Morgunblaðið - 17.10.2008, Blaðsíða 30

✝ Högni Guð-jónsson fæddist
á Skallabúðum í
Eyrarsveit 1. sept-
ember 1928. Hann
lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 10. október
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Guðjón Elísson,
bóndi á Skallabúð-
um í Eyrarsveit, f.
19. feb. 1897, d. 9.
júlí 1984, og Sigríð-
ur Elísdóttir hús-
freyja, f. 15. jan 1905, d. 11. jan.
1973. Systkini Högna eru Þórólfur
Beck, f. 24. mars 1930, d. 9. júli
2002, Elís, f. 9 ágúst 1932, Gróa
Herdís, f. 18. nóv. 1933, d. 15. nóv.
1985, og Vilberg, f. 1. apríl 1940.
Högni kvæntist 2. júní 1952
Ragnheiði (Öddu) Benidikts-
dóttur, f. 1 júní 1933. Foreldrar
hennar voru Guðrún Eyjólfsdóttir,
f. 15. maí 1896, d. 4. júlí 1980, og
Benidikt Viggó Jónsson, f. 12.
október 1900, d. 4. mars 1995.
Börn Högna og Ragnheiðar eru: 1)
Sigurjóna, f. 9. júní 1954, búsett í
Reykjavík, gift Auðuni Bjarna
Ólafssyni, börn þeirra eru Ólafur,
syni, börn þeirra eru Hákon Ingi,
f. 1989, Hlynur Örn, f. 1990, Her-
mann Þór, f. 1993 og Helena
Hrönn, f. 1997. 7) Lilja, f. 18. des-
ember 1972, búsett í Reykjanesbæ,
gift Sumarliða Þór Jósefssyni,
börn þeirra eru Sigurþór, f. 1993,
Hrafnhildur Sandra, f. 1997 og
Arnþór, f. 2006.
Högni ólst upp á Skallabúðum í
Eyrarsveit. Hann fór ungur til sjós
í Grundarfirði og stundaði hin
ýmsu störf til sjós og lands þar til
hann gerðist fangavörður á Kvía-
bryggju 1966. Á Kvíabryggju
starfaði hann til 1978 er þau hjón
ásamt hluta barna sinna fluttu til
Hafnarfjarðar. Í Hafnarfirði vann
Högni hjá Bæjarútgerð Hafn-
arfjarðar. Árið 1982 tóku hjónin
sig upp ásamt yngsta barninu og
fluttu á Suðurnesin, fyrst í Gerða-
hrepp en síðan til Reykjanes-
bæjar. Suður með sjó starfaði
Högni fyrst við saltfiskverkun en
síðustu starfsár sín vann hann við
bensínafgreiðslu. Þegar heilsu
hans tók að hraka mikið haustið
2007 fluttu þau hjón aftur í Hafn-
arfjörð að Hjallabraut 33. Áhuga-
mál Högna var það sem mestu
máli skiptir en það er fjölskylda
hans og velferð hennar. Það var
hans líf og yndi.
Útför Högna verður gerð frá
Víðistaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
f. 1975, Högni, f.
1977 og Harpa, f.
1980, þau eiga fjögur
barnabörn. 2) Beni-
dikt Viggó, f. 3. júlí
1955, búsettur í
Grundarfirði, kvænt-
ur Sigrúnu Hilm-
arsdóttur, börn
þeirra eru Ragnheið-
ur Dröfn, f. 1984,
Hafdís Guðrún, f.
1987 og Anna Lilja, f.
1990, þau eiga þrjú
barnabörn. 3) Sigríð-
ur, f. 9. mars 1958,
búsett í Hafnarfirði, gift Elíasi
Arnari Þorsteinssyni, börn þeirra
eru Kolbrún Ósk, f. 1981, Sigurður
Tómas, f. 1983, og Högni Guðjón,
f. 1988, þau eiga fjögur barna-
börn. 4) Guðrún, f. 15 október
1960, búsett í Hafnarfirði, gift
Rósant G. Aðalsteinssyni, börn
þeirra eru Rósant Ísak, f. 1985 og
Tinna, f. 1987. Fyrir átti Guðrún
soninn Hilmar Guðlaugsson, f.
1980 og Rósant G. átti fyrir soninn
Ólaf Eyberg, f. 1975. Þau eiga þrjú
barnabörn. 5)Matthildur, f. 21.
júní 1964, d. 26. okt. 1964 6) Ragn-
hildur, f. 31. ágúst 1965, búsett í
Hafnarfirði, gift Haraldi Unnars-
Tengdafaðir minn og vinur Högni
Guðjónsson er fallinn frá eftir æðru-
lausa baráttu við erfiðan sjúkdóm.
Vegna starfa minna erlendis auðn-
aðist mér ekki að vera nálægt hon-
um síðustu vikurnar eða að færa
honum persónulega mína hinstu
kveðju, það kom í hlut eiginkonu
minnar Sigurjónu.
Það eru um 36 ár síðan ég í fyrsta
skipti kom inn á stórt heimili þeirra
Högna og Öddu. Þau bjuggu þá í
Grundafirði með fimm dætrum og
einum syni. Þó að mér hafi frá
fyrstu tíð verið tekið opnum örmum
af þeim hjónum var ekki laust við að
smábeygur hafi verið í manni að
hitta þetta heljarmenni fyrst. Högni
var þá fangavörður á Kvíabryggju
og einhvern veginn í huga mínum þá
hlaut hann að vera strangt yfirvald á
heimili sínu eins og ég ímyndaði mér
að hann væri í vinnunni. Þar hafði
ég illa rangt fyrir mér, ég fann í
honum virðuleika, hlýju og kímni
sem einkenndi allt hans fas til
dauðadags. Ég minnist þeirra ótal
sögustunda sem við áttum þar sem
góð saga var oft ekki látin gjalda
sannleikans um of.
Barnabörnin og síðar barna-
barnabörn áttu alltaf hauk í horni
hjá Högna afa, sérstaklega ef eitt-
hvað hafði farið úrskeiðis og þurfti
að laga. Þegar hann var eins og ung-
lingur uppi á stillans að einangra
loftið hjá okkur í Jónsgeislanum og
öll þau handtök sem hann lagði okk-
ur til þar.
Það er of langt mál að rekja allar
þær góðu stundir sem við Sigurjóna
og fjölskyldan okkar áttum með
þeim Högna og Öddu. Það eru þó
tvö skipti sem ég vil nefna. Þegar
þau dvöldu hjá okkur í Makedóníu
og Grikklandi fyrir um fimm árum
og áttræðisafmælið hans sem haldið
var heima hjá okkur nú fyrsta sept-
ember. Bæði þessi skipti eru sérstök
fyrir ólíkar sakir. Í Grikklandi var
lagt á ráðin um ýmislegt sem við
gætum brallað saman í framtíðinni
en í afmælinu var Högni að kveðja
fjölskylduna sína á sinn virðulega og
vingjarnlega hátt sem honum var
einum lagið.
Það er erfitt að vera fjarri ástvin-
um sínum á svona stundu en við
feðgar, ég, Ólafur og Högni ásamt
þeirra fjölskyldum erum allir stadd-
ir erlendis. Þegar Sigurjóna og
Harpa fylgja Högna síðasta spölinn
er hugur okkar með þeim. Ég kveð
Högna fullur þakklætis fyrir að hafa
notið þeirra forréttinda að fá að vera
í návist hans í þessi ár. Ég deili
söknuði mínum með Öddu og allri
fjölskyldunni og hugur minn er hjá
þeim á þessari erfiðu stundu.
Auðunn Bjarni Ólafsson.
Þegar haustar að kveður tengda-
pabbi minn, Högni Guðjónsson, eftir
erfið veikindi. Högni, tengdafaðir
minn, var með þá mestu útgeislun
og hlýju sem ég hef kynnst. Hann
var með skemmtilegri mönnum sem
ég hef þekkt og er þá mikið sagt og
ég held að ég tali fyrir munn
margra. Það var gaman að sjá og
fylgjast með hvað hann gat náð vel
til allra sem hann umgekkst og ekki
síst barnabarnanna sinna.
Ég kynntist Högna fyrir rúmum
þrjátíu árum, þegar ég og Viggó
vorum að byrja að vera saman.
Hann var svo stór og stæðilegur
maður og bar ég alltaf ómeðvitað
virðingu fyrir honum. Ekki
skemmdi það að hann var spaug-
samur og sá alltaf góðu hliðarnar á
öllu. Oft átti hann það til að segja
manni sögu sem var svo bráðfyndin
að maður veltist um af hlátri.
Högni og Ragnheiður giftu sig 2.
júní 1952 og bjuggu í Grundarfirði
til ársins 1978 en þá fluttu þau til
Hafnarfjarðar og voru þar í fjögur
ár. Fluttu svo suður með sjó, í Garð-
inn, og enduðu svo í Keflavík þar
sem þau bjuggu lengst af. En fyrir
ári fluttu þau svo aftur í Hafnar-
fjörð. Þau eignuðust sjö börn og eru
þau öll á lífi nema Matthildur sem
dó ung. Alltaf gátum við leitað til
hans, hann hafði alltaf tíma fyrir
okkur, ógrynni af þolinmæði og var
skipulagður með meiru, útsjónar-
samur, duglegur og hjálpsamur.
Alltaf hafði hann eitthvað fallegt að
segja við mann. Það hrannast upp
minningarnar um margar yndisleg-
ar stundir þegar hann mætti til okk-
ar í heimsókn og alltaf hafði hann
vinnufötin með til öryggis. Það var
sama hvað þurfti að gera, alltaf var
hann tilbúinn að hjálpa til við öll
verk, hvort sem það var að smíða,
mála eða dytta að einhverju.
Ég minnist þess þegar við klædd-
um húsið á Grundargötunni og regn-
vatnið úr rennunni lak óvænt upp í
munninn á honum. Hann bunaði út
úr sér vel völdum orðum, hrækti og
hló. Við sem urðum vitni að þessu
urðum vitlaus úr hlátri og ekki hló
hann minna og minntist þess oft að
hann langaði ekki til að smakka
svona vatn aftur. Þegar hann var
orðinn veikur og gat ekki lengur
verið með okkur hringdi hann og
fékk fréttir af því hvernig gengi og
kom þá oft með góð ráð.
Það er erfitt að minnast svo góðs
tengdaföður og vita það að við fáum
ekki að sjá hann aftur. En við eigum
svo margar góðar minningar sem
geta yljað okkur um hjartarætur.
En það er víst að eitt af því fáa sem
við öll stöndum frammi fyrir er að
missa einhvern okkur mjög kær-
kominn en það er lífsins gangur. Í
lifanda lífi fannst mér hann vera
engill en nú veit ég að hann er orð-
inn það. Minningin um tengdapabba
verður mér hlý og kærleiksrík.
Far þú í friði, kæri vinur. Guð gefi
Öddu, börnunum hennar og fjöl-
skyldum þeirra styrk í sorginni.
Þín tengdadóttir,
Sigrún.
Elsku afi.
Fyrstu minningar mínar um þig
eru sögurnar þínar. Af þeim kunnir
þú nóg. Núna sit ég og segi strákun-
um mínar þessar sögur. Með sög-
unum lifir minningin um þig. Ég er
glaður yfir því að strákarnir fengu
að hitta þig í sumar.
Þín verður sárt saknað.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig,
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér.
Því veit mér feta veginn þinn
og verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson.)
Elsku amma, við hugsum til þín.
Kveðja,
Ólafur Auðunsson og fjölskylda.
Í dag verður borinn til grafar
elskulegur afi minn. Ég var bara
tveggja ára þegar afi byrjaði að
passa mig, hann var þá hættur að
vinna og vorkenndi litla stráknum
sínum að þurfa að fara út snemma á
morgnana og til dagmömmu svo
hann tók gæsluna að sér. Afi passaði
mig mikið og við brölluðum mikið
saman, við fórum í langa göngutúra
um Keflavík, hann lék við mig eða
bara sat með mig í fanginu og við
spjölluðum eða gerðum gestaþraut-
ir. Það vildu reyndar öll börn, sama
hvort það voru hans barnabörn eða
önnur vera í fanginu á honum, svo
yndislegur var hann. Afi vildi allt
fyrir alla gera. Við systkinin munum
sakna hans sárt en hann hefur verið
svo stór partur í okkar lífi, okkur
fannst öllum gaman að vera með afa.
Elsku amma, megi góður guð
styrkja þig í þessari miklu sorg og
megi minning um besta afa í heimi
lifa.
Sigurþór Sumarliðason.
Ég man fyrst eftir Högna Guð-
jónssyni, Högna afa, á 9. áratug síð-
ustu aldar. Þá var ég barn og hann
og amma búsett út í Garði á Suð-
urnesjum. Það gefur augaleið að ég
sem afabarn Högna kynntist honum
ekki sem ungum manni og hef þar af
leiðandi engan samanburð á honum
sem ungum manni og sem góðlynd-
um eldri manni. Þó leyfi ég mér að
fullyrða að hann hafi ávallt verið
hjálpsamur, fyndinn og handlaginn.
Þegar hann vann á Aðalstöðinni í
Keflavík var hann þekktur sem ,,al-
mennilegi maðurinn“, sökum þess
hversu viljugur hann var að hjálpa
fólki. Honum þótti einnig mjög gam-
an að stríða og grínast í fólki og
urðu samstarfsmenn hans stundum
fyrir barðinu á því. Afi var alltaf
mjög vinnusamur og átti í raun erf-
itt með að vera iðjulaus, amma lýsti
honum einhvern tímann þannig að
hann gæti ekki sagt nei þegar hann
væri beðinn um að vinna.
Samband mitt við afa var einkar
ánægjulegt fyrir mig því hann
ásamt ömmu hefur séð um að dekra
við mig frá fæðingu. Það virtist aldr-
ei skipta máli hvernig vandamál
maður kom með til Högna afa til úr-
lausnar, alltaf virtist hann geta leyst
þau hvort sem það var að smíða
„bumbubana“ eða laga bíla. Hann
hafði einstaklega mikið jafnaðargeð
og ég minnist þess ekki að hafa séð
hann reiðan. Hann æsti sig ekki einu
sinni þegar ég sem barn skaut óvart
ör úr heimatilbúnum boga í gler-
augun hans. Mér er einnig minn-
isstætt hversu úrræðagóður hann
var á göngum okkar um Garðskaga,
þar sem hann hafði alltaf ráð við
öllu. Annað sem kemur upp í hugann
er að fyrir nokkrum árum þegar ég
vann í Leifsstöð gisti ég stundum
hjá afa og ömmu og eitt sinn varð
mér á að gleyma bindinu mínu
heima. Ég fékk þá lánað bindi hjá
Högna afa og notaði það í vinnunni.
Mér þótti bindið svo flott að ég var
ekkert að drífa mig að skila því.
Þegar ég loksins ætlaði að skila
bindinu kannaðist afi alls ekkert við
bindið og sagði að hann hefði aldrei
keypt svona ljótt bindi. Aðrir fjöl-
skyldumeðlimir hafa síðan sagt að
þetta bindi sé alls ekki í takt við
fatastíl hans þannig að kannski
dreymdi mig það þegar hann lánaði
mér þetta bindi. En allavega þá hef-
ur þetta bindi nú sérstaka merkingu
fyrir mig og mér þykir það bara ansi
flott.
Mér er þó fyrst og fremst þakk-
læti í huga fyrir hafa fengið tæki-
færi til að kynnast þessum einstaka
manni. Takk fyrir að vera mér góð
fyrirmynd og reynast mér ávallt vel.
Þín verður sárt saknað,
Hilmar Guðlaugsson.
Elsku afi, þú sem ert eins og hug-
ur allra. Þú varst alltaf til staðar fyr-
ir alla. Ekki þurfti að leita langt til
þess að fá aðstoð við alla hluti. Ef
eitthvað var í bígerð varst þú mætt-
ur á staðinn til þess að hjálpa til.
Alltaf var hægt að leita ráða. Þú
varst með eindæmum þolinmóður og
góður. Alltaf hress, skemmtilegur
og var gert margt skemmtilegt með
þér.
Þú átt hjarta okkar allra
því það er þér að þakka
að frábæra fjölskyldu við höfum
og af því við ekki sköfum.
Hluta úr okkar hjarta við misstum,
svo eilíft líf í burtu við kysstum.
Þér er ei hægt að gleyma,
í hjörtum okkar munum við þig geyma.
Nú þú vakir yfir okkur dag og nótt,
svo við munum sofa rótt.
Við munum alltaf elska þig, elsku
afi. Minningar þínar verða geymdar
í hjarta okkar um alla tíð.
Þínar sonardætur
Ragnheiður Dröfn, Hafdís
Guðrún og Anna Lilja
Benediktsdætur.
Högni Guðjónsson
30 FÖSTUDAGUR 17. OKTÓBER 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Elsku afi, nú ertu farinn frá
okkur. Eins sárt og það er trúi
ég að þú lifir áfram í hjarta
þeirra sem elska þig og verðir
alltaf okkar verndarengill. Þú
varst yndislegur afi sem fylltir
hjarta mitt af ást, gleði og ör-
yggi og tel ég það forréttindi að
hafa kynnst þér og átt sem afa.
Allar þær góðu minningar sem
ég á um þig munu seint gleym-
ast.
Elsku afi, þú lifir í hjarta
mér.
Þitt barnabarn
Tinna.
HINSTA KVEÐJA
Sími: 525 9930
hotelsaga@hotelsaga.is
www.hotelsaga.is
Hótel Saga annast erfidr ykkjur af
virðingu og alúð. Fágað umhverfi,
góðar veitingar og styrk þjónusta.
Erfidrykkjur af alúð
✝
Ástkær kona mín, móðir, tengdamóðir, amma og
systir,
ÞURÍÐUR EYMUNDSDÓTTIR,
Kolgröf,
Skagafirði,
verður jarðsungin frá Reykjakirkju laugardaginn
18. október kl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þorsteinn Björnsson.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, dóttir, systir og
amma,
VALGERÐUR BRAND,
lést af slysförum sunnudaginn 5. október.
Jarðarför fer fram í kyrrþey.
Hlín Einarsdóttir,
Malín Brand, Stefán Davíð Helgason,
Carl Brand,
Elísabet Brand,
Bergljót Carlsdóttir
og barnabörn.