Skinfaxi - 01.01.1931, Qupperneq 35

SKINFAXI
35
Noregsför ungmennafélaga.
Eftir Guðbjörn Guðmimdsson.
III
(í síðasta kafla ferðasögunnar hefir misprentazt nafn for-
mannsins í ungmennafél. Niðaróss: Jan Hauger i stað Jon
H a n g e r).
Kl. 8 árd. 1. ágúst kvöddum við Niðarós og okkar
lcæru, gestrisnu Hangershjón, og héldum nú í suður,
i átt til Dofrafjalla, en yfir þau liggur brautin. Leiðin
suður Þrændalög er sérlega fögur, víðlendir akrar,
fögur tún og engi og skógrabelti á stöku stað. Landið
er hér nokkuð öldótt, smáhæðir og dalverpi, allvíðsýnt
og mjög búsældarlegt, enda eru hér mörg stórbýli.
Þegar upp í fjöllin kemur, liggur leiðin meðfram ánni
Dríva, skógurinn þéttist, en eftir því sem ofar dregur
lækkar og rýrnar furan og birkið fær yfirhöndina, unz
nær fjallstoppunnm dregur, þá hverfur nær allur skóg-
argróður, enda er þá komið rúmlega 1000 metra yfir
sjávarflöt. Snævi þakin fjöll og risavaxin eru á báðar
hendur og landið sýnist hrjóstrugt, en alstaðar eru þó
bændabýlin. Brátt fer að halla austur af fjöllunum og
nú blasir við okkur Guðbrandsdalurinn, breiður og fag-
ur, einna fegurstur og glæsilegastur af öllum fögrum
dölum Noregs. í miðjum dalnum er hnjúkur til vinstri
handar og þegar lestin hrunar þar framhjá, lita allir
út um gluggana, því að þar sem brúnina ber við himin,
getnr að lita skarpa og greinilega vangamynd af Björn-
stjerne Björnson, horfandi yfir dalinn. En undir fjalls-
rótunum er bautasteinn, sem nefnist Sinclairstötten
og reistur er á gröf Skota þeirra, er liér féllu, er þeir
ætluðu að leggja undir sig dalinn, undir forvstu Sin-
clairs, en dalakarlarnir létu undan síga upp í fjallshlíð-
ina, og cr Skotarnir voru komnir nægilega langt upp í