Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.01.1911, Qupperneq 37

33
Það þarf að sjá vel tyrir því, að afgreiðslumaður setji
kaupfjelaginu sæmilegar tryggingar fyrir því, sem hon-
um er trúað fyrir, annaðhvort með því að leggja ákveðna
fjárhæð inn í fyrirtækið sjálft, sem þá sje skýrt fram tek-
ið að sje tryggingarfje, eða þá, að hann leggi fram skrif-
lega og ákveðna ábyrgð nokkurra áreiðanlegra manna.
Enn fremur verður að gera skýran og nákvæman samn-
ing við afgreiðslumann um verkahring hans, ábyrgð og
launakjör. Auk þessa er nauðsynlegt að hann hafi skýra
og sundurliðaða reglugerð til eptii breytni í daglegum
störfum og um meðferð varanna.*
7. Peningaborgur)-
Kaupfjelögin ættu að eins að úthluta vörum gegn
peningum eða öðrum fullgildum gjaldeyrir. Með þeirri
aðferð, að lána fjelagsmönnum, fást ef til vill fleiri fje-
lagsmenn og meiri viðskiptavelta, en hitt er þó enn þá
áreiðanlegra, að menn munu fljótlega—og má ske beisk-
lega —iðrast þess, að menn í þessu mikilvæga atriði hafa
hvikað frá hugsjón kaupfjelaganna.
Pegar farið er að lána á annað borð, kemur það í
Ijós, að það gengur illa að stöðva strauminn, og lánin
verða fjelaginu að skaða, að minnsta kosti kemur vaxta-
tap til greina, sem þeir verða að hjálpa til að bæta upp
sem ekki fá lánin. Ýmsir þeir hagsmunir, sem annars
eru að kaupfjelagi, geta nú ekki komið í ljós: Maður
tapar þeirri hagsbót, sem fylgir hreinni borgun: að temja
sjer það að láta ekki útgjöldin fara fram úr tekjunum.
Pað er enginn vafi á því, að fjárinálavandræði manna,
nú á dögum, stafa að miklu leyti af því, að það er svo
auðveldur aðgangur að því að fá lán á lán öfan. »Bara
* Á eptir þessari grein í handbókinni er prentað sýnishorn af samn-
ingi, ábyrgðarskjal afgreiðslumanns og reglugerð um dagleg störf
hans.
S. /.
3