fjóla og fjölskylda.
Sverris Franz mun verða saknað
sárt, ekki bara af okkur heldur öllum
sem hann þekkti. Hann var vinur sem
hægt var að treysta og alltaf til stað-
ar ef á honum þurfti að halda. Það
sem var merkilegt við hann var
hversu duglegur hann var að láta
frumlegar hugmyndir rætast. Þar
sem maður fær kannski skemmtileg-
ar hugmyndir verða þær frekar að
draumum en veruleika en hjá Sverri
gat allt gerst. Hann var tekinn allt of
snemma frá okkur en minning hans
mun lifa í hjörtum okkar að eilífu.
Þetta fannst okkur eiga mjög vel
við hann:
„It‘s not the years in your life that
count, it‘s the life in your years.“
(Abraham Lincoln.)
Ævar Ólafsson og
Íris Alda Ísleifsdóttir.
Vaktu, minn Jesús, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki, þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Hallgrímur Pétursson.)
Með þessum orðum langar okkur
að kveðja kæran vin, Sverri Franz,
sem við kölluðum alltaf Sveppa.
Hann kom inn í líf okkar fyrir rúm-
lega fjórum árum er hann og Vala
Hrönn frænka okkar hófu samvistir.
En vegna þess hversu lengi við höf-
um dvalist erlendis má segja að það
hafi nú bara verið fyrir þremur mán-
uðum að við virkilega kynntumst
Sveppa.
Okkur til mikillar gleði þá fluttust
Vala og Sveppi til okkar til Rio De Ja-
neiro í Brasilíu um tveggja mánaða
skeið nú í sumar, til að upplifa nýja
heimsálfu og aðstoða okkur Helga
með börnin.
Það er skemmst frá því að segja að
Sveppi var varla kominn inn fyrir
þröskuldinn heima í Rio, þegar hann
var orðinn Sveppi okkar. Börnin okk-
ar, Bjarki og Eva, tóku strax miklu
ástfóstri við hann enda hafði hann
einstakt lag á börnum. Við Helgi
hlógum innilega í hvert skipti sem
Eva hljóp inn í stofusófann til
Sveppa, kastaði sér í fangið á honum
og gaf honum stórt knús. Þannig var
hún bara við Sveppa. Á sama hátt var
vart hægt að ná athygli Bjarka þegar
Sveppi var nálægt, hann vildi helst
sitja í fanginu á honum og horfa á
Nemo og Cars eða „leikabíla“. Sveppi
hafði óendanlega þolinmæði við börn-
in og var þeim alveg einstaklega góð-
ur.
Við upplifðum svo margt saman í
Rio í sumar. Við skoðuðum ferða-
mannastaðina; Kristsstyttuna, Syk-
urtoppinn, Maracana-fótboltavöllinn
o.fl. Við drukkum ótæpilega af fersk-
um ávaxtasöfum og kókoshnetuvatni.
Og þó svo að Sveppi hafi nú verið dá-
lítið matvandur þá fengum við hann
til að smakka alls konar nýja rétti í
bland við uppáhaldið hans, góðar
steikur, pitsur og hamborgara. Við
fórum oft á Ipanemaströndina og
lærðum marga frasa í portúgölsku og
svona gæti ég lengi talið. Við töluðum
einnig mikið um framtíðina og hann
átti marga drauma. Hann langaði að
stofna sitt eigið fyrirtæki í bíla-
sprautun og kannski líka að læra
hundaþjálfun, enda saknaði hann
hundsins síns, hennar Freyju, mikið
er hann var hér.
Við erum svo þakklát fyrir að hafa
kynnst Sveppa. Hann hafði svo góða
nærveru. Hann var svo blíður, tillits-
samur og hjálpsamur. Það var líka
svo gaman að upplifa hversu yndis-
legur hann var við Völu sína. Milli
þeirra var svo kært og náið samband
og voru þau bókstaflega saman í einu
og öllu; námi, vinnu og sambúð. En
það sem var nú best af öllu var að
þessari miklu samveru fylgdi svo
mikill hlátur og gleði. Við söknum
þess að heyra ekki hlátrasköllin sem
bárust svo oft úr herberginu þeirra á
kvöldin.
Elsku Vala okkar. Hugur okkar og
einlæg samúð er með þér. Við höfum
alltaf dáðst að styrk þínum og hversu
mikil stoð þú hefur verið Sveppa í
gegnum erfið veikindi. Guð gefi þér
styrk í gengum þennan erfiða tíma.
Við sendum hjartanlegustu samúð-
arkveðjur til fjölskyldu Sveppa, ætt-
ingja og allra aðstandenda og vina.
Takk fyrir samveruna.
Guðfinna, Helgi, Bjarki og Eva.
Elsku Sverrir minn, eða Sveppi
eins og þú varst kallaður, þegar ég
fékk fréttirnar 8. september 2008, þá
vissi ég ekki hvort þetta var draumur
eða raunveruleiki.
Þegar ég kynntist Sveppa var ég
15 ára gömul og hann hefur verið vin-
ur minn síðan. Ég kynntist honum
þegar hann og Vala urðu kærustu-
par. Mér fannst Vala og Sveppi vera
frábært par og það var sko eitthvað
sem átti að verða. En það sem stend-
ur mest uppúr hjá mér í minningun-
um um hann voru bústaðaferðirnar
og þessar uppákomur sem hann og
Vala gátu fundið upp á, eins og leik-
irnir, baka kökur, grilla og hvað þú
varst alltaf glaður og hress.
Ég mun sakna þín sárt. Þú varst
góður vinur.
Ég votta foreldrum, bróður og
Völu mína samúðarkveðjur.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Þín vinkona,
Jóhanna Kristín.
 Fleiri minningargreinar
um Sverri Franz Gunnarsson bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu á
næstu dögum.
Elsku Sveppi minn,
Ég held að það séu fáir
sem hafa lifað lífinu jafn vel
og þú gerðir og það er eitt af
því marga sem ég hef lært af
þér.
Eins og mottóið þitt segir
„Lífið er stutt, lifðu því á
meðan þú getur“ þá gerðir
þú það svo sannarlega.
Þú náðir alltaf að hressa
mann við og vissir nákvæm-
lega hvernig þú áttir að fá
mann til að brosa.
Ég sakna þín á hverjum
degi,
Telma.
HINSTA KVEÐJA
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærrar
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
SIGURLAUGAR JÓNSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Heilbrigðis-
stofnunarinnar Sauðárkróki fyrir hlýju og góða
umönnun.
Jón Júlíusson,
Helgi Dagur Gunnarsson, Kristín Jóhannesdóttir,
Gunnar Gunnarsson, Helga Sigurðardóttir,
Þorgeir Gunnarsson, Elín Steingrímsdóttir,
Anna María Gunnarsdóttir, Þorleifur Konráðsson,
Elísabet Jóna Gunnarsdóttir, Egill Kristjánsson
og ömmubörn.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
HAUKS Þ. BENEDIKTSSONAR
fyrrv. framkvæmdastjóra.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á
hjúkrunarheimilinu Eir fyrir einstaka umönnun.
Erna Hauksdóttir, Júlíus Hafstein,
Þorvaldur Á. Hauksson, Kolbrún H. Jónsdóttir,
Benedikt Hauksson, Steinunn G. Kristinsdóttir,
Haukur Þór Hauksson, Ásta Möller,
Hörður Hauksson, Jóna Jakobsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
KRISTÍN GESTSDÓTTIR,
Goðabraut 22,
Dalvík,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri sunnu-
daginn 14. september.
Útför hennar fer fram frá Dalvíkurkirkju laugardaginn
20. september kl. 13.30.
Friðþjófur Þórarinsson,
Þorsteinn Friðþjófsson, Harpa Sigfúsdóttir,
Björn Friðþjófsson, Helga Níelsdóttir,
Atli Viðar, Silja, Kristinn Þór, Andri Freyr,
Rúnar Helgi og Daníel.
✝
Ástkær móðir okkar og dóttir,
MARÍA BÁRA HILMARSDÓTTIR
frá Ólafsfirði,
málari,
Vallartröð 7,
Kópavogi,
lést mánudaginn 15. september.
Útför hennar fer fram frá Hjallakirkju í Kópavogi
þriðjudaginn 23. september kl. 13.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sylvía Sigurgeirsdóttir,
Kristrún Sigurgeirsdóttir,
Sigurbjörg Ólafsdóttir,
Hilmar Örn Tryggvason.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
EINAR J. EGILSSON,
Vogatungu 103,
Kópavogi,
sem andaðist á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð
sunnudaginn 14. september, verður jarðsunginn
frá Kópavogskirkju mánudaginn 22. september
kl. 13.00.
Ásgerður Ólafsdóttir,
Ásdís Einarsdóttir,
Þórunn Einarsdóttir, Erling J. Sigurðsson,
Sigurður Egill Einarsson, Elva Stefánsdóttir,
Birgir Einarsson, Fanney Sigurðardóttir,
Egill Einarsson, Berglind Tulinius,
afabörn og langafabörn.
MOSAIK Hamarshöfða 4 - 110 Reykjavík
sími 587 1960 - www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Vönduð vinna og frágangur
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista