Skinfaxi - 01.01.1931, Qupperneq 25

SKINFAXI
25
íaka upp aftur. Öllum örnefnum landsins ætlar hann
að hóa saman í einn lióp. (Það verður lagleg hjörð).
Heimilisiðnaðinn, hálfdauðan og horkrangalegan, er
hann líka eitthvað að bjástra við. Feginn vill hann
stugga við öllu erlendu tízkutildri. Þjóðlega bragar-
liætti er honum einkar vel við og tekur vist fram yfir
aðra. A. m. k. tclur hann vini mínum, Jdhannesi úr
Kötlum, það liclzt lil giltlis, að liann skuli hafa orl
svo mikið undir rímnalögum, og vill hann víst fyrir
hragðið slá eign sinnni á liann með liúð og hári. —
En svo að þú stingir nú ekki öllum þessum sneiðum
í þinn vasa, þá get eg hætt þvi við, þér til huggun-
ar, að blaðið hefir kastað ellihelg siðan þú tókst við
því. Áður fyrr leit það úl fyrir að vera skrifað af
sjötugum mönnum, en lætur nærri, að fimmtugir
menn móti nú stefnuna. Betur má þó, ef duga skal!
En æskan — lum kærir sig víst sorglega lítið um
þetta dót, sem Skinfaxi er að hjástra við. Ungt fólk
er liætt að lesa fornsögurnar. Það er voðalegt, en
samt er það satt! Allir vissu nú, hvernig það tókst
til iiérna um árið, þegar þeir Tryggvi Magnússon,
Jóhannes úr Kötlum, Sigurður Greipsson og fleiri
andans stórmenni ætluðu að fara að troða litklæð-
um upp á íslenzka æskumenn. Uppskeran al' því
starfi, sázl hærilega á Þingvöllum i sumar. ög heim-
ilisiðnaðurinn. Heimsæturnar kunna ekki að spinna
— gott ef þær kunna að prjóna — og þær eru ekki
minnstu vitund betri, sem eru i U. M. F. Þá er það
blessuð tizkan. Þar eru nú vesalings ungmennafélög-
in í verstri klípunni. Það er ekki gotl að þjóna hæði
guði og Mammoni, og „andinn er að sönnu reiðubú-
inn, en holdið er veikt“. Og það virðist þó heldur
vera útlit fyrir, að holdið fái að ráða töluvert fvrir
æskunni í þessu efni, eins og svo víða endranær.
En liver vill kasta fyrsta steininum? — Og ferskeytl-
urnar hans Jóhannesar mins úr Kötlum, sem Skin-