Morgunblaðið - 07.10.2008, Blaðsíða 26

26 ÞRIÐJUDAGUR 7. OKTÓBER 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sigurjón Ingi-marsson sím-
smíðameistari
fæddist í Reykjavík
15. desember 1941.
Hann lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut fimmtu-
daginn 25. sept-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Jónína Þóra Sig-
urjónsdóttir frá
Holti í Garði f. 13.
apríl 1910 d. 20. jan.
1999, og Ingimar
Kristinn Þorsteinsson frá Meið-
astöðum í Garði, f. 27. maí 1907 d.
18. nóv. 1958. Systkini Sigurjóns
eru Þorsteinn K.R., látinn, Stein-
þóra, Kristín, lést í frumbersku,
Kristín Inga og Jón Ingi.
Fyrri kona Sigurjóns var Krist-
ín Eiríksdóttir, látin. Foreldrar
hennar voru Ingibjörg Oddsdóttir
og Eiríkur Kúld Sigurðsson, bæði
látin. Dætur Sigurjóns og Krist-
ínar eru: 1) Jónína Þ., gift Sveini
F. Sveinssyni, börn þeirra eru
Sveinn, Jón Ingi og Friðrik Ingi.
Fyrir átti Jónína Björgvin Þór
Smárason. 2) Ingibjörg T., gift
Salmanni Tamimi, börn þeirra
eru Yousef Ingi og
Nazima Kristín.
Fyrr átti Ingibjörg,
Rakel Dögg og Guð-
bjart Þorvarð-
arbörn. 3) Katrín,
gift Sölva Guð-
bjartsyni, börn
þeirra eru Sigurður
Pétur, Sigurjón Ingi
og Kristín Lilja.
Seinni kona Sig-
urjóns er Magnea S.
Guðjónsdóttir. For-
eldrar hennar eru
Guðbjörg Magnea
Jónsdóttir, látin, og Guðjón S. Jó-
hannesson. Dóttir Sigurjóns og
Magneu er Vigdís Lillý, maður
Páll Jóhannesson, dætur þeirra
Fanndís Ósk, Eva Dögg og Eygló
Sól. Fyrr átti Magnea, a) Guðjón
Þór Kristjánsson, kvæntur Stein-
unni K. Guðmundsdóttir, dætur
Vera Ósk og Magnea Dís, b) Sig-
urósk G. Kristjánsdóttur, gift Agli
Jóni Kristjánssyni, börn þeirra,
Hrafnhildur María og Guðjón
Þór. Fyrr átti Sigurósk Magneu
Ýri Gylfadóttur.
Sigurjón verður jarðsunginn
frá Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Elsku pabbi, ekki datt mér í hug
að ég ætti eftir að skrifa minning-
argrein um þig svona stuttu eftir að
mamma dó, en það er aðeins rúmt
eitt og hálft ár síðan.
Margar eru þær minningar sem
koma upp í huga mér á þessari
stundu. Það eru ógleymanlegar
stundir þegar við systurnar komum
í heimsókn til þín og ömmu í vest-
urbæinn og þú fórst með okkur á
rúntinn á svörtu flottu bjöllunni
þinni. Og líka þegar ég fór í háls-
kirtlatöku og þú keyrðir mig heim
til ömmu, ég fékk að kúra uppi í sófa
og var þér mjög umhugað um að
mér liði vel. Ég gleymi aldrei þeirri
jólagöf sem þú gafst mér þegar ég
var níu ára, það var fyrsta úrið mitt.
Ég held að þú hafir aldrei gert þér
grein fyrir því hversu mikið það
gladdi mig og átti ég það alveg til 18
ára aldurs. Ég man líka vel eftir því
þegar ég kom til þín á Skagaströnd í
heimsókn. Þó ég hafi verið á mínum
erfiðu unglingsárum og gert marg-
an skandal þá gerðir þú ekki mikið
veður úr því. Ein jólin átt ég lítinn
pening og hringdi í ykkur Maddý.
Þið hikuðuð ekki og sögðuð mér að
taka rútuna strax til ykkar og skyldi
ég eyða ég jólunum með ykkur,
þetta var líklegast besta jólagjöf
sem ég hef fengið. Þarna fékk ég að
kynnast hvað þú varst mikið jóla-
barn í þér. Þegar ég var 23 ára flutti
ég á Hvammstanga þar sem þú áttir
heima, þá fyrst kynntist ég þér al-
mennilega. Upp frá því höfum við
alltaf haft gott samband.
Ekki má nú gleyma öllum skötu-
veislunum sem við höfum verið með
um hver jól, það var alltaf voða gam-
an og mikið hlegið. Útilegurnar með
þér voru sérstaklega skemmtilegar.
Fyrstur manna varst þú alltaf kom-
inn á fætur og bankaðir á tjöldin
okkar, kallaðir „jæææja“ til að
tryggja það að fólk færi að vakna og
hann gæti komið í heimsókn í kaffi.
Og þessar tvær ógleymanlegu ferðir
upp í sumarbústað að Apavatni um
páskana sem þú bauðst okkur öllum
systkinunum, mökum og barnabörn-
unum í. Þú og Nóný vöknuðuð
snemma um morguninn og fóruð út í
skóginn og földuð páskaeggin. Það
var mikið fjör og mikið gaman og
eru þetta ógleymanlegar minningar
sem mér þykir afar vænt um.
Þegar við Sirrý keyrðum þig nið-
ur á spítala 2. ágúst vegna verkja í
bakinu héldum við að þú værir nú
bara með brjósklos og áttum ekki
von á neinu slæmu. En annað kom í
ljós, þú greindist með krabbamein.
Stutt var þín þrautaganga og tók
það mikið á okkur öll hversu fljótt
þér versnaði. Við systkinin skiptum
okkur niður með að vera hjá þér
bæði heima og á spítalanum og
eyddum nokkrum kvöldum í að búa
til pottþétt plan svo að alltaf væri
einhver hjá þér. En sjúkdómurinn
var mjög ágengur og þú varst farinn
frá okkur eftir aðeins rúmlega 7 vik-
ur.
Elsku pabbi minn, þín er sárt
saknað og langar mig að kveðja þig
með þessu fallega ljóði.
Ljúfar voru stundir
er áttum við saman.
Þakka ber Drottni
allt það gaman.
Skiljast nú leiðir
og farin ert þú.
Við hittast munum aftur,
það er mín trú.
Hvíl þú í friði
í ljósinu bjarta.
Ég kveð þig að sinni
af öllu mínu hjarta.
(Maren Jakobsdóttir.)
Þín dóttir,
Ingibjörg.
Elsku pabbi.
Síðustu vikur hafa liðið svo hratt,
allt of hratt. Við erum varla búin að
átta okkur á veikindum þínum og
nú, 55 dögum seinna, ertu farinn frá
okkur. Enginn átti von á þessum
hraða. Við héldum öll að við fengjum
að halda ein jól og áramót með þér.
Það verður erfitt að venjast því að fá
þig ekki í heimsókn norður. Að geta
ekki spjallað lengur um fótboltann,
bíla, ferðalög og útilegu. Ekkert af
þessu gerum við aftur. Við hvern á
ég nú að rökræða um það hve miklu
betri Valur sé miðað við KR. Við
eigum fullt af minningum til að ylja
okkur en þær eru svo endanlegar og
ekki hægt að bæta við þær fleiri
minningum, það er svo ósanngjarnt.
Þér fannst skemmtilegast að við
færum saman í útilegur og í sum-
arbústaði og eru allar ferðirnar að
Apavatni og í Vaglaskóg ofarlega í
minni. Þú komst því á að við systk-
inin hittumst hér á Barkarstöðum
einu sinni að sumri, bæði vegna þess
að við höfum svo stórt hús að allir
sem vilja geta gist inni og líka vegna
þess að þá kæmum við saman, börn-
in þín og þú á stað þar sem þér
fannst gott að vera.
Þú varst mikill afi og elskaðir það
og barnabörnin þig á móti. Þú varst
alltaf til í allt með þeim og það sem
þau báðu þig um reyndir þú að
framkvæma, hvort sem það var að
dansa með þeim eða fara í bílaleik.
Þegar stelpurnar okkar Palla voru
litlar og eitthvað rellnar tókst þú
þær í fangið og labbaðir um og
sönglaðir eitthvað og þær sofnuðu
með það sama. Þú sagðir að þú hefð-
ir svæft þær úr leiðindum en við vit-
um að fang þitt var hlýtt og notalegt
og útilegurnar sem við stelpurnar
áttum með þér og mömmu voru
yndislegar. Eftir að þær eltust
fórstu að lesa fyrir þær, en því eldri
sem þær urðu fór DVD að sækja á
og það fannst þér ekkert verra enda
gast þú fengið þér smákríu þegar
þær horfðu á sjónvarpið.
Ferðin okkar til Danmerkur var
skemmtileg. Þú sagðir að þetta væri
miklu betra en að flatmaga á ein-
hverri sólarströnd og vildir að við
færum aftur svona saman sem átti
alltaf að gerast en öll héldum við að
við hefðum allan tímann fyrir okkur.
Þú naust þess að koma í sveitina
til okkar Palla, bara vera þar í kyrrð
og ró. Norður var alltaf heim og þér
leið mjög vel hér. Þú varst svo stolt-
ur þegar þú komst með okkur á
Blönduós og á Krókinn að horfa á
stelpurnar taka þátt í hestasýning-
um, þú hreinlega ljómaðir af stolti.
Þær búa vel að því að hafa kynnst
þér og við öll, við venjumst því seint
að hafa þig ekki hjá okkur, það verð-
ur erfitt að sleppa, við reynum öll að
hugga okkur við að þú ert ekki leng-
ur veikur og finnur ekkert til.
Elsku pabbi, við eigum óteljandi
minningar sem mig langar að segja
frá en okkur er úthlutað svo litlu
plássi hér í blaðinu og ekki sama
hver fellur út hjá þeim.
En hjartans pabbi minn, ég elska
þig og mun ávallt sakna þín,
Ég gái út um gluggann minn
hvort gangir þú um hliðið inn.
Mér alltaf sýnist ég sjái þig.
Ég rýni út um rifurnar.
Ég reyndar sé þig alls staðar.
Þá napurt er, það næðir hér
og nístir mig.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson)
Og þín vegna pabbi minn þá segi
ég bara í þetta sinn: Áfram KR.
Þín dóttir,
Lillý.
Meira: mbl.is/minningar
Elsku pabbi, mig langar að minn-
ast þín með nokkrum orðum, það er
ekki auðvelt fyrir mig að kveðja þig,
ég sakna þín svo mikið. Núna í byrj-
un ágúst fórst þú að finna svo til í
bakinu og vildir þú kenna því um,
þegar þú dast í bílgeymslunni í maí
og varst viss um að þú hefðir bara
brákað bein. En um verslunar-
mannahelgina varstu orðinn svo
kvalinn að við Inga fórum með þér á
bráðamóttökuna og þar fórstu í
myndatöku og sást þá strax að eitt-
hvað var ekki í lagi og þú varst lagð-
ur inn í framhaldinu. Þegar okkur
var svo sagt að þú værir með mein-
varp í bakinu sem trúlega kæmi frá
lunganu þá fengum við öll sjokk og
þú líka, á þessu áttum við ekki von
og alls ekki því að þú yrðir dáinn
innan 2ja mánaða. Við systkinin
gerðum vaktaplan til að geta verið
hjá þér sem mest og gekk það mjög
vel.
Við tók geislameðferð sem gerði
ekkert fyrir þig, lyfjameðferðin
gekk ekki vel en þú veiktist alvar-
lega í kjölfarið svo við vissum að
ekki væri hægt að reyna aðra lyfja-
meðferð.
Elsku pabbi, það er ekki hægt að
segja annað en þú hafir barist fyrir
lífi þínu en krabbameinið hafði bet-
ur og dreifði sér hratt, 55 dögum
síðar varst þú dáinn, ég var hjá þér
þegar þú fékkst greininguna og við
Guðjón vorum hjá þér þegar þú
kvaddir þennan heim. Guðjón hélt í
höndina þína og ég strauk á þér öxl-
ina til að láta þig vita af okkur hjá
þér; við tvö sem þú tókst að þér á
unga aldri, Guðjón 4 ára og ég ný-
fædd, við tvö sem þekktum bara þig
sem föður fyrstu 20 árin, við tvö sem
elskuðum þig eins og þú værir al-
vörupabbi okkar, við tvö sem þú
elskaðir eins og þín eigin, ég er svo
ofsalega ánægð að ég var hjá þér,
pabbi, síðustu tímana þína og ég
held að þú hafir vitað af okkur og
kvatt sáttur þetta líf sem var orðið
svo erfitt og kvalafullt.
Pabbi, núna munum við bara
minnast góðu tímanna með þér, við
munum tala um þig við börnin okk-
ar, við munum hugsa um þig og
sakna þín alla daga, og reyna að
venjast því að þú komir ekki um
helgar frekar snemma og vekir alla
nema Egil auðvitað og börnin, já,
ókei, vekja mig þá eldsnemma kl.
10.
Þegar við erum með fisk hringi ég
ekki lengur í þig og býð þér í mat,
ekki heldur um helgar og ekki þýðir
að bjóða þér í vöfflur heldur, þessu
verð ég að venjast og það tekur tíma
en minning þín lifir í hjörtum okkar
og við börnin þín reynum að hugsa
vel um hvort annað.
Og að lokum, elsku pabbi, takk
fyrir að vera bílstjóri okkar Egils á
brúðkaupsdaginn í fyrrasumar, þú
tókst það starf alvarlega og leigðir
eðalvagn þennan dag og varst með
okkur allan daginn og sóttir okkur á
Hilton hótel daginn eftir kl. 3 og á
ég myndir frá þessum degi af okkur
saman.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(Hallgrímur J. Hallgrímsson.)
Guð geymi þig
Þín dóttir,
Sigurósk (Sirrý).
Elsku pabbi og tengdapabbi, nú
er komið að kveðjustund. Það er erf-
itt að hugsa til þess að þú eigir ekki
eftir að birtast hjá okkur að morgni
dags eins og þú gerðir svo oft. Þá
varstu oftast búinn að ganga um
hverfið og komst við hjá okkur,
svona í leiðinni. Þú varst mjög undr-
andi ef það voru ekki allir komnir á
fætur þó svo að það væri helgi og
klukkan hálftíu, dagurinn hálfnaður
hjá þér en rétt að byrja hjá mörgum
öðrum. Það var engin lognmolla í
kringum þig, alltaf nóg að gera og
gerast.
Við eigum margar góðar minn-
ingar frá ferðalögunum okkar bæði
innanlands og utan, þú hafðir mjög
gaman af því að ferðast og sérstak-
lega innanlands.
Við erum mjög þakklát fyrir að
hafa fengið að dvelja hjá ykkur í
Nökkvavoginum þegar við vorum að
byggja. Það er meira en að segja
það að mæta inn á heimili annarra
með tvö lítil börn en þú gafst stelp-
unum alltaf tíma og það mynduðust
sterk tengsl á milli ykkar. Þú komst
líka stundum með okkur upp í Star-
engi á kvöldin til að hjálpa okkur við
það sem þurfti að gera, fyrst var að
fá sér smá kríu og kvöldmat klukk-
an sjö og þá varst þú tilbúinn í allt.
Við viljum þakka þér allt sem þú
varst okkur.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Minningin um þig lifir í hjörtum
okkar.
Guðjón og Steinunn.
Fyrir stuttu síðan greindist
tengdapabbi minn með krabbamein,
það var skelfileg lífsreynsla að fá
þessar slæmu fréttir um þennan
góða mann sem ég hafði, að mér
fannst, svo nýlega kynnst.
Ég kynntist honum fyrir um 10
árum þegar ég var að kynnast Sirrý
dóttur hans og hann tók mér opnum
örmum og var alltaf mjög notalegur
í minn garð.
Eftir því sem árin liðu kynntumst
við æ betur og þú varst reglulegur
gestur hjá okkur í morgunkaffi og
mat eftir að þið Maddý skilduð. Þú
varst mikil félagsvera og vildir alltaf
vera innan um þína nánustu, alls
staðar.
Í afmælisveislum varst þú með
fyrstu mönnum á staðinn og það
mátti treysta því að þú leiddir af-
mælissönginn og syngir manna
hæst. Mér er minnisstætt þegar við
Sirrý báðum þig um að vera öku-
maður í brúðkaupinu okkar í fyrra
og þú heimtaðir að fá að sjá alger-
lega um að útvega bíl og sjá um það
allt saman, ég hafði nú smááhyggjur
af þessu fyrst en svo sá ég að það
var sko alger óþarfi að hafa áhyggj-
ur af þessu þegar þú mættir á svæð-
ið á þessum hvílíka eðalvagni og
ókst okkur þennan eftirminnilega
dag.
Ég á eftir að sakna þess að þú
komir í morgunkaffi og vekir Sirrý,
eins á ég eftir að sakna þess að þú
komir í fisk sem var í miklu uppá-
haldi hjá þér og við pössuðum okkur
að hringja í þig sérstaklega ef fiskur
var á boðstólum. Ég á eftir að sakna
þess að þú komir með eftirréttinn.
Sirrý og bróður hennar, Guðjón,
tókst þú að þér þegar þau voru mjög
ung og aldrei nokkurn tímann var á
nokkurn hátt hægt að sjá að þau
voru ekki þín eigin börn og aldrei
litu þau á þig öðruvísi en sem sinn
föður, alla tíð. Þá breytti engu skiln-
aður þinn frá móður þeirra, þú varst
samt þeirra pabbi alla tíð og að því
má dást.
Þú áttir til að fá mig til að hjálpa
þér að skrifa minningargreinar um
vini og ættingja þína sem létust og
við hripuðum þetta niður í samein-
ingu og ég kom þessu til skila fyrir
þig á blöðin en aldrei datt mér í hug
að svo fljótt þyrfti ég að setjast nið-
ur og skrifa minningarorð um þig.
Þú sem varst svo duglegur að
hugsa um heilsuna síðan þú fékkst
hjartaáfall fyrir nokkrum árum og
fórst daglega í gönguferðir og forð-
aðist óhollustuna en þá öllum að
óvörum fékkstu krabbamein sem
dró þig til dauða á aðeins örfáum
dögum og eftir situr sorgin, því allir
vildu fá meiri tíma með þér.
Við getum samt öll glaðst yfir því
að fá þó allavega smátíma til að
kveðja þig hinsta sinni og ég veit að
þú bíður okkar allra með bros á vör
þegar við komum gangandi til móts
við þig þarna hinum megin. Lífið
verður tómlegra án þín.
Ég kem í auðmýkt, Kristur hár
og krýp sem barnið, smærri’ en smár.
Ég þrái frið og þyrstur bið:
Ó, miskunna þú mér.
Ég þrái frið í þreytta sál.
Við þig að tala bænarmál
er himnesk lind í sorg og synd.
Ó, miskunna þú mér.
Þú þekkir allra sorg og sár.
Þú svölun veitir, þerrar tár.
Þú styrkir þá, er stormar hrjá.
Ó, miskunna þú mér.
Ég trúi’ á þig – ég treysti þér,
og traustið huggun veitir mér.
Ég er svo smár. Þinn himinn hár.
Ó, tak á móti mér.
(Einar Sturlaugsson)
Egill Jón Kristjánsson.
Elsku afi.
Nú ertu kominn í paradís og þér
líður eflaust vel núna.
Þú varst mjög veikur og er ég
feginn því að þú kvaldist ekki lengi.
Alltaf er erfitt að missa einhvern
sem manni þykir vænt um.
Þú varst alltaf glaður þó að eitt-
hvað bjátaði á, allavega léstu ekki
neinn sjá að þér liði illa.
Mér eru ógleymanleg ein jólin
sem við mamma vorum hjá þér og
Maddý ömmu á Hvammstanga og
allir voru búnir að opna alla pakk-
ana, nema það var einn pakki eftir
sem var frá mömmu en hann var svo
stór að hann var frammi í forstofu.
Þegar ég var að fara að opna dyrnar
sagðir þú mér að passa mig því
þarna inni væri jólasveinninn og ég
var svo hrædd að ég fór að gráta, þú
varðst þá að gjöra svo vel að standa
upp og koma með mér fram og þeg-
ar ég sá gjöfina fór ég að hágráta og
þú skildir ekki neitt í neinu hvað
væri eiginlega að mér, en þá var það
bara það að ég var svo glöð yfir
dúkkuvagninum sem mamma gaf
mér að ég grét af gleði.
Eitt sumarið kom ég á Hvamms-
tanga með Sirrý frænku í heimsókn
sem var mjög skemmtileg ferð og
var þá tískan hjá unglingunum sú að
ganga í rifnum gallabuxum og tætt-
um eða tuskulegum peysum, ég
gleymi aldrei svipnum á þér þegar
þú sást mig, þú bara góndir á mig og
spurðir hvort ég ætti nú ekki heil föt
til þess að ganga í. Þegar það kom
Sigurjón Ingimarsson